Με την Απόφαση αυτή 135275 (ΦΕΚ Β1751) επαναλαμβάνεται, επιβαλλομένη πλέον σε βάρος των χρηστών, σειρά στοιχείων προσδιορισμού και ανάκτησης του κόστους της παροχής ύδατος σε διάφορες χρήσεις. Έτσι το νερό από κοινό αγαθό μετατρέπεται ουσιαστικά σε εμπόρευμα. Παράλληλα εργαλειοποιούνται οι επιχειρήσεις ύδρευσης-αποχέτευσης. Αντί η απόφαση να κινηθεί προς την κατεύθυνση ενίσχυσης του επιβαλλόμενου από το σύνταγμα χαρακτήρα κοινής ωφέλειας, αντιθέτως ισχυροποιείται ο κερδοσκοπικός τους ρόλος και η χρηματιστικοποίησή τους.

Πιο συγκεκριμένα, η τιμολόγηση, πλέον, των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης θα γίνεται με στόχο τα συνολικά έσοδα να καλύπτουν το συνολικό κόστος των υπηρεσιών ύδρευσης κάθε παρόχου (αρ. 9.1). Τούτο φυσικά αντιβαίνει σε βασικές διατάξεις του Συντάγματος, όπως κρίθηκε με την ΣτΕ 1906/2014. Στην τιμολόγηση θα συνυπολογίζονται τα εξής:

Α’ Χρηματοοικονομικό κόστος (άρ. 4 και Παρ. Ι): κόστος κεφαλαίου υπολογιζόμενο βάσει των ετησίων αποσβέσεων των παγίων στοιχείων του παρόχου, κόστος ευκαιρίας υπολογιζόμενο βάσει της απόδοσης του επενδεδυμένου κεφαλαίου σε εναλλακτικές δραστηριότητες (sic), λειτουργικό κόστος αποτελούμενο από σταθερές και μεταβλητές δαπάνες λειτουργίας, κόστος συντήρησης υποδομών και κόστος διοίκησης που περιλαμβάνει και αμοιβές τρίτων. Στην περίπτωση μεταφοράς νερού σε άνυδρες περιοχές οι χρήστες επιβαρύνονται με το επί πλέον κόστος, εκτός αν υπάρξει σχετική κρατική επιχορήγηση. Έτσι, αφήνοντας κατά μέρος το ότι καλούμαστε να ξαναπληρώσουμε για υποδομές που στήθηκαν από πληρωμές δικές μας, των γονιών και των παππούδων μας (δεν συμβαίνει δα και πρώτη φορά κάτι τέτοιο), θα κληθούμε να πληρώσουμε και ό,τι ποσά θελήσει μια επιχείρηση ύδρευσης-αποχέτευσης να παρουσιάσει εκ των υστέρων και εν γνώσει τυχόν θετικών αποτελεσμάτων ως διαφυγόντα κέρδη της, αν χρησιμοποιούνταν σε κάτι άλλο. Για το τι μπορεί να είναι αυτό το κάτι άλλο απλώς θυμίζουμε την περυσινή «επένδυση» € 20.000.000 από το αποθεματικό της ΕΥΔΑΠ στην Τράπεζα Αττικής που έγραψε ζημίες ύψους 17.000.000 ευρώ! Σαν κερασάκι στην τούρτα στο κόστος κεφαλαίου (Παρ. Ι) προστίθεται και «εύλογη απόδοση των ιδιωτικών επιχειρηματικών κεφαλαίων που χρησιμοποιούν» η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ. Για πολλοστή φορά το κράτος αποδεικνύει ότι επιχειρηματικότητα γι’ αυτό σημαίνει εγγυημένα κέρδη για τον «επενδυτή».

Β’ Περιβαλλοντικό κόστος (άρ. 5 και Παρ. ΙΙ), το οποίο, μεταξύ άλλων, επιβάλλεται και στις περιπτώσεις υπογείων υδατικών συστημάτων με κακή χημική κατάσταση μη οφειλόμενη σε φυσικά αίτια. Τούτο πολύ απλά σημαίνει ότι, προφανώς επειδή η διοίκηση δυσκολεύεται να επιβάλλει πρόστιμα για ρύπανση, οι χρήστες θα πληρώνουν το κόστος αποκατάστασης ρύπανσης υδατικών συστημάτων από τρίτους.

Γ’ Κόστος πόρου (άρ. 6 και Παρ. ΙΙΙ) που καλύπτει και την κακή διαχείριση των υδατικών πόρων. Διέφυγε προφανώς του συντάκτη κάποια αναφορά αν οι υπαίτιοι αυτής της κακής διαχείρισης θα έχουν κάποιες συνέπειες.

Το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος πόρου αθροίζονται (άρ. 7) στο περιβαλλοντικό τέλος, το οποίο, θ’ αναγράφεται ειδικά «με ευκρινή και εύληπτο τρόπο» στους λογαριασμούς (θυμηθείτε τα περιβαλλοντικά τέλη που πληρώνουμε για ηλεκτρική ενέργεια) και εισπραττόμενο θα καταλήγει, στο σύνολό του σχεδόν, στο γνωστό «Πράσινο Ταμείο» προοριζόμενο μεν για πλειάδα συγκεκριμένων σκοπών, σχετιζομένων με το νερό, χωρίς όμως να τίθενται χρονικά ή άλλα περιθώρια. Από το περιβαλλοντικό τέλος μπορούν να εξαιρεθούν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (φυσικά) και όσοι, κατά την κρίση του Υπουργείου «με την εφαρμογή πρακτικών ορθολογικής διαχείρισης υδάτων, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων» (και ο νοών νοείτω)

Στο άρ. 9 (Γενικοί Κανόνες Τιμολόγησης) προβλέπεται η επιβολή αυξήσεων στους λογαριασμούς αν οι οικονομίες που πραγματοποιεί μια επιχείρηση ύδρευσης-αποχέτευσης δεν αρκούν για να βελτιωθεί η ανάκτηση του κόστους υπηρεσιών. Σε μια προσπάθεια απατηλού καθησυχασμού των χρηστών η αύξηση αυτή δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσοστό αύξησης του ΑΕΠ του περασμένου έτους (ή και το διπλάσιο αυτού σε κάποιες περιπτώσεις): το πόση σχέση έχει η αύξηση του ΑΕΠ με την διαμόρφωση των εισοδημάτων της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων αυτού του τόπου δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε.
Το άρ. 14, με τίτλο «Γενικοί κανόνες και κατευθύνσεις βελτίωσης υπηρεσιών ύδατος» (sic) στο μεγαλύτερο τμήμα του δίνει οδηγίες για το πώς μπορούν να επιβληθούν αυξήσεις.

Η απόφαση αυτή της ΕΕΥ αποδεικνύει ότι οι αρνητικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης δεν επέρχονται μόνο με την μεταβίβαση των μετοχών σε ιδιώτες – κερδοσκόπους. Μπορούν το ίδιο εύκολα να επιτευχθούν κι από ένα κράτος, το οποίο σταθερά και αδιάλειπτα αποδεικνύει απέραντη αποτελεσματικότητα στην προστασία των συμφερόντων μιας μικρής μειοψηφίας έναντι του κοινωνικού συνόλου.

Με την πρόσφατη δεύτερη ψήφιση της ένταξης των εταιριών στο Υπερταμείο, οι καταστροφικές αυτές πολιτικές θα συνεχιστούν και θα … «ευδοκιμήσουν» εις βάρος του ανθρωπίνου δικαιώματος σε νερό και υγιεινή, εις βάρος της τσέπης μας και δυστυχώς εις βάρος του ορθολογισμού και της επιστημονικής αρτιότητας των διοικητικών πράξεων αυτής της πολύπαθης χώρας. Και βεβαίως αγνοώντας επιδεικτικά την εκφρασμένη στο δημοψήφισμα της Θεσσαλονίκης και στην right2water βούληση των πολιτών που θέλουν τις υπηρεσίες υπό δημόσιο έλεγχο με μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα και την πρόσβαση σε νερό εξασφαλισμένη για όλους.

Την Απόφαση υπογράφουν: Σωκράτης Φαμέλλος ΑνΥΠΕ, Παναγιώτης Σκουρλέτης ΥπΕσ, Δήμος Παπαδημητρίου ΥπΟικ&Α, Ευκλείδης Τσακαλώτος ΥπΟικ, Ανδρέας Ξανθος ΥπΥ, Χρήστος Σπίρτζης ΥπΥ&Μ και Ευάγγελος Αποστόλου ΥπΑΑ&Τ

• Ο έλεγχος των υπηρεσιών που μεταβιβάστηκαν στην ολότητά τους στο Υπερταμείο περνάει σε έναν φορέα που δεν είναι δημόσιος, σύμφωνα με τις ιδρυτικές του διατάξεις.(1)
• Οι ελληνικές κυβερνήσεις παύουν να έχουν τον έλεγχο της διαχείρισης των υπηρεσιών αυτών και αυτός περνάει στο Εποπτικό Συμβούλιο του Υπερταμείου που ελέγχεται στην πράξη από τους δανειστές.(2)
• Οι δύο εταιρίες παύουν να έχουν ως σκοπό αυτόν που ορίζει το καταστατικό τους, δηλαδή την ύδρευση και την αποχέτευση Αθήνας και Θεσσαλονίκης και εργαλειοποιούνται προκειμένου να εξυπηρετήσουν ξένο προς τον ρόλο τους σκοπό, εκείνον του Υπερταμείου.(3)
• Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη εγκρίνει την πώληση του 11% της ΕΥΔΑΠ και του 23% της ΕΥΑΘ με αποτέλεσμα να παραχωρήσει σε ιδιώτες επιπλέον θέσεις στο Δ.Σ. των εταιριών που σε συνδυασμό με μια «φιλική» προς τα συμφέροντά τους διοίκηση δύνανται να επιβάλλουν πλήρως την ατζέντα τους παρά την κατοχή μειοψηφικού ποσοστού. (4)

Γι’ αυτό τον λόγο ανακοινώνουμε σήμερα πως η πρωτοβουλία μας σε συνεργασία με άλλους ενδιαφερόμενους φορείς προχωρά σύμφωνα προς όσα ορίζει ο Νόμος στις απαραίτητες νομικές κινήσεις προκειμένου να ακυρωθεί η ένταξη των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο.

Παράλληλα με την νομική διαδικασία, συνεχίζουμε την εκστρατεία ενημέρωσης κατά της ιδιωτικοποίησης προκειμένου οι συμπολίτες μας να παραμένουν συνεχώς ενήμεροι για τις καταστροφικές συνέπειές της.(5)

Τέλος, με δεδομένη την ουδετερότητα που θα πρέπει σύμφωνα με τη συνθήκη της Λισαβόνας να επιδεικνύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ως μέλος των θεσμών) σε σχέση με την δημόσια ή ιδιωτική διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης, απαιτούμε την δημοσιοποίηση οποιασδήποτε σχετικής αλληλογραφίας και των πρακτικών των συζητήσεων μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και θεσμών για το θέμα της μεταβίβασης των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο.(6)

Υπενθυμίζουμε ότι τόσο οι Ευρωπαίοι όσο και οι Έλληνες πολίτες έχουν επανειλημμένα εκφραστεί με επίσημο τρόπο και τίθενται στην συντριπτική τους πλειοψηφία κατά της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης. (7) Δεν νοείται διακυβέρνηση με βάση το Κράτος Δικαίου που δεν σέβεται αποφάσεις Ανώτατου Δικαστηρίου χώρας και δεν νοείται δημοκρατικό καθεστώς που αγνοεί επιδεικτικά τη βούληση των πολιτών.

Δηλώστε συμμετοχή για να υποστηρίξετε τον αγώνα εδώ.

SAVE GREEK WATER

(1) Οι δύο εταιρίες ιδιωτικοποιούνται κατά παράβαση του Συντάγματος όπως κρίθηκε και δια της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ 1906/2014 για την ΕΥΔΑΠ καθώς όλα τους τα στοιχεία αλλά και οι θυγατρικές τους μεταβιβάζονται στο Υπερ-ταμείο που όπως αναφέρεται στο άρθρο 184 παρ.4 Ν.4389/2016 «δεν ανήκει στον δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται».

(2) Η διαχείριση και η διοίκηση των δύο εταιριών περνάνε, στην πράξη, στον έλεγχο των δανειστών, με δεδομένα: α) ότι το εποπτικό συμβούλιο του Υπερ-ταμείου αποτελείται από 5 μέλη δύο εκ των οποίων ορίζονται από τους δανειστές (με την σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών) και τρία από την ελληνική κυβέρνηση (με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών) και β) ότι μεταξύ δανειζόμενου Ελληνικού Κράτους και δανειστών δεν υπάρχει ισότιμη σχέση καθώς οι δεύτεροι μπορούν, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, να επιβάλλουν όσα θέλουν. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι το Διοικητικό Συμβούλιο που ορίζεται από το Εποπτικό σύμφωνα με το άρθρο 192 Ν.4389/2016  παρ. 2α «αναλαμβάνει συμβατικές υποχρεώσεις για λογαριασμό της Εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της ανάθεσης συμβάσεων για την προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών» ενώ σύμφωνα με το άρθρο 194 παρ. 8 «Οι συνεδριάσεις του Εποπτικού Συμβουλίου και του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και το σχετικό υλικό και τα πρακτικά των συνεδριάσεων, είναι εμπιστευτικές» παρά το ότι αφορούν την διαχείριση δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 202 παρ. 2 «προκειμένου να προβούν σε ιδιωτικοποίηση περιουσιακών τους στοιχείων, η Εταιρεία και οι άμεσες θυγατρικές της (εξαιρουμένων των ΤΧΣ και ΤΑΙΠΕΔ) δύναται να προβαίνουν ενδεικτικά στην πώλησή τους, τη μεταβίβαση οποιωνδήποτε εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων επί αυτών ή την εισφορά των τελευταίων σε ανώνυμες εταιρείες (Α.Ε.) ή ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες (Ι.Κ.Ε.) και στη συνεπακόλουθη πώληση των σχετικών μετοχών σε τρίτους». Τέλος, στην παρ. 3 του ίδιου άρθρου τονίζεται ότι «η Εταιρεία και οι άμεσες θυγατρικές της (εξαιρουμένων των ΤΧΣ και ΤΑΙΠΕΔ) δύναται επιπλέον να προβαίνουν στη μίσθωση των περιουσιακών στοιχείων, την παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης ή αξιοποίησής τους, την ανάθεση της διαχείρισής τους, τη σύσταση επί αυτών οποιουδήποτε πραγματικού η προσωπικού δικαιώματος, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων οριζόντιας ιδιοκτησίας και επικαρπίας επί δικαιωμάτων οποιασδήποτε φύσης».

(3) Οι δύο εταιρίες παύουν να αποτελούν υπηρεσίες κοινής ωφελείας με αντικείμενο την απρόσκοπτη και ποιοτική παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στους πολίτες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και καθίστανται απλώς «αξίες» στο χαρτοφυλάκιο της ΕΔΗΣ (μιας εκ των θυγατρικών του Υπερταμείου) με μοναδικό στόχο να εξυπηρετήσουν, αφού έτσι μόνο προβλέπεται στον Νόμο, τον «ειδικό σκοπό» του Υπερ-ταμείου: κατ’ αρ. 185 παρ.1, Ν.4389/2016: «Η Εταιρία διαχειρίζεται και αξιοποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία προκειμένου να: α) συνεισφέρει πόρους για την υλοποίηση της επενδυτικής πολιτικής της χώρας και για την πραγματοποίηση επενδύσεων που συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και β) συμβάλλει στην απομείωση των οικονομικών υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας σύμφωνα με τον Νόμο 4336/2015 (Α’ 94).

(4)Απόφαση αριθμ. 33 Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΦΕΚ 1472Β/2016)

(5) Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν υπάρξει τουλάχιστον 235 περιπτώσεις επαναδημοτικοποίησης υπηρεσιών ύδρευσης σε 37 χώρες, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων υψηλού προφίλ στην Ευρώπη τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Ασία και την Αφρική.

(6) Η συμφωνία δανειστών και κυβέρνησης να συμπεριλάβουν τις ΕΥΔΑΠ Α.Ε. και ΕΥΑΘ Α.Ε. στο νέο Υπερ-ταμείο αποτελεί και από τα δύο μέρη σκανδαλώδη παραβίαση της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης των πολιτών όπως αυτή καταγράφηκε τόσο στο δημοψήφισμα για τη μη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ της 18ης Μαΐου του 2014 (όπου 98,03% των Θεσσαλονικέων τάχθηκαν κατά της ιδιωτικοποίησης), όσο και στην επιτυχία της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών Right2water στην χώρα μας και πανευρωπαϊκά, με αιτήματα την κατοχύρωση από πλευράς Ε.Ε. του ανθρωπίνου δικαιώματος σε νερό και υγιεινή καθώς και τη μη περαιτέρω εμπορευματοποίηση του νερού, κατά την διάρκεια της οποίας οι επίσημες υπογραφές υποστήριξης από πλευράς Ελλήνων πολιτών ξεπέρασαν τις 32.000 (έναντι 17.000 απαιτουμένων) ενώ στην Ευρώπη συνολικά συνυπέγραψαν άνω του 1.800.00 έναντι 1.000.000 απαιτουμένων.

(7) Σύμφωνα με τον κανονισμό EC1049/2001 (30 Μαΐου 2001) σχετικά με την πρόσβαση των πολιτών σε έγγραφα του Ευρωκοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και το άρθρο 255(2) της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και σε συνδυασμό με το άρθρο 345 της ΣΛΕΕ και το άρθρο 171 της Οδηγίας 2006/123/EC σχετικά με υπηρεσίες εσωτερικής αγοράς  που υπαγορεύει στην Ευρωπαϊκή επιτροπή «ουδετερότητα» σε θέματα δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων.

Σύμφωνα με το κατατεθέν νομοσχέδιο, οποιοδήποτε στοιχείο τους που σήμερα βρίσκεται στον έλεγχο του Δημοσίου, (συμπεριλαμβανομένου και του ποσοστού του 34% περίπου το οποίο γύρισε σε δημόσιο έλεγχο από το ΤΑΙΠΕΔ με την απόφαση του ΣτΕ 1904/2014), μετά την ψήφιση ιδιωτικοποιείται και είναι πλέον “αξία” του Υπερταμείου.

Με την ψήφιση, αύριο Τρίτη, θα υπάρξει αναλυτική ενημέρωση με δελτίο τύπου για το πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάφωρη παραβίαση της απόφασης του ΣτΕ 1904/2014 που φέρονται ότι απαιτούν οι δανειστές και υλοποιεί η κυβέρνηση.

Μέχρι τότε στηρίζουμε όλοι την πρωτοβουλία των Θεσσαλονικεων φίλων μας. Στείλτε  email προς ΟΛΟΥΣ τους βουλευτές για να καταψηφίσουν την ένταξη των δύο εταιριών στο Υπερταμείο με ένα κλικ.

Για συνεχή ροή πληροφοριών επισκεφθείτε την σελίδα μας στο facebook  και ακολουθήστε μας στο twitter.

Δυστυχώς για την ποιότητα του κράτους Δικαίου στην χώρα μας, η διάταξη που προωθείται ύστερα από την αποτυχημένη και επίμονη προσπάθεια κέντρων συμφερόντων εντός και εκτός χώρας για την άμεση και πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης φέρνει «από το παράθυρο» παρόμοιες συνέπειες στους οικιακούς (αλλά όχι μόνο) καταναλωτές αφού καλούνται να πληρώσουν άρτι εφευρεμένα «κόστη» που αποδεικνύουν αμέσως ότι μέσω αυτού του σχεδίου μιλούμε πλέον για πλήρη εμπορευματοποίηση όχι μόνον των υπηρεσιών ύδρευσης αλλά και του ίδιου του νερού της χώρας μας.

Φυσικά, η στερούμενη κάθε έννοιας λογικής και επιστημονικής στοιχειοθέτησης προσπάθεια να μπει «ταμπέλα με τιμή στη φύση» και την καλή κατάσταση των οικοσυστημάτων και των υδάτινων αποθεμάτων δεν είναι μια επινόηση του ελληνικού υπουργείου αλλά αποτελεί πάγια επιδίωξη πολυεθνικών εταιριών που με ρητορική δήθεν οικολογικής ευσυνειδησίας θέλουν να δημιουργήσουν μια «αγορά των οικοσυστημάτων» ακόμη και μια «αγορά νερού», παρόμοια με εκείνη των ρύπων Co2, που έχουμε δει εδώ και χρόνια πόσο λίγο βοήθησε στη μείωσή τους.

Αυτά τα κέντρα κατάφεραν εδώ και καιρό να «επηρεάσουν» μέσω των λόμπι τους τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κι έτσι με το αρ. 9 της Οδηγίας  2000/60/ΕΚ, προς την οποία το εθνικό δίκαιο εναρμονίζεται με την υπό «διαβούλευση» ΥΑ, τέθηκε θέμα Ανάκτησης Πλήρους Κόστους για της Υπηρεσίες Ύδατος. Σ’ αυτό τα κράτη οφείλουν να συνυπολογίζουν (όπως αναλύεται στο 2ο άρθρο της προς «διαβούλευση» ΥΑ) το Χρηματοοικονομικό κόστος, το Περιβαλλοντικό κόστος και το Κόστος Πόρου.

Για να αποκωδικοποιήσουμε την προσπάθεια παραπλάνησης που γίνεται εις βάρος των πολιτών χρειάζεται να αναφερθούμε στους τρεις ορισμούς που δίνονται σε αυτές τις έννοιες από τους συντάκτες του Σχεδίου.

Α. Ως «Χρηματοοικονομικό κόστος»  ορίζεται «η οικονομική αποτίμηση του κόστους για όλα τα έργα, τις υποδομές και τις διαδικασίες που είναι απαραίτητες για τις υπηρεσίες παροχής ύδατος, για τις χρήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 2 παρ. 1 της ΥΑ. Το χρηματοοικονομικό κόστος περιλαμβάνει το κόστος κεφαλαίου, το λειτουργικό κόστος, το κόστος συντήρησης και το κόστος διοίκησης.

Σύμφωνα με αυτόν τον νέο ορισμό του χρηματοοικονομικού κόστους:

1) Οι καταναλωτές καλούνται να ξαναπληρώσουν για έργα υποδομών που μέσα από την φορολογία γενεών Ελλήνων αλλά και Ευρωπαίων (σε ότι αφορά τα έργα υποδομών που  χρηματοδοτηθήκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια), δανείων που σήμερα αποτελούν μέρος του δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους αλλά και την συνεισφορά τους με την πληρωμή λογαριασμών και λοιπόν τελών έχουν ήδη πληρώσει και πληρώνουν σε βάθος δεκαετιών.

2) Καλούνται επίσης να πληρώσουν για ανύπαρκτα, υπό κατασκευή ή κακής ποιότητας έργα υποδομών σε περιοχές της επαρχίας όπου σε πολλές περιπτώσεις οι αρμόδιες υπηρεσίες αδυνατούν να παρέχουν καθαρό πόσιμο νερό και βεβαίως δεν υπάρχουν καν αποχετευτικά δίκτυα.

3) Καλούνται να πληρώσουν τα κέρδη των υπεργολάβων που λυμαίνονται των υπηρεσιών όπως πολύ σαφώς αναφέρει η ΥΑ στο Άρθρο 4 παρ 2 ββ) αφού μες το λειτουργικό κόστος συνυπολογίζεται και το  «κόστος σύναψης συμβάσεων παροχής υπηρεσιών με τρίτους». Μόλις πρόσφατα μια τέτοια  «καινοτόμα» σύμβαση υπογράφηκε από την ΕΥΔΑΠ προκειμένου μια ιδιωτική εταιρία να «αξιολογήσει» με το αζημίωτο το υπάρχον προσωπικό, κάτι που μέχρι σήμερα γινόταν χωρίς «κόστος» ενδοϋπηρεσιακά και που εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε να βελτιωθεί επίσης ενδοϋπηρεσιακά αν υπήρχε χρεία.

4) Καλούνται να πληρώσουν  το Κόστος Κεφαλαίου δλδ την απόδοση από εναλλακτικές τοποθετήσεις του (αρ 4 παρ.2.α.αβ).  Αν μια επιχείρηση ύδρευσης π.χ. αποδείξει κάποια στιγμή πως θα κέρδιζε περισσότερα αν τα χρήματα που έδωσε για συντήρηση δικτύου τα είχε επενδύσει σε κάποια άλλη δραστηριότητα θα πρέπει εμείς να πληρώσουμε τα διαφυγόντα υποτιθέμενα κέρδη της; Ας μην πει κανείς αφελής ότι οι επιχειρήσεις ύδρευσης από το καταστατικό τους έχουν χρέος να επενδύουν μόνο στις υποδομές αφού μόλις φέτος η ΕΥΔΑΠ «επένδυσε» € 20.000.000 στην Attica Bank. Επιπλέον σύμφωνα με την ΥΑ θα πρέπει οι καταναλωτές να πληρώνουν και το «εύλογο κέρδος» των ιδιωτών επενδυτών σε ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ (Παράρτημα 1 α2) χωρίς βέβαια να προσδιορίζεται ποσοτικά η ευέλικτη έννοια «εύλογο», με μια πρόνοια πραγματικής κρατικής γενναιοδωρίας λες και στον ιδιωτικό τομέα οι επενδυτές έχουν καμιά εξασφάλιση κερδοφορίας όταν επενδύουν σε κάποια επιχείρηση. Φέτος ήταν σχεδόν 22 εκ. ευρώ το ύψος των μερισμάτων που διένειμε η ΕΥΔΑΠ που είχε κέρδη 138 εκ. αλλά καθώς φαίνεται το ποσό αυτό δεν είναι το «εύλογο» και θα πρέπει όλοι να δώσουμε κάτι παραπάνω.

Β. Ως «Περιβαλλοντικό κόστος» ορίζεται «η οικονομική αποτίμηση της απόκλισης της κατάστασης των υδάτων από την καλή κατάσταση, η οποία απαιτείται για τη βιώσιμη χρήση του υδατικού πόρου σύμφωνα με τους περιβαλλοντικούς στόχους του άρθρου 4 του Π.Δ. 51/2007».

 1) Πεδίο δόξης λαμπρό ανοίγεται σε όποιον επιστήμονα θελήσει να ορίσει «κόστος ανά κυβικό μέτρο» όπως προβλέπει η ΥΑ για τα προς το παρόν νεφελώδη έργα αποκατάστασης (και άραγε γιατί δεν μελετάμε πρώτα ποια συγκεκριμένα θα μπορούσαν να είναι αυτά;) για να καταστεί «βιώσιμο» ένα υδατικό απόθεμα ή μια λεκάνη απορροής. Περιμένουμε να δούμε πόσες ΔΕΥΑ και πόσοι δήμοι που εξυπηρετούνται από ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ θα έχουν μηδενικά λοιπόν περιβαλλοντικά τέλη εκτός κι αν καμιά περιοχή της χώρας δεν έχει «βιώσιμα» υδατικά αποθέματα.

2) Ακόμη κι αν η επιστήμη τα καταφέρει είναι βέβαιο ότι η πολιτική θα αποτύχει. Στο εν λόγω σχέδιο καμιά συγκεκριμένη δράση δεν προσδιορίζεται και δεν ορίζεται ως υποχρεωτική. Τα χρήματα που θα συγκεντρώνονται από τα περιβαλλοντικά τέλη θα καταλήγουν στο περιβόητο και εν πολλοίς αδρανές «Πράσινο Ταμείο» κι από εκεί ποίος οίδε πού και κυρίως πότε αφού καμιά χρονική πρόβλεψη υποχρέωσης δεν ορίζεται παρά μόνον ο συντάκτης τα χαρακτηρίζει «ανταποδοτικά» διότι διαφορετικά θα ήταν κατάφωρα αντισυνταγματική η επιβολή τους.

3) Πως μπορεί να μην είναι προσχηματικό και εισπρακτικού χαρακτήρα το εν λόγω τέλος αν για παράδειγμα σε μια περιοχή της χώρας τα έργα αποκατάστασης του υδάτινου αποθέματος είναι τέτοια που θα εκτόξευαν το τέλος σε δυσθεώρητα ύψη;

4) Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και δύο από τις εξαιρέσεις από τα περιβαλλοντικά τέλη: (α) χρήστες οι οποίοι, με την εφαρμογή κατάλληλων πρακτικών ορθής διαχείρισης, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων και γ) λόγω γεωμορφολογικών ιδιομορφιών ή ακραίων κλιματικών συνθηκών. Οποιαδήποτε δλδ βιομηχανική μονάδα με πολιτική ισχύ π.χ. λόγω των θέσεων εργασίας που παρέχει παρουσιάζει «ορθή διαχείριση» εξαιρείται των τελών; Ή οποιοσδήποτε βουλευτής μπορέσει να χαρακτηρίσει τον δήμο εκλογής του ως «γεωμορφολογικά ιδιάζοντα» θα μπορεί να τον εξαιρεί από το τέλος;

5) Εξωφρενική είναι δε η πρόβλεψη να πληρώνουν οι καταναλωτές για την ρύπανση των υδατικών συστημάτων, ακόμη κι αν δεν συνέβαλαν σε αυτή (αυτό ακριβώς προβλέπεται στην περίπτωση δ της 2ας παραγράφου του αρ. 5!!!) κι ακόμη κι αν αυτά ουδέποτε αποκαθίστανται; Θα ήταν χρήσιμο εδώ να μας απαντήσει ο Αν.Υπ. πόσες και ποιες από τις διαπιστωμένες περιπτώσεις ρύπανσης υδάτων έχουν αποκατασταθεί και ποιοι τις πλήρωσαν.

6) Γενικότερα είναι δυνατόν να ανοίγεται από τον ίδιο τον ορισμό του τέλους αυτού πεδίο για  άνιση επιβάρυνση πολιτών που έχουν την ατυχία να ζουν σε υποβαθμισμένες υδρολογικά περιοχές και χωρίς να ευθύνονται επ’ ουδενί για την μέχρι τώρα διαχείριση των υδάτων στην προβληματική ζώνη;

Γ. Ως «Κόστος πόρου» ορίζεται «η οικονομική αποτίμηση άλλων εναλλακτικών χρήσεων του ύδατος, οι οποίες είναι αναγκαίες σε περίπτωση που το Υδατικό Σύστημα (ΥΣ) χρησιμοποιείται πέραν του ρυθμού της φυσικής του αναπλήρωσης».

Αυτός ο πλέον διάτρητος από τους ορισμούς των νέων ορισμών κόστους μας φέρνει στο νου την Χιλή. Εκεί οι μεγάλες επιχειρήσεις εκμετάλλευσης χαλκού, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν παραπάνω, χρησιμοποιούν το νερό των τοπικών πηγών και ποταμών ενώ οι κάτοικοι καταλήγουν να πίνουν αφαλατωμένο θαλασσινό, αφού μόνο τέτοιο υπάρχει διαθέσιμο σε οικονομικότερες τιμές. Θα πρέπει λοιπόν εφεξής να πληρώνουμε την διαφορά ως «κόστος πόρου» για να μην γίνει άλλη χρήση του νερού μας με μεγαλύτερο οικονομικό όφελος;

Mια μεγάλη βιομηχανική μονάδα πχ. εμφιαλώσεως που χρησιμοποιεί νερό πέραν του ρυθμού της φυσικής του αναπλήρωσης θα πληρώνει το «κόστος πόρου» και θα κερδοφορεί ησύχως παρότι καταστρέφει το υδατικό απόθεμα; Πώς κάτι τέτοιο συνάδει με την υποτιθέμενη επιδιωκόμενη «ορθολογική χρήση»;

Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι από όλη την υπόθεση «ανάκτησης κόστους» εξαιρούνται όλες οι υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση (αρ. 2 παρ.2.α της ΥΑ) και φυσικά είναι προφανές το γιατί αν ρίξει κανείς μια ματιά στον τρόπο λειτουργίας του ενεργειακού κλάδου στην χώρα μας.

Είναι σαφές σε όλους πως οι παραπάνω διατάξεις δεν αποσκοπούν σε τίποτε άλλο παρά στο να δώσουν εύσχημες δικαιολογίες για αύξηση της τιμής του νερού στο διηνεκές, με παρόμοιο τρόπο όπως διπλασιάστηκαν εν μία νυκτί τα τιμολόγια της ΔΕΗ με τις «ρυθμιζόμενες χρεώσεις».

Το σαθρό επιχείρημα ότι η αύξηση της τιμής θα οδηγήσει σε εξοικονόμηση και ορθολογική χρήση, έτσι ως εκ θαύματος, είναι μια κατάφωρη διαστρέβλωση της οικονομικής πραγματικότητας αφού ο έχων θα μπορεί άνετα να συνεχίσει να πληρώνει την υπερβολική κατανάλωση ενώ ο οικονομικά ασθενέστερος θα μετρά το νερό με το σταγονόμετρο.

Είναι μια ακόμη έμμεσης μορφής φορολόγηση, που απειλεί ευθέως το ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση σε νερό και υγιεινή όπως αυτό ορίστηκε από τον ΟΗΕ.

Τέλος, η λογική της ανάκτησης πλήρους κόστους έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον χαρακτήρα μιας υπηρεσίας κοινής ωφέλειας, χαρακτήρα που οι επιχειρήσεις ύδρευσης στην Ελλάδα φέρουν ακόμη αλλά και επιβάλλεται από το Σύνταγμα. Πέραν ενός λογικού για την συνέχιση της λειτουργίας τέτοιων επιχειρήσεων ποσοστού κέρδους, το οποίο αυτές ως ουσία κοινωφελείς, οφείλουν να επανεπενδύουν για την συντήρηση και βελτίωση των υποδομών και των δικτύων, οποιοδήποτε άλλο (κέρδος) απλώς είναι ανήθικο, επιβαλλόμενο σ’ εμάς που δεν έχουμε άλλην εναλλακτική λύση για να έχουμε πρόσβαση στον πλέον αναγκαίο πόρο.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, είμαστε παντελώς αντίθετοι στην επιχειρούμενη μετατροπή του κοινού αγαθού του νερού σε προϊόν και ζητούμε την πλήρη απόσυρση του υπό «διαβούλευση» κειμένου.

Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, SAVEGREEKWATER

(σημείωση: Το κείμενο έχει αποσταλεί και στα email που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου)

ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΦΟΡΕΙΣ

ΣΕΚΕΣ, Συμμετοχικό Ενωτικό Κίνημα Εργαζομένων και Συνταξιούχων για Δημόσια ΕΥΔΑΠ στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ

ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece

Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας

Πρωτοβουλία Πολιτών για την κατάργηση του Υπερταμείου Υφαρπαγής της Δημόσιας Περιουσίας

ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων

SOSte to nero, Θεσσαλονίκη

Water Warriors,  Θεσσαλονίκη

Ανοικτή Επιτροπή Αλληλεγγύης Τήνου

Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Σύλλογος Μάνης (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. ΜΑΝΗΣ)

Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό

ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

Δίκτυο Πολιτών Χολαργού – Παπάγου

“Καλλιστώ”, Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Άγρια Ζωή και τη Φύση

Προσθήκη 7/09/2016:

Ύστερα από την αντίδραση φορέων κατά της διαδικασίας που επιλέχθηκε για να τοποθετηθούν οι πολίτες για την τιμολόγηση του νερού, το Υπουργείο αποφάσισε να ανοίξει δημόσια διαβούλευση για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα. Ως SAVEGREEKWATER υποβάλαμε στην επίσημη ιστοσελίδα τις απόψεις μας και σας καλούμε όλους να γράψετε τα δικά σας σχόλια. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Να διαφωνήσουμε δημόσια με την μετατροπή του νερού από κοινό αγαθό σε εμπορικό προϊόν. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατά άρθρο και τις δικές μας παρατηρήσεις. Το δικό μας σχόλιο έχει δημοσιοποιηθεί στο άρθρο 3 Ορισμοί.
Μπορείτε να συμμετέχετε στην διαβούλευση εδώ : https://www.opengov.gr/minenv/?p=7908

Όπως ο Τζον Λοκ, εκ των θεμελιωτών του Διαφωτισμού έτσι κι εμείς πιστεύουμε ότι «οι πράξεις των ανθρώπων είναι οι καλύτεροι διερμηνείς των σκέψεών τους». Απευθύνοντας τη ρήση αυτή τόσο προς τους νομείς της εξουσίας όσο και προς εκείνους που θα έπρεπε να την ελέγχουν, θεωρούμε χρέος μας μια εκ των «πράξεων» μας να είναι η πληροφόρηση των συμπολιτών μας.

Μέσα σε έναν ορυμαγδό αποπροσανατολιστικών κραυγών και εστιάσεων που αποτελούν στις μέρες μας την ελληνική «δημόσια σφαίρα», σε αυτό το δελτίο τύπου, επιχειρούμε να διερευνήσουμε το προς ψήφιση πολυνομοσχέδιο σε ότι αφορά τις υπηρεσίες ύδρευσης της χώρας μας που έκαναν την εμφάνισή τους σε άρθρο εντός του παραρτήματος Δ του νομοσχεδίου που προχωρά, μεταξύ άλλων στην σύσταση του «Υπερ-ταμείου» υπό τον τίτλο «Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.».

Οι εταιρίες ΕΥΑΘ Α.Ε. και ΕΥΔΑΠ Α.Ε. εμφανίζονται στο σχέδιο νόμου ως εταιρίες που στο σύνολο τους θα μεταβιβαστούν «σε επόμενο διάστημα» στην ΕΔΗΣ (Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών Α.Ε.), μία εκ των θυγατρικών του Υπερ-ταμείου όπως προκύπτει από το κατατεθέν στη Βουλή σχέδιο νόμου.

Μετά την ανάρτηση του νομοσχεδίου στην ιστοσελίδα της Βουλής, υπήρξαν δημοσιεύματα και πληροφορίες ότι οι δύο εταιρίες απεσύρθησαν από τον Υπουργό Οικονομικών κατόπιν αντιδράσεων αλλά χωρίς καμιά εξασφάλιση ή δέσμευση ότι δεν θα μεταφερθούν στο Υπερ-ταμείο …«σε επόμενο διάστημα». Εάν οι εταιρίες τελικώς μεταβιβαστούν στην ΕΔΗΣ, είτε με το παρόν σχέδιο νόμου είτε αργότερα, αυτό θα έχει τις εξής συνέπειες:

1. Οι δύο εταιρίες θα παύσουν να αποτελούν υπηρεσίες κοινής ωφελείας με αντικείμενο την απρόσκοπτη και ποιοτική παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στους πολίτες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και θα εργαλειοποιηθούν με αναιρετικό για τον ρόλο τους τρόπο αφού θα καταστούν απλώς «αξίες» στο χαρτοφυλάκιο της ΕΔΗΣ με μοναδικό στόχο να εξυπηρετήσουν εξ ορισμού τον «ειδικό σκοπό» του Υπερ-ταμείου όπως αυτός περιγράφεται στο άρθρο 185 παρ.1: «Η Εταιρία διαχειρίζεται και αξιοποιεί τα περιουσιακά της στοιχεία προκειμένου να: α) συνεισφέρει πόρους για την υλοποίηση της επενδυτικής πολιτικής της χώρας και για την πραγματοποίηση επενδύσεων που συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και β) συμβάλλει στην απομείωση των οικονομικών υποχρεώσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας σύμφωνα με τον Νόμο 4336/2015 (Α’ 94).
2. Οι δύο εταιρίες θα ιδιωτικοποιηθούν κατά παράβαση του Συντάγματος όπως κρίθηκε και δια της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ 1906/2014 για την ΕΥΔΑΠ καθώς όλα τους τα στοιχεία αλλά και οι θυγατρικές τους μεταβιβάζονται στο Υπερ-ταμείο που όπως αναφέρεται στο άρθρο 184 παρ.4 «δεν ανήκει στον δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται».
3. Η διαχείριση και η διοίκηση των δύο εταιριών θα περάσουν, ουσία και τύποις, στον έλεγχο των δανειστών, με δεδομένα: α) ότι το εποπτικό συμβούλιο του Υπερ-ταμείου αποτελείται από 5 μέλη δύο εκ των οποίων ορίζονται από τους δανειστές (με την σύμφωνη γνώμη του Υπουργού Οικονομικών) και τρία από την ελληνική κυβέρνηση (με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών) και β) ότι μεταξύ δανειζόμενου Ελληνικού Κράτους και δανειστών δεν υπάρχει ισότιμη σχέση καθώς οι δεύτεροι μπορούν, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, να επιβάλλουν όσα θέλουν.
4. Όταν παραδοθεί στην ΕΔΗΣ το δικαίωμα σύναψης και τροποποίησης των σχετικών προς το αντικείμενο της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ συμβάσεων παραχώρησης, θα μπορεί ν’ αναιρεθεί πλαγίως ο δημόσιος χαρακτήρας και ο δημόσιος έλεγχος επί των επιχειρήσεων ύδρευσης.

Η μεταβίβαση των δύο εταιριών στην θυγατρική του νέου Υπέρ-Ταμείου, που σκοπό έχει «την επαύξηση της αξίας και την βελτίωση της απόδοσης των περιουσιακών του στοιχείων καθώς και την δημιουργία εσόδων» θα οδηγήσει, όπως αποδεικνύεται από σειρά παρομοίων εγχειρημάτων στην Γαλλία, την Γερμανία, τις ΗΠΑ και αλλού:

• στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση του συλλογικού αγαθού του νερού
• στην αύξηση των τιμολογίων και στην παραμέληση επενδύσεων στις υποδομές και τα δίκτυα
• στην αύξηση του αριθμού πολιτών που θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο απώλειας του ανθρωπίνου δικαιώματος για πρόσβαση σε νερό και υγιεινή όπως αυτό ορίστηκε από τον ΟΗΕ στις 3 /8/2010 (A/RES/64/292)
• στην απώλεια ελέγχου του σχεδιασμού της υδατικής πολιτικής της χώρας με δεδομένη την στρατηγική σημασία και την τεχνογνωσία των δύο μεγαλύτερων εταιριών ύδρευσης της χώρας.
• στη σύναψη αδιαφανών συμβάσεων που όπως έχει αποδειχθεί στο Βερολίνο και αλλού είναι εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος καθώς περιέχουν όρους όπως εγγυήσεις κερδών κ.α.

Επιπροσθέτως και ουσιωδέστερα, η συμφωνία δανειστών και κυβέρνησης να συμπεριλάβουν τις ΕΥΔΑΠ Α.Ε. και ΕΥΑΘ Α.Ε. στο νέο Υπερ-ταμείο θα αποτελεί και από τα δύο μέρη σκανδαλώδη παραβίαση της δημοκρατικά εκφρασμένης βούλησης των πολιτών όπως αυτή καταγράφηκε τόσο στο δημοψήφισμα για τη μη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ της 18^ης Μαΐου του 2014 (όπου 98,03% των Θεσσαλονικέων τάχθηκαν κατά της ιδιωτικοποίησης), όσο και στην επιτυχία της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών Right2water στην χώρα μας και πανευρωπαϊκά, με αιτήματα την κατοχύρωση από πλευράς Ε.Ε. του ανθρωπίνου δικαιώματος σε νερό και υγιεινή καθώς και τη μη περαιτέρω εμπορευματοποίηση του νερού, κατά την διάρκεια της οποίας οι επίσημες υπογραφές υποστήριξης από πλευράς Ελλήνων πολιτών ξεπέρασαν τις 32.000 (έναντι 17.000 απαιτουμένων) ενώ στην Ευρώπη συνολικά συνυπέγραψαν άνω του 1.800.00 έναντι 1.000.000 απαιτουμένων.

Παρότι δανειστές και διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αγνοήσει ακυρωτικά για το πολίτευμα της χώρας την βούληση του ελληνικού λαού, με αλλεπάλληλες τις αθετήσεις των προεκλογικών τους δεσμεύσεων και κορυφαία έκφραση της ύβρεώς τους την ανατροπή του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου 2015 και με δεδομένο ότι επανειλημμένα οι μαζικές διαμαρτυρίες των πολιτών αγνοήθηκαν και υπέστησαν άγρια καταστολή, καλούμε όσους θίγονται από την υπό διαμόρφωση νέα κατάσταση να σταθούν πλάι μας αύριο Κυριακή 22 Μαΐου στις 7.00 μ.μ. στο Σύνταγμα. Όχι επειδή αυτό θα αλλάξει τις ειλημμένες αποφάσεις κέντρων εξουσίας εντός και εκτός χώρας αλλά επειδή «οι πράξεις των ανθρώπων είναι οι καλύτεροι διερμηνείς των σκέψεών τους».

SAVE GREEK WATER, Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα

Μνημόνιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διέρρευσε αποκαλύπτει την εκ νέου προσπάθεια της Ε.Ε. να επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα.

24 Αυγούστου 2015 – Άρθρο της Satoko Kishimoto (TNI) και του Olivier Hoedeman (CEO) μετάφραση: savegreekwater
-Η επίμονη και επιθετική επιβολή των ιδιωτικοποιήσεων από την Τρόικα έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση των Ελλήνων πολιτών και συνιστά μια ευθεία επίθεση στη δημοκρατία.-
Η απαίτηση για το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ αποτελεί ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία της «συμφωνίας» που επέβαλαν στην ελληνική κυβέρνηση οι χώρες της Ευρωζώνης και η Τρόικα κατά τη «νύχτα της ντροπής» στα μέσα του Ιουλίου.

Λεπτομέρειες σχετικές με τα προς ιδιωτικοποίηση περιουσιακά στοιχεία, όπως υπαγορεύτηκαν από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εμφανίστηκαν μετά τη διαρροή του περιεχομένου του «Μνημονίου Κατανόησης για ένα τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ» (Memorandum of Understanding for a three-year ESM programme).(1) Το έγγραφο που διέρρευσε περιλαμβάνει μια λίστα αποτελούμενη από 23 κεφάλαια που αφορούν τα πάντα, από αεροδρόμια μέχρι κοινωφελείς υπηρεσίες, ενώ περιγράφει συγκεκριμένα βήματα και χρονοδιαγράμματα για την εκποίησή τους.

Σοκ προκαλεί το γεγονός ότι η εν λόγω λίστα περιλαμβάνει δύο μεγάλες δημόσιες εταιρείες ύδρευσης, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ , οι οποίες παρέχουν πόσιμο νερό στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Η Τρόικα είχε κατά το παρελθόν επιμείνει στην ιδιωτικοποίηση του νερού σε παλαιότερο μνημόνιο, αλλά η έντονη λαϊκή αντίδραση μπλόκαρε αυτήν την πρόταση.

Το απόσπασμα του εγγράφου στα ελληνικά που αφορά τις δύο υπηρεσίες ύδρευσης είναι το εξής:

18. ΕΥΑΘ

Η ΕΥΑΘ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στην ευρύτερη περιοχή Θεσσαλονίκης, δυνάμει σύμβασης με το ελληνικό Δημόσιο, για μιαν τριακονταετία που άρχισε το 2001

Μέθοδος Ιδιωτικοποίησης

Πώληση του 23% του ΜΚ. Το ΤΑΙΠΕΔ ήδη κατέχει το 74%

Σύμβουλοι

–

Παρούσα κατάσταση

Προηγούμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης ανεστάλη μετά την έκδοση απόφασης του ΣτΕ επί της ομοιοτρόπου ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ. Σύμφωνα με αυτήν το κράτος πρέπει να κατέχει τουλάχιστον το 50% συν μια μετοχή. Έτσι μπορεί να πωληθεί μόνο μειοψηφικό πακέτο Επόμενα βήματα Πρόσληψη συμβούλων από το ΤΑΙΠΕΔ.

Επόμενα βήματα – Κύρια θέματα

Εκτίμηση εναλλακτικών τρόπων για την πώληση του 23%.
Βελτίωση του νομικού πλαισίου και υπογραφή τροποποιημένης σύμβασης μεταξύ της εταιρίας και του Ελληνικού Δημοσίου

19. ΕΥΔΑΠ

Η ΕΥΔΑΠ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στην Αττική, δυνάμει σύμβασης με το ελληνικό Δημόσιο, για μιαν εικοσαετία που άρχισε το 1999

Μέθοδος Ιδιωτικοποίησης

Πώληση του 11% του ΜΚ. Το ΤΑΙΠΕΔ ήδη κατέχει το 27%

Σύμβουλοι

–

Παρούσα κατάσταση

Η πώληση του 34.03% των μετοχών ακυρώθηκε από το ΣτΕ. Το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει το 27% του ΜΚ και το Ελληνικό Δημόσιο το 34%. Σύμφωνα με αυτήν το κράτος πρέπει να κατέχει τουλάχιστον το 50% συν μια μετοχή. Έτσι μπορεί να πωληθεί μόνο μειοψηφικό πακέτο

Επόμενα βήματα – Κύρια θέματα

Το Ελληνικό Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ ν’ αναζητήσουν επιστροφή κεφαλαίων, όπως προβλέπεται από τον Νόμο. Πρόσληψη συμβούλων από το ΤΑΙΠΕΔ.

Τον Ιούνιο 2014 το Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας έκρινε ότι ήταν αντισυνταγματική η μεταφορά πλειοψηφικού μεριδίου της δημόσιας επιχείρησης ύδρευσης των Αθηνών, της ΕΥΔΑΠ, σε ιδιώτες διότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να προστατεύει το θεμελιώδες δικαίωμα της υγείας των πολιτών, το οποίο προτάσσεται έναντι οιουδήποτε οικονομικού στόχου της κυβέρνησης. Το νέο Μνημόνιο προβλέπει την πώληση του 11% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, ποσοστό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται ελάχιστο, όμως, με δεδομένο ότι το 38,7% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ ήδη κατέχεται από ιδιωτικές εταιρείες και ιδιώτες, το άθροισμα που θα προκύψει από την εν λόγω πώληση είναι της τάξης του 49,7% και φέρνει τον ιδιωτικό παράγοντα πολύ κοντά στην απόκτηση της πλειοψηφίας.(2)

Όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη, τον Μάιο του 2014 διεξήχθη ένα δημοψήφισμα μη νομικά δεσμευτικό, όπου το 98% των πολιτών τάχθηκε με την ψήφο του κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού. Η εν λόγω κινηματική πρωτοβουλία των πολιτών ενεργοποίησε 218.002 ψηφοφόρους ενώ έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα απόρριψης της σχεδιαζόμενης πώλησης του 51% των μετοχών της ΕΥΑΘ σε ιδιώτες επενδυτές (Ενδιαφέρον έχουν δείξει η γαλλική πολυεθνική Suez και η ισραηλινή κρατική Mekorot). To πρόσφατο Μνημόνιο που διέρρευσε επιβάλλει τώρα την εκποίηση του 23% των μετοχών κρατικής ιδιοκτησίας. Γνωρίζοντας ότι άλλο ένα 26% είναι ήδη σε ιδιωτικά χέρια, κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την εταιρεία κατά 49% ιδιωτική.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, η Τρόικα απαιτεί ένα ξεπούλημα κατά το μέγιστο δυνατό όριο έτσι ώστε να μη έρχεται άμεσα σε σύγκρουση με τη δικαστική απόφαση. Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ύδρευσης, εκφράζει το φόβο ότι οι ιδιώτες επενδυτές «θα πάρουν ως δώρο και τον έλεγχο της διοίκησης. Επομένως, αναφέρει «είτε είναι 49% είτε 51%, είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της εταιρείας».

Οι αντιδράσεις είναι δικαιολογημένες καθότι υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα από τις περιβόητες ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα) όπου οι πολυεθνικές εταιρείες ύδρευσης κατέχουν κάτι λιγότερο από το μισό του μετοχικού κεφαλαίου, αλλά ελέγχουν de facto την επιχείρηση. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το παράδειγμα της γερμανικής πρωτεύουσας, του Βερολίνου, το οποίο το 1999 εκποίησε το 49,9% της δικής του εταιρείας ύδρευσης (BWB). Παρά το μειοψηφικό τους πακέτο, οι ιδιωτικές εταιρείες ήλεγχαν το management ενώ παράλληλα είχαν αποσπάσει εγγυήσεις για μεγάλα κέρδη δυνάμει μυστικών συμφωνιών. Το 2013, το νερό επέστρεψε πίσω σε δημόσια χέρια, έπειτα από 15 περίπου χρόνια ιδιωτικοποιήσεων με αντιδράσεις και λαϊκή κατακραυγή. Όπως αναφέρθηκε και στη Guardian την περασμένη βδομάδα, η πίεση της γερμανικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών για την ιδιωτικοποίηση του νερού βαίνει σε πλήρη αντίθεση με την τάση που επικρατεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι πόλεις«επαναδημοτικοποιούν» το νερό έπειτα από τα πλείστα όσα αποτυχημένα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων. Ο τομέας ύδρευσης της Γερμανίας ανήκει και διοικείται σε συντριπτικό βαθμό από το Δημόσιο και ο γερμανικός πληθυσμός λαμβάνει υπηρεσίες ύδρευσης υψηλής ποιότητας από τις εν λόγω δημόσιες επιχειρήσεις.

Ήδη η ζημιά που έχει προκληθεί είναι αρκετή. Οι δημόσιες εταιρείες ύδρευσης των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο των Αθηνών εδώ και 15 χρόνια περίπου. Από τότε μέχρι σήμερα ο αριθμός των εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη μειώθηκε από 700 σε 229. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό εργαζομένων στον τομέα της ύδρευσης σε μια πόλη με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους και με ένα δίκτυο αγωγών 2.330 χλμ. Σε μια πόλη με ανάλογα μεγέθη, όπως το Άμστερνταμ, (1,3 εκατομμύρια εξυπηρετούμενου πληθυσμού και δίκτυο μήκους 2.700 χλμ.), η δημόσια εταιρεία ύδρευσης αριθμεί 1.700 εργαζομένους. Παρόμοιες περικοπές έχουν δρομολογηθεί και στην Αθήνα.

ΟΙ επιχειρήσεις ύδρευσης τόσο της Θεσσαλονίκης όσο και των Αθηνών είναι σύγχρονες με εύρυθμη λειτουργία και κατά συνέπεια δεν υφίσταται καμία λογική εξήγηση για να ιδιωτικοποιηθούν. Παρά τη σοβαρή κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ παρέχουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, ουσιαστικές υπηρεσίες εξασφαλίζοντας ένα απ’ τα πιο προσιτά τιμολόγια στην Ευρώπη. Οι εταιρείες είναι αποδοτικές και παρουσιάζουν υγιείς οικονομικές καταστάσεις.

Η επιμονή της Τρόικας για ιδιωτικοποιήσεις υποκινείται ουσιαστικά από μια σωρεία άστοχων εκτιμήσεων και ιδεοληψιών. Εν πάση περιπτώσει, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη μεγάλη εικόνα, η πώληση των μετοχών των επιχειρήσεων ύδρευσης θα αποφέρει ασήμαντα κέρδη σε σχέση προς το συνολικό δημόσιο χρέος.

Το χειρότερο όμως είναι ότι η παραχώρηση του ελέγχου βασικών κοινωνικών υπηρεσιών σε κερδοσκοπικές πολυεθνικές ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού της Ελλάδας που μαστίζεται από την κρίση. Η επίμονη και επιθετική επιβολή των ιδιωτικοποιήσεων από την Τρόικα έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση των Ελλήνων πολιτών και συνιστά μια ευθεία επίθεση στη δημοκρατία. Είναι σκανδαλώδες ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένας από τους τρεις θεσμούς που απαρτίζουν την Τρόικα, αγνοεί για ακόμα μια φορά την υποχρέωσή της που απορρέει από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, να παραμένει ουδέτερη σε θέματα που αφορούν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των υπηρεσιών ύδρευσης.(3)

(1)

Το έγγραφο διατίθεται μέσω της ιστοσελίδας του Γερμανού Ευρωβουλευτή των Πρασίνων Sven Giegold https://www.sven-giegold.de/2015/der-griechenland-deal-grexit-verhindert-zwei-jahre-rezession

(2)

Η απόφαση ελήφθη αφού το 27,3% των μετοχών μεταφέρθηκε στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, ΤΑΙΠΕΔ, τον Ιανουάριο του 2014, προκειμένου να πωληθεί σε ιδιώτες επενδυτές. Το Δικαστήριο ακύρωσε την προγραμματισμένη μεταφορά άλλου ποσοστού ύψους 34,03% στο ΤΑΙΠΕΔ.

(3)

“EU Commission forces crisis-hit countries to privatise water” , Οκτώβριος 2012, https://corporateeurope.org/pressreleases/2012/eu-commission-forces-crisis-hit-countries-privatise-water

Η ομάδα μας, γνωρίζοντας τη στάση που είχαν κρατήσει τα κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης στο θέμα της ιδιωτικοποίησης των δύο εταιριών ύδρευσης πρότεινε σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει την ερώτηση στη βουλή κι όταν αυτό έγινε αποδεκτό παραδώσαμε (μαζί με την ερώτηση) όλα τα σχετικά έγγραφα και διευκρινήσεις.

Θεωρούντες την εμπλοκή μας (και των άλλων κινημάτων) στο θέμα της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων αγαθών το ελάχιστο που οφείλουμε ως πολίτες αλλά και το ότι μια ερώτηση στη βουλή πρέπει και αρκεί να είναι κατά το δυνατόν εμπεριστατωμένη και συγκεκριμένη (ενώ η χρησιμοποίηση της εν είδει διαφημιστικού αυτοπροώθησης αφαιρεί σημαντικά απ’ τον στόχο της και παράλληλα την καθιστά κοινωνικά απορριπτέα) φυσικά απείχαμε από οποιανδήποτε αναφορά σ’ εμάς. Ούτως ή άλλως ουδέποτε ενδιαφερθήκαμε να δρέψουμε δάφνες για την δουλειά μας στην προάσπιση του συλλογικού μας αγαθού. Διαπιστώσαμε ωστόσο ότι στην τελική διατύπωση της ερώτησης, στη συνέχεια του επί του περιεχομένου αυτούσιου κειμένου που προτείναμε, προστέθηκε παράγραφος με την οποία εκθειάζεται ως μοναδική ενεργήσασα συλλογικότητα η πιο πρόσφατα εμφανισθείσα στο χώρο, που έχει όμως βασικό ιδρυτικό στέλεχος/επί κεφαλής πολιτευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Τιμούμε την συνεισφορά όλων των κομματικών στελεχών όσων χώρων καλούσαν σε συστράτευση τους πολίτες ενάντια στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης καθώς και τους αξιότιμους βουλευτές που υπέγραψαν την ερώτηση. Θεωρούμε ωστόσο ότι η επιλεκτική αναφορά σε μία μόνο συλλογικότητα είναι εκτός ηθικού πλαισίου και δημιουργεί αλγεινές εντυπώσεις περί κομματικών “προκρίσεων” που δεν συνάδουν με τον ευγενή αγώνα που έδωσαν πολίτες από όλες τις παρατάξεις και συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα (και κατά κανέναν τρόπο μόνον εμείς) προκειμένου να έχουμε σήμερα διασφαλίσει αυτή τη μεγάλη νίκη των πολιτών και της κοινής λογικής.

Με τα επερχόμενα ζητήματα των εμμέσων ιδιωτικοποιήσεων μέσω ΣΔΙΤ και των Διεθνών Συνθηκών Εμπορίου όπως TISA και TTIP (που δύνανται να εξαφανίσουν και την τελευταία δυνατότητα προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος) προ των πυλών, η αρμονική συνεργασία μεταξύ πολιτικών, κινημάτων και πολιτών αποτελεί περισσότερο από ποτέ μία ιστορική αναγκαιότητα. Και κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Εάν εδραιωθεί ένα κλίμα έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των δρώντων και υποψιών περί προσωπικής ή κομματικής υστεροβουλίας, μοιραία οδηγούμαστε στην αποκοπή και των τελευταίων δεσμών της κοινωνίας των πολιτών με τους πολιτικούς αλλά και στην περαιτέρω απαξίωση των κοινοβουλευτικών κομμάτων, σε μία ρευστή και επικίνδυνη ιστορική περίοδο. Σε αυτή την ατυχή περίπτωση δεν θα υπάρξουν επίδοξοι “πατέρες και μητέρες” νικών αλλά συλλογικές ήττες χωρίς “γονείς”.

Επί της ουσίας της ερώτησης, περιμένουμε ασφαλώς τις αντιδράσεις και τις ενέργειες των αρμόδιων υπουργών.

Το κείμενο που παρέδωσε το savegreekwater:

Το κείμενο που κατατέθηκε στη βουλή:

Προσθήκη 12/5/2015:

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια το ΣΕΚΕΣ, το Συμμετοχικό Ενωτικό Εργαζομένων και Συνταξιούχων της ΕΥΔΑΠ που αγωνίζεται όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του “για δημόσια ΕΥΔΑΠ στην υπηρεσία της κοινωνίας” για την αναδημοσίευση της ανακοίνωσής μας σχετικά με την ερώτηση στη Βουλή. Είμαστε ευτυχείς που υπάρχουν στο μέτωπο των εργαζομένων τέτοιας υψηλής δημοκρατικής αντίληψης και ευθικρισίας συναγωνιστές.

Μάλιστα είχαμε την πληροφορία ότι σε μια εκ των ερωτήσεων η διατύπωση είναι η εξής: «Συμφωνείτε με την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης, υπό την προϋπόθεση ότι οι φυσικοί πόροι θα παραμείνουν δημόσιο αγαθό;»
Πολλάκις έχουμε τονίσει (και το ίδιο έκανε στην αιτιολόγησή του και το Συμβούλιο της Επικρατείας) ότι είναι μάλλον άστοχο να μιλάει κανείς για διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα του αγαθού σε μια ιδιωτικοποιημένη μονοπωλιακή υπηρεσία, αφού αρκεί η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης προκειμένου να καταστεί κενό γράμμα αυτή η προστασία. Άλλωστε στην συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικοποιήσεων του νερού στις δυτικές χώρες, ιδιωτικοποιήσεις με τις γνωστές πλέον σε όλους αρνητικές συνέπειες, δεν είχαμε το ακραίο φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης του ίδιου του «δικαιώματος επί του νερού ποταμών, λιμνών, η υδροφόρων οριζόντων», το ολέθριο παράδειγμα του οποίου βιώνουν οι πολίτες της Χιλής.

Επικοινωνήσαμε με τον υπεύθυνο της εν λόγω εταιρίας ο οποίος μας επιβεβαίωσε ότι γίνεται σχετική έρευνα και μας είπε ότι αυτή γίνεται κατόπιν παραγγελίας. Ζητήσαμε το όνομα του εντολέα, που αποφασίζει και για τα ερωτήματα σε συνεργασία με την εταιρία ερευνών και όπως ήταν αναμενόμενο, το όνομα αυτού είναι εμπιστευτικό.

Λυπούμαστε βαθύτατα που υπάρχουν στην χώρα μας άνθρωποι με τέτοιον δείκτη εμμονής στα συμφέροντά τους που ξοδεύουν χρήματα σε έρευνες κοινής γνώμης για ειλημμένες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας. Ίσως κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει η δημόσια συζήτηση προκειμένου να υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στο υπάρχον καθεστώς (Ν.3603/2007) και την διαφάνεια που θα πρέπει να διέπει τις έρευνες αυτές, καθώς και τους «εμπνευστές» τους.
Θα επανέλθουμε αν και εφόσον η έρευνα δημοσιευθεί.

Αν πάντως κάποιοι θέλουν να μάθουν διακαώς τη γνώμη των πολιτών που υδρεύονται από την ΕΥΔΑΠ, ας πείσουν τους πολιτικούς τους φίλους να τολμήσουν να ρωτήσουν τους πολίτες απευθείας, όπως στη Θεσσαλονίκη: Το ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση ήταν 98% αλλά κάποιοι δεν το «κατάλαβαν».

Σημειολογική σημείωση προς ενδιαφερόμενους: Τα δύο λιοντάρια της φωτογραφίας συμβολίζουν την προαήλωσή μας στην προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών σε σχέση με το νερό.

Πρόσφατα (7-7-2014) δημοσιεύτηκε η απόφαση 736/2014 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που αφορούσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της Ένωσης Πολιτών για το νερό (Ένωση Κοινωνικών και Συνεταιριστικών Εταιριών Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης) εναντίον του ΤΑΙΠΕΔ.

Ζητήθηκε πιο συγκεκριμένα από την Ένωση Πολιτών επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση για τις αξιώσεις και τα δικαιώματα της, να διαταχθεί ως ασφαλιστικό μέτρο η επίδειξη εγγράφων και χορήγηση αντιγράφων τα οποία αφορούν τη διαγωνιστική διαδικασία για την απόκτηση ποσοστού 51% της ΕΥΑΘ στην οποία η αιτούσα έχει καταθέσει αίτηση υποψηφιότητας στο διαγωνισμό.

Το δικαστήριο αφού απέρριψε τους ισχυρισμούς του ΤΑΙΠΕΔ, δέχθηκε ότι η αιτούσα έχει έννομο συμφέρον να ζητήσει την επίδειξη εγγράφων εκ μέρους του ΤΑΙΠΕΔ.

Ειδικότερα :

Η Ένωση Πολιτών στις 16-5-2013 υπέβαλε τα απαραίτητα έγγραφα για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό που αφορούσαν την εκπλήρωση των χρηματοοικονομικών κριτηρίων προεπιλογής, τα κριτήρια νομικής καταλληλότητας και τα τεχνικά κριτήρια προεπιλογής.

Το ΤΑΙΠΕΔ στις 31-5-2013 απέρριψε αναιτιολόγητα την αίτηση συμμετοχής στο διαγωνισμό για την ΕΥΑΘ χωρίς να διευκρινίζει ποίες συγκεκριμένα προϋποθέσεις δεν πληρούσε η Ένωση Πολιτών.

Στις 4-6-2013 η Ένωση Πολιτών υπέβαλε σχετική ένσταση ζητώντας την ακύρωση της απορριπτικής της αίτησης υποψηφιότητας  της απόφασης και καλούσε το ΤΑΙΠΕΔ να επιδείξει και να χορηγήσει αντίγραφα των παρακάτω εγγράφων.

• Αντίγραφο πρακτικού συνεδριάσεων του ΔΣ που αφορά την απόφαση για την ΕΥΑΘ
• Τους πλήρεις φακέλους των λοιπών ενδιαφερομένων
• Τα έγγραφα του ΤΑΙΠΕΔ με τα οποία ζήτησε την παροχή συμπληρωματικών διευκρινήσεων
• Τα έγγραφα που υπέβαλαν οι άλλοι συνυποψήφιοι σε απάντηση των αιτημάτων του ΤΑΙΠΕΔ

Το ΤΑΙΠΕΔ δεν απάντησε στην αίτηση της Ένωσης Πολιτών.

Έπειτα από αυτά ζητήθηκε από την τελευταία με αίτηση και έλαβε εισαγγελική παραγγελία ώστε να μπορέσει να λάβει τα σχετικά έγγραφα. Όμως το ΤΑΙΠΕΔ και πάλι αρνήθηκε.

Κατόπιν όμως το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έλαβε την απόφαση 736/2014 που δικαίωσε τα αιτήματα της Ένωσης Πολιτών, με ενδιαφέρουσα επιχειρηματολογία σε σχέση και με την πρόσβαση στην περιβαλλοντική πληροφορία.

Μετά την πρώτη σαρωτική νίκη των πολιτών και την απόφαση του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ, τη δεύτερη με το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη, έρχεται και είναι γεγονός η τρίτη νίκη του κινήματος του νερού.

Έπεται συνέχεια …

Ομόφωνα το Διοικητικό Συμβούλιο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ)  υιοθέτησε και επικύρωσε την απόφαση της ΠΕΔ Κ. Μακεδονίας κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ.

Επίσης ομόφωνα υιοθέτησε και τα αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διενεργήθηκε στους δήμους της Περιφέρειας και παράλληλα τονίζει ότι το νερό αποτελεί δημόσιο κοινωνικό αγαθό και ως εκ τούτου ζητάει η αρμοδιότητα διαχείρισής του να περιέλθει στους δήμους.

πηγή

Παρακολουθώντας στενά, το δικαστικό σκέλος της υπόθεσης και την προσφυγή κατοίκων αλλά και σωματείων στο ΣτΕ και σκεπτόμενοι τον τρόπο που θα μπορούσαμε κι εμείς να βάλουμε ένα λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια, δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή όλο αυτό το διάστημα, με τη βοήθεια των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης, εφημερίδων και ραδιοφώνων αλλά και μέσων στο εξωτερικό, να συνεισφέρουμε εθελοντικά αλλά με επαγγελματισμό στον “άνισο” αγώνα της ενημέρωσης των πολιτών αλλά και της δημιουργίας συμμαχιών σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η καμπάνια υπέρ του ορθού λόγου και της τεκμηριωμένης άποψης που τόσο λείπουν από τον δημόσιο χώρο έφερε αποτέλεσμα  στην διαμόρφωση μιας τάσης κατά της ιδιωτικοποίησης στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού όπως εκφράζεται σε δημοσκοπήσεις αλλά και από το συντριπτικό 98% του δημοψηφίσματος της Θεσσαλονίκης. Αυτή η τάση, θέλουμε να πιστεύουμε ότι καθρεφτίζεται στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σε ανώτατο επίπεδο δηλαδή της ολομέλειας του.

Η προστασία του νερού όλων μας από την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση είναι πλέον γεγονός και αυτές οι πολιτικές που θα αποτελούσαν τέλμα με δύσκολη επιστροφή και θα μας απομάκρυναν ακόμη περισσότερο από το  όραμά μας για την δημοκρατική και ορθολογική διαχείριση σε μη κερδοσκοπική βάση του συλλογικού αγαθού του νερού αποσοβήθηκαν.

Η απόφαση του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ είναι και ιστορική και τολμηρή. Καμία απόφαση δικαστηρίου όμως, ακόμη και με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι και πολιτικά ισχυρή αν δεν εκφράζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και δεν αφουγκράζεται την πλειοψηφία των πολιτών και τη βούλησή τους στην οποία ενίοτε κωφεύουν οι θεσμικοί τους εκπρόσωποι, δηλαδή οι βουλευτές και οι κυβερνήσεις.

Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς για αυτή την απόφαση και να ευχηθούμε ότι αυτή η “σύμπτωση” ανάμεσα στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος όπως την καταλαβαίνουν οι πολίτες αλλά και όπως πρέπει να την υπερασπίζεται ο θεσμός της Δικαιοσύνης θα επεκταθεί πέρα από το νερό και σε άλλους τομείς που έχουν πληγεί  από τα καθεστώτα “έκτακτης ανάγκης” προκειμένου να μην εγκαταλειφθεί το ιδεώδες του κράτους δικαίου.

Ακολουθεί μια περίληψη της απόφασης του ΣτΕ και ο σύνδεσμος όπου δημοσιεύεται ολόκληρη η απόφαση.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ

της Ολομέλειας του ΣτΕ 1906/2014 για την ΕΥΔΑΠ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η ιστορική απόφαση υπ’ αριθμόν 1906 του 2014 με περιεχόμενο σταθμό για την τύχη της διαχείρισης του νερού και όχι μόνο.

Ο λόγος είναι ότι για πρώτη φορά το ΣτΕ στο ανώτατο επίπεδο (λόγω σπουδαιότητάς), δηλαδή σε επίπεδο Ολομέλειας έκρινε κατά πλειοψηφία ως αντισυνταγματική αποκρατικοποίηση που είχε πάει στο ΤΑΙΠΕΔ, ανοίγοντας το δρόμο και για άλλες προσφυγές. Ουσιαστικά είναι η πρώτη νίκη των πρωτοβουλιών που έλαβαν πολίτες απέναντι στις προθέσεις των μνημονιακών δεσμεύσεων. Οι πολίτες κέρδισαν. Ο μύθος ότι οι πολίτες δεν μπορούν να αντισταθούν απέναντι στις απαιτήσεις της Τρόικας κατέρρευσε.

Οι βασικοί νομικοί συλλογισμοί του ΣτΕ βασίστηκαν στα εξής :

1. Στην αποξένωση του Ελληνικού Δημοσίου από την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. που εξασφαλίζει

• τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα και

• τη δυνατότητα εκλογής ΔΣ από τη Γενική Συνέλευση. Η σημασία έγκειται στο ότι το Διοικητικό Συμβούλιο είναι το ανώτατο διοικητικό όργανο της εταιρείας που διαμορφώνει τη στρατηγική και πολιτική της ανάπτυξής της και διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία της.

Ειδικότερα κατά το σκεπτικό της απόφασης η μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά είναι αντίθετη προς το άρθρο 5 παράγραφος 5 που κατοχυρώνει το δικαίωμα στην υγεία και το άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος που ορίζει ότι το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών. Η δε κατ’ ουσίαν μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία. Συνίστανται δε οι υπηρεσίες αυτές στην ύδρευση και στην αποχέτευση που είναι αναγκαίες για την υγιεινή διαβίωση και, ιδίως, στην παροχή του πόσιμου ύδατος, φυσικού αγαθού απαραίτητου για την επιβίωση που καθίσταται σπανιότερο συν τω χρόνω. Αβεβαιότητα ως προς τη συνέχεια της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με αυτόν τον βαθμό αναγκαιότητας δεν συγχωρείται από το άρθρο 5 του Συντάγματος.

2. Στον μονοπωλιακό χαρακτήρα των υπηρεσιών ύδρευσης, γεγονός που αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3985/2011. Μάλιστα σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ οι υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ παρέχονται μονοπωλιακώς, από δίκτυα που είναι μοναδικά στην περιοχή και ανήκουν στα πάγια περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας. Οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται σε μεγάλο πληθυσμό, διαβιούντα υπό δυσμενείς οικιστικές συνθήκες στον περιορισμένο χώρο της Αττικής.

3. Επιπρόσθετα το ΣτΕ βάσισε τις σκέψεις του και στη σύμβαση που έχει υπογραφεί μεταξύ του Δημοσίου και της ΕΥΔΑΠ το Δεκέμβριο του 1999 και η οποία έχει διάρκεια 20 ετών, µε δυνατότητα παράτασης. Η εν λόγω σύμβαση που αναφέρεται και στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3985/2011 (σελ. 25 ή 37 του pdf, στο κεφάλαιο 2, υποκεφάλαιο 1.1.4 της αιτιολογικής έκθεσης), εκτός του αποκλειστικού δικαιώματος της ΕΥΔΑΠ για την παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, αναφέρει ότι το δικαίωμα αυτό δεν μεταβιβάζεται.

4. Το σκέλος της αίτησης ακυρώσεως που έγινε τελικά δεκτή από το ΣτΕ, αφορά την αντισυνταγματικότητα της απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ) με αριθμό 206/25.4.2012 (Β΄ 1363/26.4.2012) κατά το μέρος της, με το οποίο μεταβιβάζονται χωρίς αντάλλαγμα από το Ελληνικό Δημόσιο στο ΤΑΙΠΕΔ Α.Ε., χωρίς μάλιστα τη δυνατότητα να αναμεταβιβαστούν στον προηγούμενο κύριο ή δικαιούχο, δηλαδή στο Ελληνικό Δημόσιο (σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 7 του ν. 3986/2011): 36.245.240 μετοχές της «Εταιρίας Υδρεύσεως και Αποχετεύσεως Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ) Α.Ε.» που αντιστοιχούν σε ποσοστό 34,033% του μετοχικού κεφαλαίου

Εξ άλλου, οι ως άνω μεταβιβάσεις (η αρχική του 2011 και εν συνεχεία αυτή που ακυρώθηκε το 2012) έγιναν χωρίς να έχει παραλλήλως ιδρυθεί «ρυθμιστική αρχή υδάτων» και διαχωρισθεί το δίκτυο «από την υπηρεσία που θα μεταβιβασθεί»,

• σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων 2011 – 2015» και

• την παρουσίασή του στην αιτιολογική έκθεση του ν. 3985/2011, αλλά και

• χωρίς να έχει αρθεί ο προβλεπόμενος στο άρθρο 1 παρ. 10 του ν. 2744/1999 περιορισμός ως προς το ποσοστό των δυναμένων να διατεθούν σε ιδιώτες επενδυτές μετοχών της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. (μέχρι 49% του μετοχικού κεφαλαίου).

(Ο περιορισμός αυτός ήρθη μεταγενεστέρως, με το άρθρο 1 παρ. 2 της κυρωθείσης με τον ν. 4092/2012 (Α΄ 220/8.11.2012) από 7.9.2012 Πράξεως Νομοθετικού Περιεχομένου του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΦΕΚ Α΄ 175/7.9.2012), με το οποίο ορίσθηκε ότι : «Η παράγραφος 10 του άρθρου 1 του ν. 2744/1999 (Α΄ 222) καταργείται. Μεταβιβάσεις μετοχών της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. προς το “Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε”. είναι έγκυρες έστω και αν πραγματοποιήθηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου»).

5. Αλλά σημαντικά στοιχεία της απόφασης αφορούν το έννομο συμφέρον των αιτούντων και το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο της ΕΥΔΑΠ.

 «Από την ερχόμενη Δευτέρα, τα δημοτικά συμβούλια των 11 δήμων της Θεσσαλονίκης, που υδροδοτούνται από την ΕΥΑΘ, θα ξεκινήσουμε να παίρνουμε αποφάσεις ανάκλησης των παλιών αποφάσεων με τις οποίες παραχωρήσαμε έτοιμες εγκαταστάσεις και δίκτυα στον ΟΥΘ», διεμήνυσε χθες στο Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας (ΠΕΔ Κ.Μ.), δήμαρχος Νεάπολης – Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης.

«Οι δήμοι παραχώρησαν αυτές τις εγκαταστάσεις σε μία κρατική εταιρεία ύδρευσης για την εξυπηρέτηση των δημοτών τους. Από τη στιγμή που η εταιρεία αυτή παύει να βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο, δεν θα χαρίσουμε σε κανέναν ιδιώτη τις εγκαταστάσεις που έγιναν με χρήματα των δημοτών μας», δήλωσε στην «Ε» ο Σ. Δανιηλίδης.

Το προεδρείο της ΠΕΔ Κ.Μ., μαζί με την «Κίνηση 136» και το Σωματείο Εργαζομένων στην ΕΥΑΘ (ΣΕΕΥΑΘ) παρέδωσαν στη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Θεσσαλονίκης με το συντριπτικό 98% κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ και απαίτησαν να γίνει σεβαστή η λαϊκή ετυμηγορία των Θεσσαλονικέων.

Ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Γιάννης Εμίρης, αντέτεινε ότι η πώληση της ΕΥΑΘ είναι πολιτική απόφαση και ότι το ΤΑΙΠΕΔ είναι απλά εκτελεστικό όργανο, ενώ αποπειράθηκε να αμφισβητήσει το δημοψήφισμα. «Το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης», υπογραμμίζει ο Σ. Δανιηλίδης και καλεί την κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά και την απόφαση του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ, η οποία στην ουσία της αφορά και την ΕΥΑΘ. Οι διοργανωτές του δημοψηφίσματος κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ βρίσκονται στην Αθήνα, για να παραδώσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, στον πρωθυπουργό, στο πρόεδρο της Βουλής και τους πολιτικούς αρχηγούς.

Σήμερα έχουν συνάντηση με τον γ.γ. του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, και αύριο με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Θα ακολουθήσουν παρόμοιες κινήσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και στην Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια Ενωση Δήμων. Παράλληλα, η ΚΕΔ Κ.Μ. προετοιμάζεται να καταθέσει νέα προσφυγή στο ΣτΕ κατά της απόφασης για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

Νέα προσφυγή προετοιμάζεται να καταθέσει το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ (ΣΕΕΥΑΘ), αλλά και το συντονιστικό «SOSτε το Νερό», δηλώνει ο πρόεδρος του σωματείου και μέλος του «SOSτε το Νερό», Γιώργος Αρχοντόπουλος. Ηδη βρίσκεται υπό σύσταση νομική ομάδα, στην οποία συμμετέχει και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος, η οποία θα καταθέσει στην αρμόδια διυπουργική επιτροπή αίτημα ανάκλησης της υπουργικής απόφασης για τη πώληση της ΕΥΑΘ, με βάση την απόφαση του ΣτΕ για την ΕΥΔΑΠ.

Σύμφωνα με τη δικηγόρο, μέλος της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Γειτονιές σε Δράση», Ελεάννα Ιωαννίδου, αν το αίτημα αυτό δεν γίνει σεβαστό, τότε, βάσει του νόμου, μπορεί να κατατεθεί και νέα προσφυγή κατά της απόφασης για την πώληση της ΕΥΑΘ. Το «SOSτε το Νερό» θα απευθύνει κάλεσμα στους πολίτες που λαμβάνουν τις υπηρεσίες της ΕΥΑΘ να προσέλθουν και να συνυπογράψουν το αίτημα προς τη διυπουργική επιτροπή.