Ακολουθεί το άρθρο:

Είναι γνωστό πια πως η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν μπει στο υπερταμείο και το νερό των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας κινδυνεύει να γίνει βορρά στα νύχια των βαρόνων του νερού. Είναι γνωστό πως η μεγαλύτερη εξάρτηση, εξαθλίωση και υποδούλωση ενός λαού πετυχαίνεται με τον έλεγχο του νερού του.

Τι γίνεται όμως με τα νερά της Ελληνικής περιφέρειας και της υπαίθρου?

Τα νερά λοιπόν της επαρχίας τα διαχειρίζονται οι ΔΕΥΑ ( δημοτικές επιχειρήσεις, ύδρευσης αποχέτευσης). Είναι επιχειρήσεις ανταποδοτικού χαρακτήρα, αυτοχρηματοδοτούμενες εποπτευόμενες από τον αντίστοιχο δήμο της περιοχής όπου δραστηριοποιούνται. Οι ΔΕΥΑ ιδρύθηκαν το 1980, απαλλάσσοντας την κεντρική εξουσία από την ευθύνη της υδροδότησης και αποχέτευσης των απομακρυσμένων περιοχών και ο ρόλος τους στις τοπικές κοινωνίες αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντικός. Λειτούργησαν ως πυλώνες ανάπτυξης των περιοχών, αξιοποιώντας  μεγάλα κονδύλια από ευρωπαϊκά προγράμματα επενδύσεων με ποσοστό απορροφητικότητας ρεκόρ για τα Ελληνικά δεδομένα, ύψους 95%. Συνετέλεσαν σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος αφού κατασκευάστηκαν και λειτούργησαν 250 βιολογικοί καθαρισμοί.  Έχουν την ευθύνη της υδροδότησης και αποχέτευσης απομακρυσμένων, αραιοκατοικημένων, φτωχών περιοχών, αδιαφορώντας για το ισοζύγιο κόστους – οφέλους. Είναι δομές που υπερασπίζονται την δημόσια υγεία, εξασφαλίζοντας την παροχή νερού με άριστα χαρακτηριστικά. Είναι τοπικές επιχειρήσεις με ανθρώπινο πρόσωπο, που έχουν θεσμοθετήσει κοινωνικά τιμολόγια για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, γιατί στις μικρές τοπικές κοινωνίες και οι αδύναμοι έχουν δικαίωμα στην ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε δήμαρχος  διαχειρίζεται το νερό ( τιμολόγηση – ποιότητα- κοινωνική πολιτική),  είναι καθοριστικός παράγοντας για την επανεκλογή του, μ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει ένας ιδιόμορφος κοινωνικός έλεγχος που επιβάλει την δημοκρατία  στην διαχείριση του. Είναι μικρές ή  μεγάλες επιχειρήσεις (132 συνολικά, που απασχολούν 4500 εργαζόμενους), οι οποίες υδροδοτούν και αποχετεύουν τις πιο όμορφες γωνιές της Ελλάδος προστατεύοντας τον φυσικό τους πλούτο και τα μεγαλύτερα υδάτινα αποθέματα της χώρας.

Στην Ελλάδα των μνημονίων τα τελευταία έξι χρόνια οι ΔΕΥΑ με πρόσχημα τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείματος της χώρας, απαξιώνονται. Έχουν υποστελεχωθεί , πουλιούνται μέρα με την μέρα,  κομμάτι – κομμάτι, παραχωρώντας υπηρεσίες σε ιδιώτες.  Με άλλοθι την απαγόρευση προσλήψεων, βιολογικοί καθαρισμοί, υπηρεσίες αποκατάστασης βλαβών, καταμετρήσεις υδρομέτρων, λογιστήρια κ. άλ. παραδίδονται σε ιδιώτες . Μ΄ αυτόν τον τρόπο το κόστος  αυξάνεται και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υποβαθμίζεται. Ταυτόχρονα έχει θεσπιστεί ένα νομικό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο με τρείς  αρνητικούς ισολογισμούς  η επιχείρηση χαρακτηρίζεται μη βιώσιμη και επίσης έχει το δικαίωμα το εκάστοτε δημοτικό συμβούλιο με απλή πλειοψηφία  να αποφασίσει την παραχώρηση της ΔΕΥΑ στην ΕΥΔΑΠ άνευ ανταλλάγματος. Βέβαια εδώ μπαίνουν τα εξής ερωτήματα: Για πόσο καιρό θα μπορέσει μία ΔΕΥΑ η οποία δουλεύει με εργολαβίες να είναι βιώσιμη ? Πρέπει οι ΔΕΥΑ να μην υδροδοτούν και να μην αποχετεύουν απομακρυσμένα , αραιοκατοικημένα χωριά  γιατί είναι ζημιογόνες δράσεις? Θα λειτουργήσει ως δούρειος ίππος η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ ώστε να ιδιωτικοποιηθούν και οι ΔΕΥΑ? Εξωφρενικό είναι ότι οι ΔΕΥΑ δεν χρηματοδοτούνται από το δημόσιο άρα δεν συμμετέχουν στο δημοσιονομικό έλλειμα της χώρας, άρα ο περιορισμός των προσλήψεων όπως και όλα τα νομοσχέδια περί περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν θα έπρεπε να τις εμπεριέχει.  Είναι επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από τους πολίτες άρα λογικά ανήκουν σ’ αυτούς.

Εκείνο που δεν είναι γνωστό στα αστικά κέντρα  είναι ότι με πρόσχημα την προστασία των υδάτινων πόρων έχουν δηλωθεί όλες οι γεωτρήσεις της επαρχίας, τα πηγάδια , ακόμα και οι τουλούμπες στις αυλές των σπιτιών ( υπό την απειλή επιβολής προστίμου 2.000ευρώ ). Έχουν απαγορευτεί οι δεξαμενές συλλογής βρόχινου νερού που διατηρούσαν οι κτηνοτρόφοι. Οι γεωργοί έχουν την υποχρέωση να τοποθετούν υδρόμετρα στις πομόνες ποτίσματος των χωραφιών τους.

Η επιβολή του  περιβαλλοντικού τέλους που θα ισχύσει από το 2017 και πάλι για την ‘’προστασία’’ των υδάτινων πόρων, αφορά το νερό της αστικής χρήσης, το αγροτικό νερό αλλά και όλους τους υδάτινους πόρους οι οποίοι μπορούν να κοστολογούνται άρα να αγοράζονται και να πουλιούνται ή να καταστρέφονται έναντι ανταλλάγματος.

Ως συμπέρασμα όλων των παραπάνω νομίζω πως πρέπει να καταλήξουμε στο ότι κινδυνεύει το νερό όλης της χώρας, αστικό, αγροτικό, υδάτινοι πόροι και με κοινό μέτωπο πρέπει να αντισταθούμε. Ενωμένοι και αποφασισμένοι να εναντιωθούμε σε παγκόσμια  κεφάλαια για τα οποία η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία.

Γιατί ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ζωή και δημοκρατία.

Σταυρούλα Συμεωνίδου

Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων  των Δ.Ε.Υ.Α.

Πρόεδρος σωματείου εργαζομένων ΔΕΥΑ ΔΡΑΜΑΣ

Ακολουθεί το ψήφισμα

Πανελλαδική Συμμαχία για το Νερό
Δίκτυο Κινημάτων και Συλλογικοτήτων

Ανακοίνωση της 3^η Πανελλαδική Συνάντησης για το νερό 

Πραγματοποιήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2016 στην Αθήνα, η 3η Πανελλαδική Συνάντηση κινημάτων και συλλογικοτήτων της Πανελλαδικής Συμμαχίας για το νερό.

Οι συμμετέχοντες διαπίστωσαν ότι παρ’ όλο που το κράτος προσπαθεί να ενισχύσει θεσμικά την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης (Υπερταμείο, οδηγία για ανάκτηση κόστους νερού), στην κοινωνία ενισχύονται οι ιδέες οι οποίες αποτελούν και καταστατική αρχή της Πανελλαδικής Συμμαχίας ότι: «το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι αποθήκη ενέργειας για «πράσινη» και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση»

Οι συλλογικότητες και τα κινήματα που συμμετέχουν στην Πανελλαδική Συμμαχία συμφώνησαν ότι στο ερχόμενο διάστημα η δράση της Συμμαχίας πρέπει να επικεντρωθεί στην δικτύωση και αλληλοϋποστήριξη κινημάτων και συλλογικοτήτων ώστε να δημιουργηθεί μια ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΣΠΙΔΑ για την προστασία του δημόσιου νερού, ως κοινού αγαθού, σε όλη την Ελλάδα.

Η Πανελλαδική Συμμαχία θεωρεί πιο αναγκαίο σήμερα από ποτέ να κατοχυρωθεί συνταγματικά η δημόσια ιδιοκτησία των οργανισμών ύδρευσης – αποχέτευσης και η μη κερδοσκοπική διαχείριση του κύκλου του νερού. Απαιτείται να κατοχυρωθούν θεσμικά η δημοτική, η συνεργατική και η συνεταιριστική ιδιοκτησία των φορέων διαχείρισης του νερού, ο κοινωνικός έλεγχος, η ορθολογική διαχείριση, η θεσμοθέτηση βιώσιμων πρακτικών, που θα προστατεύουν την οικολογία των υδατικών κύκλων, θα απορρίπτουν τις φαραωνικές κατασκευές και θα προκρίνουν λύσεις προστιθέμενης οικολογικής αξίας, μικρής τοπικής κλίμακας και χαμηλού οικονομικού και κοινωνικού κόστους.

Ειδικότερα οι συμμετέχοντες στην Πανελλαδική Συνάντηση αποφάσισαν:

• Την ανάπτυξη κοινών δράσεων πανελλαδικού χαρακτήρα καθώς και την ενίσχυση των τοπικών αγώνων και πρωτοβουλιών (καμπάνιες, ενημέρωση πολιτών).
• Την κατά προτεραιότητα ανάληψη κοινών δράσεων για την αποτροπή της μεταφοράς στο Υπερταμείο, των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, που κατέχει το δημόσιο, με δράσεις τον Ιανουάριο (μεταφορά μετοχών στο Υπερταμείο) και 22 Μαρτίου – Παγκόσμια ημέρα νερού.
• Την συμμετοχή στις κινητοποιήσεις και την καμπάνια κατά των συμφωνιών TTIP, CETA, TISA
• Την οργάνωση τοπικών συναντήσεων για την αλληλοενημέρωση, το συντονισμό των ενεργειών και τον προγραμματισμό των δράσεων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και κυρίως σε περιοχές που έχουν αναπτυχθεί αγώνες για την προστασία του νερού.
• Την δικτύωση και συνεργασία των ομάδων τεκμηρίωσης των μελών της Πανελλαδικής Συμμαχίας για την επιστημονική και νομική επεξεργασία των θέσεων και προτάσεων της Συμμαχίας, σε ό,τι αφορά το συνολικό κύκλο του νερού.
• Την δημιουργία Συντονιστικής Επιτροπής η οποία θα συντονίζει τη λειτουργία και τις δραστηριότητες της Πανελλαδικής Συμμαχίας.

Ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ελευθερία, δημοκρατία, προστασία του περιβάλλοντος, είναι αγώνας για την ίδια την ζωή. Είμαστε αλληλέγγυοι και στηρίζουμε τους αγώνες των κατοίκων στην Μεγάλη Παναγιά της Χαλκιδικής, στο Αποπηγάδι Χανιών, στην Ήπειρο (Άραχθος, Αώος, Καλαμάς, Παμβώτις), τους 23 Ιρλανδούς διωκόμενους αγωνιστές του Jοbstown, τους αγώνες των Ινδιάνων στη Ντακότα των ΗΠΑ.

• SAVEGREEKWATER
• WATER WARRIORS, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
• ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΒΟΛΟΣ
• ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
• ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
• ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
• ΘΑΣΟΣ ΝΕΡΟ SOS
• ΚΑΛΛΙΣΤΩ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΆΓΡΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΌ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΑΣ, ΜΑΡΟΥΣΙ
• ΚΙΝΗΣΗ 136, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
• ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΘΑΡΟΣ ΚΑΛΑΜΑΣ, ΙΩΑΝΝΙΝΑ
• ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΒΟΛΟΣ
• ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ PROTECT AOOS, ΙΩΑΝΝΙΝΑ
• ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗ «ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙΣ», ΚΟΖΑΝΗ
• ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ, ΑΘΗΝΑ
• ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
• ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΔΡΑΜΑΣ
• ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ «Η ΑΛΚΥΩΝ»
• ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ «ΌΧΙ ΣΕ TTIP,CETA,TISA – ΌΧΙ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ»
• ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΕΥΑ
• ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ (ΠΑΝΔΟΙΚΟ)
• ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΝΑΞΟΥ
• ΣΕΚΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΥΔΑΠ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΑΘΗΝΑ
• SOSΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
• ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ , ΙΩΑΝΝΙΝΑ
• ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΩΛΩΓΩΝ
• ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΡΑΧΘΟΥ, ΙΩΑΝNΙΝΑ
• ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΩΡΩΠΟΥ
• ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
• ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΔΕΥΑ ΔΡΑΜΑΣ
• ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΥΑΘ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο Τυρνάβου υιοθέτησε ψήφισμα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη χώρα μας. Διαβάστε παρακάτω το ψήφισμα.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Τυρνάβου, στην 13^η και από 04-10-2016 συνεδρίαση με την αριθ. 239/2016 απόφασή του, με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής και της διάθεσης του νερού,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ   ΚΑΤΑ   ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ

Το Δ.Σ. Τυρνάβου αντιτίθεται στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, γιατί αυτό δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.

Θεωρεί ότι:

• Το νερό αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
• Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό και σε ποιοτικές υπηρεσίες ύδρευσης είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των πολιτών, άρρηκτα συνδεδεμένο με το δικαίωμα στη ζωή, στην υγιεινή και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
• Η ΕΥΔΑΠ πρέπει να παραμείνει δημόσιος οργανισμός στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι να μετατραπεί σε μέσο κερδοσκοπίας ιδιωτικών συμφερόντων.
• Η πώληση σε ιδιωτικά συμφέροντα δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης, όπου εφαρμόστηκε κατά το παρελθόν απέτυχε, αφού οδήγησε σε κατακόρυφη άνοδο της τιμής του νερού και σε υποβάθμιση της ποιότητάς του, με αποτέλεσμα στο τέλος να επιστρέψουν είτε στο δημόσιο, είτε στους Δήμους.
• Να κατοχυρωθεί στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση ο κοινωνικός έλεγχος και η δημόσια διαχείριση του κύκλου του νερού.
• 

Δυστυχώς για την ποιότητα του κράτους Δικαίου στην χώρα μας, η διάταξη που προωθείται ύστερα από την αποτυχημένη και επίμονη προσπάθεια κέντρων συμφερόντων εντός και εκτός χώρας για την άμεση και πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης φέρνει «από το παράθυρο» παρόμοιες συνέπειες στους οικιακούς (αλλά όχι μόνο) καταναλωτές αφού καλούνται να πληρώσουν άρτι εφευρεμένα «κόστη» που αποδεικνύουν αμέσως ότι μέσω αυτού του σχεδίου μιλούμε πλέον για πλήρη εμπορευματοποίηση όχι μόνον των υπηρεσιών ύδρευσης αλλά και του ίδιου του νερού της χώρας μας.

Φυσικά, η στερούμενη κάθε έννοιας λογικής και επιστημονικής στοιχειοθέτησης προσπάθεια να μπει «ταμπέλα με τιμή στη φύση» και την καλή κατάσταση των οικοσυστημάτων και των υδάτινων αποθεμάτων δεν είναι μια επινόηση του ελληνικού υπουργείου αλλά αποτελεί πάγια επιδίωξη πολυεθνικών εταιριών που με ρητορική δήθεν οικολογικής ευσυνειδησίας θέλουν να δημιουργήσουν μια «αγορά των οικοσυστημάτων» ακόμη και μια «αγορά νερού», παρόμοια με εκείνη των ρύπων Co2, που έχουμε δει εδώ και χρόνια πόσο λίγο βοήθησε στη μείωσή τους.

Αυτά τα κέντρα κατάφεραν εδώ και καιρό να «επηρεάσουν» μέσω των λόμπι τους τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κι έτσι με το αρ. 9 της Οδηγίας  2000/60/ΕΚ, προς την οποία το εθνικό δίκαιο εναρμονίζεται με την υπό «διαβούλευση» ΥΑ, τέθηκε θέμα Ανάκτησης Πλήρους Κόστους για της Υπηρεσίες Ύδατος. Σ’ αυτό τα κράτη οφείλουν να συνυπολογίζουν (όπως αναλύεται στο 2ο άρθρο της προς «διαβούλευση» ΥΑ) το Χρηματοοικονομικό κόστος, το Περιβαλλοντικό κόστος και το Κόστος Πόρου.

Για να αποκωδικοποιήσουμε την προσπάθεια παραπλάνησης που γίνεται εις βάρος των πολιτών χρειάζεται να αναφερθούμε στους τρεις ορισμούς που δίνονται σε αυτές τις έννοιες από τους συντάκτες του Σχεδίου.

Α. Ως «Χρηματοοικονομικό κόστος»  ορίζεται «η οικονομική αποτίμηση του κόστους για όλα τα έργα, τις υποδομές και τις διαδικασίες που είναι απαραίτητες για τις υπηρεσίες παροχής ύδατος, για τις χρήσεις που αναφέρονται στο άρθρο 2 παρ. 1 της ΥΑ. Το χρηματοοικονομικό κόστος περιλαμβάνει το κόστος κεφαλαίου, το λειτουργικό κόστος, το κόστος συντήρησης και το κόστος διοίκησης.

Σύμφωνα με αυτόν τον νέο ορισμό του χρηματοοικονομικού κόστους:

1) Οι καταναλωτές καλούνται να ξαναπληρώσουν για έργα υποδομών που μέσα από την φορολογία γενεών Ελλήνων αλλά και Ευρωπαίων (σε ότι αφορά τα έργα υποδομών που  χρηματοδοτηθήκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια), δανείων που σήμερα αποτελούν μέρος του δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους αλλά και την συνεισφορά τους με την πληρωμή λογαριασμών και λοιπόν τελών έχουν ήδη πληρώσει και πληρώνουν σε βάθος δεκαετιών.

2) Καλούνται επίσης να πληρώσουν για ανύπαρκτα, υπό κατασκευή ή κακής ποιότητας έργα υποδομών σε περιοχές της επαρχίας όπου σε πολλές περιπτώσεις οι αρμόδιες υπηρεσίες αδυνατούν να παρέχουν καθαρό πόσιμο νερό και βεβαίως δεν υπάρχουν καν αποχετευτικά δίκτυα.

3) Καλούνται να πληρώσουν τα κέρδη των υπεργολάβων που λυμαίνονται των υπηρεσιών όπως πολύ σαφώς αναφέρει η ΥΑ στο Άρθρο 4 παρ 2 ββ) αφού μες το λειτουργικό κόστος συνυπολογίζεται και το  «κόστος σύναψης συμβάσεων παροχής υπηρεσιών με τρίτους». Μόλις πρόσφατα μια τέτοια  «καινοτόμα» σύμβαση υπογράφηκε από την ΕΥΔΑΠ προκειμένου μια ιδιωτική εταιρία να «αξιολογήσει» με το αζημίωτο το υπάρχον προσωπικό, κάτι που μέχρι σήμερα γινόταν χωρίς «κόστος» ενδοϋπηρεσιακά και που εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε να βελτιωθεί επίσης ενδοϋπηρεσιακά αν υπήρχε χρεία.

4) Καλούνται να πληρώσουν  το Κόστος Κεφαλαίου δλδ την απόδοση από εναλλακτικές τοποθετήσεις του (αρ 4 παρ.2.α.αβ).  Αν μια επιχείρηση ύδρευσης π.χ. αποδείξει κάποια στιγμή πως θα κέρδιζε περισσότερα αν τα χρήματα που έδωσε για συντήρηση δικτύου τα είχε επενδύσει σε κάποια άλλη δραστηριότητα θα πρέπει εμείς να πληρώσουμε τα διαφυγόντα υποτιθέμενα κέρδη της; Ας μην πει κανείς αφελής ότι οι επιχειρήσεις ύδρευσης από το καταστατικό τους έχουν χρέος να επενδύουν μόνο στις υποδομές αφού μόλις φέτος η ΕΥΔΑΠ «επένδυσε» € 20.000.000 στην Attica Bank. Επιπλέον σύμφωνα με την ΥΑ θα πρέπει οι καταναλωτές να πληρώνουν και το «εύλογο κέρδος» των ιδιωτών επενδυτών σε ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ (Παράρτημα 1 α2) χωρίς βέβαια να προσδιορίζεται ποσοτικά η ευέλικτη έννοια «εύλογο», με μια πρόνοια πραγματικής κρατικής γενναιοδωρίας λες και στον ιδιωτικό τομέα οι επενδυτές έχουν καμιά εξασφάλιση κερδοφορίας όταν επενδύουν σε κάποια επιχείρηση. Φέτος ήταν σχεδόν 22 εκ. ευρώ το ύψος των μερισμάτων που διένειμε η ΕΥΔΑΠ που είχε κέρδη 138 εκ. αλλά καθώς φαίνεται το ποσό αυτό δεν είναι το «εύλογο» και θα πρέπει όλοι να δώσουμε κάτι παραπάνω.

Β. Ως «Περιβαλλοντικό κόστος» ορίζεται «η οικονομική αποτίμηση της απόκλισης της κατάστασης των υδάτων από την καλή κατάσταση, η οποία απαιτείται για τη βιώσιμη χρήση του υδατικού πόρου σύμφωνα με τους περιβαλλοντικούς στόχους του άρθρου 4 του Π.Δ. 51/2007».

 1) Πεδίο δόξης λαμπρό ανοίγεται σε όποιον επιστήμονα θελήσει να ορίσει «κόστος ανά κυβικό μέτρο» όπως προβλέπει η ΥΑ για τα προς το παρόν νεφελώδη έργα αποκατάστασης (και άραγε γιατί δεν μελετάμε πρώτα ποια συγκεκριμένα θα μπορούσαν να είναι αυτά;) για να καταστεί «βιώσιμο» ένα υδατικό απόθεμα ή μια λεκάνη απορροής. Περιμένουμε να δούμε πόσες ΔΕΥΑ και πόσοι δήμοι που εξυπηρετούνται από ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ θα έχουν μηδενικά λοιπόν περιβαλλοντικά τέλη εκτός κι αν καμιά περιοχή της χώρας δεν έχει «βιώσιμα» υδατικά αποθέματα.

2) Ακόμη κι αν η επιστήμη τα καταφέρει είναι βέβαιο ότι η πολιτική θα αποτύχει. Στο εν λόγω σχέδιο καμιά συγκεκριμένη δράση δεν προσδιορίζεται και δεν ορίζεται ως υποχρεωτική. Τα χρήματα που θα συγκεντρώνονται από τα περιβαλλοντικά τέλη θα καταλήγουν στο περιβόητο και εν πολλοίς αδρανές «Πράσινο Ταμείο» κι από εκεί ποίος οίδε πού και κυρίως πότε αφού καμιά χρονική πρόβλεψη υποχρέωσης δεν ορίζεται παρά μόνον ο συντάκτης τα χαρακτηρίζει «ανταποδοτικά» διότι διαφορετικά θα ήταν κατάφωρα αντισυνταγματική η επιβολή τους.

3) Πως μπορεί να μην είναι προσχηματικό και εισπρακτικού χαρακτήρα το εν λόγω τέλος αν για παράδειγμα σε μια περιοχή της χώρας τα έργα αποκατάστασης του υδάτινου αποθέματος είναι τέτοια που θα εκτόξευαν το τέλος σε δυσθεώρητα ύψη;

4) Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και δύο από τις εξαιρέσεις από τα περιβαλλοντικά τέλη: (α) χρήστες οι οποίοι, με την εφαρμογή κατάλληλων πρακτικών ορθής διαχείρισης, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων και γ) λόγω γεωμορφολογικών ιδιομορφιών ή ακραίων κλιματικών συνθηκών. Οποιαδήποτε δλδ βιομηχανική μονάδα με πολιτική ισχύ π.χ. λόγω των θέσεων εργασίας που παρέχει παρουσιάζει «ορθή διαχείριση» εξαιρείται των τελών; Ή οποιοσδήποτε βουλευτής μπορέσει να χαρακτηρίσει τον δήμο εκλογής του ως «γεωμορφολογικά ιδιάζοντα» θα μπορεί να τον εξαιρεί από το τέλος;

5) Εξωφρενική είναι δε η πρόβλεψη να πληρώνουν οι καταναλωτές για την ρύπανση των υδατικών συστημάτων, ακόμη κι αν δεν συνέβαλαν σε αυτή (αυτό ακριβώς προβλέπεται στην περίπτωση δ της 2ας παραγράφου του αρ. 5!!!) κι ακόμη κι αν αυτά ουδέποτε αποκαθίστανται; Θα ήταν χρήσιμο εδώ να μας απαντήσει ο Αν.Υπ. πόσες και ποιες από τις διαπιστωμένες περιπτώσεις ρύπανσης υδάτων έχουν αποκατασταθεί και ποιοι τις πλήρωσαν.

6) Γενικότερα είναι δυνατόν να ανοίγεται από τον ίδιο τον ορισμό του τέλους αυτού πεδίο για  άνιση επιβάρυνση πολιτών που έχουν την ατυχία να ζουν σε υποβαθμισμένες υδρολογικά περιοχές και χωρίς να ευθύνονται επ’ ουδενί για την μέχρι τώρα διαχείριση των υδάτων στην προβληματική ζώνη;

Γ. Ως «Κόστος πόρου» ορίζεται «η οικονομική αποτίμηση άλλων εναλλακτικών χρήσεων του ύδατος, οι οποίες είναι αναγκαίες σε περίπτωση που το Υδατικό Σύστημα (ΥΣ) χρησιμοποιείται πέραν του ρυθμού της φυσικής του αναπλήρωσης».

Αυτός ο πλέον διάτρητος από τους ορισμούς των νέων ορισμών κόστους μας φέρνει στο νου την Χιλή. Εκεί οι μεγάλες επιχειρήσεις εκμετάλλευσης χαλκού, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν παραπάνω, χρησιμοποιούν το νερό των τοπικών πηγών και ποταμών ενώ οι κάτοικοι καταλήγουν να πίνουν αφαλατωμένο θαλασσινό, αφού μόνο τέτοιο υπάρχει διαθέσιμο σε οικονομικότερες τιμές. Θα πρέπει λοιπόν εφεξής να πληρώνουμε την διαφορά ως «κόστος πόρου» για να μην γίνει άλλη χρήση του νερού μας με μεγαλύτερο οικονομικό όφελος;

Mια μεγάλη βιομηχανική μονάδα πχ. εμφιαλώσεως που χρησιμοποιεί νερό πέραν του ρυθμού της φυσικής του αναπλήρωσης θα πληρώνει το «κόστος πόρου» και θα κερδοφορεί ησύχως παρότι καταστρέφει το υδατικό απόθεμα; Πώς κάτι τέτοιο συνάδει με την υποτιθέμενη επιδιωκόμενη «ορθολογική χρήση»;

Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι από όλη την υπόθεση «ανάκτησης κόστους» εξαιρούνται όλες οι υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση (αρ. 2 παρ.2.α της ΥΑ) και φυσικά είναι προφανές το γιατί αν ρίξει κανείς μια ματιά στον τρόπο λειτουργίας του ενεργειακού κλάδου στην χώρα μας.

Είναι σαφές σε όλους πως οι παραπάνω διατάξεις δεν αποσκοπούν σε τίποτε άλλο παρά στο να δώσουν εύσχημες δικαιολογίες για αύξηση της τιμής του νερού στο διηνεκές, με παρόμοιο τρόπο όπως διπλασιάστηκαν εν μία νυκτί τα τιμολόγια της ΔΕΗ με τις «ρυθμιζόμενες χρεώσεις».

Το σαθρό επιχείρημα ότι η αύξηση της τιμής θα οδηγήσει σε εξοικονόμηση και ορθολογική χρήση, έτσι ως εκ θαύματος, είναι μια κατάφωρη διαστρέβλωση της οικονομικής πραγματικότητας αφού ο έχων θα μπορεί άνετα να συνεχίσει να πληρώνει την υπερβολική κατανάλωση ενώ ο οικονομικά ασθενέστερος θα μετρά το νερό με το σταγονόμετρο.

Είναι μια ακόμη έμμεσης μορφής φορολόγηση, που απειλεί ευθέως το ανθρώπινο δικαίωμα για πρόσβαση σε νερό και υγιεινή όπως αυτό ορίστηκε από τον ΟΗΕ.

Τέλος, η λογική της ανάκτησης πλήρους κόστους έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον χαρακτήρα μιας υπηρεσίας κοινής ωφέλειας, χαρακτήρα που οι επιχειρήσεις ύδρευσης στην Ελλάδα φέρουν ακόμη αλλά και επιβάλλεται από το Σύνταγμα. Πέραν ενός λογικού για την συνέχιση της λειτουργίας τέτοιων επιχειρήσεων ποσοστού κέρδους, το οποίο αυτές ως ουσία κοινωφελείς, οφείλουν να επανεπενδύουν για την συντήρηση και βελτίωση των υποδομών και των δικτύων, οποιοδήποτε άλλο (κέρδος) απλώς είναι ανήθικο, επιβαλλόμενο σ’ εμάς που δεν έχουμε άλλην εναλλακτική λύση για να έχουμε πρόσβαση στον πλέον αναγκαίο πόρο.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, είμαστε παντελώς αντίθετοι στην επιχειρούμενη μετατροπή του κοινού αγαθού του νερού σε προϊόν και ζητούμε την πλήρη απόσυρση του υπό «διαβούλευση» κειμένου.

Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, SAVEGREEKWATER

(σημείωση: Το κείμενο έχει αποσταλεί και στα email που έχουν αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Υπουργείου)

ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΦΟΡΕΙΣ

ΣΕΚΕΣ, Συμμετοχικό Ενωτικό Κίνημα Εργαζομένων και Συνταξιούχων για Δημόσια ΕΥΔΑΠ στην υπηρεσία της κοινωνίας.

Σωματείο Εργαζομένων ΕΥΑΘ

ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece

Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας

Πρωτοβουλία Πολιτών για την κατάργηση του Υπερταμείου Υφαρπαγής της Δημόσιας Περιουσίας

ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων

SOSte to nero, Θεσσαλονίκη

Water Warriors,  Θεσσαλονίκη

Ανοικτή Επιτροπή Αλληλεγγύης Τήνου

Περιβαλλοντικός Πολιτιστικός Σύλλογος Μάνης (ΠΕΡΙ.ΠΟΛ.Ο. ΜΑΝΗΣ)

Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό

ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

Δίκτυο Πολιτών Χολαργού – Παπάγου

“Καλλιστώ”, Περιβαλλοντική Οργάνωση για την Άγρια Ζωή και τη Φύση

Προσθήκη 7/09/2016:

Ύστερα από την αντίδραση φορέων κατά της διαδικασίας που επιλέχθηκε για να τοποθετηθούν οι πολίτες για την τιμολόγηση του νερού, το Υπουργείο αποφάσισε να ανοίξει δημόσια διαβούλευση για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα. Ως SAVEGREEKWATER υποβάλαμε στην επίσημη ιστοσελίδα τις απόψεις μας και σας καλούμε όλους να γράψετε τα δικά σας σχόλια. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Να διαφωνήσουμε δημόσια με την μετατροπή του νερού από κοινό αγαθό σε εμπορικό προϊόν. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατά άρθρο και τις δικές μας παρατηρήσεις. Το δικό μας σχόλιο έχει δημοσιοποιηθεί στο άρθρο 3 Ορισμοί.
Μπορείτε να συμμετέχετε στην διαβούλευση εδώ : https://www.opengov.gr/minenv/?p=7908

Στη διάρκεια χαιρετισμού που απηύθυνε στην Ημερίδα «Φορέας Διαχείρισης Φράγματος πείρου-Παραπείρου: Προτάσεις για τη συγκρότηση και αποτελεσματική λειτουργία ενός Δημόσιου Φορέα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξης της περιοχής», που διοργάνωσε το Τμήμα Δυτικής Ελλάδας του ΤΕΕ, ο κ. Κατσιφάρας σημείωσε πως «η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας παραμένει σταθερή στη διεκδίκησή της για μη απελευθέρωση των υπηρεσιών ύδρευσης. Ο Φορέας Διαχείρισης πρέπει να συσταθεί με βάση ένα θεσμικό πλαίσιο που θα αποκλείει την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή του».

Παράλληλα, αναφέρθηκε στη δέσμευση που υπάρχει στους όρους της εγκριτικής απόφασης της Ε.Ε. για τη δημιουργία ενός Φορέα Διαχείρισης και Λειτουργίας του έργου του Πείρου – Παραπείρου, το οποίο συγχρηματοδοτείται από το Ταμείο Συνοχής, συμπληρώνοντας πως η αρμοδιότητα της σύστασης του φορέα ανήκει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων.

«Η τοπική αυτοδιοίκηση και το κράτος είναι τα μόνα που μπορούν να διασφαλίσουν το δημόσιο χαρακτήρα του νερού και τη δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών σε ποιοτικό και φθηνό νερό, σε υπηρεσίες που διασφαλίζουν το υψηλό επίπεδο υγιεινής και την περιβαλλοντική προστασία μίας περιοχής. Και αυτό διεκδικούμε» συμπλήρωσε ο Απ. Κατσιφάρας προσθέτοντας: «Οποιοδήποτε άλλο σχήμα με τη συμμετοχή ιδιωτών και για «στάχτη στα μάτια του κόσμου» τη συμμετοχή και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτελεί «κερκόπορτα» που θέτει εν κινδύνω το δημόσιο χαρακτήρα του νερού. Βλέπετε εξάλλου τι γίνεται στις μέρες μας με τις ιδιωτικοποιήσεις του ΤΑΙΠΕΔ».

Και κατέληξε ο Περιφερειάρχης: «Πρέπει γρήγορα να κλείσει ο κύκλος της διαβούλευσης και να καταλήξουμε, ώστε να αξιοποιήσουμε προς όφελος των πολιτών τη δυνατότητα που μας δίνει ένα από τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε πως ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας είναι περιορισμένος και θα πρέπει να προχωρήσουμε σύντομα».

Εδώ το σχετικό δελτίο τύπου της Περιφέρειας.

ΦΡΑΓΜΑ ΠΕΙΡΟΥ-ΠΑΡΑΠΕΙΡΟΥ
ΤΟ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΙΔΙΩΤΗ

Αρκετά…(παρά τό οικολογικό επιχειρησιακό σας έγκλημα στήν περιοχή που κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος απο τον πράσινο πλούτο και την κοινότητα Τόσκες,παρά τήν σκανδαλώδη, προκλητική και σπάταλη οικονομική διαχείριση τού έργου που ποτέ δέν τελειώνει αλλά συνεχώς επαναχρηματοδοτείται,παρά τό εργασιακό κολαστήριο με απλήρωτους εργάτες ,απάνθρωπα ωράρια και συνθήκες δουλείας)…….

Ως εδώ…(το νερό δεν είναι για τίς τσέπες σας,το νερό δεν θα μολυνθεί απ τήν ανομία τών συμφερόντων σας)……

Το νερό από τις πηγές τής Ερυμάνθειας Γής δεν θα το παραδώσουμε στο ιδιωτικό κεφάλαιο

Δεν θα πούμε εμείς το …”νερό-νεράκι” και μάλιστα πληρώνοντας κάθε του σταγόνα ακριβά, για να ξεδιψάνε “εις υγείαν των κορόϊδων” οι τραπεζίτες και οι “αναπτυξιακές εταιρείες” τής συμφοράς

Το νερό είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλους ισότιμα,δεν πουλιέται,δεν αγοράζεται απο κανέναν “επενδυτή”,από κανέναν όμιλο τής συστημικής και οικονομικής βαρβαρότητας,από κανέναν κερδοσκόπο

Οικολογική διαχείριση και δημόσιος έλεγχος τής λειτουργίας τού Φράγματος απο διαδημοτική επιτροπή τών δήμων Δ.Αχαιας,Ερυμάνθου και Πατρών με τήν συμμετοχή και το δικαίωμα τής άποψης των κατοίκων τών χωριών μας και του συνόλου τής τοπικής κοινωνίας.

Ενωτική Δημοκρατική Πρωτοβουλία πολιτών δήμου Ερυμάνθου για τήν κοινωνική συνεργασία ,αλληλεγγύη, και αυτοδιαχείριση τής ζωής μας.

Την  Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα Α. η πρώτη παν πελοποννησιακή συνάντηση δικτύων πολιτών για θέματα υδάτων, που κινδυνεύουν από ιδιωτικοποίηση, περίφραξη  ή εμπορευματοποίηση και Β. η ανοιχτή συζήτηση «το νερό είναι δικαίωμα» με πρωτοβουλία των ανεξ. Δημοτικών συμβούλων Α.Βανταράκη και Η.Κουρή.

Από την Αργολίδα παραβρέθηκαν δυο εκπρόσωποι  του δικτύου που ενημέρωσαν πως για την περιοχή τους υπάρχει πλήρης εικόνα για τα προβλήματα και τους κινδύνους σε θέματα υδάτων. Εκπρόσωποι του Λακωνικού δικτύου που δεν μπόρεσαν τελικώς να παραβρεθούν ενημέρωσαν γραπτώς για τα προβλήματα στην δική τους περιοχή, ενώ με τη συζήτηση εντοπίστηκαν επαφές και σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, όπως το δίκτυο της Ηλείας.

Σε αυτή την πρώτη συνάντηση συμφωνήθηκε πως η ύπαρξη ενός δικτύου είναι προϋπόθεση για αλληλοϋποστήριξη και αλληλοενημέρωση και πως  τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Πελοποννήσου αν και διαφέρουν από εκείνα των αστικών κέντρων θα πρέπει να εξεταστούν με προσοχή και να εμποδιστεί προκαταβολικά η επιδίωξη κάποιων να παρουσιαστεί η ιδιωτικοποίηση ως λύση στα υπαρκτά προβλήματα των κατοίκων, μιας και όπως καταδεικνύει η διεθνής εμπειρία ουδέποτε δόθηκαν λύσεις από τους ιδιώτες παρόχους  κι αν κάποια στιγμή έγιναν έργα υποδομών αυτά κόστισαν μια περιουσία στους ανυποψίαστους πολίτες που κλήθηκαν να τα πληρώσουν είτε μέσω των λογαριασμών νερού είτε μέσω της φορολογίας τους. Η ύπαρξη του δικτύου αποτελεί επίσης στρατηγική επιλογή στην προγραμματική συμφωνία της  περιφέρειας Πελοποννήσου με την ΕΥΔΑΠ,  η επαπειλούμενη ιδιωτικοποίηση της οποίας  θα βάλει σε κίνδυνο τους πόρους κα τις υποδομές της Πελοποννήσου στο σύνολό τους.

Μεγάλη αναστάτωση άλλωστε προκαλεί στους αγρότες η χαρτογράφηση των γεωτρήσεων με σκοπό δυστυχώς όχι την προστασία αλλά την τιμολόγηση καθώς και η γενικότερη κατεύθυνση που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες για ανάκτηση πλήρους κόστους σε κάθε χρήση ύδατος συμπεριλαμβανομένης και της γεωργικής και τα γενικότερα ζητήματα που ανακύπτουν με το αρδευτικό νερό σε όλες τις γεωργικές περιοχές της χώρας.

Είναι γνωστό πως  σε επίπεδο Ε.Ε., με ρητορική υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος σχεδιάζονται αυτή τη στιγμή περιφράξεις και εμπορευματοποιήσεις των πόρων καθώς και η χρηματιστικοποίηση της φύσης σε σχήματα ο «ρυπαίνων πληρώνει», σε μια αδιέξοδη λογική υπερεκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου και χρησιμοποίησης μοντέλων της χρηματοπιστωτικής αγοράς για περιγραφή και αποτίμηση των δέντρων των ποταμών και άλλων  φυσικών πόρων που «αποτιμώνται»  με κάποιο ποσό, κατά παράβαση της κοινής λογικής της ίδιας της λειτουργίας των οικοσυστημάτων. Για παράδειγμα ο ρυπαίνων ένα ποτάμι π.χ. στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως των ανυπολόγιστων στην πραγματικότητα συνεπειών που έχει αυτό στο ευρύτερο οικοσύστημα και τον πληθυσμό,  να πληρώνει ένα «κόστος» μέσω ενός σχήματος αντίστοιχου εκείνου των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που ουδόλως εμπόδισε τις πολυεθνικές και τις άλλες εταιρίες από το να ρυπαίνουν. Αντιθέτως βρήκαν και τρόπο να «κερδίζουν» μέσω του «χρηματιστηρίου» των εκπομπών διοξειδίου.

Ιδιαίτερη μνεία έγινε και στην ιδιωτικοποίηση έμμεση ή άμεση πόρων και υποδομών με κορυφαίο παράδειγμα το φράγμα Πείρου Παραπείρου που αν η ιδέα για διαδημοτική διαχείριση δεν επικρατήσει και προχωρήσουν οι προτάσεις της αποκεντρωμένης περιφέρειας θα μιλάμε επί της ουσίας για την πρώτη ιδιωτικοποίηση μεγάλης υδατικής υποδομής  στη χώρα μας.

Η ΔΕΥΑΠ Πάτρας  είναι η μεγαλύτερη δημοτική εταιρία ύδρευσης της χώρας μετά τις δύο κρατικές επιχειρήσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και η ιδιωτικοποίηση του φράγματος θα αποτελέσει ένα μεγάλο κακό προηγούμενο σε κάθε επόμενη προσπάθεια διαδημοτικής διαχείρισης που είναι και η πλέον διαδεδομένη στην Ευρώπη.

Στην ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση που ακολούθησε με τίτλο  «Το νερό είναι δικαίωμα»,  αναγνωρίζοντας τη σημασία και τον κίνδυνο μιας τέτοιας εξέλιξης αλλά και την εκκωφαντική απουσία στην ανοιχτή εκδήλωση των δημοτικών και περιφερειακών αρχών, οι φορείς της πόλης που παραβρέθηκαν συνομολόγησαν πως πρέπει όλοι μαζί να εργαστούν προκειμένου να μην προχωρήσουν τα σχέδια όσων θέλουν το φράγμα να γίνει βορά κάποιων, επιδοτούμενων πια από τους ευρωπαίους φορολογούμενους, τραπεζιτών.

Πάντως η εκδήλωση  παρά τις ηχηρές απουσίες  των αρχών, στέφθηκε με επιτυχία χάρη στις επίπονες προσπάθειες των διοργανωτών μιας και παραβρέθηκαν και τοποθετήθηκαν για το θέμα,  εκπρόσωπος του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας, , εργαζόμενοι της ΔΕΥΑΠ, ο πρώην πρόεδρος της ΔΕΥΑΠ, εκπρόσωπος της ΠΡΟ.ΣΥΝ.ΑΤ., εκπρόσωποι του δικτύου καθηγητών, του συλλόγου εργαζομένων Δήμου Πατρέων,  μέλος από τον Εμπορικό Σύλλογο Πατρών, μέλος του πανελλήνιου Δικτύου Οικολ. Οργανώσεων , εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου Πατρών,  εκπρόσωπος του μητροπολίτη Χρυσοστόμου, εκρόσωπος της Οικολογικής Κίνησης Πάτρας και εκπρόσωπος του  Συλλόγου Προστασίας Υγείας και Περιβάλλοντος του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας  και  εκπρόσωπος του Δήμου Ερυμάνθου. Από πλευράς κομμάτων στην εκδήλωση παραβρέθηκαν εκπρόσωποι  των Αχαιών βουλευτών του Σύριζα, περιφερειακός σύμβουλος της «Αντίσταση Πολιτών», περιφερειακός υποψήφιος της “Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας” καθώς και ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Ανυπότακτη Πολιτεία».

Ο πυρήνας της Πάτρας που συμφωνήθηκε να σχηματιστεί  θα είναι εδώ για να ενημερώσει τους Αχαιούς για κάθε εξέλιξη στο μέτωπο του φράγματος και να διαλύσει την σιωπή που επικρατεί διατυπώνοντας τις σωστές ερωτήσεις προς όφελος των δημοτών.

Η Επιθετική πολιτική της ΔΕΥΑΜΒ απέναντι στους πολίτες των χωριών του Πηλίου, με την μόνιμη χλωρίωση δεξαμενών παρθένων πηγών, διαταράσσει την δημόσια ζωή.

Παρά την υποτιθέμενη αποδοχή του Κινήματος κατά της ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων και την παραδοχή της ανάγκης για την συλλογή υπογραφών /?p=2162 , εντούτοις οι ενέργειες της ΔΕΥΑΜΒ φανερώνουν βήματα προς την ιδιωτικοποίηση όπως αυτά έχουν καταγραφεί σε άλλες χώρες στο παρελθόν.

Η χλωρίωση του νερού των πηγών ισούται με την απαξίωσή τους και την απομάκρυνση του εν-διαφέροντος των πολιτών για το νερό τους, οι οποίοι είτε χρησιμοποιούν φίλτρα, είτε αγοράζουν εμφιαλωμένα – όσοι βέβαια είναι σε θέση να ανταποκριθούν στο κόστος. Η δημιουργία αγωγού για συγκέντρωση των πηγαίων νερών, η πρόθεση δημιουργίας κλειστών δικτύων άρδευσης, και η επιβολή άλλου συστήματος ελέγχου της άρδευσης από αυτό που αιώνες έχουν τα χωριά ώστε να ποτίζονται οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις… αυτά συνδυασμένα με την άρνηση από πλευράς της ΔΕΥΑΜΒ να συζητήσει το θέμα με τους πολίτες, δημιουργούν την έντονη ανησυχία ότι ο σκοπός της πολιτικής αυτής είναι άλλος από το συμφέρον των δημοτών.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι αμέσως μετά την χλωρίωση του νερού στην πηγή ¨Μάνα¨ της Πορταριάς του Πηλίου άνοιξε στην περιοχή κατάστημα που εμπορεύεται φίλτρα νερού ! Ειδικά για το γεγονός αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι οι ίδιοι οι πολίτες οι οποίοι απαρτίζουν την Κίνηση Πολιτών για το Νερό, κάλεσαν στην πηγή ¨Μάνα¨ σε Λαϊκή Συνέλευση την Κυριακή 8/9/13. Στην εκδήλωση κλήθηκαν με σχετική επιστολή από την Κίνηση Πολιτών Πορταριάς για το νερό, οι τοπικοί εκπρόσωποι του χωριού, ο αντιδήμαρχος της Δημοτικής Ενότητας και ο Δημοτικός Σύμβουλος και πρώην Δήμαρχος και Κοινοτάρχης Πορταριάς κ. Β.Κοντορίζος. Από όλους αυτούς παρέστη μόνον ο κ. Γ.Σιώκος. Παρούσα ήταν και η Βουλευτής Μαγνησίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Μ. Χρυσοβελώνη. Οι πολίτες αναφέρθηκαν στην υπόθεση του χλωρίου και στην θέση τους όπως αυτή προέκυψε μετά από πολλές συνελεύσεις στα χωριά, συνεδριάσεις της Συ-ντονιστικής και εκδηλώσεις στο Βόλο και τελικά με τη σύμφωνη γνώμη των παρευρισκομένων η συσκευή του χλωριωτή απομακρύνθηκε από τη δεξαμενή https://watervolo.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8.html . Ακολούθως την Τετάρτη 11/9/ 2013 δε-κάδες κάτοικοι των χωριών της δημοτικής ενότητας Πορταριάς, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κίνησης Πολιτών Πορταριάς για το νερό, για καθάρισμα του χώρου της πηγής Μάνας https://watervolo.blogspot.gr/2013/09/15.html και την Κυριακή 15/9/13, γιορτάστηκε η “Ημέρα της Μάνας” https://watervolo.blogspot.gr/2013/09/blog-post_15.html !

¨Μετά από μια βδομάδα συσκότισης τα τοπικά ΜΜΕ…μίλησαν. Και τι είπαν; ¨ΔΕΥΑΜΒ: Μηνύ-σεις για δολιοφθορές και κλοπή καλωδίων σε εγκαταστάσεις της¨

13/09/2013 https://www.magnesianews.gr/News/?EntityID=c33c0f7d-22c7-4101-9cff-c33c0394bbc4#.UjM2zUw2Tjo.email

Η Κίνηση πολιτών ενημέρωσε τους πολίτες ως εξής: ¨Μήνυση κατά αγνώστων λοιπόν! Και ΄μεις το κάναμε μέρα μεσημέρι για να είναι κατά γνωστών¨.

Φυσικά ο συσχετισμός κλοπής καλωδίων και δολιοφθορών σε άλλες περιοχές αποτελεί ένα γαρνί-ρισμα στην καθυστερημένη απάντηση της ΔΕΥΑΜΒ, η οποία έλαμψε δια της απουσίας της στο κάλεσμα των πολιτών, για άλλη μια φορά. Σημειωτέο ότι οι πολίτες προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να επιτύχουν μια ουσιαστική συζήτηση… https://watervolo.blogspot.gr/2013/07/blog-post_30.htm

Η δικαιολογία της χρήσης του χλωρίου ως μέσο διαφύλαξης της δημόσιας υγείας καταρρί-πτεται από τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών αφού η χρόνια – προληπτική του χρήση δη-μιουργεί περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα (καρκίνο, καρδιαγγειακές παθήσεις κλπ.) και μάλιστα για να αντιμετωπίσει προβλήματα που υπάρχει το ενδεχόμενο να παρουσιαστούν, τα ο-ποία όμως με σωστή μέριμνα και τακτικούς ελέγχους μπορούν να αποφευχθούν ! Αν υποθέσουμε ότι η χρήση του χλωρίου σε δεξαμενές είναι ανεκτή κατά περίπτωση, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητη η μόνιμη χλωρίωση. Οι πολίτες θα έπρεπε να ειδοποιούνται ότι θα χλωριωθεί το νερό τους ώστε να απέχουν από αυτό το πρώτο διάστημα εφαρμογής. Ακόμα αποτελεί πια μια κακό-γουστη επανάληψη η ¨ανακάλυψη προβλημάτων¨ στο νερό των χωριών που εντάχθηκαν στον Καλλικρατικό Δήμο και πάντα σε περιόδους έντονης τουριστικής κίνησης! Αυτό φυσικά αφήνει υπόνοιες ότι απώτερος σκοπός είναι η δυσφήμιση του νερού των περιοχών αυτών την οποία τα Μ.Μ.Ε. την μεγιστοποιούν. Η απαξίωση όμως του Νερού είναι το 1ο βήμα προς την Ιδιωτικοποί-ηση.

Στα άρθρα που παραπέμπουμε θα βρείτε μια πλήρη ενημέρωση γύρω από το χλώριο https://watervolo.blogspot.gr/2013/09/blog-post_12.html

και ειδικότερα τι αυτό προκαλεί στους ζωντανούς οργανισμούς https://cleaningfed.gr/view.php?v=329 .

Υπάρχουν άλλοι τρόποι για την διασφάλιση ενός καθαρού δικτύου, φιλικότεροι στην άνθρωπο και το περιβάλλον και σίγουρα πιο υγιεινοί από την χλωρίωση.

Πραγματικά ουσιαστική βοήθεια μας προσφέρει η μελέτη του A. Grohmann, Διευθυντή Ύδρευσης του Βερολίνου, συνταξιούχου πλέον, με τίτλο “Νερό χωρίς Χλώριο από το Πήλιο” https://neroxorisxlorio.wordpress.com/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B7/

Στην Συνέλευση της Κίνησης πολιτών Πηλίου και Βόλου για το θέμα του Νερού που πραγματοποιήθηκε στον Άγ. Βλάσιο το Σάββατο 28/9/13, μεταξύ άλλων καταγράφηκαν νέες κα-ταγγελίες πολιτών από την ευρύτερη περιοχή αλλά και ειδικά από την περιοχή των Πλατανιδίων. Οι πολίτες ανέφεραν ότι : α) Το νερό είναι ακατάλληλο για κάθε χρήση αφού ακόμα και τα ζω-ντανά τους αρνούνται να το πιούν, το οποίο πέρα από την έντονη μυρωδιά χλωρίου που έχει, δη-μιουργεί ακόμα και αίσθημα τσούξιμου στην γλώσσα! β) Μετά από ανάλυση δείγματος πιστο-ποιήθηκε η ποσότητα χλωρίου ίση με νερού πισίνας κολυμβητηρίου! Τηλεοπτικό συνεργείο το οποίο πρόκειται να δημιουργήσει Ντοκιμαντέρ για το θέμα του Νερού, μαγνητοσκόπησε την όλη συζήτηση («Ο πόλεμος για το νερό έχει ξεκινήσει στο Πήλιο;» ρεπορτάζ Ν. Ψαρρού https://unfollow.com.gr/home/item/301-unfollow-22.html ).

Η συνέλευση έκλεισε με την αποδοχή από όλους της διαπίστωσης ότι το Νερό αποτελεί ένα θέμα μόνο του γενικότερου προβλήματος που βιώνουμε στην Ελλάδα σήμερα.

Απέναντι σε ένα Κράτος το οποίο κάτω από μια νομιμοφάνεια και μετατρέποντας το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο, μεριμνά μόνο για την εξασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων των ¨δανειστών¨ της χώρας μας και δεδομένου ότι η Ιδιωτικοποίηση των Υδάτινων πόρων είναι μία από τις δεσμεύσεις των υπογεγραμμένων Μνημονίων, η Επαγρύπνηση, η Ενότητα και η Αντίστα-ση είναι ο μόνος δρόμος για τους πολίτες.

[box] Ψήφισμα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη χώρα μας  εξέδωσε με απόφαση του το Δημοτικό Συμβούλιο Ιεράπετρας. Είναι ο πρώτος δήμος της Κρήτης κι ελπίζουμε σύντομα να ακολουθήσουν κι άλλοι.[/box]

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]

ΨΗΦΙΣΜΑ

 Το Δημοτικό Συμβούλιο Ιεράπετρας, κατά τη συνεδρίασή του στις 28 Μαΐου 2013, με τη με αριθμό 130/2013 απόφασή του, μετά από πρόταση του Δημάρχου κ. Σήφη Αναστασάκη, αποφάσισε ομόφωνα την έκδοση του παρακάτω ψηφίσματος, για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα:

Το Δημοτικό Συμβούλιο δηλώνει κατηγορηματικά την αντίθεσή του σε οποιαδήποτε ιδιωτικοποίηση Φορέων, που διαχειρίζονται το αγαθό της φύσης, το νερό. Δηλώνει τη βούλησή του να αγωνιστεί, προκειμένου να παραμείνει το νερό ένα δημόσιο, κοινωνικό αγαθό.

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα! Καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία, που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα πρόσβασης σε ύδρευση, άρδευση και αποχέτευση, το οποίο είναι αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ και να προωθεί την παροχή ύδρευσης άρδευσης και αποχέτευσης, ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους. Η νομοθεσία της Ε.Ε. πρέπει να απαιτήσει από τις κυβερνήσεις να εξασφαλίζουν και να παρέχουν σε όλους τους πολίτες πρόσβαση σε επαρκή ποσότητα καθαρού, πόσιμου νερού, επαρκούς νερού άρδευσης και σε δίκτυα αποχέτευσης. Προτείνουμε:

1. Τα θεσμικά όργανα και τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. να είναι υποχρεωμένα να εξασφαλίζουν ύδρευση, άρδευση και αποχέτευση  για όλους τους πολίτες.
2. Η υδροδότηση και η διαχείριση των υδάτινων πόρων να αψηφούν τους «κανόνες της εσωτερικής αγοράς» και να απαγορεύεται η απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών ύδρευσης.
3. Η Ε.Ε. να εντείνει τις προσπάθειές της για να έχουν όλοι πρόσβαση σε ύδρευση, άρδευση και αποχέτευση.

               Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                    Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ                 ΤΑ ΜΕΛΗ

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]

[box] “Nα υπογράψουμε όλοι ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό“, μας καλεί ο δήμαρχος Βόλου κ. Π.Σκοτινιώτης σε ανακοίνωση που εξέδωσε με αφορμή την παγκόσμια μέρα για το νερό. Με απόφαση του Δημάρχου, η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Βόλου (ΔΕΥΑΜΒ) αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να συμμετάσχει στο μεγαλύτερο, ίσως, κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενάντια στην πολιτική της Κομισιόν που προωθεί την ιδιωτικοποίηση του νερού και της αποχέτευσης σε όλη την Ευρώπη. Ευχόμαστε η δήλωση του αυτή να γίνει αφορμή ώστε κι άλλοι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης να λάβουν αντίστοιχες θέσεις και να προωθήσουν με τη σειρά τους και την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών αλλά και ψηφίσματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα μας, όπως εκείνα της Παλλήνης, του Γαλατσίου και του Μαραθώνα. Ελπίζουμε η συμμετοχή μας στην ημερίδα που διοργανώθηκε στο Βόλο από την Κίνηση Πολιτών Πηλίου και Βόλου για τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης να ήταν ένα μικρό λιθαράκι στην απόφαση της Δημοτικής Αρχής και ευχόμαστε ο Δήμαρχος Βόλου να υιοθετήσει και το ψήφισμα κατά της ιδιωτικοποίησης και να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια μας να κινητοποιήσουμε τα Δημοτικά Συμβούλια σε όλη την Επικράτεια .[/box]

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]

ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βόλος, 21 Μαρτίου 2013

 Η ΔΕΥΑΜΒ συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών

κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και της αποχέτευσης

 Π.Σκοτινιώτης: να υπογράψουμε όλοι ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό

Τη συμμετοχή της ΔΕΥΑΜΒ στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και της αποχέτευσης, ανακοινώνει με δήλωσή του ο Δήμαρχος Βόλου και Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ κ.Πάνος Σκοτινιώτης, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Νερού. Στη δήλωση επισημαίνονται συγκεκριμένα τα ακόλουθα.

Με απόφαση του Ο.Η.Ε.,  η 22α Μαρτίου γιορτάζεται κάθε χρόνο ως η Παγκόσμια Ημέρα του Νερού. Όλοι κατανοούμε ότι η ορθολογική διαχείριση του πολύτιμου αυτού φυσικού πλούτου, που είναι πηγή ζωής, πρέπει να αποτελέσει κοινή επιδίωξη, ιδιαίτερα μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης και μεγάλων  κλιματικών αλλαγών.

Για τη ΔΕΥΑΜΒ, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει στη διάρκεια των δύο τελευταίων χρόνων, το νερό αποτελεί κοινωνικό αγαθό και συνεπώς δεν μπορεί, παρά να διασφαλίζεται η δημόσια-κοινωνική διαχείρισή του. Για την παρούσα Δημοτική Αρχή συνεπώς, η λειτουργία της ΔΕΥΑΜΒ ως δημοτικής επιχείρησης με κοινωφελή χαρακτήρα, είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.

Επειδή, όμως, η σημερινή εποχή μόνον «αθώα» δεν είναι σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του νερού,  οφείλουμε όλοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να αποτρέψουμε εξελίξεις οι οποίες θα έχουν αρνητικές συνέπειες για τους πολίτες και το περιβάλλον..

Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΕΥΑΜΒ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να συμμετάσχει στο μεγαλύτερο, ίσως, κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενάντια στην πολιτική της Κομισιόν που προωθεί την ιδιωτικοποίηση του νερού και της αποχέτευσης σε όλη την Ευρώπη.  Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών επιδιώκει να θέσει στην ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα την αξίωση για νομική κατοχύρωση «του δικαιώματος στο νερό και την αποχέτευση» ως ανθρώπινου δικαιώματος, με κεντρική  θέση ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό, που πρέπει να διαφυλαχτεί και να μην ανοίξει στον ανταγωνισμό της αγοράς.

Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών επιδιώκει τη συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών από επτά διαφορετικά ευρωπαϊκά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως προβλέπει πλέον το επίσημο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Ήδη έχουν υπογράψει περισσότεροι από 850.000 Γερμανοί, αλλά και χιλιάδες πολίτες από όλη την Ευρώπη.  Μόλις συγκεντρωθεί ο ελάχιστος αυτός απαιτούμενος αριθμός υπογραφών από 7 χώρες, η Κομισιόν υποχρεούται να επανεξετάσει το ζήτημα. Τον ελάχιστο αριθμό έχουν ήδη συμπληρώσει η Γερμανία, η Αυστρία και το Βέλγιο, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν τον χαμηλότερο αριθμό υπογραφών.

 Σημειώνεται  ότι η διεθνής τάση είναι πλέον η επιστροφή της διαχείρισης του νερού, που είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες, στο Δημόσιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού η διαχείρισή του από ιδιωτικές εταιρείες οδήγησε τόσο στην αύξηση της τιμής του όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Για το λόγο αυτό σταθερή μας θέση είναι ότι οι φορείς διαχείρισης των υδατικών πόρων και οι επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης θα πρέπει να εξαιρεθούν από την πολιτική ιδιωτικοποίησης δημόσιων οργανισμών, και να συνεχίσουν να παραμένουν υπό δημόσιο χαρακτήρα, προκειμένου να διασφαλιστούν τόσο η προστασία των υδατικών αποθεμάτων και του περιβάλλοντος, όσο και ο κοινωνικός χαρακτήρας του νερού.

Είμαστε βέβαιοι ότι στην προσπάθεια μας αυτή έχουμε αρωγούς και συμπαραστάτες όλους τους πολίτες του Βόλου. Τους καλούμε, λοιπόν, να το αποδείξουν στην πράξη δηλώνοντας συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών. Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να υπογράψουν μέσω διαδικτύου στη διεύθυνση https://www.right2water.eu/el, ώστε όλοι μαζί να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης ενάντια στην εκχώρηση της διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης σε ιδιωτικά συμφέροντα, που δεν παρέχουν καμία απολύτως εγγύηση για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Η Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ θα εξετάσει και άλλες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]

[box] Όπως μας ενημέρωσε το γραφείο τύπου του Δήμου, η ΔΕΥΑΜΒ έχει ήδη προχωρήσει στην έκδοση εντύπου με το οποίο καλεί τους πολίτες να εκφράσουν τη στήριξή τους στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών. Το έντυπο αυτό έχει αρχίσει να στέλνεται στους καταναλωτές με τους λογαριασμούς ύδρευσης, ενώ υπάρχει ειδικό link στο portal του Δήμου Βόλου dimosvolos.gr που παραπέμπει στη συγκέντρωση υπογραφών[/box]

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]

[box] Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα νερού ανακοίνωση εξέδωσε η Ε.Δ.Ε.Υ..Α. (Ένωση Δημοτικών Υπηρεσιών Υδρευσης Αποχέτευσης) στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται στην δράση της, στην τάση επαναδημοτικοποίησης που πνέει σε όλη την Ευρώπη σε σχέση με τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης και τίθεται υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των υδάτων.[/box]

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα της Λάρισας Ελευθερία, όπου και εδρεύει η Ε.Δ.Ε.Υ.Α.

«Η διεθνής τάση στον τομέα του νερού είναι πλέον η επιστροφή της διαχείρισης του νερού που είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση, αφού η διαχείρισή του από ιδιωτικές εταιρείες οδήγησε τόσο στην αύξηση της τιμής του όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών», τονίζει η Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης-Αποχέτευσης (Ε.Δ.Ε.Υ.Α.), σε ανακοίνωσή της για την Παγκόσμια Ημέρα του Νερού.

Στην ανακοίνωση, που υπογράφει ο πρόεδρος της  Ε.Δ.Ε.Υ.Α. Γιώργης Μαρινάκης, δήμαρχος Ρεθύμνου, επισημαίνεται ότι «οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης-Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.) έχουν αναλάβει από το 1980 μέχρι σήμερα την ύδρευση, την αποχέτευση και την επεξεργασία αστικών υγρών αποβλήτων. Σήμερα στη χώρα μας και μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» λειτουργούν 130 Δ.Ε.Υ.Α. παρέχοντας τις υπηρεσίες τους σε 5 εκ. περίπου πολίτες.

Οι Δ.Ε.Υ.Α. με τη δυναμική παρουσία τους στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα, κατάφεραν να καταξιωθούν και σήμερα αποτελούν τους κύριους φορείς της Πολιτείας σε ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως αυτά της διαχείρισης  των υδατικών πόρων και της προστασίας του περιβάλλοντος της χώρας μας.

Στα τριάντα περίπου χρόνια της λειτουργίας τους οι Δ.Ε.Υ.Α. οργανώθηκαν σε πολύ ευέλικτα σχήματα, στελεχώθηκαν με  ικανά στελέχη, έκαναν επενδύσεις περίπου 8,5 δις €, ανέπτυξαν  σύγχρονες τεχνολογίες, κατασκεύασαν  και λειτουργούν έργα ύδρευσης, αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων εφάμιλλα αυτών των πιο αναπτυγμένων χωρών του δυτικού κόσμου σύμφωνα με στοιχεία της EUREAU, της Πανευρωπαϊκής Ένωσης των υπηρεσιών Ύδρευσης-Αποχέτευσης.

Είναι γνωστό ότι οι εταιρείες Ύδρευσης και Αποχέτευσης της Αθήνας και Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αντίστοιχα) οδηγούνται στην ιδιωτικοποίηση. Έτσι μπαίνει ένα ερώτημα: Δημόσιες/δημοτικές  ή ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης-αποχέτευσης;

Οι κυριότεροι λόγοι που τεκμηριώνουν την ανάγκη για το δημόσιο/δημοτικό  χαρακτήρα των Οργανισμών Ύδρευσης και Αποχέτευσης στην Ελλάδα και αλλού είναι:

(α) Οι υπηρεσίες  ύδρευσης  και αποχέτευσης έχουν άμεση σχέση με την επιβίωση, την υγιεινή και το άμεσο περιβάλλον του ανθρώπου και επομένως ο δημόσιος χαρακτήρας τους προσδίδει σε κάθε κοινωνία μεγαλύτερο αίσθημα  ασφάλειας, προοπτική, περιβαλλοντική ευαισθησία .

(β) Σ’ όλες σχεδόν τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου (όπως ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία και σκανδιναβικές χώρες), ο έλεγχος των Υπηρεσιών  Ύδρευσης  και Αποχέτευσης, παραμένει υπό Δημόσιο ή Δημοτικό έλεγχο.

(γ) Αν και το νερό έχει οικονομική και περιβαλλοντική αξία, η κοινωνική του αξία, η ιδιοκτησία του και περισσότερο η χρήση του, δεν είναι υπηρεσία εμπορικού χαρακτήρα. Το νερό δεν είναι αγαθό ανθρώπινης παραγωγής. Παρέχεται από τη φύση, σε ρυθμούς απρόβλεπτους και καθόλου σταθερούς, εγγυημένους ή ελέγξιμους. Γι’ αυτό και η διαχείρισή του είναι πολύπλοκη και δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια συλλογική και κοινωνική διεργασία.

Με γνώμονα αυτό, οι Δ.Ε.Υ.Α. λαμβάνουν μέτρα χρηστής διαχείρισης του νερού και όχι αύξησης της κατανάλωσης του. Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ξηρικών ετών λαμβάνονται δραστικά μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης νερού και όχι μέτρα αύξησης της τιμής των παρεχόμενων υπηρεσιών, που σε τέτοιες περιπτώσεις, θα μπορούσε να εφαρμοσθούν από ιδιωτικές Εταιρείες νερού, με σκοπό την αύξηση των κερδών τους.

Η διεθνής τάση στον τομέα του νερού είναι πλέον η επιστροφή της διαχείρισης του νερού που είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση  (το παράδειγμα του Δήμου του Παρισιού είναι χαρακτηριστικό) , αφού η διαχείρισή του από ιδιωτικές εταιρείες οδήγησε τόσο στην αύξηση της τιμής του όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αλλά, και η κοινή γνώμη πλέον έχει εκφρασθεί κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού (δημοψηφίσματα στην Ιταλία και Αυστρία, συλλογή υπογραφών κ.α.)

Οι Δ.Ε.Υ.Α. στα τριάντα περίπου χρόνια λειτουργίας τους ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στο ρόλο που ανέλαβαν με βάση το θεσμικό τους πλαίσιο, αφού «μεταμόρφωσαν» τον τομέα ύδρευσης-αποχέτευσης με τρόπο ώστε να είναι συγκρίσιμος με τους αντίστοιχους προηγμένων χωρών και κυρίως των χωρών της Ε.Ε. Στο διάστημα αυτό, βεβαίως, αντιμετώπισαν και προβλήματα οικονομικού, οργανωτικού και λειτουργικού χαρακτήρα που πολλά, όμως, από αυτά οφείλονταν είτε σε ελλείψεις και αγκυλώσεις του θεσμικού τους πλαισίου είτε στο δυσμενές χρηματοδοτικό πλαίσιο εντός του οποίου κλήθηκαν να λειτουργήσουν και να κατασκευάσουν έργα. Παρόλα αυτά, όμως, και λειτουργώντας ως αυτόνομες επιχειρήσεις διατήρησαν τον κοινωφελή τους χαρακτήρα, διαχειρίσθηκαν συστήματα με τρόπο αποδοτικό για τον πολίτη της περιφέρειας της χώρας μας και προστάτευσαν αποτελεσματικά το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, χωρίς, μάλιστα να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας δεν θα πρέπει στον τομέα του νερού να αποτελέσει την αφορμή και τη δικαιολογία για εκχώρηση της διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης σε ιδιωτικά συμφέροντα που δεν παρέχουν καμία απολύτως εγγύηση για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος.

Αντιθέτως, θα πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για τον εξορθολογισμό της λειτουργίας των Δ.Ε.Υ.Α. και την οικονομική τους εξυγίανση μέσα από την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού τους πλαισίου , καθώς και μέσα από παρεμβάσεις που οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα κάνουν ώστε να γίνουν περισσότερο αποτελεσματικές και να αναβαθμίσουν τις παρεχόμενες στους πολίτες υπηρεσίες».

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]

[box] Στην ανοιχτή λαϊκή συνέλευση κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ που διοργάνωσε στις 28 Μαρτίου το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ συμμετείχε ο Δήμος Θέρμης μέσω της παρουσίας του Δημάρχου Θεόδωρου Παπαδόπουλου και του αντιδημάρχου Προγραμματισμού, Ανάπτυξης & Επικοινωνίας Σωκράτη Φάμελλου. Ανανέωσαν τη στήριξη τους σε κάθε προσπάθεια να μην ιδιωτικοποποιηθεί η ΕΥΑΘ και ανέφεραν οτι ο Δήμος Θέρμης είχε υιοθετήσει σχετικό ψήφισμα ήδη απο το 2011.[/box]

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]

Ψήφισμα συμπαράστασης στους εργαζομένους της ΕΥΑΘ

 Δημοτικό Συμβούλιο Θέρμης αρ. απ. 288/2011

«ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ Ε.Υ.Α.Θ.»

Τη στιγμή που μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως το Παρίσι και το Βερολίνο, ανακτούν τη διαχείριση της ύδρευσης τους από τις ιδιωτικές εταιρείες στις οποίες την είχαν παραχωρήσεις, η κυβέρνηση αθετώντας τη δημόσια δέσμευση του πρωθυπουργού στη Δ.Ε.Θ. του 2009 ότι οι υδάτινοι πόροι δεν ιδιωτικοποιούνται», προχωρεί στην ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της Ε.Υ.Α.Θ., μιας κερδοφόροι κοινωφελούς επιχείρησης, χωρίς δανειακές υποχρεώσεις.

Η διεθνής στροφή στη δημόσια διαχείριση του νερού στηρίζεται :

α. στον κοινωνικό ρόλο του νερού, που δεν είναι ένα ακόμη εμπόρευμα ή μια χρηματιστηριακή αξία προς απόδοση κέρδους, αλλά ένα απαραίτητο για τη ζωή φυσικό αγαθό, στο οποίο όλοι θα πρέπει να έχουν πρόσβαση και ιδιαίτερα οι ασθενείς και οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

β. στον αρνητικό απολογισμό της ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων, όπως :

• Μηδενικές αυξήσεις
• Οριακή συντήρηση των υποδομών
• Αύξηση της τιμής του νερού
• Μειώσεις προσωπικού με αποτέλεσμα χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες στους πολίτες – καταναλωτές
• Εξάντληση των αποθεμάτων από την υπερεκμετάλλευση.

Λαμβάνοντας υπόψη την επιδείνωση των κλιματικών αλλαγών και την έλλειψη του πόσιμου νερού στο άμεσο μέλλον, είναι απαραίτητο η διαχείριση του νερού να γίνεται από την πολιτεία και την αυτοδιοίκηση και να μην εξαρτάται από το κριτήριο της μεγιστοποίησης του κέρδους.

Θεωρούμε απαράδεκτο μια δημόσια επένδυση – υποδομή, που πληρώθηκε από το Ελληνικό Κράτος, τους δημότες και τους Ο.Τ.Α. του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, ξεπουλιέται μισοτιμής σε ιδιωτικά κεφάλαια.

Η επιλογή αυτή πέρα από την απώλεια δημόσιου πλούτου οδηγεί και στην απαξίωση σημαντικής τεχνογνωσίας, που έχει η επιχείρηση και μπορεί να αξιοποιηθεί για το δημόσιο όφελος.

Υποστηρίζουμε τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ιδιοκτησίας της Ε.Υ.Α.Θ. με συμμετοχή της Α’βάθμιας και Β’βάθμιας – μητροπολιτικής αυτοδιοίκησης, που εκπροσωπεί τους πραγματικούς επενδυτές των υποδομών, δηλαδή τους πολίτες.

Καταδικάζουμε την επιλογή της κυβέρνησης που σε αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες της ανάπτυξης και της αύξησης των επενδύσεων αποφασίζει την απώλεια των μοναδικών πραγματικών μέσων παραγωγής της χώρας μας.

Για όλους αυτούς τους λόγους υποστηρίζουμε την εκστρατεία των σωματείων της Ε.Υ.Α.Θ. για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος κατά της μετατροπής της ύδρευσης σε ιδιωτικό μονοπώλιο.

Δημοψήφισμα ΤΩΡΑ για να παραμείνει το νερό κοινωνικό αγαθό!»

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]