Ακολουθεί το άρθρο:

Είναι γνωστό πια πως η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν μπει στο υπερταμείο και το νερό των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας κινδυνεύει να γίνει βορρά στα νύχια των βαρόνων του νερού. Είναι γνωστό πως η μεγαλύτερη εξάρτηση, εξαθλίωση και υποδούλωση ενός λαού πετυχαίνεται με τον έλεγχο του νερού του.

Τι γίνεται όμως με τα νερά της Ελληνικής περιφέρειας και της υπαίθρου?

Τα νερά λοιπόν της επαρχίας τα διαχειρίζονται οι ΔΕΥΑ ( δημοτικές επιχειρήσεις, ύδρευσης αποχέτευσης). Είναι επιχειρήσεις ανταποδοτικού χαρακτήρα, αυτοχρηματοδοτούμενες εποπτευόμενες από τον αντίστοιχο δήμο της περιοχής όπου δραστηριοποιούνται. Οι ΔΕΥΑ ιδρύθηκαν το 1980, απαλλάσσοντας την κεντρική εξουσία από την ευθύνη της υδροδότησης και αποχέτευσης των απομακρυσμένων περιοχών και ο ρόλος τους στις τοπικές κοινωνίες αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντικός. Λειτούργησαν ως πυλώνες ανάπτυξης των περιοχών, αξιοποιώντας  μεγάλα κονδύλια από ευρωπαϊκά προγράμματα επενδύσεων με ποσοστό απορροφητικότητας ρεκόρ για τα Ελληνικά δεδομένα, ύψους 95%. Συνετέλεσαν σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος αφού κατασκευάστηκαν και λειτούργησαν 250 βιολογικοί καθαρισμοί.  Έχουν την ευθύνη της υδροδότησης και αποχέτευσης απομακρυσμένων, αραιοκατοικημένων, φτωχών περιοχών, αδιαφορώντας για το ισοζύγιο κόστους – οφέλους. Είναι δομές που υπερασπίζονται την δημόσια υγεία, εξασφαλίζοντας την παροχή νερού με άριστα χαρακτηριστικά. Είναι τοπικές επιχειρήσεις με ανθρώπινο πρόσωπο, που έχουν θεσμοθετήσει κοινωνικά τιμολόγια για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, γιατί στις μικρές τοπικές κοινωνίες και οι αδύναμοι έχουν δικαίωμα στην ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε δήμαρχος  διαχειρίζεται το νερό ( τιμολόγηση – ποιότητα- κοινωνική πολιτική),  είναι καθοριστικός παράγοντας για την επανεκλογή του, μ’ αυτόν τον τρόπο υπάρχει ένας ιδιόμορφος κοινωνικός έλεγχος που επιβάλει την δημοκρατία  στην διαχείριση του. Είναι μικρές ή  μεγάλες επιχειρήσεις (132 συνολικά, που απασχολούν 4500 εργαζόμενους), οι οποίες υδροδοτούν και αποχετεύουν τις πιο όμορφες γωνιές της Ελλάδος προστατεύοντας τον φυσικό τους πλούτο και τα μεγαλύτερα υδάτινα αποθέματα της χώρας.

Στην Ελλάδα των μνημονίων τα τελευταία έξι χρόνια οι ΔΕΥΑ με πρόσχημα τον περιορισμό του δημοσιονομικού ελλείματος της χώρας, απαξιώνονται. Έχουν υποστελεχωθεί , πουλιούνται μέρα με την μέρα,  κομμάτι – κομμάτι, παραχωρώντας υπηρεσίες σε ιδιώτες.  Με άλλοθι την απαγόρευση προσλήψεων, βιολογικοί καθαρισμοί, υπηρεσίες αποκατάστασης βλαβών, καταμετρήσεις υδρομέτρων, λογιστήρια κ. άλ. παραδίδονται σε ιδιώτες . Μ΄ αυτόν τον τρόπο το κόστος  αυξάνεται και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υποβαθμίζεται. Ταυτόχρονα έχει θεσπιστεί ένα νομικό καθεστώς σύμφωνα με το οποίο με τρείς  αρνητικούς ισολογισμούς  η επιχείρηση χαρακτηρίζεται μη βιώσιμη και επίσης έχει το δικαίωμα το εκάστοτε δημοτικό συμβούλιο με απλή πλειοψηφία  να αποφασίσει την παραχώρηση της ΔΕΥΑ στην ΕΥΔΑΠ άνευ ανταλλάγματος. Βέβαια εδώ μπαίνουν τα εξής ερωτήματα: Για πόσο καιρό θα μπορέσει μία ΔΕΥΑ η οποία δουλεύει με εργολαβίες να είναι βιώσιμη ? Πρέπει οι ΔΕΥΑ να μην υδροδοτούν και να μην αποχετεύουν απομακρυσμένα , αραιοκατοικημένα χωριά  γιατί είναι ζημιογόνες δράσεις? Θα λειτουργήσει ως δούρειος ίππος η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ ώστε να ιδιωτικοποιηθούν και οι ΔΕΥΑ? Εξωφρενικό είναι ότι οι ΔΕΥΑ δεν χρηματοδοτούνται από το δημόσιο άρα δεν συμμετέχουν στο δημοσιονομικό έλλειμα της χώρας, άρα ο περιορισμός των προσλήψεων όπως και όλα τα νομοσχέδια περί περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος δεν θα έπρεπε να τις εμπεριέχει.  Είναι επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από τους πολίτες άρα λογικά ανήκουν σ’ αυτούς.

Εκείνο που δεν είναι γνωστό στα αστικά κέντρα  είναι ότι με πρόσχημα την προστασία των υδάτινων πόρων έχουν δηλωθεί όλες οι γεωτρήσεις της επαρχίας, τα πηγάδια , ακόμα και οι τουλούμπες στις αυλές των σπιτιών ( υπό την απειλή επιβολής προστίμου 2.000ευρώ ). Έχουν απαγορευτεί οι δεξαμενές συλλογής βρόχινου νερού που διατηρούσαν οι κτηνοτρόφοι. Οι γεωργοί έχουν την υποχρέωση να τοποθετούν υδρόμετρα στις πομόνες ποτίσματος των χωραφιών τους.

Η επιβολή του  περιβαλλοντικού τέλους που θα ισχύσει από το 2017 και πάλι για την ‘’προστασία’’ των υδάτινων πόρων, αφορά το νερό της αστικής χρήσης, το αγροτικό νερό αλλά και όλους τους υδάτινους πόρους οι οποίοι μπορούν να κοστολογούνται άρα να αγοράζονται και να πουλιούνται ή να καταστρέφονται έναντι ανταλλάγματος.

Ως συμπέρασμα όλων των παραπάνω νομίζω πως πρέπει να καταλήξουμε στο ότι κινδυνεύει το νερό όλης της χώρας, αστικό, αγροτικό, υδάτινοι πόροι και με κοινό μέτωπο πρέπει να αντισταθούμε. Ενωμένοι και αποφασισμένοι να εναντιωθούμε σε παγκόσμια  κεφάλαια για τα οποία η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία.

Γιατί ο αγώνας για το νερό είναι αγώνας για ζωή και δημοκρατία.

Σταυρούλα Συμεωνίδου

Μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων  των Δ.Ε.Υ.Α.

Πρόεδρος σωματείου εργαζομένων ΔΕΥΑ ΔΡΑΜΑΣ

[box] Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα νερού ανακοίνωση εξέδωσε η Ε.Δ.Ε.Υ..Α. (Ένωση Δημοτικών Υπηρεσιών Υδρευσης Αποχέτευσης) στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται στην δράση της, στην τάση επαναδημοτικοποίησης που πνέει σε όλη την Ευρώπη σε σχέση με τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης και τίθεται υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των υδάτων.[/box]

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα της Λάρισας Ελευθερία, όπου και εδρεύει η Ε.Δ.Ε.Υ.Α.

«Η διεθνής τάση στον τομέα του νερού είναι πλέον η επιστροφή της διαχείρισης του νερού που είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση, αφού η διαχείρισή του από ιδιωτικές εταιρείες οδήγησε τόσο στην αύξηση της τιμής του όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών», τονίζει η Ένωση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης-Αποχέτευσης (Ε.Δ.Ε.Υ.Α.), σε ανακοίνωσή της για την Παγκόσμια Ημέρα του Νερού.

Στην ανακοίνωση, που υπογράφει ο πρόεδρος της  Ε.Δ.Ε.Υ.Α. Γιώργης Μαρινάκης, δήμαρχος Ρεθύμνου, επισημαίνεται ότι «οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης-Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.) έχουν αναλάβει από το 1980 μέχρι σήμερα την ύδρευση, την αποχέτευση και την επεξεργασία αστικών υγρών αποβλήτων. Σήμερα στη χώρα μας και μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» λειτουργούν 130 Δ.Ε.Υ.Α. παρέχοντας τις υπηρεσίες τους σε 5 εκ. περίπου πολίτες.

Οι Δ.Ε.Υ.Α. με τη δυναμική παρουσία τους στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα, κατάφεραν να καταξιωθούν και σήμερα αποτελούν τους κύριους φορείς της Πολιτείας σε ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως αυτά της διαχείρισης  των υδατικών πόρων και της προστασίας του περιβάλλοντος της χώρας μας.

Στα τριάντα περίπου χρόνια της λειτουργίας τους οι Δ.Ε.Υ.Α. οργανώθηκαν σε πολύ ευέλικτα σχήματα, στελεχώθηκαν με  ικανά στελέχη, έκαναν επενδύσεις περίπου 8,5 δις €, ανέπτυξαν  σύγχρονες τεχνολογίες, κατασκεύασαν  και λειτουργούν έργα ύδρευσης, αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων εφάμιλλα αυτών των πιο αναπτυγμένων χωρών του δυτικού κόσμου σύμφωνα με στοιχεία της EUREAU, της Πανευρωπαϊκής Ένωσης των υπηρεσιών Ύδρευσης-Αποχέτευσης.

Είναι γνωστό ότι οι εταιρείες Ύδρευσης και Αποχέτευσης της Αθήνας και Θεσσαλονίκης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αντίστοιχα) οδηγούνται στην ιδιωτικοποίηση. Έτσι μπαίνει ένα ερώτημα: Δημόσιες/δημοτικές  ή ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης-αποχέτευσης;

Οι κυριότεροι λόγοι που τεκμηριώνουν την ανάγκη για το δημόσιο/δημοτικό  χαρακτήρα των Οργανισμών Ύδρευσης και Αποχέτευσης στην Ελλάδα και αλλού είναι:

(α) Οι υπηρεσίες  ύδρευσης  και αποχέτευσης έχουν άμεση σχέση με την επιβίωση, την υγιεινή και το άμεσο περιβάλλον του ανθρώπου και επομένως ο δημόσιος χαρακτήρας τους προσδίδει σε κάθε κοινωνία μεγαλύτερο αίσθημα  ασφάλειας, προοπτική, περιβαλλοντική ευαισθησία .

(β) Σ’ όλες σχεδόν τις χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου (όπως ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία και σκανδιναβικές χώρες), ο έλεγχος των Υπηρεσιών  Ύδρευσης  και Αποχέτευσης, παραμένει υπό Δημόσιο ή Δημοτικό έλεγχο.

(γ) Αν και το νερό έχει οικονομική και περιβαλλοντική αξία, η κοινωνική του αξία, η ιδιοκτησία του και περισσότερο η χρήση του, δεν είναι υπηρεσία εμπορικού χαρακτήρα. Το νερό δεν είναι αγαθό ανθρώπινης παραγωγής. Παρέχεται από τη φύση, σε ρυθμούς απρόβλεπτους και καθόλου σταθερούς, εγγυημένους ή ελέγξιμους. Γι’ αυτό και η διαχείρισή του είναι πολύπλοκη και δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια συλλογική και κοινωνική διεργασία.

Με γνώμονα αυτό, οι Δ.Ε.Υ.Α. λαμβάνουν μέτρα χρηστής διαχείρισης του νερού και όχι αύξησης της κατανάλωσης του. Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ξηρικών ετών λαμβάνονται δραστικά μέτρα περιορισμού της κατανάλωσης νερού και όχι μέτρα αύξησης της τιμής των παρεχόμενων υπηρεσιών, που σε τέτοιες περιπτώσεις, θα μπορούσε να εφαρμοσθούν από ιδιωτικές Εταιρείες νερού, με σκοπό την αύξηση των κερδών τους.

Η διεθνής τάση στον τομέα του νερού είναι πλέον η επιστροφή της διαχείρισης του νερού που είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες στο δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση  (το παράδειγμα του Δήμου του Παρισιού είναι χαρακτηριστικό) , αφού η διαχείρισή του από ιδιωτικές εταιρείες οδήγησε τόσο στην αύξηση της τιμής του όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αλλά, και η κοινή γνώμη πλέον έχει εκφρασθεί κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού (δημοψηφίσματα στην Ιταλία και Αυστρία, συλλογή υπογραφών κ.α.)

Οι Δ.Ε.Υ.Α. στα τριάντα περίπου χρόνια λειτουργίας τους ανταποκρίθηκαν με επιτυχία στο ρόλο που ανέλαβαν με βάση το θεσμικό τους πλαίσιο, αφού «μεταμόρφωσαν» τον τομέα ύδρευσης-αποχέτευσης με τρόπο ώστε να είναι συγκρίσιμος με τους αντίστοιχους προηγμένων χωρών και κυρίως των χωρών της Ε.Ε. Στο διάστημα αυτό, βεβαίως, αντιμετώπισαν και προβλήματα οικονομικού, οργανωτικού και λειτουργικού χαρακτήρα που πολλά, όμως, από αυτά οφείλονταν είτε σε ελλείψεις και αγκυλώσεις του θεσμικού τους πλαισίου είτε στο δυσμενές χρηματοδοτικό πλαίσιο εντός του οποίου κλήθηκαν να λειτουργήσουν και να κατασκευάσουν έργα. Παρόλα αυτά, όμως, και λειτουργώντας ως αυτόνομες επιχειρήσεις διατήρησαν τον κοινωφελή τους χαρακτήρα, διαχειρίσθηκαν συστήματα με τρόπο αποδοτικό για τον πολίτη της περιφέρειας της χώρας μας και προστάτευσαν αποτελεσματικά το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, χωρίς, μάλιστα να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας δεν θα πρέπει στον τομέα του νερού να αποτελέσει την αφορμή και τη δικαιολογία για εκχώρηση της διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης σε ιδιωτικά συμφέροντα που δεν παρέχουν καμία απολύτως εγγύηση για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος.

Αντιθέτως, θα πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία για τον εξορθολογισμό της λειτουργίας των Δ.Ε.Υ.Α. και την οικονομική τους εξυγίανση μέσα από την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού τους πλαισίου , καθώς και μέσα από παρεμβάσεις που οι ίδιες οι επιχειρήσεις θα κάνουν ώστε να γίνουν περισσότερο αποτελεσματικές και να αναβαθμίσουν τις παρεχόμενες στους πολίτες υπηρεσίες».

[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]