Τους τελευταίους ιδίως μήνες δίνεται μία άγνωστη για πολλούς μάχη για το νερό σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο με όχημα τη λεγόμενη Πρωτοβουλία Ευρωπαίων Πολιτών (ΠΕΠ) για να κατοχυρωθεί το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα στην οποία θα αναφερθούμε εδώ και σε δεύτερο επίπεδο με την επικείμενη ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) μέσω του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) στην οποία θα αναφερθούμε σε επόμενο άρθρο. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΒΩΝΑΣ
Τα βασικά επίσημα κείμενα στα οποία βασίζεται η λειτουργία της ΕΕ είναι οι λεγόμενες Συνθήκες (δηλαδή δεσμευτικές συμφωνίες μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ που ορίζουν τους στόχους της ΕΕ, τους κανόνες που διέπουν τα θεσμικά της όργανα, τον τρόπο λήψης των αποφάσεων και τη σχέση της ΕΕ με τα κράτη μέλη της). Τελευταία και πιο πρόσφατη είναι η Συνθήκη της Λισσαβώνας (ΣτΛ), η οποία μαζί με τα Πρωτόκολλα, τα Παραρτήματα, το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις Συνθήκες Προσχώρησης των κρατών-μελών αποτελούν τη νομική βάση των κοινών πολιτικών.
Η ΕΕ σήμερα βασίζεται κυρίως στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), και στη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Οι συνθήκες αυτές έχουν το ίδιο νομικό κύρος, συναποτελούν το νομικό θεμέλιο της Ένωσης και αποτελούν τη βάση της κατά κόσμο γνωστής Συνθήκη της Λισαββώνας που υπογράφηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2007 και κυρώθηκε με το νόμο 3671 του 2008. Αργότερα εκδόθηκαν κωδικοποιημένες και ενοποιημένες αποδόσεις της ΣτΛ .
Σε αυτήν (ΣτΛ) ορίζεται για πρώτη φορά ότι τα δημοκρατικά θεμέλια της Ένωσης, στηρίζονται σε τρείς αρχές. Στην αρχή της δημοκρατικής ισότητας (άρθρο 9 ΣΕΕ), στην αρχή της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας (άρθρο 10 ΣΕΕ) και στην αρχή της άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας (άρθρο 11 ΣΕΕ).
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ (ΠΕΠ)
Με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας (άρθρο 11 ΣΕΕ και 24 της ΣΛΕΕ) εισάγεται μία σημαντική καινοτομία στη λειτουργία της Ένωσης παρέχοντας τη δυνατότητα πρωτοβουλίας (από 1η Απριλίου 2012) σε πολίτες της Ένωσης να μπορούν να καλούν την Επιτροπή να υποβάλλει ορισμένες νομοθετικές προτάσεις επί θεμάτων στα οποία οι εν λόγω πολίτες θεωρούν ότι απαιτείται νομική πράξη της Ένωσης για την εφαρμογή των Συνθηκών. Η ΠΕΠ αποτελεί μόνο ένα προκαταρκτικό βήμα στη νομοθετική διαδικασία, με την Επιτροπή να διατηρεί το μονοπώλιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Συγκεκριμένα γίνεται ρητή αναφορά στα μέσα συμμετοχικής δημοκρατίας, δηλαδή στο δημόσιο διάλογο,στις διαβουλεύσεις και στην Πρωτοβουλία Ευρωπαίων Πολιτών-ΠΕΠ (EuropeanCitizensInitiative-ECI). Δεν συγκαταλέγεται όμως μεταξύ αυτών το κατ’ εξοχήν εργαλείο άμεσης δημοκρατίας, το δημοψήφισμα. Λεπτομέρειες επί της διαδικασίας μπορεί κάποιος να βρει είτε στον Κανονισμό 211/2011 είτε στην επίσημη ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών στην υποενότητα «Η διαδικασία βήμα προς βήμα» ή στην υποενότητα «συχνές ερωτήσεις».
Συγκεκριμένα και επιγραμματικά η ΠΕΠ πρέπει να υποστηρίζεται από τουλάχιστον ένα εκατομμύριο υπογράφοντες που προέρχονται από το ένα τέταρτο (1/4) τουλάχιστον των κρατών-μελών, δηλαδή επί του παρόντος τουλάχιστον από 7 κράτη-μέλη και εντός προθεσμίας που δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τους 12 μήνες. Ως υπογράφοντες νοούνται μόνο πολίτες της Ένωσης. Σε κάθε κράτος μέλος ο ελάχιστος αριθμός των απαιτούμενων υπογραφών προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των ευρωβουλευτών του επί 750. Αντίστοιχα στην Ελλάδα ο ελάχιστος αριθμός που πρέπει να συγκεντρωθεί στη χώρα μας είναι 16500 υπογραφές (Κανονισμός 268/2012). Το ελάχιστο όριο ηλικίας για τους υπογράφοντες είναι η ηλικία απόκτησης δικαιώματος ψήφου στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (18 σε όλα τα κράτη μέλη και 16 ετών στην Αυστρία).
Η πρώτη πετυχημένη από άποψη αριθμού υπογραφών Πρωτοβουλία Ευρωπαίων Πολιτών (ΠΕΠ) αφορά το νερό. Ήδη 12 χώρες έχουν συμπληρώσει το όριο υπογραφών και ως τις 28/8/2013 στην Ελλάδα ήταν 32816. Ο τίτλος της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας είναι ‘’η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωμα !Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα!’’. Οι βασικοί στόχοι της σύμφωνα με το επίσημο μητρώο της ΠΕΠ είναι η νομοθεσία της ΕΕ να απαιτήσει από τις κυβερνήσεις να εξασφαλίσουν και να παρέχουν σε όλους τους πολίτες πρόσβαση σε επαρκή ποσότητα καθαρού, πόσιμου νερού και σε δίκτυο αποχέτευσης και η υδροδότηση και η διαχείριση των υδάτινων πόρων να αψηφούν τους κανόνες της εσωτερικής αγοράς και να απαγορεύεται η απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών ύδρευσης.
Οι δηλώσεις υποστήριξης μπορούν να συγκεντρωθούν σε έντυπο χαρτί ή επιγραμμικά (online) και συγκεκριμένα φόρμες μπορείτε να βρείτε στις ιστοσελίδες του right2water.euκαιτου savegreekwater.org. Καταληκτική προθεσμία συγκέντρωσης υπογραφών είναι η 9η Σεπτεμβρίου 2013, με ενδεχόμενο να παραταθεί έως την 1η Νοεμβρίου 2013.
Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Στην ιστορία της ανθρωπότητας το νερό επηρέασε την ανάπτυξη ή την πτώση σημαντικών πολιτισμών και αποτελεί αναμφισβήτητα το πολυτιμότερο αγαθό αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την ίδια τη ζωή. Συνακόλουθα η υγεία και υγιεινή, οι συνθήκες διαβίωσης και η ανάπτυξη του ανθρώπου εξαρτώνται άμεσα από τη δυνατότητα κατανάλωσης επαρκούς ποιότητας και ποσότητας νερού. Ανάλογα με την οπτική γωνία που υιοθετεί κάποιος μπορεί να δει το νερό είτε ως κοινωνικό αγαθό για την ύδρευση των πληθυσμών και ανθρώπινο δικαίωμα είτε ως φυσικό πόρο και περιβαλλοντικό αγαθό όταν πρόκειται για υγροτόπους, ποταμούς και λίμνες είτε ως οικονομικό αγαθό όταν πρόκειται για εμπορικές, επενδυτικές ή άλλες αναπτυξιακές δραστηριότητες.
Το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται σε ένα ενιαίο δεσμευτικό κείμενο, αλλά αποσπασματικά και κατακερματισμένα σε διεθνή κείμενα, ενώ στο 5ο παγκόσμιο φόρουμ για το νερό που διοργανώθηκε το 2009 στην Κωνσταντινούπολη δεν επετεύχθη συμφωνία να αναγνωριστεί αυτοτελές «δικαίωμα στο νερό», αφού χαρακτηρίσθηκε ως «ανθρώπινη ανάγκη», διότι μεγάλες και μικρές χώρες αρνήθηκαν κάτι τέτοιο, φοβούμενες ότι θα μοιραστούν έτσι τα υδάτινα αποθέματα τους με χώρες που δεν διαθέτουν.
Ειδικότερα, η Επιτροπή των ΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα ήδη από το 2002 υιοθέτησε το μη δεσμευτικό για τα κράτη μέρη Γενικό Σχόλιο Αρ. 15, το οποίο χαρακτηρίζει το «δικαίωμα στο νερό» ως αναφαίρετο, προκειμένου να ζουν τα άτομα με αξιοπρέπεια, ενώ προβλέπει ότι το δικαίωμα στο νερό ισχύει για όλους τους ανθρώπους, χωρίς καμία διάκριση. Επιπρόσθετα το 2010 ο ΟΗΕ υιοθέτησε την πρόσβαση σε καθαρό νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα για όλους (General Assembly GA/10967/28-7-2010-resolution 64 /292).
Επίσης δικαίωμα στο νερό προκύπτει ρητά από ειδικές διεθνείς συμβάσεις ή συμβάσεις ανθρωπιστικού δικαίου (που διέπουν τον πόλεμο και ιδίως τους αιχμαλώτους), όπως ενδεικτικά η «Διεθνής Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεως κατά των Γυναικών» που κυρώθηκε με το νόμο 1342/1983, η «Διεθνής Σύμβαση για Δικαιώματα του Παιδιού» του ΟΗΕ που κυρώθηκε με το νόμο 2101/1992, η (Τέταρτη) «Σύμβαση της Γενεύης περί Προστασίας των Πολιτών εν Καιρώ πολέμου που κυρώθηκε με το νόμο 3481/1956».
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήδη από τη δεκαετία του ’70 χρονολογείται η κοινοτική νομοθεσία για τη προστασία και τη διαχείριση των υδάτων. Στο βασικό κείμενο για το νερό, δηλαδή την οδηγία 2000/60/ΕΚ, δεν ορίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά ως αγαθό. Ειδικότερα στα άρθρα 5 και 9 της οδηγίας αναγνωρίζεται η οικονομική διάσταση του νερού. Ως ανθρώπινο δικαίωμα ενδεικτικά το νερό υιοθετείται από το Συμβούλιο της Ευρώπης που όμως δεν αποτελεί δεσμευτική κατοχύρωση του δικαιώματος στο νερό. Συγκεκριμένα στη παράγραφο 5 της Σύσταση της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης στα Κράτη Μέλη για τον Ευρωπαϊκό Χάρτη για τις πηγές νερού , αναγνωρίζεται ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο νερό σε επαρκή ποσότητα για την ικανοποίηση των προσωπικών τους αναγκών.
Σε πολλές χώρες το δικαίωμα στο νερό κατοχυρώνεται και συνταγματικά. Στην Ελλάδα δεν κατοχυρώνεται σε επίπεδο Συντάγματος, αλλά έμμεσα (και ενδεικτικά) αναφέρεται στην κοινή νομοθεσία ως δημόσιο αγαθό μη υποκείμενο στους νόμους της αγοράς (ΦΕΚ Β’630/2007, αριθμός 15), όπου η παροχή του αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας (ΚΥΑ/Υ2/2600/2001,ΦΕΚ Β’ 892).
Συμπέρασμα
Όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη αξία, διότι η Ελλάδα είναι χώρα με υψηλά αποθέματα καθαρού νερού και σε συνάρτηση με το ζήτημα της συμμετοχής ή μη του ιδιωτικού τομέα σε υπηρεσίες παροχής ύδατος που τίθεται καταρχήν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως με πλάγιο τρόπο υιοθετεί η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης (COM (2011)897 τελικό, παράγραφος 11- σελίδα 13), αλλά και στην Ελλάδα με την προγραμματισμένη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ μέσω του ΤΑΙΠΕΔ το θέμα περιπλέκεται. Εξάλλου η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα οδήγησε σε αυξανόμενο κόστος την παροχή υπηρεσιών ύδατος (ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδάς, Βραζιλία, Αγγλία κτλ.) με αποτέλεσμα το νερό να μην είναι προσβάσιμο σε όλους, η ποιότητα του να υποβαθμιστεί, ενώ παράλληλα έχει δεχθεί κριτική για λόγους εθνικής ασφαλείας.
Το βέβαιο όμως είναι ότι όπου ο κόσμος πληροφορήθηκε και κινητοποιήθηκε στο θέμα του νερού υπήρχε αποτέλεσμα. Όπως με την ΠΕΠ όπου με 1,8 εκατομμύρια υπογραφές ανάγκασε τον Επίτροπο εσωτερικής αγοράς και υπηρεσιών σε δήλωση του και να εξαιρέσει το νερό από την οδηγία σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η μάχη συνεχίζεται ….
]]>
Ο Επίτροπος της εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ στις 26 Ιουνίου 2013 δήλωσε ότι ο τομέας του νερού δεν θα είναι μέρος της οδηγίας σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απόφαση αυτή δικαιολογείται από τη φράση «το νερό είναι κοινό αγαθό θεμελιώδες για όλους τους ευρωπαίους πολίτες», με αναφορά στην καμπάνια της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών (ECI), «το νερό είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα» η οποία έχοντας συγκεντρώσει περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια υπογραφές σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν ιδιωτικοποιημένες τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης.
Η απόσυρση αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και της άρνησης, όπως εκφράζεται στη Γερμανία και την Αυστρία από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους εκλεγμένους αντιπροσώπους και τους πολίτες μπορεί να είναι επιτυχείς. Ο κ. Μπαρνιέ είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι ο στόχος της παρούσας οδηγίας δεν ήταν η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού. Ένα ανακοινωθέν από την Aquafed, τον σύνδεσμο ευρωπαικών ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης, δείχνει ότι δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Η Aquafed μιλά για έναν «επικίνδυνο αποκλεισμό» με στόχο «ενάντια στα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών» με τη χρήση της «δημοκρατίας ως πρόσχημα».
Είμαστε στην ευχάριστη θέση ότι ο τομέας του νερού δεν επηρεάζεται πλέον από αυτή την ευρωπαϊκή οδηγία, αλλά έχουμε επίσης επίγνωση του γεγονότος ότι πολλοί άλλοι τομείς εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας, και πρωταρχικός στόχος της είναι να ευνοήσει την εισαγωγή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στις δημόσιες υπηρεσίες, δηλαδή, ιδιωτικοποίησεις με άλλο όνομα .
Η αντίφαση με την ευρωπαϊκή πολιτική αποκαλύπτεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι, αν και ο τομέας των υδάτων δεν είναι πλέον στην οδηγία, η τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) συνεχίζει να ασκεί βάναυση πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Η αντίσταση μας στην υδατική πολιτική της ΕΕ θα συνεχιστεί για όσο διάστημα η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό
]]>Είτε πρόκειται για τα συλλογικά φυσικά αγαθά, όπως το νερό, είτε πρόκειται για τη συλλογική μας πολιτιστική κληρονομιά, ένα είναι βέβαιο. Κάθε περίφραξή της είναι άμεσα ή έμμεσα ενάντια στο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα για τη ζωή. Τα συλλογικά αγαθά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός προσωρινού εκλεγμένου εκπροσώπου.Ασχέτως με το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τα προηγούμενα, σε ένα δεν μπορεί να διαφωνήσει: Είναι ευθύνη της πολιτείας (ελληνικής και ευρωπαϊκής) να δίνει θεσμική διέξοδο στη βούληση της κοινωνίας. Αν δεν μπορεί να την επιτελέσει, έχουμε μια οντολογική κρίση ως πολιτική κοινωνία, πολύ πιο καταστροφική από την πολυδιαφημιζόμενη οικονομική.Υπογράψτε για το νερό σας σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ορισμένα οικονομικά στοιχεία: Η ΕΥΑΘ είναι μία εταιρεία με μονοπωλιακή θέση στην παροχή νερού, που έχει κερδοφορία για το 2012 24 εκατ. ευρώ, διαθέσιμα μετρητά 33 εκατ. ευρώ, ίδια κεφάλαια 135 εκατ. ευρώ και ετήσια έσοδα 74 εκατ. ευρώ. Η χρηματιστηριακή αξία είναι 220 εκατ. ευρώ και εάν πουληθεί στη χρηματιστηριακή αξία του το 75% που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή 165 εκατ. ευρώ, ο επενδυτής θα πάρει τα χρήματά του σε έξι χρόνια και θα έχει και την ιδιοκτησία της εταιρείας με το μονοπωλιακό της δικαίωμα. Είναι μία επένδυση που με τις σημερινές τιμές του νερού έχει 18% ετήσια απόδοση ως προς τα απασχολούμενα κεφάλαια (33/135), ενώ εάν αυξήσεις την τιμή οι αποδόσεις απογειώνονται.
Γιατί όχι στην ιδιωτικοποίηση: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στη ζωή μας από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης; Τι δείχνει η διεθνής εμπειρία;
• Αλματώδης αύξηση των τιμών 250% – 300% με τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Δωδεκαπλασιασμός στο Βουκουρέστι σε διάστημα 13 ετών. Pacos de Ferreira Πορτογαλία 400% και αύξηση 6% κάθε χρόνο.
• Υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες ύδρευσης. Στο Walkerton (Ontario) του Καναδά 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πίνοντας νερό με βακτήρια E coli. Εκτεταμένες μολύνσεις με τη Suez στο Γιοχάνεσμπουργκ (Ν. Αφρική).
• Ελλιπής συντήρηση δικτύου & αθέτηση συμβατικών όρων για επενδύσεις. Στη Γαλλία, η χρηματοδότηση υπηρεσιών ύδρευσης εξακολουθεί να γίνεται από τον δημόσιο τομέα σε ποσοστό 88%. Στην Αργεντινή, η κυβέρνηση διέκοψε το συμβόλαιο με την Suez λόγω αθέτησης των συμβατικών της υποχρεώσεων (συντήρηση και επέκταση του δικτύου).
• Μονοπωλιακές πρακτικές & καρτέλ. Η Ε.Ε. διεξήγαγε έρευνα κατά SUEZ, VEOLIA και SAUR, για τραστ στη Γαλλία (2012). Στην Αγγλία οι εταιρείες ήδη από το στάδιο του διαγωνισμού δεν ανταγωνίζονται η μία την άλλη και κατεβαίνουν στους διαγωνισμούς χωρίς αντίπαλο.
•Έλλειψη λογοδοσίας & μυστικές συμφωνίες. Οι περισσότερες συμβάσεις παραμένουν μυστικές διαφεύγοντας τον οποιονδήποτε έλεγχο. Στο Βερολίνο, οι VEOLIA και RWE, το 1999, είχαν απαιτήσει έγγραφη εγγύηση μεγάλου κέρδους που κρατήθηκε μυστική έως ότου οι πολίτες το 2011 με δημοψήφισμα απαίτησαν να δημοσιοποιηθούν οι όροι της σύμβασης. Όπου έχει εφαρμοστεί η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει αποτύχει.
Η διεθνής τάση είναι η ανάκτηση των υπηρεσιών ύδρευσης από δημόσιους φορείς (Γαλλία, Καναδάς, Αργεντινή, Ουγγαρία). Οι Ιταλοί απέτρεψαν την ιδιωτικοποίηση του νερού με δημοψήφισμα (2011). Στην Ολλανδία οι υπηρεσίες ύδρευσης είναι διά νόμου δημόσιες (2004). Στη Γερμανία, πλην της περιοχής του Βερολίνου, όπου υπάρχουν εξελίξεις επαναδημοτικοποίησης, η διαχείριση του νερού γίνεται από φορείς του Δημοσίου.
*Η κ. Κανελλοπούλου είναι μέλος της πρωτοβουλίας για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα (www.savegreekwater.org).
Του Ryan Meade
Αυτή την περίοδο η ιρλανδική κυβέρνηση βρίσκεται σε διαδικασία συγκέντρωσης των διάφορων κρατικών υπηρεσιών νερού σε μια ενιαία οντότητα η οποία θα ονομαστεί Ιρλανδικό Νερό. Η νέα αρχή θα έχει δομή εταιρείας κοινής ωφελείας, και θα στεγάζεται στο Bord Gais, τον κρατικό πάροχο αερίου και ενέργειας. Ο πρώτος στόχος της θα είναι η εγκατάσταση υδρομετρητών σε όλη την χώρα, μαζί με τα τέλη που θα εισαχθούν το 2014 για την παροχή νερού οικιακής χρήσης. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν οδηγήσει εκπροσώπους της αντιπολίτευσης να εγείρουν το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών νερού στην Ιρλανδία, αν και η ισχύουσα ιρλανδική νομοθεσία εγγυάται ότι η παροχή νερού θα παραμείνει σε δημόσια χέρια. Βέβαια, ο αρμόδιος υπουργός, Fergus O’Dowd, αρνείται κατηγορηματικά ότι η ιδιωτικοποίηση είναι στην ημερήσια διάταξη αυτής της κυβέρνησης. Ωστόσο, κάποιοι υποστηρίζουν ότι το μοντέλο που θα έχει η υπηρεσία και η εισαγωγή τελών είναι το πρώτο βήμα για την μελλοντική ιδιωτικοποίηση της. Στην ουσία θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα περισσότερα από τα δύσκολα στάδια που εμπεριέχει η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης του νερού έχουν ήδη γίνει και αυτά είναι: η μετακίνηση του ελέγχου των υπηρεσιών νερού από τις δημοτικές αρχές και την κεντρική κυβέρνηση σε μια εμπορική επιχείρηση (παρότι παραμένουν κρατικές), η εγκατάσταση μετρητών σε 1,3 εκατομμύρια νοικοκυριά ώστε να καταστεί δυνατή η οικιακή χρέωση, η δημιουργία σχέσης πελάτη-προμηθευτή μεταξύ της δημόσιας υπηρεσίας του νερού και του κάθε χρήστη σε όλη την χώρα. Από την στιγμή που αυτά τα στάδια ολοκληρωθούν και δεν αποτελούν πια εμπόδια, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα.
Ο υπουργός σωστά επεσήμανε ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών ύδατος είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει σημαντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην υδροδότηση και στην αποχέτευση. Το σύστημα που εφαρμόζεται στην Αγγλία και την Ουαλία ξεχωρίζει ως παράδειγμα απόλυτα ιδιωτικοποιημένης προσέγγισης. Στη Γαλλία, η παροχή πόσιμου νερού στο περίπου 70% του πληθυσμού γίνεται από ιδιωτικό φορέα. Επίσης, γαλλικές εταιρείες νερού διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις υπηρεσίες ύδρευσης της Ισπανίας. Με την πάροδο των αιώνων, τα συστήματα ύδρευσης στην Ευρώπη έχουν εξελιχθεί με το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα να ηγούνται πότε ο ένας πότε ο άλλος, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε διαφορετικές χώρες. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη η ετερογένεια των ιδιοκτησιακών μοντέλων που συναντιούνται κατά μήκος της ΕΕ, ακόμη και ανάμεσα στα κράτη μέλη. Παρά το γεγονός ότι η ΕΕ είναι φαινομενικά ουδέτερη όσον αφορά το ζήτημα της ιδιοκτησίας του νερού, υπήρξε πρόσφατα μια συζήτηση για το αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί την ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα, μέσω του ρόλου της στη διαμόρφωση των προγραμμάτων διάσωσης για χώρες-μέλη με οικονομική δυσπραγία, καθώς και μέσω των προτάσεών της για μια νέα Οδηγία Δικαιωμάτων/Παραχωρήσεων (Concessions Directive) που διέπουν ορισμένους τύπους συμβάσεων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Στην περίπτωση των συμφωνιών διάσωσης, η Επιτροπή έχει κατηγορηθεί από αγωνιστές (συμπεριλαμβανομένων των εργατικών συνδικάτων και περιβαλλοντολόγων) για την επιμονή της σε προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που περιλαμβάνουν το ξεπούλημα δημοτικών εταιρειών ύδρευσης. Στην Ελλάδα, η συμφωνία διάσωσης απαιτεί την πώληση των πλειοψηφικών μεριδίων που κατέχει το κράτος στις εν μέρει ήδη ιδιωτικοποιημένες εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Πορτογαλία ασκούνται πιέσεις για τη διάθεση της κρατικής εταιρείας νερού. Η Επιτροπή δεν παραδέχεται ότι για τους δικούς της λόγους προωθεί ενεργά την ιδιωτικοποίηση του νερού στις χώρες που βρίσκονται υπό διάσωση, αλλά ακτιβιστές έχουν αναδείξει την εύνοια υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της Επιτροπής σε συμφωνίες αναπτυξιακής βοήθειας και διαπραγματεύσεις διεθνούς εμπορίου. Η Επιτροπή διατηρεί επισήμως ουδέτερη την στάση της όσον αφορά το καθεστώς ιδιοκτησίας των υπηρεσιών ύδατος, επισημαίνοντας ότι τα μέτρα ιδιωτικοποίησης αποφασίζονται και διεξάγονται από τις ίδιες τις αφερέγγυες εθνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να συγκεντρώσουν τα χρήματα για να μπορέσουν να κρατήσουν σε λειτουργία άλλες δημόσιες υπηρεσίες.
Πιο πρόσφατα, η προτεινόμενη Οδηγία Παραχωρήσεων (Concessions Directive) έχει γίνει μέρος αυτής της συζήτησης. Η Οδηγία θεωρείται απαραίτητη για τη ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο οι δημόσιες αρχές των κρατών μελών μπορούν να αναπτύσσουν συνεργασίες με τον ιδιωτικό τομέα για την παροχή υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος. Ένα καλό παράδειγμα παραχώρησης δημόσιων υποδομών είναι πχ μια σύμβαση για τη λειτουργία των δημόσιων υποδομών νερού, όπως επίσης τα διόδια, η διάθεση των αποβλήτων και η παραγωγή ενέργειας. Η Επιτροπή θεωρεί πρόβλημα το γεγονός ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που να διέπουν την ανάθεση των συμβάσεων αυτών, με αποτέλεσμα να υπάρχει χώρος για φαινόμενα όπως αυτά της απάτης, της ευνοιοκρατίας και της έλλειψης διαφάνειας. Εντωμεταξύ, ενώ το προτεινόμενο κείμενο επαναλαμβάνει ότι σύμφωνα με το άρθρο 345 της Συνθήκης, καμία διάταξη της Οδηγίας δεν μπορεί να υπονομεύει το σύστημα ιδιοκτησίας των κρατών μελών, μιλάει επίσης για “ένα πραγματικό άνοιγμα της αγοράς» όσον αφορά το νερό, την ενέργεια, τις μεταφορές και τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Η γλώσσα και η διατύπωση που χρησιμοποιείται αλλά και ο φόβος για την πρακτική εφαρμογή της Οδηγίας αυτής έχουν οδηγήσει τους αντιδρώντες στο συμπέρασμα ότι η Οδηγία πρέπει να χαρακτηριστεί ως ακόμα μια προσπάθεια για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Η γενικότερη ανησυχία έγκειται στο γεγονός ότι οι συνθήκες που επιβλήθηκαν από την Οδηγία θα οδηγήσουν τις δημόσιες αρχές να θεωρούν ευκολότερο και με μεγαλύτερη νομική υπόσταση να υποβάλλουν προσφορές για τις συμβάσεις παραχώρησης της ύδρευσης αντί να παρέχουν οι ίδιες τις υπηρεσίες. Όπως και ο Υπουργός O’Dowd στην Ιρλανδία, ο Επίτροπος Εσωτερικών Αγορών κος Μπάρνιερ έχει ταχθεί ενάντια τέτοιων απαιτήσεων, αρνούμενος ότι η Οδηγία θα έχει τέτοια επίδραση. Σε μια δήλωση στις 23 Ιανουαρίου 2013 διαβεβαίωσε ότι η προτεινόμενη Οδηγία «δε θα οδηγήσει σε αναγκαστική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης. Οι δημόσιες αρχές θα παραμένουν ελεύθερες να επιλέγουν αν οι υπηρεσίες θα παρέχονται άμεσα ή μέσω ιδιωτών» Είναι σαφές ότι αυτό δεν διευθετεί το ζήτημα αφού ένα μήνα αργότερα ο ίδιος προχώρησε στην ασυνήθιστη κίνηση να κάνει μια δήλωση από κοινού με τον Επίτροπο Περιβάλλοντος κο Potocnik για τον ίδιο σκοπό. Ακολούθησε η συνάντηση της Επιτροπής Εσωτερικών Αγορών και Προστασίας Καταναλωτών στην οποία δεσμεύτηκε να κάνει αλλαγές στο προτεινόμενο κείμενο για να διευκρινίσει τις προθέσεις του :
Σε απάντηση συγκεκριμένων ψευδών κατηγοριών, επιτρέψτε μου να είμαι απολύτως ξεκάθαρος, ακριβής και τυπικός : Η Επιτροπή, δεν προσπαθεί με κανέναν τρόπο να ιδιωτικοποιήσει την διαχείριση της ύδρευσης – ούτε σήμερα ούτε αύριο. Αυτή η οδηγία δεν στοχεύει και δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να επιφέρει μια αναγκαστική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών παροχής πόσιμου νερού. Είμαι αποφασισμένος να προβώ στις αναγκαίες διευκρινήσεις στο κείμενο στις τριμερείς συνομιλίες.
Η επιτροπή, που σε προηγούμενη συνεδρίαση απέρριψε πρόταση για την απομάκρυνση του νερού από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας συνολικά, ψήφισε για τον τριμερή διάλογο. Μένει να δούμε τι διευκρινίσεις είναι διατεθειμένος να κάνει ο Επίτροπος ως μέρος αυτής της διαδικασίας, αλλά και ο εισηγητής της IMCO, Phillipe Juvin (EPP / Γαλλία), ελπίζει στη συμφωνία ότι το κείμενο θα περιλαμβάνει την υπεύθυνη δήλωση ότι δεν σχεδιάζεται ιδιωτικοποίηση του νερού.
Η πολιτική πίεση που έχει αναγκάσει τον Επίτροπο να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του, αποδεικνύει τη βαρύτητα που έχει η δημόσια ιδιοκτησία του νερού σε πολλά μέρη της Ευρώπης.Μια ομάδα πολιτών που καθοδηγείται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων Δημοσίων Υπηρεσιών (EPSU) και περιλαμβάνει τα εργατικά συνδικάτα, καθώς και διαχειριστές δημοσίων επιχειρήσεων ύδρευσης και περιβαλλοντολόγους ηγείται μιας Πρωτοβουλίας Πολιτών, η οποία έχει προσελκύσει πάνω από 1,2 εκατομμύρια υπογραφές από τον Σεπτέμβριο του 2012, ζητώντας εγγυημένα νερό και αποχέτευση για όλους τους πολίτες και τέλος στην απελευθέρωση των υπηρεσιών ύδατος. Το μεγαλύτερο μέρος των υπογραφών αυτών προέρχονται από τη Γερμανία, αλλά η εκστρατεία δεν είναι πολύ μακριά από την επίτευξη του απαιτούμενου αριθμού σε επτά κράτη μέλη. Επίσης, είναι σε εξέλιξη καμπάνιες για την “επαναδημοτικοποίηση” των ιδιωτικών υπηρεσιών νερού, ιδίως στη Γαλλία..
Τι σημαίνει αυτή η συζήτηση σχετικά με την ιδιοκτησία του νερού για την πολιτική υδάτων, και ειδικά η ατζέντα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αποδοτική χρήση των πόρων που είναι μείζονος σημασίας για το Προσχέδιο Προστασίας των Ευρωπαϊκών Υδάτων; Η διασφάλιση της πλήρους εφαρμογής της τιμολόγησης του νερού με την παροχή κινήτρων για την αποδοτική χρήση αποτελεί βασικό στόχο του Προσχεδίου. Η τρέχουσα εμπειρία στην Ιρλανδία είναι μια απόδειξη ότι σε πολλές περιπτώσεις οι πολιτικές που απαιτούνται για την προώθηση της αποδοτικής χρήσης του νερού είναι συχνά τα ίδια με εκείνα που απαιτούνται για την προετοιμασία των δημόσιων συστημάτων νερού για ιδιωτικοποίηση. Δεν πρέπει να υποτιμώνται στο ελάχιστο οι φόβοι ότι οι μετρήσεις και πλήρης ανάκτηση του κόστους αποτελούν δούρειο ίππο για το ξεπούλημα των υπηρεσιών ύδατος, με δεδομένου του ιστορικού που υπάρχει με παρόμοιες πολιτικές στον τομέα των αποβλήτων, για παράδειγμα, και τις λιγότερο από πειστικές απαντήσεις από τις ευρωπαϊκές αρχές να είναι εντελώς ουδέτερες στο ερώτημα.Ωστόσο, με την ίδια λογική, δεν υπάρχει τίποτα που να δηλώνει ότι με τις κατάλληλες πολιτικές, η αποδοτική χρήση των πόρων δεν μπορεί να μεγιστοποιηθεί, διατηρώντας παράλληλα τις υπηρεσίες νερού σε δημόσια χέρια. Η ατζέντα της αποδοτικής χρήσης θα απαιτήσει οπωσδήποτε μια σημαντικό τμήμα της καλής πίστης της κοινής γνώμης – αυτό το συχνά σπάνιο μέσο μπορεί να μεγιστοποιηθεί εάν οι πληθυσμοί διαβεβαιωθούν με πειστικό τρόπο ότι θα συνεχίσουν να έχουν επιλογή στο μοντέλο ιδιοκτησίας των υπηρεσιών τους στις υπηρεσίες ύδρευσης.
]]>
[box] “Nα υπογράψουμε όλοι ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό“, μας καλεί ο δήμαρχος Βόλου κ. Π.Σκοτινιώτης σε ανακοίνωση που εξέδωσε με αφορμή την παγκόσμια μέρα για το νερό. Με απόφαση του Δημάρχου, η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Βόλου (ΔΕΥΑΜΒ) αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να συμμετάσχει στο μεγαλύτερο, ίσως, κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενάντια στην πολιτική της Κομισιόν που προωθεί την ιδιωτικοποίηση του νερού και της αποχέτευσης σε όλη την Ευρώπη. Ευχόμαστε η δήλωση του αυτή να γίνει αφορμή ώστε κι άλλοι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης να λάβουν αντίστοιχες θέσεις και να προωθήσουν με τη σειρά τους και την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών αλλά και ψηφίσματα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στη χώρα μας, όπως εκείνα της Παλλήνης, του Γαλατσίου και του Μαραθώνα. Ελπίζουμε η συμμετοχή μας στην ημερίδα που διοργανώθηκε στο Βόλο από την Κίνηση Πολιτών Πηλίου και Βόλου για τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης να ήταν ένα μικρό λιθαράκι στην απόφαση της Δημοτικής Αρχής και ευχόμαστε ο Δήμαρχος Βόλου να υιοθετήσει και το ψήφισμα κατά της ιδιωτικοποίησης και να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια μας να κινητοποιήσουμε τα Δημοτικά Συμβούλια σε όλη την Επικράτεια .[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Βόλος, 21 Μαρτίου 2013
Η ΔΕΥΑΜΒ συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών
κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και της αποχέτευσης
Π.Σκοτινιώτης: να υπογράψουμε όλοι ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό
Τη συμμετοχή της ΔΕΥΑΜΒ στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και της αποχέτευσης, ανακοινώνει με δήλωσή του ο Δήμαρχος Βόλου και Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΔΕΥΑΜΒ κ.Πάνος Σκοτινιώτης, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα του Νερού. Στη δήλωση επισημαίνονται συγκεκριμένα τα ακόλουθα.
Με απόφαση του Ο.Η.Ε., η 22α Μαρτίου γιορτάζεται κάθε χρόνο ως η Παγκόσμια Ημέρα του Νερού. Όλοι κατανοούμε ότι η ορθολογική διαχείριση του πολύτιμου αυτού φυσικού πλούτου, που είναι πηγή ζωής, πρέπει να αποτελέσει κοινή επιδίωξη, ιδιαίτερα μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης και μεγάλων κλιματικών αλλαγών.
Για τη ΔΕΥΑΜΒ, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει στη διάρκεια των δύο τελευταίων χρόνων, το νερό αποτελεί κοινωνικό αγαθό και συνεπώς δεν μπορεί, παρά να διασφαλίζεται η δημόσια-κοινωνική διαχείρισή του. Για την παρούσα Δημοτική Αρχή συνεπώς, η λειτουργία της ΔΕΥΑΜΒ ως δημοτικής επιχείρησης με κοινωφελή χαρακτήρα, είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη.
Επειδή, όμως, η σημερινή εποχή μόνον «αθώα» δεν είναι σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του νερού, οφείλουμε όλοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να αποτρέψουμε εξελίξεις οι οποίες θα έχουν αρνητικές συνέπειες για τους πολίτες και το περιβάλλον..
Στο πλαίσιο αυτό, η ΔΕΥΑΜΒ αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να συμμετάσχει στο μεγαλύτερο, ίσως, κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενάντια στην πολιτική της Κομισιόν που προωθεί την ιδιωτικοποίηση του νερού και της αποχέτευσης σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών επιδιώκει να θέσει στην ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα την αξίωση για νομική κατοχύρωση «του δικαιώματος στο νερό και την αποχέτευση» ως ανθρώπινου δικαιώματος, με κεντρική θέση ότι το νερό δεν είναι εμπόρευμα αλλά δημόσιο αγαθό, που πρέπει να διαφυλαχτεί και να μην ανοίξει στον ανταγωνισμό της αγοράς.
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών επιδιώκει τη συλλογή ενός εκατομμυρίου υπογραφών από επτά διαφορετικά ευρωπαϊκά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως προβλέπει πλέον το επίσημο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Ήδη έχουν υπογράψει περισσότεροι από 850.000 Γερμανοί, αλλά και χιλιάδες πολίτες από όλη την Ευρώπη. Μόλις συγκεντρωθεί ο ελάχιστος αυτός απαιτούμενος αριθμός υπογραφών από 7 χώρες, η Κομισιόν υποχρεούται να επανεξετάσει το ζήτημα. Τον ελάχιστο αριθμό έχουν ήδη συμπληρώσει η Γερμανία, η Αυστρία και το Βέλγιο, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν τον χαμηλότερο αριθμό υπογραφών.
Σημειώνεται ότι η διεθνής τάση είναι πλέον η επιστροφή της διαχείρισης του νερού, που είχε εκχωρηθεί σε ιδιώτες, στο Δημόσιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού η διαχείρισή του από ιδιωτικές εταιρείες οδήγησε τόσο στην αύξηση της τιμής του όσο και στην υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Για το λόγο αυτό σταθερή μας θέση είναι ότι οι φορείς διαχείρισης των υδατικών πόρων και οι επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης θα πρέπει να εξαιρεθούν από την πολιτική ιδιωτικοποίησης δημόσιων οργανισμών, και να συνεχίσουν να παραμένουν υπό δημόσιο χαρακτήρα, προκειμένου να διασφαλιστούν τόσο η προστασία των υδατικών αποθεμάτων και του περιβάλλοντος, όσο και ο κοινωνικός χαρακτήρας του νερού.
Είμαστε βέβαιοι ότι στην προσπάθεια μας αυτή έχουμε αρωγούς και συμπαραστάτες όλους τους πολίτες του Βόλου. Τους καλούμε, λοιπόν, να το αποδείξουν στην πράξη δηλώνοντας συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών. Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να υπογράψουν μέσω διαδικτύου στη διεύθυνση https://www.right2water.eu/el, ώστε όλοι μαζί να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης ενάντια στην εκχώρηση της διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης σε ιδιωτικά συμφέροντα, που δεν παρέχουν καμία απολύτως εγγύηση για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Η Διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ θα εξετάσει και άλλες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
[box] Όπως μας ενημέρωσε το γραφείο τύπου του Δήμου, η ΔΕΥΑΜΒ έχει ήδη προχωρήσει στην έκδοση εντύπου με το οποίο καλεί τους πολίτες να εκφράσουν τη στήριξή τους στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών. Το έντυπο αυτό έχει αρχίσει να στέλνεται στους καταναλωτές με τους λογαριασμούς ύδρευσης, ενώ υπάρχει ειδικό link στο portal του Δήμου Βόλου dimosvolos.gr που παραπέμπει στη συγκέντρωση υπογραφών[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>[box] Το δελτίο τύπου της EPSU (European Public Services Union) για την Παγκόσμια μέρα για το νερό παρουσιάζει τις δράσεις που γίνονται σε όλη την Ευρώπη και τις προσπάθειες να συγκεντρωθούν υπογραφές για την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών. Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω.[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Δελτίο Τύπου – 21 Μαρτίου 2013
Ημέρα για το Νερό 2013
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών φέρνει το Δικαίωμα στο Νερό για συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο
Επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για το Νερό εκατοντάδες ακτιβιστές σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη θα συγκεντρώνουν υπογραφές για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών. Ήδη έχουν προσυπογράψει πάνω από 1 εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες. Η Πρωτοβουλία right2water-Δικαίωμα στο Νερό αξιώνει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ν’ αναγνωρίσει την ύδρευση και την υγιεινή ως ανθρώπινα δικαιώματα.
Μέλη επίσης της Διεθνούς Συνεργασίας για το Νερό θ’ αξιώσουν παρόμοια αναγνώριση των δικαιωμάτων αυτών απ’ όλα τα κράτη. Ακόμη όμως βρισκόμαστε μόνο στην αρχή του αγώνα που διεξάγουμε ώστε τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων, που σήμερα στερούνται πρόσβασης σ’ αυτές τις στοιχειώδεις παροχές, κάποτε να αποκτήσουν την δυνατότητα να έχουν καθαρό πόσιμο νερό και βασικές υπηρεσίες υγιεινής.
Η Πρωτοβουλία «right2water» διαδηλώνει την αντίθεσή της στην προωθούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Οι χιλιάδες που συμμετέχουν συνυπογράφοντας εκφράζουν οργή και απέχθεια κατά των κρατικών και ευρωπαϊκών προσπαθειών ξεπουλήματος κοινοτικών, δημοτικών και δημοσίων τέτοιων επιχειρήσεων. Η Πρωτοβουλία «right2water» συνέβαλε αποφασιστικά θέτοντας τις βάσεις ενός πραγματικά δημοσίου διαλόγου σχετικού προς τη διαχείριση των υδατίνων πόρων, τους τρόπους διοίκησης των δημοσίων υπηρεσιών ύδρευσης και τον ρόλο που παίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε τέτοια θέματα. Οι λαοί της Ευρώπης απευθύνουν μιαν σκληρή προειδοποίησης στους πολιτικούς: η συγκέντρωση, ήδη, 1,3 εκ υπογραφών υπέρ της Πρωτοβουλίας μετατρέπει την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό σε μια γιορτή της ενεργούς και αποτελεσματικής συμμετοχής στα δημόσια πράγματα των Ευρωπαίων Πολιτών. Το σύνθημα «Το Νερό μας δεν πουλιέται!» μεταφράζεται σε «η ανθρώπινη ζωή κι η δημοκρατία είναι πάνω από τα εμπορικά συμφέροντα».
Σε πέντε κράτη (Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Σλοβακία και Σλοβενία) ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός υπογραφών έχει ήδη ξεπεραστεί. Αρκετά άλλα (Φιλανδία, Λουξεμβούργο, Λιθουανία, Κύπρος και Ελλάς) βρίσκονται κοντά. Εκατοντάδες δράσεις έλαβαν χώρα στη διάρκεια της εβδομάδας που προηγήθηκε της Ημέρας για το Νερό. Συνδικάτα, μέλη οργανώσεων υποστήριξης αλλά και πολλοί μη άμεσα εμπλεκόμενοι πολίτες συγκέντρωσαν υπογραφές συζητώντας την σημασία της Πρωτοβουλίας. Αν τα πράγματα συνεχισθούν έτσι, με την ευαισθητοποίηση του πληθυσμού αυξανομένη σε χώρες όπως η Ιταλία κι η Ισπανία αλλά και με την αφύπνιση της τοπικής αυτοδιοίκησης όπου αντίπαλοι κομματικά χώροι συνεργάζονται υποστηρίζοντας την Πρωτοβουλία, έχουμε κάθε λόγο να αισθανόμαστε αισιόδοξοι πως θα πετύχουμε τον σκοπό μας. Ευχαριστούμε όλους όσοι μας βοήθησαν.
Η Διεθνής Δημοσίων Υπηρεσιών (Public Services International) είναι ο τομέας της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων σε Ευρωπαϊκές Δημόσιες Υπηρεσίες που ασχολείται με την οργάνωση ενεργειών σε παγκόσμιο επίπεδο και την συνεργασία με ομοίου αντικειμένου συνδικάτα σε άλλες ηπείρους. Έχει ήδη διακηρύξει πως η ύδρευση και η υγιεινή αποτελούν ανθρώπινα δικαιώματα και πρέπει να λειτουργούν αποκλειστικά προς τον σκοπό αυτό. Η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης αποτελεί απειλή για το πανανθρώπινο δικαίωμα πρόσβασης σε νερό. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τοπικές και εθνικές κοινωνίες αγωνίζονται υπερασπιζόμενες το δικαίωμα αυτό. Την Ημέρα για το Νερό -22 Μαρτίου 2013- αποτίουμε φόρο τιμής στον αγώνα αυτό.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Πρωτοβουλία: www.right2water.eu
Η EPSU είναι η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργαζομένων σε Δημόσιες Υπηρεσίες. Με πάνω από 8 εκ μέλη προερχόμενα από πάνω από 275 Εργατικές Ομοσπονδίες (στους τομείς ύδρευσης-αποχέτευσης, ενέργειας, υγείας, δημόσιας και δημοτικής διοίκησης και διαχείρισης απορριμμάτων όλων των κρατών της ΕΕ και των ανατολικών γειτόνων μας) είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό μελών Συνομοσπονδία στην Ευρωπαϊκή Ένωση Συνδικάτων (ETUC). Η EPSU είναι ο ευρωπαϊκός τομέας της Διεθνούς Δημοσίων Υπηρεσιών (Public Services International–PSI).
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>Ολόκληρο το άρθρο του Corporate Europe Observatory (μετάφραση στα ελληνικά SAVEGREEWATER)
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κατά τις τελευταίες εβδομάδες πάει σε μια επιθετική πολιτική δημοσίων σχέσεων ως απάντηση στην αυξανόμενη κριτική για την στάση της υπέρ μιας ατζέντας ιδιωτικοποίησης στον τομέα των υδάτων. Οι επικρίσεις επικεντρώνονται γύρω από τις συνθήκες ιδιωτικοποίησης του νερού που συνδέονται με πακέτα διάσωσης της Τρόικας για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, και την προτεινόμενη οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση της πίεσης για την ιδιωτικοποίηση του νερού για όλες τις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης στην Ευρώπη.
Η οδηγία παραχώρησης, η οποία έχει ως δεδηλωμένο στόχο το ανοιγμα των αγορών και την εξάλειψη των «αποκλίσεων μεταξύ των εθνικών καθεστώτων», θα τερματισει την εξαίρεση που μέχρι τώρα υπάρχει για την παροχή πόσιμου νερού και για πρώτη φορά θα υπαχθεί στους κανόνες της ενιαίας αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προηγούμενες προσπάθειες για να μπει το νερό κάτω από τους κανόνες της ενιαίας αγοράς απέτυχαν λόγω της αντίστασης από την κοινωνία των πολιτών και των ευρωβουλευτών που ήταν αντίθετοι με την εμπορευματοποίηση του νερού , αλλά αυτή τη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν λιγότερο προσεκτικό.
Η οδηγία δεν θα μπορεί άμεσα να αναγκάσει τους δήμους να ιδιωτικοποιήσουν το νερό , αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε «ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα». Οι Δήμοι που έχουν κάποια μορφή ιδιωτικής συμμετοχής στην παροχή νερού , ακόμη και ένα μικρό μέρος, θα πρέπει να δέχονται προσφορές για τις συμβάσεις τους από όλη την ΕΕ. Αυτό θα δώσει σε πολυεθνικές του νερού, όπως οι Suez και Veolia νέες ευκαιρίες για επέκταση. Όλο αυτό έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στην κοινή γνώμη στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία και αλλού.
Οι ανησυχίες υπάρχουν από την αριστερά προς τη δεξιά, ακόμη και το κυβερνών συντηρητικό κόμμα γερμανική, το CDU, πέρασε στο συνέδριο του ψήφισμα απόρριψης της οδηγίας παραχώρησης ζητώντας να εξαιρεθεί το νερό . Η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, ωστόσο, έχει μέχρι στιγμής αγνοήσει αυτές τις ανησυχίες. Η οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι σήμερα στην τελευταία φάση της λήψης αποφάσεων, η λεγόμενη διαδικασία τριμερών συσκέψεων με συμμετοχή της Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ.
Η Ευρωπαική Επιτροπή ανησύχησε ακόμα περισσότερο όταν αυτή της η πρόωθηση για την ιδιωτικοποίηση του νερού προβλήθηκε ευρέως σε τηλεοπτικά προγράμματα στη Γερμανία και την Ολλανδία. Πριν από την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την οδηγία τον Ιανουάριο, ο Επίτροπος εσωτερικής αγοράς Barnier είχε κατηγορήσει τους αντιπάλους του για “παραπληροφόρηση” και “εκ προθέσεως εσφαλμένη ανάγνωση” της προτεινόμενης οδηγίας. Τον Φεβρουάριο, οι επιθέσεις εναντία σε όσους ασκούσαν κριτική συμπληρώθηκαν με μια επίθεση γοητείας. Ο Barnier μαζί με τον Επίτροπο για το Περιβάλλον Potocnik εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, δηλώνοντας ότι η Επιτροπή «δεν έχει πολιτική υποχρεώνει τα κράτη μέλη να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδατος.” Οι Επίτροποι υποστήριξαν ότι η οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης δεν θα “οδηγήσει, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες στην επιβολή της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης. ”
Αλλά αυτό ήταν ένας έξυπνος τρόπος για να παρακάμψει την κριτική, η οποία δεν είχε επικεντρωθεί στην άμεση “επιβολή” ιδιωτικοποιήσεων, αλλά για μια πολύ επικίνδυνη πρώτη κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, μια κατηγορία που παραμένει αναπάντητη. Αργότερα, τον Φεβρουάριο, ο Επίτροπος Barnier ανακοίνωσε σε συνεντεύξεις του σε γερμανικές και αυστριακές εφημερίδες ότι ο ίδιος είναι πρόθυμος να αλλάξει την οδηγία σχετικά με συγκεκριμένα σημεία ανησυχίας για τους τομείς του νερού των δύο αυτών χωρών. Συγκεκριμένα πρόσφερε να αλλάξει μια ρήτρα στην οδηγία που θα κάλυπτε ένα μικρότερο αριθμό υπηρεσιών ύδρευσης στην οδηγία. Αυτό, προφανώς, σιωπηρά σημαίνει ότι ο Barnier παραδέχεται ότι όντως υπάρχουν λόγοι να φοβόμαστε ότι η οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης θα μπορούσε να οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα.
Αλλά η προσφορά του Barnier για μια περιορισμένη τροποποίηση της οδηγίας είναι πολύ μικρή για να κάνει πραγματική διαφορά. Η εκπομπή Μόνιτορ της Γερμανικής τηλεόρασης την περασμένη εβδομάδα εξέτασε την περίπτωση της πόλης της Καρλσρούης, που έχει κατά βάση δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης νερό με περιορισμένη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Επίσης, μετά τις αλλαγές που ανακοίνωσε ο Barnier, η Καρλσρούη θα πρέπει να δημοπρατήσει συμβάσεις παραχώρησης ύδρευσης προς όλην την αγορά της Ε.Ε.,και ο Matthias Maier της Stadtwerke Καρλσρούης ( δημοτικής εταιρείας ύδρευσης) είπε στο Monitor «Η ιδιωτικοποίηση θα έθετε σε κίνδυνο την ποιότητα του νερού και τα πλεονάσματα δεν θα μπορούν να επανεπενδυθούν στο σύστημα υδροδότησης, αλλά πάνε στους μετόχους των πολυεθνικών “. Η ευρωβουλευτής των Πρασίνων Heidi Ruhle είπε στο Monitor “Η πρόταση Barnier δεν είναι κάτι καινούργιο. Πρόκειται για ένα προπέτασμα καπνού για να παρηγορήσει την κοινή γνώμη “. Ο στόχος της οδηγίας, τόνισε, παραμένει ο ίδιος : «το άνοιγμα της αγοράς και η αύξηση της πίεσης προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης».
Οι ισχυρισμοί Barnier ότι η Επιτροπή δεν προωθεί την ιδιωτικοποίηση υπονομεύονται από το γεγονός ότι η Επιτροπή ισχυρίζεται αστειότητες στην υπεράσπιση της απέναντι στις απαιτήσεις της Τρόικας για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα και την Πορτογαλία. Οι εταιρείες ύδρευσης της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, και η εθνική εταιρεία ύδρευσης της Πορτογαλίας είναι προς πώληση ως αποτέλεσμα των απαιτήσεων της τρόικας . Απαντώντας σε επιστολή μη κυβερνητικών οργανώσεων που ρωτούσαν τον Επίτροπο Όλι Ρεν πως η Επιτροπή (ως μέρος της Τρόικα) μπορεί να δικαιολογήσει την επιβολή της ιδιωτικοποίησης στις χώρες αυτές που πλήττονται από την κρίση, η Επιτροπή το περασμένο φθινόπωρο απάντησε ρητά ότι βλέπει την ιδιωτικοποίηση ως δρόμο προς τα εμπρός. Όταν αυτές οι οργανώσεις έστειλαν νέα επιστολή ζητώντας να μάθουν πώς αυτό ταιριάζει με την υποχρέωση που έχει η Ευρωπαική επιτροπή από τη Συνθήκη της ΕΕ να είναι ουδέτερη στην ιδιωτικοποίηση του νερού, η Επιτροπή παρέλειψε να απαντήσει. Μετά από πολλές υπενθυμίσεις και αναμονή πέντε μηνών, οι οργανώσεις υπέβαλαν καταγγελία στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, ο οποίος πιέζει τώρα την Επιτροπή να απαντήσει στην επιστολή.
Οι δηλώσεις Barnier δεν έχουν εντυπωσιάσει τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες συνεχίζουν την εκστρατεία για την εξαίρεση του νερού από την οδηγία παραχωρήσης. Αυτός είναι πράγματι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για αποτραπεί η οδηγία που θα οδηγεί σε πιέσεις για ιδιωτικοποιήσεις. Πάνω από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υπογράψει την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα, η οποία ρητά ζητά πως “η παροχή νερού και η διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν πρέπει να υπόκεινται σε« κανόνες της εσωτερικής αγοράς »και ότι« οι υπηρεσίες ύδρευσης πρέπει να εξαιρούνται από την απελευθέρωση “. Ο μόνος τρόπος να σεβαστεί την επιθυμία των πολιτών της η ΕΕ θα ήταν σταματήσει την οδηγία παραχωρήσης ή να συμφωνήσει για την εξαίρεση του νερού από την οδηγία. Η μάχη για την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι επομένως μια σημαντική δοκιμασία για τη δημοκρατία στην Ευρώπη.
]]>[box] Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποκαλυτπική, για το δικό μας μέλλον, ανοιχτή επιστολή προς ευρωβουλευτές εστάλη από πολλές ισπανικές οργανώσεις και το Ευρωπαϊκό Κίνημα νερού με την ευκαιρία της πρόσκλησης της Suez προς ορισμένους ευρωβουλευτές να επισκεφθούν τις εγκαταστάσεις τους στη Βαρκελώνη. Η επιστολή εξηγεί γιατί η αποδοχή μιας τέτοιας πρόσκλησης από την πλευρά τους δεν είναι «απλώς μια ωραία ευκαιρία για ένα υπέροχο ταξίδι στην όμορφη Βαρκελώνη”, αλλά μια σημαντική υποστήριξη σε βάρος των λαών σε όσους κάνουν λόμπι σε επίπεδο ΕΕ για την εμπορευματοποίηση του νερού και ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων σε όλες τις χώρες που μαστίζονται από το χρέος, την ίδια στιγμή μάλιστα, που περισσότεροι από 1.200.000 Ευρωπαίοι έχουν υπογράψει την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για την αναγνώριση του νερού ως ανθρωπίνου δικαιώματος από την ΕΕ, ύστερα απο την αντίστοιχη αναγνώριση από τον ΟΗΕ και την εγκατάλειψη αυτών των πολιτικών. Στην επιστολή τους εξηγούν όλες τις ανοιχτές δικαστικές διαφορές και τα ειδικά προβλήματα που οι ενέργειες της εταιρείας έχουν δημιουργήσει αλλά και ανατριχιαστικές λεπτομέρεις για τις υποδομές που έχουν πληρωθεί αποκλειστικά με δημόσιο χρήμα.[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Επιστολή του ισπανικού κινήματος προς Ευρωβουλευτές σχετικά με επίσκεψη στην Βαρκελώνη που διοργανώνει η Suez
Όπως γνωρίζετε η Suez-Agbar σας έχει προσκαλέσει να επισκεφθείτε τις εγκαταστάσεις ύδρευσης στην Βαρκελώνη την 1η Μαρτίου. Δεν πρέπει ν’ αποδεχθείτε την πρόσκληση κι επίσης χρήσιμο είναι να προωθήσετε την επιστολή αυτή στους συναδέλφους σας. Η παρουσίαση θα είναι μονόπλευρη αφού δεν θα παραθέτει τις απόψεις όλων των ενδιαφερομένων Ισπανών ούτε αυτές αρκετών ΜΚΟ, οι οποίες είναι ουσιώδεις αφού το θέμα έχει σχέση με δημόσιες επιχειρήσεις και το περιβάλλον.
Γνωρίζουμε πως το Ευρωκοινοβούλιο πολιορκείται από τουλάχιστον 15.000 λομπίστες που καθημερινά προωθούν τις θέσεις μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και τραπεζών ώστε όσα αυτές επιθυμούν να περιληφθούν στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Η αποδοχή μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι αντίθετη προς τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας, αφού οι αρχές, ενδιαφερόμενες να ικανοποιήσουν ιδιωτικές βλέψεις, απαξιούν ν’ ασχοληθούν με την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, με αποτέλεσμα τον εκφυλισμό των θεσμών και δημοσίων λειτουργιών. Έτσι τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η Δημοκρατία.
Ειδικά στην περίπτωση του νερού και της διαχείρισής του ως βασικού παράγοντος της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης, η συμπεριφορά αυτή θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τα υδατικά οικοσυστήματα αλλ’ επίσης την κοινωνική συνοχή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όταν στελέχη των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων προσλαμβάνονται ως ειδήμονες σε σχετικά θέματα, καλούμενοι να γνωματεύσουν στις δικές των και τις ενέργειες των εργοδοτών των, οι δημόσιες αρχές μετατρέπονται σε συνεργάτες στα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον της κοινωνίας με σκοπό την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων των λίγων. Είναι δυνατόν η Suez-Agbar να κρίνει αντικειμενικά όταν προφανώς την συμφέρει να συνεχίσει μια πολιτική που το 2012 της απέδωσε κέρδη ύψους € 2,45 εκ. Πότε στην ιστορία η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας είχε την υποστήριξη της κοινωνίας;
Αναλύοντας το πρόγραμμα της παρουσίασης θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Επίσκεψη στο κέντρο επιχειρήσεων της Suez-Agbar:
Οφείλετε να γνωρίζετε πως βάσει δικαστικής απόφασης του 2010, η διαχείριση της Suez-Agbar θεωρήθηκε παράνομη, καθώς αυτή δεν διέθετε τις απαιτούμενες συμβάσεις, πράγμα που δημιουργούσε προβλήματα και στις σχέσεις της με τους καταναλωτές. Παρόμοιο πρόβλημα μπορεί ν’ ανακύψει σε περίπου ακόμη είκοσι δήμους της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του θέματος η Μητροπολιτική Διοίκηση της Βαρκελώνης δημιούργησε μιαν νέα επιχείρηση την οποία και παρέδωσε στην Suez-Agbar. Κατά της διαδικασίας υπήρξαν τουλάχιστον επτά ενστάσεις, μια εξ αυτών υποβληθείσα από την ίδια την Generalitat (αυτόνομη διοίκηση της Καταλανίας) κι έχουσα ως νομική βάση την άσκηση εξουσιών ανώτερης αρχής, ενώ οι λοιπές αφορούσαν σε θέματα οικονομικών προσφορών ή παραβάσεων κανονισμών (πού έχουν ήδη θεραπευθεί). Επί τη βάσει αυτών αρκετές κοινωνικές ομάδες κατέθεσαν αναφορές για διαφθορά κι έτσι οι εισαγγελικές αρχές ελέγχουν ήδη τις δημοτικές αρχές της Βαρκελώνης, αυτές της Μείζονος Βαρκελώνης και την Suez-Agbar για πιθανά αδικήματα.
Επίσκεψη στις εγκαταστάσεις ύδρευσης:
Θεωρούμε σημαντικό ν’ αναφέρουμε πως οι εγκαταστάσεις αφαλάτωσης στο El Prat de Llobregat, η δημοτική εγκατάσταση καθαρισμού στο Baix Llobregat, το υδραυλικό φίλτρο θαλασσίου ύδατος και το εργοστάσιο αντίστροφης όσμωσης στον Sant Joan Despi, τουλάχιστον, κατασκευάσθηκαν με κεφάλαια της Καταλανικής Generalitat και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Συνοχής: η Suez-Agbar δεν έχει δώσει ούτε ένα ΕΥΡΩ για την κατασκευή αυτών. Έτσι η Καταλανική Generalitat έχει καταθέσει αίτηση αναγνώρισης των δικαιωμάτων της κυριότητος και διαχείρισης στις εγκαταστάσεις στον Sant Joan Despi, δικαιώματα τα οποία δεν μπορεί να ασκεί η δημοτική αρχή της Βαρκελώνης κι ακόμη λιγότερο η Suez-Agbar. Πραγματικά είναι αξιοπερίεργο το πώς εγκαταστάσεις που χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια συνοχής με σκοπό την εξυπηρέτηση των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος, σε ελάχιστο χρόνο και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μετετράπησαν σε εργαλεία δημιουργίας κερδών υπερεθνικών επιχειρήσεων.
Οι πολιτικές διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση:
Αρχικά πρέπει να διευκρινισθεί (πράγμα που έχει ήδη αναφερθεί σε αναφορά προς τον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής Olli Rehn), πως οι διαδικασίες εξυπηρέτησης των χρεών που επιβάλλονται από την Τρόϊκα και αφορούν στην ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης στην Ελλάδα (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) και την Πορτογαλία (αρ. 345 της Συνθήκης και αρ. 17 της Οδηγίας 2006/123/CE για την εσωτερική αγορά). Δεν μπορείτε επίσης να παραβλέψετε πως οι Ιταλοί πολίτες διενήργησαν ένα απόλυτα σύμφωνο προς το Σύνταγμα δημοψήφισμα με αποτέλεσμα άνω του 95% κατά της ιδιωτικοποίησης και υπέρ της δημόσιας διαχείρισης των επιχειρήσεων ύδρευσης όπως επίσης και κατά του κέρδους από τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Περιέργως οι Mario Draghi και Jean-Claude Trichet με επιστολή προς τον Mario Monti αρνήθηκαν το δικαίωμα του Ιταλικού λαού ν’ αποφασίσει και σταμάτησαν την εφαρμογή των αποφάσεων του δημοψηφίσματος. Τέλος θέλουμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στο κείμενο με τίτλο «Ποιοτικές οδηγίες για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας στην Ευρώπη», δια του οποίου αποσυντονίζονται όχι μόνο οι υπηρεσίες ύδρευσης αλλά και άλλες κοινής ωφέλειας και υγιεινής. Πρόκειται για μιαν πρακτική που προωθεί τις λεγόμενες ΣΔΙΤ σε όλους τους τομείς ενώ αν και δεν έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής δείγματα καλυτέρευσης της ποιότητας όπου τέτοιες εφαρμόζονται, το κόστος για τους εξυπηρετουμένους έχει αυξηθεί, η δημόσια περιουσία μειωθεί και οι επιπτώσεις στα υδατικά οικοσυστήματα είναι καταστρεπτικές. Σ’ όποιον θέλει να δει είναι φανερό πως ο ιδιωτικός τομέας δεν πρέπει ν’ ασχολείται με την διαχείριση κοινωφελών υπηρεσιών ούτε δημόσιας περιουσίας. Κατάληξη τέτοιων πρακτικών είναι η παραίτηση των αρχών από τα έναντι των πολιτών καθήκοντά των, η διακράτηση από τους ιδιώτες διαχειριστές πληροφοριών και στοιχείων απαραιτήτων για την λειτουργία υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και τέλος η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και η υπέρμετρη επιβάρυνση των πολιτών.
Επί τη ευκαιρία ας ασχοληθούμε λίγο και με άλλα σχετικά με το νερό ισπανικά θέματα. Ο Επίτροπος Rehn απάντησε πως «η ιδιωτικοποίηση μπορεί ν’ αρχίσει μόνο μετά την θέσπιση ενός κανονιστικού πλαισίου που θ’ αποκλείει την κατάχρηση των έτσι δημιουργουμένων ιδιωτικών μονοπωλίων και ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει την παροχή των υπηρεσιών προς τους πολίτες». Ωραία!, στην Ισπανία όμως όχι μόνο δεν υφίσταται τέτοιο κανονιστικό πλαίσιο αλλά παρατηρείται μια ολοένα αυξανομένη προθυμία των δημοσίων αρχών να παραχωρήσουν σε ιδιώτες τομείς της δημοσίας διοίκησης έναντι ελκυστικών τελών παραχώρησης δια των οποίων κάθε δημοτική αρχή φιλοδοξεί να καλύψει ατ οικονομικά ελλείμματά της. Φυσικά έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις διαφθοράς για τις οποίες ήδη διεξάγονται έρευνες στην Ανδαλουσία, την Γαλικία, τις Αστούριες και την Καταλωνία (Andalusia, Galicia, Asturias Catalonia). Όσον αφορά στην κατάχρηση του μονοπωλίου: ο τομέας των ιδιωτικών επιχειρήσεων ύδρευσης στην Ισπανία περιορίζεται σε δύο μόνο εταιρίες την Aqualia-FCC και την Suez-Agbar, ενώ σε περιοχές όπως η Καταλωνία η δεύτερη έχει πελάτες περίπου το 80% του πληθυσμού. Τέλος κατ’ ουδένα τρόπο διασφαλίζεται η πρόσβαση των πολιτών σε υπηρεσίες ύδρευσης: απ’ όταν άρχισε η οικονομική κρίση κι εξής οι ελλείψεις νερού παρουσιάζονται όλο και συχνότερα. Στην μητροπολιτική περιοχή της Βαρκελώνης π.χ. οι προσωρινές διακοπές αυξήθηκαν από 25.000 περιπτώσεις το 2011 σε 69.000 το 2012. Στην Μουρκία πολίτες προσέφυγαν στα δικαστήρια εναντίον των καταχρηστικά επιβληθεισών υψηλών τιμών των τελών ύδρευσης, κάτι που ούτως ή άλλως συνιστά και παραβίαση του βασικού ανθρωπίνου δικαιώματος για πρόσβαση σε υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης, που έχει αναγνωρισθεί και από την Γενική Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Δεν μπορούμε, επίσης, να μην αναφερθούμε σε όσα ισχύουν βάσει της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το Πλαίσιο Υπηρεσιών Ύδρευσης. Αξίζει να σημειώσουμε πως η Ισπανία έχει καθυστερήσει σημαντικά στην εκπόνηση των υδρολογικών σχεδίων, πολλά των οποίων δεν έχουν υποβληθεί καν στην Επιτροπή. Η Καταλωνία, βέβαια, υπέβαλε το δικό της σχέδιο για τις εσωτερικές λεκάνες, όταν την διαχείριση είχε το δημόσιο και χάρη στη συμμετοχή του πληθυσμού. Κύριος παράγων της καθυστέρησης υπήρξαν οι πιέσεις που υφίστανται εξ αιτίας της ποικιλίας των χρήσεων του νερού (γεωργία, υδροηλεκτρικά, οικιακές), πράγμα που προφανώς θα επιφέρει κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς είναι σχεδόν αδύνατο μέχρι το 2015 να θεσπισθούν κανόνες για την ορθή διαχείριση των υδάτων (όπως προβλέπεται στην Οδηγία-Πλαίσιο για το Νερό). Ένα ακόμη χαρακτηριστικά αρνητικό αποτέλεσμα της ανάληψης τέτοιων υπηρεσιών από ιδιώτες είναι η αδιαφορία για το οικοσύστημα: η πρόσφατη ιδιωτικοποίηση της Aigues Ter-Llobregat στην Αθιόνα οδήγησε σε υπερύδρευση από τον εύκολα προσβάσιμο ποταμό Ter, πράγμα που αποδεικνύει πως το ενδιαφέρον για το περιβάλλον κατέχει δευτερεύουσα θέση στους σχεδιασμούς όσων ενδιαφέρονται για οικονομικά οφέλη.
Με βάση όσα εκθέσαμε παραπάνω θέλουμε να σας καλέσουμε στην συγκέντρωση που οργανώνεται από πολίτες στις Βρυξέλλες στις 19 Μαρτίου. Εκεί θα έχετε την ευκαιρία ν’ ακούσετε την φωνή των πολιτών που εδώ και καιρό ζητούν την αποτελεσματική προστασία των δημοσίων υπηρεσιών έναντι της απληστίας των αγορών και όσων προσβλέπουν σε προσωπικά κέρδη. Θα ζητήσουμε την προστασία των υδατικών οικοσυστημάτων που αποτελούν την πηγή ζωής του πλανήτη. Ενωθείτε με τους λαούς της Πορτογαλίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της γαλλίας, της Γερμανίας, όλης της Ευρώπης κι ενισχύστε την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για το Νερό (European Citizens’ Initiative of Water) με σύνθημα «Το νερό και η αποχέτευση είναι ανθρώπινα δικαιώματα! Το νερό είναι παγκόσμιο αγαθό κι όχι εμπόρευμα προς πώληση!». Ήδη έχουμε συλλέξει 1,2 εκ υπογραφές και μέχρι τον Σεπτέμβριο θα έχουμε πολλές περισσότερες, ώστε όταν η πρόταση υποβληθεί στο Ευρωκοινοβούλιο να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς την βούληση των Ευρωπαίων πολιτών και τις επιλογές μας για το μέλλον.
Με εκτίμηση,
Asamblea Paz-Fama-Vistabella/Ciudadanos por el Derecho a la Ciudad (Murcia),
Asociación en Defensa del Territorio del Aljarafe – ADTA,
Asociación Española de Operadores Públicos de Abastecimiento y Saneamiento – AEOPAS,
Coordinadora en Defensa de la Gestión Pública del Agua en Jerez, Coordinadora Provincial contra la Privatización del Agua en Cádiz,
Federación española de Ingeniería Sin Fronteras,
Fundación Nueva Cultura del Agua – FNCA,
Plataforma Aigua és vida (Catalunya),
Plataforma Apemsa no se vende (Puerto de Santa María),
Plataforma contra la especulación urbanística y medioambiental de Candeleda,
Plataforma contra la Privatización del Canal de Isabel II (Madrid),
Plataforma por el Agua como Servicio Público de Laguna de Duero,
Red Agua Pública de Aragón – RAPA,
Red Andaluza de la Nueva Cultura del Agua
Xúquer Viu
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ
11 Φεβρουαρίου 2013
ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ
“ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!”
(Bρυξέλλες 11 Φεβρουαρίου) Από χθες η πρώτη εκστρατεία της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών (European Citizens Initiative – ECI) με θέμα «το Νερό είναι Κοινωνικό Δικαίωμα» κατέχει μια θέση στην ιστορία ως η πρώτη τέτοια που συγκέντρωσε πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές. Η Anne-Marie Perret, Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών ανεκοίνωσε: «Η επίτευξη αυτού του στόχου –η συνομολόγηση από ένα και πλέον εκατομμύριο Ευρωπαίους πολίτες πως το νερό και η δημόσια υγεία είναι κοινωνικά δικαιώματα – είναι μια μεγάλη επιτυχία. Ευχαριστούμε όλους όσοι συνέδραμαν τον αγώνα μας με την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε μέχρι αυτό το ισχυρό μήνυμα να γίνει αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Καταφέραμε να υπερκεράσουμε όχι μόνο τα προβλήματα που είχαν στην αρχή εμφανισθεί αλλά και, κυρίως, τα νομικά και τεχνικά εμπόδια που έχουν επιβληθεί από την Επιτροπή και τα Κράτη-Μέλη» Η εκστρατεία της ECI «το Νερό είναι Κοινωνικό Δικαίωμα» δεν πέτυχε μόνο επειδή συγκεντρώθηκαν πλέον του ενός εκατομμυρίου υπογραφές αλλά και επειδή μέσω αυτής πραγματοποιήθηκε ένας διάλογος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Το 2013 είναι το Ευρωπαϊκό Έτος των Πολιτών. Μόνο στη διάρκεια του Ιανουαρίου ο ιστότοπός μας δέχθηκε πάνω από ενάμιση εκατομμύριο επισκέψεις συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία ενός χώρου διευρωπαϊκού διαλόγου στον οποίο συμμετείχε μεγάλος αριθμός πολιτών. Η ECI θα συνεχίσει την συλλογή υπογραφών ώστε ν’ ακουσθεί η φωνή όσο το δυνατόν περισσοτέρων πολιτών απ΄ όσο το δυνατό περισσότερες χώρες. Στις 22 Μαρτίου θα γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό έχοντας συγκεντρώσει πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές εναντίον της ιδιωτικοποίησης των υδατικών πόρων αλλά και για την αποδοχή από την Ευρωπαϊκή Ένωση του ανθρωπίνου δικαιώματος σε ελεύθερο νερό και σε δημόσια υγεία. Για περισσότερες πληροφορίες: Pablo Sanchez, [email protected] 0032 (0) 474 62 66 33 Η EPSU είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, εκπροσωπεί δε περίπου οκτώ εκατομμύρια εργαζομένους, οργανωμένους σε περισσότερες από 275 Ενώσεις στους τομείς ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, δημόσιας υγείας, αποκομιδής απορριμάτων, δημόσιας διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλες της χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων και των ανατολικών. Η EPSU είναι ο ευρωπαϊκός τομέας της Public Services International (PSI). [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row] [vc_row] [vc_column width=”1/1″][vc_column_text width=”1/1″ el_position=”first last”] [box type=”info”] Η νομική βάση για την πρωτοβουλία πολιτών περιγράφεται στο άρθρο 11 παρ.4 τηε Ευρωπαϊκής συνθήκης και στο άρθρο 24 παρ.1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ε.Ε. Και τα δυο άρθρα εισήχθησαν για πρώτη φορά με τη συνθήκη της Λισσαβόνας. [/box] [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
]]>