Με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς διοργανώνονται δύο σημαντικές εκδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Συγκεκριμένα:
Σάββατο 19 Οκτωβρίου, 7:00 μ.μ.,
Αίθουσα Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών Ακαδημίας 18, Αθήνα
Ομιλήτρια
ΑΝΝ ΛΕ ΣΤΡΑΤ (Αnne Le Strat), αντιδήμαρχος Παρισιού, πρόεδρος της Eau de Paris
Παρεμβάσεις από την πρωτοβουλία πολιτών Save Greek Water (www.savegreekwater.gr) και εκπροσώπους συλλογικοτήτων εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ
——————————————————————————————————————————
Σε συνδιοργάνωση με την κίνηση πολιτών «SOSτε Το Νερό» (www.sostetonero.blogspot.gr)
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου, 7:00 μ.μ., Δημαρχείο Θεσσαλονίκης – Αίθ. Πολλαπλών Χρήσεων
Ομιλητές
ΑΝΝ ΛΕ ΣΤΡΑΤ (Αnne Le Strat), αντιδήμαρχος Παρισιού, πρόεδρος της Eau de Paris
ΟΣΜΑΝ ΟΖΓΚΙΟΥΒΕΝ (Osman Özgüven), δήμαρχος Δικελί (Τουρκία)
—————————————————————————————————————————————-
Στόχος των εκδηλώσεων είναι, μέσα από την παρουσίαση συγκεκριμένων εμβληματικών εγχειρημάτων (Παρίσι και Δικελί), να διευρύνουμε τη συζήτηση και την τεκμηρίωση για την προοδευτική, κοινωνικά δίκαιη και οικολογική διαχείριση του νερού υπό δημόσιο έλεγχο, απορρίπτοντας τους μύθους που καλλιεργούν οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών. Η σχετική εμπειρία από την οποία μπορούμε να ωφεληθούμε είναι άλλωστε υπαρκτή, δυναμικά αυξανόμενη και προσβάσιμη.
Η Ανν λε Στρατ, αντιδήμαρχος του Παρισιού σήμερα, παρακολούθησε και πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ανάκτηση από το δήμο της εταιρείας ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας (η οποία είχε ιδιωτικοποιηθεί το 1985). Θα παρουσιάσει την Eau de Paris, τον τρόπο λειτουργίας της, τη δομή της και τα ιδιαίτερα ζητήματα που προκύπτουν τόσο σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και συμμετοχής των εργαζομένων και των πολιτών στο σχετικό εγχείρημα. Επιπλέον θα αναφερθεί στις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, που έγιναν αφόρητες, οδηγώντας στην επαναφορά της εταιρείας υπό δημόσιο έλεγχο.
Ο Οσμάν Οζγκιουβέν είναι δήμαρχος του Δικελί (Τουρκία) και θα αναφερθεί στην εμπειρία εφαρμογής ενός ιδιαίτερου συστήματος τιμολόγησης του νερού που ανταποκρίνεται στην ιδιαιτερότητά του ως κοινού αγαθού, καθώς και στον επανασχεδιασμό της εταιρείας ύδρευσης που απαιτήθηκε για κάτι τέτοιο. Μεταξύ άλλων, δέκα κυβικά μέτρα νερού το μήνα παρέχονται δωρεάν σε άπορους δημότες, ενώ όποιος υπερβαίνει αυτό το όριο χρεώνεται κανονικά για το σύνολο της κατανάλωσής του. Κοινωνικά υπεύθυνες πρακτικές εφαρμόζονται στον ίδιο δήμο και σε άλλους τομείς (φροντίδα υγείας με χαμηλό κόστος, δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες και ψωμί σε τιμή κόστους). Οι δημότες στέκονται στο πλευρό της δημοτικής αρχής, που διώκεται επί σειρά ετών εξαιτίας των πολιτικών που εφαρμόζει. Η περίπτωση του Δικελί αποδεικνύει ότι η ανεπάρκεια του θεσμικού πλαισίου προσπερνιέται όταν υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση.
]]>Ο Επίτροπος της εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ στις 26 Ιουνίου 2013 δήλωσε ότι ο τομέας του νερού δεν θα είναι μέρος της οδηγίας σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απόφαση αυτή δικαιολογείται από τη φράση «το νερό είναι κοινό αγαθό θεμελιώδες για όλους τους ευρωπαίους πολίτες», με αναφορά στην καμπάνια της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών (ECI), «το νερό είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα» η οποία έχοντας συγκεντρώσει περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια υπογραφές σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θέλουν ιδιωτικοποιημένες τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης.
Η απόσυρση αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και της άρνησης, όπως εκφράζεται στη Γερμανία και την Αυστρία από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους εκλεγμένους αντιπροσώπους και τους πολίτες μπορεί να είναι επιτυχείς. Ο κ. Μπαρνιέ είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι ο στόχος της παρούσας οδηγίας δεν ήταν η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού. Ένα ανακοινωθέν από την Aquafed, τον σύνδεσμο ευρωπαικών ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης, δείχνει ότι δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Η Aquafed μιλά για έναν «επικίνδυνο αποκλεισμό» με στόχο «ενάντια στα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών» με τη χρήση της «δημοκρατίας ως πρόσχημα».
Είμαστε στην ευχάριστη θέση ότι ο τομέας του νερού δεν επηρεάζεται πλέον από αυτή την ευρωπαϊκή οδηγία, αλλά έχουμε επίσης επίγνωση του γεγονότος ότι πολλοί άλλοι τομείς εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας, και πρωταρχικός στόχος της είναι να ευνοήσει την εισαγωγή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στις δημόσιες υπηρεσίες, δηλαδή, ιδιωτικοποίησεις με άλλο όνομα .
Η αντίφαση με την ευρωπαϊκή πολιτική αποκαλύπτεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι, αν και ο τομέας των υδάτων δεν είναι πλέον στην οδηγία, η τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) συνεχίζει να ασκεί βάναυση πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Η αντίσταση μας στην υδατική πολιτική της ΕΕ θα συνεχιστεί για όσο διάστημα η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει το νερό ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό
]]>[box] Με ένα γενικόλογο και ατεκμηρίωτο κλισέ, οτι “είναι μονόδρομος η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ” που μεταδώθηκε από τα ιδιωτικά κανάλια – που είναι πλέον και τα μόνα – υποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση τα νέα για την οπισθοχώρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης από την καινούργια ντιρεκτίβα για τις συμβάσεις παραχώρησης. [/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Μετά τη σθεναρή στάση της γερμανικής κοινής γνώμης και παρά και την εκεί συμπαιγνία των κομμάτων και φυσικά ενόψει και των εκλογών φαίνεται πως η Επιτροπή αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει και να εξαιρέσει εντελώς από την Οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων τις Υπηρεσίες Υδρευσης.
Η Οδηγία αυτή για πολλούς φορείς της κοινωνίας των πολιτών ήταν ένας τρόπος να διευκολυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη παρά την αντίθετη γνώμη των περισσότερων Ευρωπαίων και ευτυχώς αποφεύχθηκε. Αν και ο Επίτροπος Μπαρνιε προσπάθησε να καθησυχάσει οτι η Επιτροπή δεν φέρνει τις αλλαγές αυτές προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δηλώσεις του έπεσαν στο κενό χάρη στην καλή ενημέρωση των Ευρωπαίων πολιτών. Διαβάζοντας την οργισμένη απάντηση (παρακάτω) της AQUAFED, της Ένωσης των Πολυεθνικών του κλάδου, στην ανακοίνωση της Επιτροπής, καταλαβαίνει και ο πιο αφελής το που πήγαινε η υποθεση.
Η μεγάλη αυτή νίκη για την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συνέχεια, θα έπρεπε να είχε ΗΔΗ γίνει εμβληματικό επιχείρημα στα κυβερνητικά χείλη για την εξαίρεση και των ελληνικών υπηρεσιών ύδρευσης απο την ιδιωτικοποίηση, αν φυσικά η σύλληψη περι “Νέας Ελλάδας” δεν προβλέπει λιγότερο “μπλέ”, δηλαδή λιγότερα δικαιώματα για πρόσβαση σε νερό για τους πολίτες της.
Μονόδρομος δυστυχώς στρώνεται όταν επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για λύση της υπόθεσης αυτής με δημοκρατικό τρόπο. Ακόμη περιμένουν το Προεδρικό διάταγμα οι 17 δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Μονόδρομος στρώνεται ακόμη όταν δεν υπάρχει βούληση για προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την εμμονή, παρά τις αλλαγές στο Ευρωπαϊκό τοπίο, παρά ακόμη και τις δηλώσεις περί σφαλμάτων απο το ΔΝΤ, παρά και την επιστολή της Επιτροπής ( οτι δεν πιέζει στο ελάχιστο για την ιδιωτικοποίηση σύμφωνα με τη ΣΛΕΕ άρθρο 345) σε μια πώληση μιας προσοδοφόρας γεωστρατηγικού χαρακτήρα επιχείρησης (βλ. διενέξεις για τα μεγάλα φράγματα και τη λειψυδρία στη Μέση Ανατολή), τόσο απαραίτητης για την “ανάπτυξη”;
Αν δεν κάνει ούτε αυτό το ελάχιστο ο πρωθυπουργός, -το μέγιστο για όλους μας, το νερό μας– ενώ το κλίμα στην Ευρώπη, οι θεσμοί της Ε.Ε. και η νομική επιστήμη του στρώνουν τον ακριβώς αντίθετο “μονόδρομο”, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από τη θητεία του.
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Ανακοίνωση
Βρυξέλλες, 26 Ιουνίου του 2013
Ο Επίτροπος κ. Michel Barnier χαιρετίζει τη συμφωνία για τους νέους κανόνες για την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης
Συγχαίρω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για το γεγονός ότι κατέληξαν σε συμφωνία για μια νέα οδηγία σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης. Δεν πρόκειται μόνο για τη διασφάλιση της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης στην ενιαία αγορά. Πρόκειται για την παροχή ενός ευέλικτου πλαισίου για εταιρικές συνεργασίες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που θα ενισχύσει πολύ τις απαραίτητες επενδύσεις σε υποδομές και υπηρεσίες, και, τελικά, θα συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας έργων και υπηρεσιών για τους πολίτες και σε καλύτερη τιμή.
Αυτοί οι νέοι κανόνες θα βελτιώσουν σημαντικά την ασφάλεια των κανόνων δικαίου για τις δημόσιες αρχές και τους οικονομικούς φορείς σε όλη την Ευρώπη κατά τη συνεργασία τους σε έργα υποδομής, όπως δρόμοι ή λιμάνια ή την παροχή των υπηρεσιών προς τους πολίτες.
Το σχέδιο οδηγίας επιβεβαιώνει την αυτονομία των αναθετουσών αρχών σε όλη την Ευρώπη για να αποφασίζουν τον καλύτερο τρόπο για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών.Όταν έχουν προσφύγει σε παραχωρήσεις, οι νέοι κανόνες θα δώσουν την ευελιξία ως προς την επιλογή των διαδικασιών ανάθεσης και την επιλογή των πιο κατάλληλων και αμερόληπτων κριτηρίων ανάθεσης.
Οι νέοι κανόνες θα προβλέπουν επίσης την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς στον τομέα των παραχωρήσεων, εξασφαλίζοντας σε ολόκληρη την ΕΕ τη διαφάνεια και τον ανταγωνισμό, καθώς οι προκηρύξεις των συμβάσεων παραχώρησης θα δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Αυτό δε σημαίνει μόνο περισσότερες ευκαιρίες για τις αναθέτουσες αρχές, αλλά και για τις εταιρείες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ (μικρομεσαίων επιχειρήσεων), και κατά συνέπεια αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Το σχέδιο οδηγίας διευκρινίζει περαιτέρω τις περιπτώσεις στις οποίες οι συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ αναθετουσών αρχών δεν υπόκεινται στην εφαρμογή των κανόνων σύναψης συμβάσεων παραχώρησης.Αυτό φέρνει πολύτιμη υποστήριξη στην ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ δημόσιων φορέων.
Τέλος, συμφωνήθηκε, όπως πρότεινα την περασμένη Παρασκευή, να αποκλειστεί το νερό από το πεδίο εφαρμογής των νέων κανόνων.
Οι διαπραγματεύσεις στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, συνοδευόμενες από τις φωνές των πολιτών της ΕΕ σχετικά με το θέμα του νερού, ιδίως, έχουν οδηγήσει σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Είμαι βέβαιος ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο θα το επιβεβαιώσει πολύ σύντομα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους συνέβαλαν σε αυτή την επιτυχία και, ειδικότερα, τον εισηγητή, Philippe Juvin, καθώς και την κυπριακή, την δανέζικη και την ιρλανδική προεδρία για την προθυμία τους να καταλήξουν σε μια πρώτη συμφωνία, και για το συμβιβαστικό τους πνεύμα. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους ενδιαφερόμενους για τη συμμετοχή τους στις διαβουλεύσεις, που μας βοήθησαν να καταλήξουμε σε λύσεις προσαρμοσμένες στις συμβάσεις παραχώρησης.
Υπόβαθρο
Τον Δεκέμβριο του 2011, όπως ανακοινώθηκε στην Πράξη για την Ενιαία Αγορά (IP/11/469), η Επιτροπή ενέκρινε την πρότασή της σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης (IP/11/1580). Η πρόταση αυτή αποτελεί μέρος ενός συνολικού προγράμματος για τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων συμβάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι συμπράξεις μεταξύ του δημόσιου τομέα και κυρίως ιδιωτικές εταιρείες, όπου ο τελευταίος αποκλειστικά λειτουργεί, συντηρεί και υλοποιεί την ανάπτυξη των υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, χώρους στάθμευσης, διόδια) ή να παρέχει υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος (ενέργεια και διάθεση αποβλήτων παράδειγμα). Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι η πιο κοινή μορφή Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Σε αντίθεση με τις δημόσιες συμβάσεις, οι οποίες ρυθμίζονται από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες περί δημοσίων συμβάσεων 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ, καθώς και τις συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων έργων, οι οποίες καλύπτονται εν μέρει από την οδηγία 2004/18/ΕΚ, η ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης υπηρεσιών δεν υπόκειται σε σαφείς και ξεκάθαρες διατάξεις και διέπεται αποκλειστικά από τις γενικές αρχές της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το κενό προκαλεί δυνητικά σοβαρές στρεβλώσεις της ενιαίας αγοράς, όπως η απευθείας ανάθεση χωρίς διαγωνισμό (με τους κινδύνους της εθνικής ευνοιοκρατίας, της απάτης και της διαφθοράς) και δημιουργεί σημαντικές ανεπάρκειες.
Κύρια στοιχεία των νέων κανόνων:
(1) Ένα σαφέστερο και ακριβέστερο ορισμό της σύμβασης παραχώρησης (με βάση τη νομολογία του Δικαστηρίου)
(2) Κάλυψη της ανάθεσης της παραχώρησης έργων και υπηρεσιών τόσο στον κλασικό τομέα (όλοι οι άλλοι τομείς που δεν καλύπτονται από επιχειρήσεις κοινής ωφελείας) και στον τομέα των υπηρεσιών κοινής ωφελείας (Οδηγίες 2004/18/ΕΚ και 2004/17/ΕΚ αντίστοιχα)
(3) Η υποχρεωτική δημοσίευση των παραχωρήσεων στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ, όταν η αξία τους είναι ίση ή μεγαλύτερη από € 5.000.000
4) Ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση των αλλαγών με τις συμβάσεις παραχώρησης κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ιδίως όταν αυτό δικαιολογείται από απρόβλεπτες περιστάσεις
(5) Σύσταση ορισμένων υποχρεώσεων σε σχέση με τα κριτήρια επιλογής και ανάθεσης που θα εφαρμοστούν από τις αναθέτουσες αρχές και τους αναθέτοντες φορείς κατά την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης. Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούν στην εξασφάλιση ότι τα κριτήρια αυτά δημοσιεύονται εκ των προτέρων, είναι αντικειμενικά και δεν εισάγουν διακρίσεις. Σε γενικές γραμμές, είναι λιγότερο αυστηρές από παρόμοιες διατάξεις που ισχύουν σήμερα για τις δημόσιες συμβάσεις
(6) Δεν υπάρχουν ειδικές διαδικασίες ανάθεσης, αλλά αντ ‘αυτού προσδιορίζονται ορισμένες γενικές εγγυήσεις με στόχο τη διασφάλιση της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης με ιδιαίτερη αναφορά στις διαπραγματεύσεις
(7) Η εφαρμογή των οδηγιών για τις προσφυγές (οδηγίες 89/665/ΕΟΚ και 92/13/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2007/66/ΕΚ) σε όλες τις παραχωρήσεις πάνω από το όριο, το οποίο θα εγγυάται τη δικαστική προστασία για όλες τις επιχειρήσεις της ΕΕ που υποβάλλουν προσφορές για τέτοια έργα
Περισσότερες πληροφορίες για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι διαθέσιμες στη διεύθυνση: MEMO/11/932
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
aquafed
Διεθνής Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εταιριών Ύδρευσης
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Oδηγία Συμβάσεων Παραχώρησης :
Στις 26 Ιουνίου 2013 ο Επίτροπος παραιτείται από τη διαφάνεια και την ισότητα στις δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης προκειμένου να ευχαριστήσει το λόμπι του γερμανικού δημοσίου στις Βρυξέλλες.
Με την πρότασή της για την οδηγία σχετικά με τις «συμβάσεις παραχώρησης», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπάθησε να βελτιώσει τη διαφάνεια στην παροχή των δημοσίων υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος, για να διασφαλιστεί η ισότητα για τους φορείς αυτών των υπηρεσιών και να βελτιωθεί η ασφάλεια κανόνων δικαίου για τις τοπικές κυβερνήσεις που θέλουν να συνάψουν συμβάσεις δημόσιας-ιδιωτικής εταιρικής σχέσης (ΣΔΙΤ).
Το αρχικό σχέδιο οδηγίας που πρότεινε ο Επίτροπος Barnier παρείχε διαδικαστικές οδηγίες προς τις τοπικές αρχές εάν και όταν αποφάσιζαν να εισέλθουν σε μια ΣΔΙΤ με έναν εξωτερικό φορέα. Δεν δημιουργούσε καμία υποχρέωση για τις αρχές να αναθέτουν οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία τους.
Στις 21 Ιουνίου, σε αντίθεση με προηγούμενες δηλώσεις και παρά τις ενδείξεις ότι η οδηγία δεν έχει τίποτα να κάνει με την «ιδιωτικοποίηση» των υπηρεσιών ύδατος, ο Επίτροπος Barnier ανακοίνωσε ότι ήταν πρόθυμος να εξαιρέσει τις υπηρεσίες νερού από τον κατάλογο των υπηρεσιών που θα πρέπει να συμμορφώνονται με τη μελλοντική οδηγία.
Η απόφαση αυτή είναι επιζήμια για τους ευρωπαίους πολίτες. Επιπλέον, ο τρόπος που ελήφθη δεν μαρτυρά τη διαφάνεια και τη δημόσια λογοδοσία.
Μια επικίνδυνη εξαίρεση
Ο αποκλεισμός του νερού από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας περί συμβάσεων παραχώρησης θα μειώσει σημαντικά τη χρησιμότητά του και θα πάει ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών της ΕΕ.
– Η AquaFed εκτιμά ότι υπάρχουν σήμερα πάνω από 12.000 συμβάσεις ΣΔΙΤ για το νερό ή τα λύματα στην Ευρώπη, που χαρακτηρίζονται ως «παραχωρήσεις» στην κοινοτική νομοθεσία. Ο αριθμός αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των συμβάσεων ΣΔΙΤ σε άλλους τομείς και θα μπορούσε να είναι κοντά στο ήμισυ του συνολικού αριθμού των συμβάσεων “παραχωρήσεων” σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που δυνητικά υπόκειται στη μελλοντική οδηγία. Στο πλαίσιο αυτό, θέτοντας εκτός το νερό αυτό συνεπάγεται ότι η οδηγία θα φτάσει μόνο το ήμισυ του αρχικού στόχου της.
– Η εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης δεν θα βελτιώσει τη διαφάνεια στη δραστηριότητα των αδιαφανών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και δεν θα μειώσει την ανισότητα μεταχείρισης των φορέων σε έναν τομέα που είναι πολύ ευαίσθητος για τους ευρωπαίους πολίτες και στον οποίο πολλοί από αυτούς ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια. Οι τελικοί χρήστες θα συνεχίσουν να υποφέρουν το βάρος αυτό.
Ελπίζουμε ότι η ΕΕ θα είναι σε θέση να βρει μια πιο κατάλληλη λύση. Η Επιτροπή δεν θα πρέπει να προωθήσει μια οδηγία που είναι εξίσου χρήσιμη αλλά και εξίσου επιζήμια. Είτε θα εγκριθεί η οδηγία, χωρίς καμία εξαίρεση ή παρέκκλιση ή οποιαδήποτε εξαίρεση για τον τομέα του νερού, είτε η αξία της δεν είναι επαρκής και θα πρέπει να τροποποιηθεί σημαντικά σε όλους τους τομείς για να μπορέσει να εγκριθεί.
Η δημοκρατία ως πρόσχημα
Ο Επίτροπος δικαιολόγησε αυτή την απόφαση, αποδεχόμενος να ικανοποιήσει τους υπογράφοντες την τρέχουσα ψηφοφορία της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για την κατοχύρωση του νερού ως ανθρώπινου δικαιώματος. Αντιμετωπίζει τους υπογράφοντες σαν να ήταν αντιπροσωπευτικοί όλων των ευρωπαίων πολιτών και σαν να ήταν σε αντίθεση με την παρούσα οδηγία.
Αυτό είναι πρόωρο. Οι σχετικές υπηρεσίες της ΕΕ δηλώνουν ότι δεν έχουν λάβει ακόμα την πρωτοβουλία επισήμως και δεν έχει συζητηθεί ποτέ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Επιπλέον, η πρωτοβουλία αυτή έχει προσελκύσει πολλούς υπογράφοντες, διότι, στην πραγματικότητα, προωθήθηκε σε όλη την Ευρώπη για την υποστήριξη της καλύτερης υλοποίησης του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και την αποχέτευση. Οι ιδιωτικοί φορείς διαχείρισης του νερού υποστηρίζουν το δικαίωμα των ανθρώπων σε ασφαλές πόσιμο νερό και στην αποχέτευση.
Στις 22 Μαρτίου 2013, η AquaFed πρότεινε(i) προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να τροποποιήσει τον Ευρωπαϊκό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ώστε αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα να συμπεριληφθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υλοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και στην αποχέτευση και οι τρόποι οργάνωσης των σχετικών υπηρεσιών είναι παντελώς αποσυνδεδεμένα ζητήματα, πρακτικά και νομικά. Αυτό έχει αναγνωρισθεί επίσημα τόσο από διεθνείς νόμους (i i) αλλά και τον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα (i i i)
Ο αριθμός των υπογραφόντων της ECI που είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά είναι σε αντίθεση με την οδηγία συμβάσεων παραχώρησης δεν μπορεί να είναι γνωστός και καθορισμένος. Είναι σίγουρα πολύ μικρός σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό πληθυσμό, δεδομένου ότι η πρωτοβουλία δεν αναφέρει καν το σχέδιο οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης. Επιπλέον, μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου 2013, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν υπογράψει την εν λόγω πρόταση, όταν, πριν από αυτήν την ημερομηνία, η επίσημη ιστοσελίδα της εκστρατείας ww.right2water.org δεν είχε ποτέ αναφέρει την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Σημειώνουμε πως περίπου το 80% των υπογραφόντων (1,3 εκατ. ευρώ) είναι από τη Γερμανία, ενώ οι πολίτες από άλλα μέρη της Ευρώπης που είναι οι πλέον εκτεθειμένοι στην ιδιωτική διαχείριση των δημοσίων υπηρεσιών ύδατος, δηλαδή την Αγγλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Τσεχία δεν φάνηκαν να ενδιαφέρονται πολύ για την πρωτοβουλία αυτή και ο αριθμός των υπογραφόντων σε αυτές τις χώρες είναι ακόμη πολύ μικρός. Ως εκ τούτου, αυτή η πρωτοβουλία των πολιτών είναι προφανές πως τροφοδοτείται από το γερμανικό λόμπι. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντιπροσωπευτική των ευρωπαίων πολιτών και να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό του νερού από την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Τα λόμπι του Γερμανικού δημόσιου τομέα έχουν αντιταχθεί στην αύξηση της διαφάνειας στις δημόσιες γερμανικές υπηρεσίες νερού δημοτικών επιχειρήσεων κοινής ωφελείας που παρέχουν υπηρεσίες σε πόλεις εκτός της επικράτειας των ιδιοκτητών τους , χωρίς να επωφελούνται από το εσωτερικό καθεστώς και δεν έχουν ποτέ τεθεί σε ανταγωνισμό με κάποιον από εκείνους που άσκησαν μεγάλη πίεση εναντίον αυτής της οδηγίας. Οι γερμανικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας θα μπορούσαν να έχουν κληθεί να δικαιολογήσουν την τιμή τους στο νερό για τους πελάτες τους με έναν περισσότερο διαφανή τρόπο από ό, τι σήμερα. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία του ανταγωνισμού. Στη Γερμανία, πολλά ψευδή επιχειρήματα προβλήθηκαν. Αρκετά λόμπις άφηναν να εννοηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν διατεθειμένη να αναγκάσει τους Γερμανικούς δήμους να «ιδιωτικοποιήσουν» τις υπηρεσίες τους.
Αυτό έχει επανειλημμένα απορριφθεί από τον Επίτροπο Barnier και τους συνεργάτες του. Αυτό ήταν καθαρή προπαγάνδα, αλλά ήταν αποτελεσματική: πολλοί Γερμανοί βουλευτές άσκησαν πιέσεις κατά αυτής της οδηγίας και ο Επίτροπος Barnier ενέδωσε σε αυτούς.
Ο φόβος των γερμανικών υπηρεσιών κοινής ωφελείας που θα έπρεπε να διοικήσουν τις επιχειρήσεις τους με έναν πιο διαφανή τρόπο ήταν ισχυρότερος από τη βούληση της Επιτροπής να εξασφαλίσει ασφάλεια κανόνων δικαίου για τις τοπικές αρχές όταν κάνουν εξωτερική ανάθεση των δραστηριοτήτων τους στο νερό και επίσης ισχυρότερη από τις διεθνείς υποχρεώσεις των Ευρωπαϊκών κρατών-μελών να εξασφαλίζουν στον τομέα των υπηρεσιών ύδρευσης, όπως απαιτείται από την θέσπιση του ανθρώπινου δικαιώματος , “ανεξάρτητα από τη μορφή της παροχής, τη διαφάνειας, την αμεροληψία και τη λογοδοσία”.
Η Aquafed θα ζητήσει συνεπώς από την Επιτροπή βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 την πρόσβαση στις επικοινωνίες που είχε με τις γερμανικές και άλλες ομάδες συμφερόντων που αφορούν την ειδική μεταχείριση σε σχέση με τις δραστηριότητες του νερού.
Η AquaFed είναι η Διεθνής Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Φορέων Εκμετάλλευσης νερού. Είναι ανοιχτή σε επιχειρήσεις και ενώσεις επιχειρήσεων όλων των μεγεθών και από όλες τις χώρες, έχει ως στόχο να συμβάλει στην επίλυση των ζητημάτων του νερού παρέχοντας την τεχνογνωσία και την εμπειρία του ιδιωτικού τομέα που διαθέτει η διεθνής κοινότητα. Συγκεντρώνει πάνω από 300 εταιρείες ύδρευσης που εξυπηρετούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε 40 χώρες.
Στην Ευρώπη η AquaFed είναι παρούσα μέσω των μελών της, στην πλειονότητα των κρατών μελών της ΕΕ, κυρίως μέσω των ΣΔΙΤ (Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα) και μέσω συμβάσεων με βιομηχανικούς χρήστες νερού. Το ένα τρίτο του ευρωπαϊκού πληθυσμού εξυπηρετείται από τις υπηρεσίες ύδρευσης ή αποχέτευσης που εν μέρει λειτουργούν από ιδιωτικές ή έστω δημόσιες-ιδιωτικές (ΣΔΙΤ) εταιρείες. Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων εξυπηρετούνται από εταιρείες που εκπροσωπούνται από την Ομοσπονδία μας.
(i) www.aquafed.org/pages/fr/admin/UserFiles/pdf/2013-03-22_AquaFed_EuropeanCharter_PressRelease_EN.pdf
(ii) Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο ίδιο ιστορικό ψήφισμα όπου ενσωματώνεται το δικαίωμα πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση στο διεθνές δίκαιο, στο Άρθρο 7 του παρόντος ψηφίσματος λέει: “Αναγνωρίζει ότι τα κράτη, σύμφωνα με το νόμους, τους κανονισμούς και τις δημόσιες πολιτικές, μπορούν να επιλέξουν τη συμμετοχή των μη κρατικών φορέων στην παροχή ασφαλούς πόσιμου νερού και των υπηρεσιών αποχέτευσης και, ανεξάρτητα από τη μορφή της παροχής, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η διαφάνεια, η αποφυγή των διακρίσεων και η λογοδοσία»
(iii) Η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για το ανθρώπινο δικαίωμα σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση έγραψε μια ειδική έκθεση για το θέμα αυτό και επιβεβαίωσε την αποσύνδεση στην επιστολή της με ημερομηνία 10 Οκτώβρη του 2012 προς την κα Anne Marie Perret, Εκπρόσωπος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Εκστρατείας Πολιτών – ECI, όπου έγραψε: “Στην προσπάθεια να διασφαλιστεί καθολικά η παροχή της υπηρεσίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ουδέτερα για το είδος της παροχής υπηρεσιών που αποφασίζεται σε μια συγκεκριμένη χώρα – είτε πρόκειται για άμεση παροχή από το κράτος, είτε οι υπηρεσίες λειτουργούν από μια ιδιωτική εταιρεία μέσα από μια επίσημη αντιπροσωπεία, είτε εάν η παροχή υπηρεσιών είναι άτυπη. Ωστόσο, η παροχή μέσω ιδιωτικών φορέων δεν απαλλάσσει σε καμία περίπτωση το κράτος από τις υποχρεώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ώστε να εφαρμόζει προοδευτικά τα δικαιώματα στο νερό και την αποχέτευση. “
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>[box] Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποκαλυτπική, για το δικό μας μέλλον, ανοιχτή επιστολή προς ευρωβουλευτές εστάλη από πολλές ισπανικές οργανώσεις και το Ευρωπαϊκό Κίνημα νερού με την ευκαιρία της πρόσκλησης της Suez προς ορισμένους ευρωβουλευτές να επισκεφθούν τις εγκαταστάσεις τους στη Βαρκελώνη. Η επιστολή εξηγεί γιατί η αποδοχή μιας τέτοιας πρόσκλησης από την πλευρά τους δεν είναι «απλώς μια ωραία ευκαιρία για ένα υπέροχο ταξίδι στην όμορφη Βαρκελώνη”, αλλά μια σημαντική υποστήριξη σε βάρος των λαών σε όσους κάνουν λόμπι σε επίπεδο ΕΕ για την εμπορευματοποίηση του νερού και ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων σε όλες τις χώρες που μαστίζονται από το χρέος, την ίδια στιγμή μάλιστα, που περισσότεροι από 1.200.000 Ευρωπαίοι έχουν υπογράψει την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για την αναγνώριση του νερού ως ανθρωπίνου δικαιώματος από την ΕΕ, ύστερα απο την αντίστοιχη αναγνώριση από τον ΟΗΕ και την εγκατάλειψη αυτών των πολιτικών. Στην επιστολή τους εξηγούν όλες τις ανοιχτές δικαστικές διαφορές και τα ειδικά προβλήματα που οι ενέργειες της εταιρείας έχουν δημιουργήσει αλλά και ανατριχιαστικές λεπτομέρεις για τις υποδομές που έχουν πληρωθεί αποκλειστικά με δημόσιο χρήμα.[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Επιστολή του ισπανικού κινήματος προς Ευρωβουλευτές σχετικά με επίσκεψη στην Βαρκελώνη που διοργανώνει η Suez
Όπως γνωρίζετε η Suez-Agbar σας έχει προσκαλέσει να επισκεφθείτε τις εγκαταστάσεις ύδρευσης στην Βαρκελώνη την 1η Μαρτίου. Δεν πρέπει ν’ αποδεχθείτε την πρόσκληση κι επίσης χρήσιμο είναι να προωθήσετε την επιστολή αυτή στους συναδέλφους σας. Η παρουσίαση θα είναι μονόπλευρη αφού δεν θα παραθέτει τις απόψεις όλων των ενδιαφερομένων Ισπανών ούτε αυτές αρκετών ΜΚΟ, οι οποίες είναι ουσιώδεις αφού το θέμα έχει σχέση με δημόσιες επιχειρήσεις και το περιβάλλον.
Γνωρίζουμε πως το Ευρωκοινοβούλιο πολιορκείται από τουλάχιστον 15.000 λομπίστες που καθημερινά προωθούν τις θέσεις μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και τραπεζών ώστε όσα αυτές επιθυμούν να περιληφθούν στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία. Η αποδοχή μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι αντίθετη προς τις βασικές αρχές της Δημοκρατίας, αφού οι αρχές, ενδιαφερόμενες να ικανοποιήσουν ιδιωτικές βλέψεις, απαξιούν ν’ ασχοληθούν με την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, με αποτέλεσμα τον εκφυλισμό των θεσμών και δημοσίων λειτουργιών. Έτσι τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η Δημοκρατία.
Ειδικά στην περίπτωση του νερού και της διαχείρισής του ως βασικού παράγοντος της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης, η συμπεριφορά αυτή θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο τα υδατικά οικοσυστήματα αλλ’ επίσης την κοινωνική συνοχή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όταν στελέχη των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων προσλαμβάνονται ως ειδήμονες σε σχετικά θέματα, καλούμενοι να γνωματεύσουν στις δικές των και τις ενέργειες των εργοδοτών των, οι δημόσιες αρχές μετατρέπονται σε συνεργάτες στα εγκλήματα που διαπράττονται εναντίον της κοινωνίας με σκοπό την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων των λίγων. Είναι δυνατόν η Suez-Agbar να κρίνει αντικειμενικά όταν προφανώς την συμφέρει να συνεχίσει μια πολιτική που το 2012 της απέδωσε κέρδη ύψους € 2,45 εκ. Πότε στην ιστορία η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας είχε την υποστήριξη της κοινωνίας;
Αναλύοντας το πρόγραμμα της παρουσίασης θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Οφείλετε να γνωρίζετε πως βάσει δικαστικής απόφασης του 2010, η διαχείριση της Suez-Agbar θεωρήθηκε παράνομη, καθώς αυτή δεν διέθετε τις απαιτούμενες συμβάσεις, πράγμα που δημιουργούσε προβλήματα και στις σχέσεις της με τους καταναλωτές. Παρόμοιο πρόβλημα μπορεί ν’ ανακύψει σε περίπου ακόμη είκοσι δήμους της περιοχής. Για την αντιμετώπιση του θέματος η Μητροπολιτική Διοίκηση της Βαρκελώνης δημιούργησε μιαν νέα επιχείρηση την οποία και παρέδωσε στην Suez-Agbar. Κατά της διαδικασίας υπήρξαν τουλάχιστον επτά ενστάσεις, μια εξ αυτών υποβληθείσα από την ίδια την Generalitat (αυτόνομη διοίκηση της Καταλανίας) κι έχουσα ως νομική βάση την άσκηση εξουσιών ανώτερης αρχής, ενώ οι λοιπές αφορούσαν σε θέματα οικονομικών προσφορών ή παραβάσεων κανονισμών (πού έχουν ήδη θεραπευθεί). Επί τη βάσει αυτών αρκετές κοινωνικές ομάδες κατέθεσαν αναφορές για διαφθορά κι έτσι οι εισαγγελικές αρχές ελέγχουν ήδη τις δημοτικές αρχές της Βαρκελώνης, αυτές της Μείζονος Βαρκελώνης και την Suez-Agbar για πιθανά αδικήματα.
Θεωρούμε σημαντικό ν’ αναφέρουμε πως οι εγκαταστάσεις αφαλάτωσης στο El Prat de Llobregat, η δημοτική εγκατάσταση καθαρισμού στο Baix Llobregat, το υδραυλικό φίλτρο θαλασσίου ύδατος και το εργοστάσιο αντίστροφης όσμωσης στον Sant Joan Despi, τουλάχιστον, κατασκευάσθηκαν με κεφάλαια της Καταλανικής Generalitat και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Συνοχής: η Suez-Agbar δεν έχει δώσει ούτε ένα ΕΥΡΩ για την κατασκευή αυτών. Έτσι η Καταλανική Generalitat έχει καταθέσει αίτηση αναγνώρισης των δικαιωμάτων της κυριότητος και διαχείρισης στις εγκαταστάσεις στον Sant Joan Despi, δικαιώματα τα οποία δεν μπορεί να ασκεί η δημοτική αρχή της Βαρκελώνης κι ακόμη λιγότερο η Suez-Agbar. Πραγματικά είναι αξιοπερίεργο το πώς εγκαταστάσεις που χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκά κονδύλια συνοχής με σκοπό την εξυπηρέτηση των πολιτών και την προστασία του περιβάλλοντος, σε ελάχιστο χρόνο και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μετετράπησαν σε εργαλεία δημιουργίας κερδών υπερεθνικών επιχειρήσεων.
Αρχικά πρέπει να διευκρινισθεί (πράγμα που έχει ήδη αναφερθεί σε αναφορά προς τον Αντιπρόεδρο της Επιτροπής Olli Rehn), πως οι διαδικασίες εξυπηρέτησης των χρεών που επιβάλλονται από την Τρόϊκα και αφορούν στην ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης στην Ελλάδα (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) και την Πορτογαλία (αρ. 345 της Συνθήκης και αρ. 17 της Οδηγίας 2006/123/CE για την εσωτερική αγορά). Δεν μπορείτε επίσης να παραβλέψετε πως οι Ιταλοί πολίτες διενήργησαν ένα απόλυτα σύμφωνο προς το Σύνταγμα δημοψήφισμα με αποτέλεσμα άνω του 95% κατά της ιδιωτικοποίησης και υπέρ της δημόσιας διαχείρισης των επιχειρήσεων ύδρευσης όπως επίσης και κατά του κέρδους από τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Περιέργως οι Mario Draghi και Jean-Claude Trichet με επιστολή προς τον Mario Monti αρνήθηκαν το δικαίωμα του Ιταλικού λαού ν’ αποφασίσει και σταμάτησαν την εφαρμογή των αποφάσεων του δημοψηφίσματος. Τέλος θέλουμε να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στο κείμενο με τίτλο «Ποιοτικές οδηγίες για υπηρεσίες κοινής ωφέλειας στην Ευρώπη», δια του οποίου αποσυντονίζονται όχι μόνο οι υπηρεσίες ύδρευσης αλλά και άλλες κοινής ωφέλειας και υγιεινής. Πρόκειται για μιαν πρακτική που προωθεί τις λεγόμενες ΣΔΙΤ σε όλους τους τομείς ενώ αν και δεν έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής δείγματα καλυτέρευσης της ποιότητας όπου τέτοιες εφαρμόζονται, το κόστος για τους εξυπηρετουμένους έχει αυξηθεί, η δημόσια περιουσία μειωθεί και οι επιπτώσεις στα υδατικά οικοσυστήματα είναι καταστρεπτικές. Σ’ όποιον θέλει να δει είναι φανερό πως ο ιδιωτικός τομέας δεν πρέπει ν’ ασχολείται με την διαχείριση κοινωφελών υπηρεσιών ούτε δημόσιας περιουσίας. Κατάληξη τέτοιων πρακτικών είναι η παραίτηση των αρχών από τα έναντι των πολιτών καθήκοντά των, η διακράτηση από τους ιδιώτες διαχειριστές πληροφοριών και στοιχείων απαραιτήτων για την λειτουργία υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και τέλος η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και η υπέρμετρη επιβάρυνση των πολιτών.
Επί τη ευκαιρία ας ασχοληθούμε λίγο και με άλλα σχετικά με το νερό ισπανικά θέματα. Ο Επίτροπος Rehn απάντησε πως «η ιδιωτικοποίηση μπορεί ν’ αρχίσει μόνο μετά την θέσπιση ενός κανονιστικού πλαισίου που θ’ αποκλείει την κατάχρηση των έτσι δημιουργουμένων ιδιωτικών μονοπωλίων και ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει την παροχή των υπηρεσιών προς τους πολίτες». Ωραία!, στην Ισπανία όμως όχι μόνο δεν υφίσταται τέτοιο κανονιστικό πλαίσιο αλλά παρατηρείται μια ολοένα αυξανομένη προθυμία των δημοσίων αρχών να παραχωρήσουν σε ιδιώτες τομείς της δημοσίας διοίκησης έναντι ελκυστικών τελών παραχώρησης δια των οποίων κάθε δημοτική αρχή φιλοδοξεί να καλύψει ατ οικονομικά ελλείμματά της. Φυσικά έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις διαφθοράς για τις οποίες ήδη διεξάγονται έρευνες στην Ανδαλουσία, την Γαλικία, τις Αστούριες και την Καταλωνία (Andalusia, Galicia, Asturias Catalonia). Όσον αφορά στην κατάχρηση του μονοπωλίου: ο τομέας των ιδιωτικών επιχειρήσεων ύδρευσης στην Ισπανία περιορίζεται σε δύο μόνο εταιρίες την Aqualia-FCC και την Suez-Agbar, ενώ σε περιοχές όπως η Καταλωνία η δεύτερη έχει πελάτες περίπου το 80% του πληθυσμού. Τέλος κατ’ ουδένα τρόπο διασφαλίζεται η πρόσβαση των πολιτών σε υπηρεσίες ύδρευσης: απ’ όταν άρχισε η οικονομική κρίση κι εξής οι ελλείψεις νερού παρουσιάζονται όλο και συχνότερα. Στην μητροπολιτική περιοχή της Βαρκελώνης π.χ. οι προσωρινές διακοπές αυξήθηκαν από 25.000 περιπτώσεις το 2011 σε 69.000 το 2012. Στην Μουρκία πολίτες προσέφυγαν στα δικαστήρια εναντίον των καταχρηστικά επιβληθεισών υψηλών τιμών των τελών ύδρευσης, κάτι που ούτως ή άλλως συνιστά και παραβίαση του βασικού ανθρωπίνου δικαιώματος για πρόσβαση σε υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης, που έχει αναγνωρισθεί και από την Γενική Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Δεν μπορούμε, επίσης, να μην αναφερθούμε σε όσα ισχύουν βάσει της Ευρωπαϊκής Οδηγίας για το Πλαίσιο Υπηρεσιών Ύδρευσης. Αξίζει να σημειώσουμε πως η Ισπανία έχει καθυστερήσει σημαντικά στην εκπόνηση των υδρολογικών σχεδίων, πολλά των οποίων δεν έχουν υποβληθεί καν στην Επιτροπή. Η Καταλωνία, βέβαια, υπέβαλε το δικό της σχέδιο για τις εσωτερικές λεκάνες, όταν την διαχείριση είχε το δημόσιο και χάρη στη συμμετοχή του πληθυσμού. Κύριος παράγων της καθυστέρησης υπήρξαν οι πιέσεις που υφίστανται εξ αιτίας της ποικιλίας των χρήσεων του νερού (γεωργία, υδροηλεκτρικά, οικιακές), πράγμα που προφανώς θα επιφέρει κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς είναι σχεδόν αδύνατο μέχρι το 2015 να θεσπισθούν κανόνες για την ορθή διαχείριση των υδάτων (όπως προβλέπεται στην Οδηγία-Πλαίσιο για το Νερό). Ένα ακόμη χαρακτηριστικά αρνητικό αποτέλεσμα της ανάληψης τέτοιων υπηρεσιών από ιδιώτες είναι η αδιαφορία για το οικοσύστημα: η πρόσφατη ιδιωτικοποίηση της Aigues Ter-Llobregat στην Αθιόνα οδήγησε σε υπερύδρευση από τον εύκολα προσβάσιμο ποταμό Ter, πράγμα που αποδεικνύει πως το ενδιαφέρον για το περιβάλλον κατέχει δευτερεύουσα θέση στους σχεδιασμούς όσων ενδιαφέρονται για οικονομικά οφέλη.
Με βάση όσα εκθέσαμε παραπάνω θέλουμε να σας καλέσουμε στην συγκέντρωση που οργανώνεται από πολίτες στις Βρυξέλλες στις 19 Μαρτίου. Εκεί θα έχετε την ευκαιρία ν’ ακούσετε την φωνή των πολιτών που εδώ και καιρό ζητούν την αποτελεσματική προστασία των δημοσίων υπηρεσιών έναντι της απληστίας των αγορών και όσων προσβλέπουν σε προσωπικά κέρδη. Θα ζητήσουμε την προστασία των υδατικών οικοσυστημάτων που αποτελούν την πηγή ζωής του πλανήτη. Ενωθείτε με τους λαούς της Πορτογαλίας, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της γαλλίας, της Γερμανίας, όλης της Ευρώπης κι ενισχύστε την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για το Νερό (European Citizens’ Initiative of Water) με σύνθημα «Το νερό και η αποχέτευση είναι ανθρώπινα δικαιώματα! Το νερό είναι παγκόσμιο αγαθό κι όχι εμπόρευμα προς πώληση!». Ήδη έχουμε συλλέξει 1,2 εκ υπογραφές και μέχρι τον Σεπτέμβριο θα έχουμε πολλές περισσότερες, ώστε όταν η πρόταση υποβληθεί στο Ευρωκοινοβούλιο να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς την βούληση των Ευρωπαίων πολιτών και τις επιλογές μας για το μέλλον.
Με εκτίμηση,
Asamblea Paz-Fama-Vistabella/Ciudadanos por el Derecho a la Ciudad (Murcia),
Asociación en Defensa del Territorio del Aljarafe – ADTA,
Asociación Española de Operadores Públicos de Abastecimiento y Saneamiento – AEOPAS,
Coordinadora en Defensa de la Gestión Pública del Agua en Jerez, Coordinadora Provincial contra la Privatización del Agua en Cádiz,
Federación española de Ingeniería Sin Fronteras,
Fundación Nueva Cultura del Agua – FNCA,
Plataforma Aigua és vida (Catalunya),
Plataforma Apemsa no se vende (Puerto de Santa María),
Plataforma contra la especulación urbanística y medioambiental de Candeleda,
Plataforma contra la Privatización del Canal de Isabel II (Madrid),
Plataforma por el Agua como Servicio Público de Laguna de Duero,
Red Agua Pública de Aragón – RAPA,
Red Andaluza de la Nueva Cultura del Agua
Xúquer Viu
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>[box] Επιστολή έστειλε στον κ. Μπαρόζο ο Πρόεδρος του Ένωσης των Γερμανικών Δημοσίων Υπηρεσιών Ύδρευσης στηρίζοντας τη θέση μας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα. Στην επιστολή του, ο Πρόεδρος Δρ Jochen Stemplewski αναφέρεται λεπτομερώς στην “ουδετερότητα” που θα έπρεπε να είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όταν πρόκειται για δημόσια ή ιδιωτική διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης, ένα σημαντικό νομικό επιχείρημα που τονίστηκε επίσης από το Ευρωπαϊκό Κίνημα Νερού στην επιστολή τους προς τον Όλι Ρεν που συνυπέγραψε η πρωτοβουλία SAVEGREEKWATER.[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Προς τον Κύριο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 1049, Βρυξέλλες Βέλγιο
Αγαπητέ κύριε πρόεδρε,
Σας γράφω σήμερα ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δημοσίων Υπηρεσιών Υδρευσης (AöW) και ως εκ τούτου εκ μέρους των Γερμανικών εταιρειών προμηθευτών νερού και επεξεργασίας λυμάτων. Μάθαμε πως η Γενική Διεύθυνση Εμπορίου και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων (DG ECFIN) δήλωσε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2012 πως αναμένουν την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, συμπεριλαμβανομένης της παροχής και διανομής ύδατος στην Ελλάδα.
Η οδηγία πλαίσιο για το νερό 2000/60/EC (WRRL) αναφέρει ξεκάθαρα ότι “το νερό δεν είναι ένα κοινό εμπορεύσιμο είδος, αλλά ένα αγαθό κληρονομιάς που πρέπει να προστατευτεί και να τύχει κατάλληλης μεταχείρισης”. Έτσι όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς, αυτό σημαίνει ότι η προμήθεια νερού, η διαχείριση των λυμάτων και η διαχείριση του νερού δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί. Με βάση δημοσκοπήσεις που έγιναν σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, αυτή η αρχή του WRRL είναι μια δέσμευση με ευρεία αποδοχή στον κόσμο.
Τέλος, εξίσου σημαντικό είναι ότι αυτή την στιγμή λαμβάνει χώρα μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το θέμα του νερού η οποία εναντιώνεται στην απορρύθμιση των υπηρεσιών προμήθειας και διανομής νερού. Στο AEUV και στο συνοδευτικό πρωτόκολλο για τις παροχές κοινής ωφέλειας (νούμερο 26) και υπό τη σκέψη του άρθρου 36 του κεφαλαίου περί βασικών δικαιωμάτων της ΕΕ και σε συνδυασμό με το άρθρο 6 ρήτρα 1 του AEUV για το δικαίωμα των κρατών μελών στην αυτοδιαχείριση των περιφερειών και των δήμων (άρθρο 4 ρήτρα 2 AEUV) και την αναγνώριση του σεβασμού της ιδιοκτησίας στα κράτη μέλη (άρθρο 345 AEUV). Συνεπώς, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να αποφασίσουν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες αν και σε ποιο βαθμό θέλουν να διαχειρίζονται μόνα τους δημόσιες υπηρεσίες (όπως παροχή και διανομή νερού καθώς και η διαχείριση υδατολυμάτων).
Η προαναφερθείσα δήλωση του DG ECFIN και οι πράξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως μέλους της Τρόϊκα να δώσει εντολές για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα, έρχονται σε αντίθεση με αυτό. Πιστεύουμε πως τέτοιες εντολές θα ήταν λανθασμένες και για άλλες χώρες της ΕΕ. Η αύξηση της αποδοτικότητας μέσω της ιδιωτικοποίησης όπως αναφέρθηκε στη DG ECFIN δεν είναι καθόλου αποδεδειγμένη. Φοβούμαστε δε, την παραμέληση συντήρησης των υποδομών, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η πρωτέρα εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του νερού σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει δείξει μια αύξηση των τιμών και συνεπώς επιπλέον χρεώσεις για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις που εξαρτώνται από το καθαρό νερό. Οδηγώντας έτσι σε αυτούς τους τομείς, σε χειρότερα οικονομικά αποτελέσματα. Το νερό σε δημόσια ιδιοκτησία είναι η καλύτερη προϋπόθεση για τη δημοκρατική επιρροή στις δομές που έχουν να κάνουν με την παροχή υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος και της συμμετοχής των πολιτών σε αυτές. Με την ιδιωτικοποίηση, αυτά τα καθήκοντα και οι ευθύνες θα αναιρεθούν.
Η οικονομική κρίση και η κρίση του Ευρώ δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την απορρύθμιση της διαχείρισης του νερού. Σας καλούμε να ανακαλέσετε την δήλωση του DG EFCIN και να εξασφαλίσετε πως η παροχή καθαρού νερού στον κόσμο, καθώς και η καθαρή και υγιεινή διαχειριση της αποχέτευσης θα παραμείνει σε δημόσια χέρια.
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Dr Jochen Stemplewski Πρόεδρος Die Allianz der öffentlichen Wasserwirtschaft (AöW) e.V.
Η επιστολή κοινοποιήθηκε επίσης στους: Κα Viviane Reding, Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κο Olli Rehn, Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κο Joaquín Almunia, Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κο Janez Potočnik, Μέλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κο Maroš Šefčovič, Μέλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κο Michel Barnier, Μέλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κα Dr. Angela Merkel, Καγκελάριο της Γερμανίας
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>Καινούργια επιστολή απέστειλαν σήμερα περισσότερες απο 20 οργανώσεις που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Κίνημα Νερού προς τον Επίτροπο Olli Rehn και την Κομισιόν ύστερα από την αργοπορημένη απάντηση (πάνω από έναν χρόνο!) του διευθυντηρίου του στην πρώτη τους επιστολή, που επιβεβαιώνει ανερυθρίαστα τις ανησυχίες ολων μας οτι είναι πολιτική της Επιτροπής η επιβολή της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης σε ολες τις χώρες που λαμβάνουν πακέτα διάσωσης μεταξύ των οποίων και η χώρα μας.
[/vc_message] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Από την απάντηση αυτή λείπει οποιοδήποτε στοιχείο τεκμηρίωσης αυτής της πρακτικής και κανείς λόγος δεν γίνεται για τη νομική βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η Κομισιόν προκειμένου να προχωράει σε επιβολή τέτοιων όρων, που όπως αναφέρεται ρητά στην επιστολή των οργανώσεων αντίκειται και στην Ντιρεκτίβα περί ουδετερότητας σε σχέση με την ιδιωτική ή δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση των συλλογικών υπηρεσιών νερού (άρθρο 345 TFEU και άρθρο 17 1 της ντιρεκτίβας 2006/123/EC σχετικά με υπηρεσίες εσωτερικής αγοράς) αλλά και στο Πρωτόκολλο για τις Δημόσιες Υπηρεσίες της Συνθήκης. Αναφέρεται ακόμη ότι καμιά πρωτοβουλία δεν έχει παρθεί από την Επιτροπή προκειμένου να εφαρμόσει το ψήφισμα του ΟΗΕ του Ιουλίου του 2012 που κατοχυρώνει την πρόσβαση σε καθαρό νερό και υγιεινή ως ανθρώπινο δικαίωμα.
Η καινούργια επιστολή κάνει λόγο επίσης για την αντιστροφή της τάσης ιδιωτικοποιήσεων στον τομέα του νερού που ήκμασε την δεκαετία του 1990 και την τάση επαναδημοτικοποιήσεων που τώρα πνέει στην Ευρώπη, ύστερα από τις άσχημες οικονομικές συνέπειες που επέφεραν οι ιδιωτικοποιήσεις σε διάφορες πόλεις. Επισημαίνεται ακομη οτι η μόνη σοβαρή οικονομική έρευνα που έχει γίνει πάνω στο θέμα δεν καταλήγει σε κανένα σημείο της οτι οι ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν μείωση του κόστους όπως ισχυρίζεται η Κομισιόν.
Η πρωτοβουλία SAVEGREEKWATER, συνυπογράφει την επιστολή αυτή και δηλώνει απερίφραστα προς την Ελληνική Κυβέρνηση οτι θα προβεί σε κάθε νόμιμη διαδικασία προκειμένουν να εμποδίσει αυτή τη θλιβερή εξέλιξη στον τομέα του νερού.
Καλούμε άλλη μια φορά τους έλληνες πολίτες αλλά και συλλόγους, φορείς και επιστημονικά και πρωτοβάθμια σωματεία να συνυπογράψουν το κείμενο συλλογής υπογραφών μαζί μας, αν είναι σε γενικές γραμμές σύμφωνοι με την κατεύθυνση του και να σταθούμε αυτή τη φορά όλοι μαζί απέναντι στις αυθαιρεσίες των μη εκλεγμένων Επιτρόπων και στη μη δημοκρατική, ασύμφορη και ατεκμηρίωτη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης στη χώρα μας.
Απο πλευράς Ελλάδας την επιστολή συνυπογράφει και η Κίνηση 136 από Θεσσαλονίκη.
Την επιστολή συνυπογράφουν
Água é de todos (Portugal)
Aquattac
ATTAC Hungary
ATTAC Spain
Berliner Wassertisch (Germany)
Blue Planet Project
Coordination Nationale des Associations de Consommateurs d’Eau (CACE)
Coordination Eau Ile de France
Corporate Europe Observatory (CEO)
Council of Canadians
La Coordination Rhône-Méditerranée des Associations des Usagers de l’Eau (CRAUE)
Ecologistas en Accion (Spain)
European Federation of Public Service Unions (EPSU)
Food & Water Europe
France Libertés
Gemeingut in BürgerInnenhand (Germany)
Ingenieres Sin Fronteras (Spain)
Italian Forum of Water Movements
Movement 136 (Greece)
Mouvement Utopia (France)
Transnational Institute (TNI)
Wasser in Bürgerhand (Germany)
Za Zemiata (Bulgaria)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΝΕΡΟΥ 17 /10
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβάλλει στις χώρες υπό κρίση την ιδιωτικοποίηση του νερού
Βρυξέλλες – Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί σκoπίμως την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης ως μία από τις προϋποθέσεις που επιβάλλονται στα πακέτα διάσωσης, αναγνώρισε με επιστολή της προς τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών στις 26 Σεπτεμβρίου 2012 [1] το διευθυντήριο του Επιτρόπου της ΕΕ Όλι Ρεν απαντώντας σε ερωτήσεις σε ανοιχτή επιστολή σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την επιβολή ιδιωτικοποιήσεων μέσω της Τρόικας στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και άλλες χώρες. [2] Οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών συνέταξαν σήμερα επιστολή προς τον Επίτροπο Rehn απαιτώντας να σταματήσει “οποιαδήποτε περαιτέρω πίεση για επιβολή ως προϋποθέσεων τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού ». [3]
Η πίεση της Επιτροπής προς την ιδιωτικοποίηση παραβλέπει το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού απέτυχε να αποδώσει αποτελέσματα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Στο Παρίσι και σε πολλές άλλες πόλεις έχουν προσφάτως επαναδημοτικοποιήσει τις υπηρεσίες ύδρευσης λόγω των αρνητικών εμπειριών με την ιδιωτικοποίηση. Η ολλανδική κυβέρνηση το 2004, πέρασε ένα νόμο που απαγορεύει την ιδιωτικοποίηση του τομέα ύδρευσης και το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας αποφάνθηκε ότι οποιαδήποτε μελλοντική νομοθεσία επιχειρήσει να ιδιωτικοποιήσει δημόσιες υπηρεσίες θα είναι αντισυνταγματική.
Η Επιτροπή δεν προέβαλε κανένα αποδεικτικό στοιχείο για να στηρίξει τη θέση της στην απάντησή της, παρόλο που η έρευνα δείχνει ότι η δημόσια διαχείριση είναι συχνά αποτελεσματικότερη από την ιδιωτική. Παραβιάζει, επίσης, βασικά άρθρα της συνθήκης της ΕΕ όπου η στάση της ΕΕ θα πρέπει να είναι ουδέτερη όσον αφορά το ζήτημα της κυριότητας του νερού. [4]
Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχουν ήδη υποβάλει ερώτηση προς την Επιτροπή ζητώντας διευκρινίσεις σχετικά με την αντίφαση μεταξύ των συστάσεων της Τρόικας και την απαιτούμενη ουδετερότητα της Επιτροπής.
“Αυτό δείχνει πραγματικά πώς η Επιτροπή έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα. Τα ιδεολογικά της επιχειρήματα δεν βασίζονται σε τεκμηριωμένα γεγονότα και οδηγούνται στα άκρα αγνοώντας τη δημοκρατική βούληση των πολιτών”, δήλωσε η Gabriella Zanzanaini, dιευθύντρια της οργάνωσης Food & Water Europe
«Η Επιτροπή έχει πολλά να εξηγήσει. Δεν είναι μόνο ότι δεν υπάρχει απόδειξη που να στηρίζει την άποψη ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι αποτελεσματικότερος, αλλά υπάρχει επίσης πολύ ισχυρή δημόσια αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση. Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν θα υποχωρήσουν ήσυχα στο ζήτημα », δήλωσε ο Jan Willem Goudriaan της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συνδικάτων Δημοσίων Υπηρεσιών (EPSU).
Καθώς οι κινήσεις πολιτών σε όλη την Ευρώπη επιταχύνουν το βηματισμό τους στην καταπολέμηση της πώλησης του δημοσίου νερού, Η πρώτη πρωτοβουλία του “Ευρωπαίου Πολίτη” έχει ήδη ξεκινήσει για την προώθηση της εφαρμογής του δικαιώματος στο νερό για όλους τους πολίτες της Ευρώπης και της ιδέας ότι η ύδρευση και διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν θα πρέπει να υπόκειται στους «εσωτερικούς κανόνες της αγοράς», και πως το νερό θα πρέπει να εξαιρείται από την απελευθέρωση της αγοράς.[5]
Επικοινωνία:
Pablo Sanchez EPSU
tel: 0032 474 626 633 email: [email protected]
Olivier Hoedeman, Corporate Europe Observatory
tel: 0032 4 7448 6545 email: [email protected]
Gabriella Zanzanaini, Food & Water Europe
tel: 0032 488 409 662 email: [email protected]
Σημειώσεις:
[1]https://documents.foodandwaterwatch.org/doc/FoodWaterEuropeWaterPrivatization17Oct2012.pdf (page 4)
[2] https://corporateeurope.org/open-letter-eu-commission-water-privatisation
[3]https://documents.foodandwaterwatch.org/doc/FoodWaterEuropeWaterPrivatization17Oct2012.pdf
[4] Αναφέρεται στην υποτιθέμενη ουδετερότητα της ΕΕ σχετικά με το θέμα της δημόσιας ή ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της διαχείρισης των συλλογικών υπηρεσιών νερού που περιγράφεται στο άρθρο 345 της ΣΛΕΕ και το άρθρο. 171 της οδηγίας 2006/123/ΕΚ σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά.
[5] https://www.right2water.eu
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>