Διαβάστε το δελτίο τύπου που εξέδωσε το Ευρωκοινοβούλιο μετά την υπερψήφιση του ψηφίσματος:

Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην πρώτη επιτυχημένη πρωτοβουλία των Ευρωπαίων Πολιτών (ECI) «Right2Water», στερείται φιλοδοξίας και απέτυχε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των διοργανωτών, αναφέρουν οι ευρωβουλευτές με ψήφισμά τους που υιοθετήθηκε την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015. Ο θεσμός της ΠΕΠ επιτρέπει στους πολίτες να ζητούν από την Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, αν συγκεντρωθούν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο υπογραφές από τουλάχιστον το ένα τέταρτο των κρατών μελών της ΕΕ.

Η πρωτοβουλία πολιτών Right2Water «ήταν το πρώτο επιτυχημένο παράδειγμα αυτού του δημοκρατικού μηχανισμού. «Το θέμα  της ιδιοκτησίας και της διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης είναι σαφώς βασική ανησυχία των πολιτών που δεν μπορεί να αγνοηθεί», είπε η επικεφαλής ευρωβουλευτής Lynn Boylan (GUE /NGL, IE), η έκθεση της οποίας εγκρίθηκε με 363 ψήφους υπέρ, 96 κατά και με 261 αποχές. «Είναι θλιβερό ότι η Επιτροπή δεν έχει υποβάλει νομοθετικές προτάσεις που να κατοχυρώνουν το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα, και να εξασφαλίζουν αντίστοιχη νομική απαίτηση για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα δημόσια αγαθά, όπως το νερό, δεν θα έπρεπε να είναι αντικείμενο κερδοσκοπίας», πρόσθεσε.

Η Επιτροπή “περιορίζεται να επαναλαμβάνει τις υπάρχουσες δεσμεύσεις”

Οι ευρωβουλευτές στο κείμενό τους σχολιάζοντας την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε απάντηση στην «Right2Water» και την ακρόαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Φεβρουάριο του 2014  τονίζουν πως αυτή «στερείται φιλοδοξίας, δεν ανταποκρίνεται στις ειδικές απαιτήσεις που είχαν οι διοργανωτές της ευρωπαϊκής πρωτοβουλία πολιτών, και περιορίζεται στο να επαναλαμβάνει υπάρχουσες δεσμεύσεις».

“Αν οι επιτυχημένες και υποστηριζόμενες ευρέως ΠΕΠ (…) παραμεληθούν από την Επιτροπή, η ΕΕ θα χάσει την αξιοπιστία της στα μάτια των πολιτών», λένε οι ευρωβουλευτές.

Καλούν την Επιτροπή να υποβάλει νομοθετικές προτάσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναθεώρησης της οδηγίας πλαίσιο για τα ύδατα, εφόσον κριθεί σκόπιμο, προκειμένου να αναγνωρίσουν ότι η οικονομικά προσιτή πρόσβαση στο νερό είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Οι ευρωβουλευτές τονίζουν ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν καθήκον να διασφαλίζουν ότι η πρόσβαση στο νερό είναι εγγυημένη για όλους, ανεξάρτητα από τον προμηθευτή και ότι οι προμηθευτές παροχής οφείλουν να παρέχουν ασφαλές πόσιμο νερό και να βελτιώνουν τις υπηρεσίες αποχέτευσης.

Να μείνει το νερό έξω από τις εμπορικές συμφωνίες

Οι ευρωβουλευτές θεωρούν ότι η παραγωγή, διανομή και επεξεργασία των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης πρέπει να παραμείνει εκτός της οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης σε οποιαδήποτε μελλοντική αναθεώρηση. Επιπλέον, ο ειδικός χαρακτήρας των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης καθιστά επιτακτική την ανάγκη να εξαιρεθούν από οποιεσδήποτε εμπορικές συμφωνίες διαπραγματεύεται η ΕΕ.

Σημείωση

Τον Φεβρουάριο του 2014 οι διοργανωτές της καμπάνιας «Right2Water» που συγκέντρωσε 1.884.790 υπογραφές είχαν ακρόαση με την Επιτροπή Περιβάλλοντος, σε συνεργασία με την Αρχή Ανάπτυξης, εσωτερικής αγοράς και τις επιτροπές αναφορών. Οι διοργανωτές κάλεσαν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διασφαλίσει την πρόσβαση στο νερό και την αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα και να θεσμοθετήσουν  τη μη απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών ύδρευσης.

Διαδικασία: Μη νομοθετικό ψήφισμα

Μνημόνιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διέρρευσε αποκαλύπτει την εκ νέου προσπάθεια της Ε.Ε. να επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα.

24 Αυγούστου 2015 – Άρθρο της Satoko Kishimoto (TNI) και του Olivier Hoedeman (CEO) μετάφραση: savegreekwater
-Η επίμονη και επιθετική επιβολή των ιδιωτικοποιήσεων από την Τρόικα έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση των Ελλήνων πολιτών και συνιστά μια ευθεία επίθεση στη δημοκρατία.-
Η απαίτηση για το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ αποτελεί ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία της «συμφωνίας» που επέβαλαν στην ελληνική κυβέρνηση οι χώρες της Ευρωζώνης και η Τρόικα κατά τη «νύχτα της ντροπής» στα μέσα του Ιουλίου.

Λεπτομέρειες σχετικές με τα προς ιδιωτικοποίηση περιουσιακά στοιχεία, όπως υπαγορεύτηκαν από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εμφανίστηκαν μετά τη διαρροή του περιεχομένου του «Μνημονίου Κατανόησης για ένα τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ» (Memorandum of Understanding for a three-year ESM programme).(1) Το έγγραφο που διέρρευσε περιλαμβάνει μια λίστα αποτελούμενη από 23 κεφάλαια που αφορούν τα πάντα, από αεροδρόμια μέχρι κοινωφελείς υπηρεσίες, ενώ περιγράφει συγκεκριμένα βήματα και χρονοδιαγράμματα για την εκποίησή τους.

Σοκ προκαλεί το γεγονός ότι η εν λόγω λίστα περιλαμβάνει δύο μεγάλες δημόσιες εταιρείες ύδρευσης, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ , οι οποίες παρέχουν πόσιμο νερό στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας. Η Τρόικα είχε κατά το παρελθόν επιμείνει στην ιδιωτικοποίηση του νερού σε παλαιότερο μνημόνιο, αλλά η έντονη λαϊκή αντίδραση μπλόκαρε αυτήν την πρόταση.

Το απόσπασμα του εγγράφου στα ελληνικά που αφορά τις δύο υπηρεσίες ύδρευσης είναι το εξής:

18. ΕΥΑΘ

Η ΕΥΑΘ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στην ευρύτερη περιοχή Θεσσαλονίκης, δυνάμει σύμβασης με το ελληνικό Δημόσιο, για μιαν τριακονταετία που άρχισε το 2001

Μέθοδος Ιδιωτικοποίησης

Πώληση του 23% του ΜΚ. Το ΤΑΙΠΕΔ ήδη κατέχει το 74%

Σύμβουλοι

–

Παρούσα κατάσταση

Προηγούμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης ανεστάλη μετά την έκδοση απόφασης του ΣτΕ επί της ομοιοτρόπου ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ. Σύμφωνα με αυτήν το κράτος πρέπει να κατέχει τουλάχιστον το 50% συν μια μετοχή. Έτσι μπορεί να πωληθεί μόνο μειοψηφικό πακέτο Επόμενα βήματα Πρόσληψη συμβούλων από το ΤΑΙΠΕΔ.

Επόμενα βήματα – Κύρια θέματα

Εκτίμηση εναλλακτικών τρόπων για την πώληση του 23%.
Βελτίωση του νομικού πλαισίου και υπογραφή τροποποιημένης σύμβασης μεταξύ της εταιρίας και του Ελληνικού Δημοσίου

19. ΕΥΔΑΠ

Η ΕΥΔΑΠ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στην Αττική, δυνάμει σύμβασης με το ελληνικό Δημόσιο, για μιαν εικοσαετία που άρχισε το 1999

Μέθοδος Ιδιωτικοποίησης

Πώληση του 11% του ΜΚ. Το ΤΑΙΠΕΔ ήδη κατέχει το 27%

Σύμβουλοι

–

Παρούσα κατάσταση

Η πώληση του 34.03% των μετοχών ακυρώθηκε από το ΣτΕ. Το ΤΑΙΠΕΔ κατέχει το 27% του ΜΚ και το Ελληνικό Δημόσιο το 34%. Σύμφωνα με αυτήν το κράτος πρέπει να κατέχει τουλάχιστον το 50% συν μια μετοχή. Έτσι μπορεί να πωληθεί μόνο μειοψηφικό πακέτο

Επόμενα βήματα – Κύρια θέματα

Το Ελληνικό Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ ν’ αναζητήσουν επιστροφή κεφαλαίων, όπως προβλέπεται από τον Νόμο. Πρόσληψη συμβούλων από το ΤΑΙΠΕΔ.

Τον Ιούνιο 2014 το Συμβούλιο της Επικρατείας, που είναι το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας έκρινε ότι ήταν αντισυνταγματική η μεταφορά πλειοψηφικού μεριδίου της δημόσιας επιχείρησης ύδρευσης των Αθηνών, της ΕΥΔΑΠ, σε ιδιώτες διότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να προστατεύει το θεμελιώδες δικαίωμα της υγείας των πολιτών, το οποίο προτάσσεται έναντι οιουδήποτε οικονομικού στόχου της κυβέρνησης. Το νέο Μνημόνιο προβλέπει την πώληση του 11% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, ποσοστό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται ελάχιστο, όμως, με δεδομένο ότι το 38,7% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ ήδη κατέχεται από ιδιωτικές εταιρείες και ιδιώτες, το άθροισμα που θα προκύψει από την εν λόγω πώληση είναι της τάξης του 49,7% και φέρνει τον ιδιωτικό παράγοντα πολύ κοντά στην απόκτηση της πλειοψηφίας.(2)

Όσον αφορά τη Θεσσαλονίκη, τον Μάιο του 2014 διεξήχθη ένα δημοψήφισμα μη νομικά δεσμευτικό, όπου το 98% των πολιτών τάχθηκε με την ψήφο του κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού. Η εν λόγω κινηματική πρωτοβουλία των πολιτών ενεργοποίησε 218.002 ψηφοφόρους ενώ έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα απόρριψης της σχεδιαζόμενης πώλησης του 51% των μετοχών της ΕΥΑΘ σε ιδιώτες επενδυτές (Ενδιαφέρον έχουν δείξει η γαλλική πολυεθνική Suez και η ισραηλινή κρατική Mekorot). To πρόσφατο Μνημόνιο που διέρρευσε επιβάλλει τώρα την εκποίηση του 23% των μετοχών κρατικής ιδιοκτησίας. Γνωρίζοντας ότι άλλο ένα 26% είναι ήδη σε ιδιωτικά χέρια, κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την εταιρεία κατά 49% ιδιωτική.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, η Τρόικα απαιτεί ένα ξεπούλημα κατά το μέγιστο δυνατό όριο έτσι ώστε να μη έρχεται άμεσα σε σύγκρουση με τη δικαστική απόφαση. Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ύδρευσης, εκφράζει το φόβο ότι οι ιδιώτες επενδυτές «θα πάρουν ως δώρο και τον έλεγχο της διοίκησης. Επομένως, αναφέρει «είτε είναι 49% είτε 51%, είμαστε αντίθετοι σε οποιαδήποτε περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της εταιρείας».

Οι αντιδράσεις είναι δικαιολογημένες καθότι υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα από τις περιβόητες ΣΔΙΤ (συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα) όπου οι πολυεθνικές εταιρείες ύδρευσης κατέχουν κάτι λιγότερο από το μισό του μετοχικού κεφαλαίου, αλλά ελέγχουν de facto την επιχείρηση. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το παράδειγμα της γερμανικής πρωτεύουσας, του Βερολίνου, το οποίο το 1999 εκποίησε το 49,9% της δικής του εταιρείας ύδρευσης (BWB). Παρά το μειοψηφικό τους πακέτο, οι ιδιωτικές εταιρείες ήλεγχαν το management ενώ παράλληλα είχαν αποσπάσει εγγυήσεις για μεγάλα κέρδη δυνάμει μυστικών συμφωνιών. Το 2013, το νερό επέστρεψε πίσω σε δημόσια χέρια, έπειτα από 15 περίπου χρόνια ιδιωτικοποιήσεων με αντιδράσεις και λαϊκή κατακραυγή. Όπως αναφέρθηκε και στη Guardian την περασμένη βδομάδα, η πίεση της γερμανικής κυβέρνησης και των ευρωπαϊκών θεσμών για την ιδιωτικοποίηση του νερού βαίνει σε πλήρη αντίθεση με την τάση που επικρατεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου οι πόλεις«επαναδημοτικοποιούν» το νερό έπειτα από τα πλείστα όσα αποτυχημένα παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων. Ο τομέας ύδρευσης της Γερμανίας ανήκει και διοικείται σε συντριπτικό βαθμό από το Δημόσιο και ο γερμανικός πληθυσμός λαμβάνει υπηρεσίες ύδρευσης υψηλής ποιότητας από τις εν λόγω δημόσιες επιχειρήσεις.

Ήδη η ζημιά που έχει προκληθεί είναι αρκετή. Οι δημόσιες εταιρείες ύδρευσης των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο των Αθηνών εδώ και 15 χρόνια περίπου. Από τότε μέχρι σήμερα ο αριθμός των εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη μειώθηκε από 700 σε 229. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό εργαζομένων στον τομέα της ύδρευσης σε μια πόλη με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους και με ένα δίκτυο αγωγών 2.330 χλμ. Σε μια πόλη με ανάλογα μεγέθη, όπως το Άμστερνταμ, (1,3 εκατομμύρια εξυπηρετούμενου πληθυσμού και δίκτυο μήκους 2.700 χλμ.), η δημόσια εταιρεία ύδρευσης αριθμεί 1.700 εργαζομένους. Παρόμοιες περικοπές έχουν δρομολογηθεί και στην Αθήνα.

ΟΙ επιχειρήσεις ύδρευσης τόσο της Θεσσαλονίκης όσο και των Αθηνών είναι σύγχρονες με εύρυθμη λειτουργία και κατά συνέπεια δεν υφίσταται καμία λογική εξήγηση για να ιδιωτικοποιηθούν. Παρά τη σοβαρή κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ παρέχουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, ουσιαστικές υπηρεσίες εξασφαλίζοντας ένα απ’ τα πιο προσιτά τιμολόγια στην Ευρώπη. Οι εταιρείες είναι αποδοτικές και παρουσιάζουν υγιείς οικονομικές καταστάσεις.

Η επιμονή της Τρόικας για ιδιωτικοποιήσεις υποκινείται ουσιαστικά από μια σωρεία άστοχων εκτιμήσεων και ιδεοληψιών. Εν πάση περιπτώσει, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη μεγάλη εικόνα, η πώληση των μετοχών των επιχειρήσεων ύδρευσης θα αποφέρει ασήμαντα κέρδη σε σχέση προς το συνολικό δημόσιο χρέος.

Το χειρότερο όμως είναι ότι η παραχώρηση του ελέγχου βασικών κοινωνικών υπηρεσιών σε κερδοσκοπικές πολυεθνικές ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού της Ελλάδας που μαστίζεται από την κρίση. Η επίμονη και επιθετική επιβολή των ιδιωτικοποιήσεων από την Τρόικα έρχεται σε αντίθεση με τη βούληση των Ελλήνων πολιτών και συνιστά μια ευθεία επίθεση στη δημοκρατία. Είναι σκανδαλώδες ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένας από τους τρεις θεσμούς που απαρτίζουν την Τρόικα, αγνοεί για ακόμα μια φορά την υποχρέωσή της που απορρέει από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, να παραμένει ουδέτερη σε θέματα που αφορούν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των υπηρεσιών ύδρευσης.(3)

(1)

Το έγγραφο διατίθεται μέσω της ιστοσελίδας του Γερμανού Ευρωβουλευτή των Πρασίνων Sven Giegold https://www.sven-giegold.de/2015/der-griechenland-deal-grexit-verhindert-zwei-jahre-rezession

(2)

Η απόφαση ελήφθη αφού το 27,3% των μετοχών μεταφέρθηκε στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων, ΤΑΙΠΕΔ, τον Ιανουάριο του 2014, προκειμένου να πωληθεί σε ιδιώτες επενδυτές. Το Δικαστήριο ακύρωσε την προγραμματισμένη μεταφορά άλλου ποσοστού ύψους 34,03% στο ΤΑΙΠΕΔ.

(3)

“EU Commission forces crisis-hit countries to privatise water” , Οκτώβριος 2012, https://corporateeurope.org/pressreleases/2012/eu-commission-forces-crisis-hit-countries-privatise-water

Νεότερα από τους διοργανωτές

Στις 17 Φεβρουαρίου η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών (ΕΠΠ) «Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» θα τεθεί σε δημόσια ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Την ίδια μέρα θα συναντήσουμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με τον Κανονισμό της ΕΠΠ θα μας δοθεί η ευκαιρία να εξηγήσουμε τα αιτήματα μας και στις δύο συνεδριάσεις. Η συνάντηση με την Επιτροπή θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών αλλά η ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) είναι ανοικτή σε όσους θα έχουν δηλώσει συμμετοχή εκ των προτέρων.

Η δημόσια ακρόαση διοργανώθηκε από την Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη συμμετοχή των Επιτροπών για τα Ψηφίσματα, την Εσωτερική Αγορά και την Ανάπτυξη. Θα ξεκινήσει στις 15:00 τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 18:30. Σας παρακαλούμε σημειώστε την ημερομηνία. Θα αποστείλουμε προσκλήσεις μόλις έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Θα χαρούμε να υποδεχτούμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους ώστε να υπάρξει μία μαζική συμμετοχή για το «δικαίωμα στο νερό» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η τελική απάντηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται μέχρι τις 20 Μαρτίου, λίγο πριν την Παγκόσμια Μέρα Νερού και τρεις μήνες μετά από την υποβολή των 1.65 εκ. έγκυρων υπογραφών υποστήριξης του αιτήματος μας. Η Επιτροπή οφείλει να καθορίσει ποια μέτρα θα λάβει για να ανταποκριθεί στο αίτημα μας ή να δικαιολογήσει την απόφαση της στην περίπτωση που αποφασίσει να μην προβεί σε καμία περαιτέρω ενέργεια.

Ευελπιστούμε να δούμε πολλούς από εσάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, στις 17 Φεβρουαρίου για να μας υποστηρίξετε! Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις και πληροφορίες: www.right2water.eu

Το άρθρο της Ελευθεροτυπίας του Σάκη Αποστολάκη (αναδημοσίευση)

Πάνω από 100 εκατ. η προίκα της ΕΥΑΘ, με το λογαριασμό σ’ εμάς και την Ε.Ε.!

Ενα μείζον θέμα είναι αν οι Ευρωπαίοι εταίροι γνωρίζουν ότι με χρήματα των κρατών-μελών το Ταμείο Συνοχής χρηματοδοτεί έργα, τα οποία η ελληνική κυβέρνηση δίνει προίκα σε ιδιώτες.

Σταγόνα στον ωκεανό φαίνονται τα 2 εκατ. ευρώ του κόστους για τον εκσυγχρονισμό του πληροφορικού συστήματος της ΕΥΑΘ που γίνεται με δημόσιους πόρους και θα δοθεί προίκα στον αγοραστή της εταιρείας. Η υπόθεση, που προκάλεσε και εισαγγελική έρευνα, ωχριά μπροστά στα έργα άνω των 100 εκατ. ευρώ που εκτελεί το ελληνικό Δημόσιο με χρηματοδότηση είτε από εθνικούς πόρους είτε με συγχρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής, για λογαριασμό της ΕΥΑΘ, και θα δοθούν επίσης προίκα στον αγοραστή της εταιρείας, χωρίς αυτός να ξοδέψει ούτε καν 1 λεπτό του ευρώ γι’ αυτά.

Ενα μείζον θέμα που προκύπτει, λίγες ώρες πριν από την ελληνική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι αν οι Ευρωπαίοι εταίροι γνωρίζουν ότι με χρήματα των κρατών-μελών το Ταμείο Συνοχής χρηματοδοτεί έργα, τα οποία η ελληνική κυβέρνηση δίνει προίκα σε ιδιώτες.

Και όχι μόνον αυτό. Η κατασκευή των έργων, που είναι προγραμματισμένο να παραδοθούν το 2016, θα συνεχιστεί με χρήματα του Ελληνα φορολογουμένου και της Ε.Ε. ακόμη και μετά τη πώληση της ΕΥΑΘ, που προγραμματίζεται για τις αρχές του 2014, όσο δηλαδή η εταιρεία δεν θα είναι πλέον δημόσια, αλλά ιδιωτική.

Στη τιμή πώλησης

Παρ’ όλ’ αυτά το ελληνικό Δημόσιο και η Ε.Ε. θα συνεχίσουν να πληρώνουν την κατασκευή έργων άνω των 100 εκατ. ευρώ, τη λειτουργία των οποίων θα καρπώνεται, εντελώς ανέξοδα, ο αγοραστής της ΕΥΑΘ. Το κόστος αυτών των έργων αντιστοιχεί στην τιμή που η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ πουλάνε την ΕΥΑΘ, δηλαδή αντί 110 εκατ. ευρώ. Και πέραν αυτού, κάποια από τα έργα αυτά αφορούν τη Μονάδα Βιολογικού Καθαρισμού Θεσσαλονίκης, την οποία διαχειρίζεται η υποψήφια αγοράστρια κοινοπραξία της ΕΥΑΘ, «Suez-Ακτωρ», και από τους διαγωνισμούς, μεταξύ των αναδόχων-κατασκευαστών, περιλαμβάνεται και η τεχνική εταιρεία «Κάστωρ», θυγατρική της «Ακτωρ».

Τα έργα αυτά κατασκευάζονται από την Ειδική Υπηρεσία Δημόσιων Εργων (ΕΥΔΕ) του ΥΠΕΚΑ, για λογαριασμό της ΕΥΑΘ. Ολα τα στοιχεία που παρατίθενται είναι επίσημα και προέρχονται από την ιστοσελίδα της ΕΥΔΕ. Η ΕΥΔΕ έχει κάνει τη μελέτη και τη δημοπράτηση των έργων αυτών. Ο κατασκευαστής που προκύπτει από το διαγωνισμό πληρώνεται από την ΕΥΔΕ και της παραδίδει το έργο, το οποίο η ΕΥΔΕ με τη σειρά της το παραδίδει στην ΕΥΑΘ. Αυτό γινόταν και ήταν θεμιτό όταν η ΕΥΑΘ ανήκε στο Δημόσιο. Αλλά και όταν η ΕΥΑΘ έγινε Α.Ε., δεν έβγαλε ούτε ένα ευρώ από τα ταμεία της για να γίνουν τα έργα. Δηλαδή, δεν τα πλήρωναν μέσω των λογαριασμών ύδρευσης οι Θεσσαλονικείς καταναλωτές, αλλά όλοι οι φορολογούμενοι Ελληνες. Τώρα όμως και εν όψει της πώλησης της ΕΥΑΘ, το ελληνικό Δημόσιο προικίζει απροκάλυπτα τον ιδιώτη αγοραστή της εταιρείας, χαρίζοντάς του έργα άνω των 100 εκατ. ευρώ, τα οποία πληρώνονται από όλους τους Ελληνες φορολογουμένους.

Ενα άλλο θέμα που προκύπτει είναι αν γνωρίζουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και το Ταμείο Συνοχής ότι με χρήματα των κρατών-μελών χρηματοδοτούν τα κάτωθι έργα:

* 3ος χωνευτής και συναφή ηλεκτρομηχανολογικά έργα – ολοκλήρωση των συστημάτων μηχανικής πάχυνσης και νερού χρήσης στην ΕΕΛΘ, συνολικού προϋπολογισμού 4,9 εκατ. ευρώ, με ανάδοχο την εταιρεία «Κάστωρ Α.Ε.», θυγατρική τής «Ακτωρ». Το έργο αφορά τη σύνδεση υφιστάμενης εγκατάστασης νερού χρήσης με αντλιοστάσιο δευτεροβάθμιων εκροών και δικτύων σωληνώσεων βιομηχανικού νερού της ΕΕΛΘ, τη σύνδεση υφιστάμενου αντλιοστασίου μηχανικής πάχυνσης ιλύος με δίκτυο τροφοδοσίας χωνευτών, την πλήρη κατασκευή του 3ου χωνευτή και την τοποθέτηση τεσσάρων υφιστάμενων «Heatamix», την κατασκευή κλιμακοστασίου και ανελκυστήρα εξυπηρέτησης χωνευτών και την κατασκευή κτηρίου συμπιεστών βιοαερίου-σωληνώσεων βιοαερίου-προμήθεια, εγκατάσταση και δοκιμή πέντε (5) συμπιεστών βιοαερίου. Το έργο χρηματοδοτείται από το Εθνικό Πρόγραμμα ΣΑΕ 076.

* Κατασκευή 2ου Κλάδου Κεντρικού Αποχετευτικού Αγωγού Θεσσαλονίκης από φρεάτιο 50Ν έως ΕΕΛΘ, προϋπολογισμού 44 εκατ. ευρώ. Ανάδοχος: Κοινοπραξία «Ξανθάκης ΑΤΕ». Οι απαλλοτριώσεις για το έργο ανέρχονται σε 1 εκατ. ευρώ. Η σύμβαση υπογράφτηκε στις 19/6/2013 και αρχική προθεσμία παράδοσης του έργου είναι στις 19/9/2016. Αντικείμενο του έργου είναι η επέμβαση στο τελευταίο τμήμα του Κεντρικού Αποχετευτικού Αγωγού (ΚΑΑ), και συγκεκριμένα στα τελευταία 4,5 χιλιόμετρα πριν αυτός καταλήξει στην είσοδο των εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων. Στο τμήμα αυτό του κεντρικού αγωγού συμβάλλει προοδευτικά πλέον το σύνολο των παροχών των λυμάτων της πόλης, με συνέπεια ο αγωγός να λειτουργεί υπό πίεση, ιδιαίτερα μάλιστα σε περίπτωση μικρών και μεσαίων βροχοπτώσεων. Με το έργο προβλέπεται να κατασκευαστεί και 2ος κλάδος του αγωγού στο τελευταίο τμήμα του, ώστε ο ΚΑΑ να μπορεί να λειτουργεί πάντοτε με βαρύτητα και όχι υπό πίεση, ώστε να αποφεύγονται οι υπερχειλίσεις και η επιβάρυνση του Θερμαϊκού κόλπου.

* Μονάδα ξήρανσης της ιλύος, συνολικού προϋπολογισμού 17,7 εκατ. ευρώ. Παραδόθηκε το φθινόπωρο 2013. Ανάδοχος: «Κωνσταντινίδης ΑΤΕ». Συγχρηματοδότηση κατά 75% από το Ταμείο Συνοχής. Αφορά τνη κατασκευή της μονάδας Θερμικής Ξήρανσης Αφυδατωμένης Ιλύος, της λυματολάσπης. Η μονάδα απαρτίζεται από δύο παράλληλες γραμμές ξήρανσης με περιστρεφόμενα τύμπανα, ονομαστικής ικανότητας εξάτμισης ανά γραμμή 4.000 χγρ. νερού την ώρα. Η μονάδα είναι πλήρως αυτοματοποιημένη και διαθέτει όλα τα συστήματα για την παραγωγή θερμότητας, επεξεργασίας απαερίων, καθώς και ελέγχου και ασφάλειας λειτουργίας της.

* Κατασκευή Επέκτασης Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού Θεσσαλονίκης, προϋπολογισμού 36,5 εκατ. ευρώ. Ο διαγωνισμός έγινε στις 10/7/2012. Σύμφωνα με το από 16ης/07/2012 πρακτικό της επιτροπής διαγωνισμού, προέκυπτε ως μειοδότρια εταιρεία η κοινοπραξία «Χριστόφορος Δ. Κωνσταντινίδης Α.Ε. – Κάστωρ Α.Ε. – ΕΡΓΟΤΕΜ ΑΤΕΒΕ – Αλέξανδρος Τεχνική ΑΕΕ» με τεκμαρτή μέση έκπτωση 4,39%. Το αποτέλεσμα του διαγωνισμού δεν εγκρίθηκε και εκδόθηκε η απόφαση αναπληρωτή υπουργού ακύρωσης της διαδικασίας και του αποτελέσματος του διαγωνισμού της 10ης/7/2012, με αρ. πρωτ. οικ. 601/11-3-2013. Αναμένεται η κατάληξη της διαδικασίας με την οποία θα αντιμετωπιστεί η προώθηση του έργου.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η ΕΥΔΕ πρόκειται να εκτελέσει για λογαριασμό της ΕΥΑΘ και μέχρι το 2016 δημοπρατημένα έργα συνολικού ύψους γύρω στα 85 εκατ. ευρώ, ενώ έχει ήδη παραδώσει έργα ύψους 17,7 εκατ. ευρώ, τη Μονάδα Ξήρανσης Ιλύος. Ολα τα άλλα έργα θα εκτελούνται και θα χρηματοδοτούνται από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους ώς το 2016, ενώ η ΕΥΑΘ θα είναι πλέον ιδιωτική εταιρεία, σύμφωνα με τα σχέδια και τις προθέσεις της κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ, που βιάζονται να την πουλήσουν πριν από την καθαρογράφηση της απόφασης του ΣτΕ, η οποία, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, είναι αρνητική ως προς την πώληση της ΕΥΑΘ.

Επείγουσα εισαγγελική έρευνα μετά τις αποκαλύψεις της «Ε» για τα έργα ύψους άνω των 100 εκατ. ευρώ, που εκτελούνται με συγχρηματοδότηση κατά 25% από εθνικούς πόρους και κατά 75% από το Ταμείο Συνοχής και θα δοθούν προίκα στον ιδιώτη αγοραστή.

Του Ryan Meade

Αυτή την περίοδο η ιρλανδική κυβέρνηση βρίσκεται σε διαδικασία συγκέντρωσης των διάφορων κρατικών υπηρεσιών νερού σε μια ενιαία οντότητα η οποία θα ονομαστεί Ιρλανδικό Νερό. Η νέα αρχή θα έχει δομή εταιρείας κοινής ωφελείας, και θα στεγάζεται στο Bord Gais, τον κρατικό πάροχο αερίου και ενέργειας. Ο πρώτος στόχος της θα είναι η εγκατάσταση υδρομετρητών σε όλη την χώρα, μαζί με τα τέλη που θα εισαχθούν το 2014 για την παροχή νερού οικιακής χρήσης. Οι μεταρρυθμίσεις έχουν οδηγήσει εκπροσώπους της αντιπολίτευσης να εγείρουν το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών νερού στην Ιρλανδία, αν και η ισχύουσα ιρλανδική νομοθεσία εγγυάται ότι η παροχή νερού θα παραμείνει σε δημόσια χέρια. Βέβαια, ο αρμόδιος υπουργός, Fergus O’Dowd, αρνείται κατηγορηματικά ότι η ιδιωτικοποίηση είναι στην ημερήσια διάταξη αυτής της κυβέρνησης. Ωστόσο, κάποιοι υποστηρίζουν ότι  το μοντέλο που θα έχει η υπηρεσία και η εισαγωγή τελών είναι το πρώτο βήμα για την μελλοντική ιδιωτικοποίηση της. Στην ουσία θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα περισσότερα από τα δύσκολα στάδια που εμπεριέχει η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης του νερού έχουν ήδη γίνει και αυτά είναι: η μετακίνηση του ελέγχου των υπηρεσιών νερού από τις δημοτικές αρχές και την κεντρική κυβέρνηση σε μια εμπορική επιχείρηση  (παρότι παραμένουν κρατικές), η εγκατάσταση μετρητών σε 1,3 εκατομμύρια νοικοκυριά ώστε να καταστεί δυνατή η οικιακή χρέωση, η δημιουργία σχέσης πελάτη-προμηθευτή μεταξύ της δημόσιας υπηρεσίας του νερού και του κάθε χρήστη σε όλη την χώρα. Από την στιγμή που αυτά τα στάδια ολοκληρωθούν και δεν αποτελούν πια εμπόδια, η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα.

Ο υπουργός σωστά επεσήμανε ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών ύδατος είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει σημαντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην υδροδότηση και στην αποχέτευση. Το σύστημα που εφαρμόζεται στην Αγγλία και την Ουαλία ξεχωρίζει ως παράδειγμα απόλυτα ιδιωτικοποιημένης προσέγγισης. Στη Γαλλία, η παροχή πόσιμου νερού στο περίπου 70% του πληθυσμού γίνεται από ιδιωτικό φορέα. Επίσης, γαλλικές εταιρείες νερού διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις υπηρεσίες ύδρευσης της Ισπανίας. Με την πάροδο των αιώνων, τα συστήματα ύδρευσης στην Ευρώπη έχουν εξελιχθεί με το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα να ηγούνται πότε ο ένας πότε ο άλλος, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές σε διαφορετικές χώρες. Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη η ετερογένεια των ιδιοκτησιακών μοντέλων που συναντιούνται κατά μήκος της ΕΕ, ακόμη και ανάμεσα στα κράτη μέλη. Παρά το γεγονός ότι η ΕΕ είναι φαινομενικά ουδέτερη όσον αφορά το ζήτημα της ιδιοκτησίας του νερού, υπήρξε πρόσφατα μια συζήτηση για το αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί την ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα, μέσω του ρόλου της στη διαμόρφωση των προγραμμάτων διάσωσης για χώρες-μέλη με οικονομική δυσπραγία, καθώς και μέσω των προτάσεών της για μια νέα Οδηγία Δικαιωμάτων/Παραχωρήσεων (Concessions Directive) που διέπουν ορισμένους τύπους συμβάσεων μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Στην περίπτωση των συμφωνιών διάσωσης, η Επιτροπή έχει κατηγορηθεί από αγωνιστές (συμπεριλαμβανομένων των εργατικών συνδικάτων και περιβαλλοντολόγων) για την επιμονή της σε προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που περιλαμβάνουν το ξεπούλημα δημοτικών εταιρειών ύδρευσης. Στην Ελλάδα, η συμφωνία διάσωσης απαιτεί την πώληση των πλειοψηφικών μεριδίων που κατέχει το  κράτος στις εν μέρει ήδη ιδιωτικοποιημένες εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης  της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Πορτογαλία ασκούνται πιέσεις για τη διάθεση της κρατικής εταιρείας νερού. Η Επιτροπή δεν παραδέχεται ότι για τους δικούς της λόγους προωθεί ενεργά την ιδιωτικοποίηση του νερού στις χώρες που βρίσκονται υπό διάσωση, αλλά ακτιβιστές έχουν αναδείξει την εύνοια υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της Επιτροπής σε συμφωνίες αναπτυξιακής βοήθειας και διαπραγματεύσεις διεθνούς εμπορίου. Η Επιτροπή διατηρεί επισήμως ουδέτερη την στάση της όσον αφορά το καθεστώς ιδιοκτησίας των υπηρεσιών ύδατος, επισημαίνοντας ότι τα μέτρα ιδιωτικοποίησης αποφασίζονται και διεξάγονται  από τις ίδιες τις αφερέγγυες εθνικές κυβερνήσεις, προκειμένου να συγκεντρώσουν τα χρήματα για να μπορέσουν να κρατήσουν σε λειτουργία άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

Πιο πρόσφατα, η προτεινόμενη Οδηγία Παραχωρήσεων (Concessions Directive) έχει γίνει μέρος αυτής της συζήτησης. Η Οδηγία θεωρείται απαραίτητη για τη ρύθμιση του τρόπου με τον οποίο οι δημόσιες αρχές των κρατών μελών μπορούν να αναπτύσσουν συνεργασίες με τον ιδιωτικό τομέα για την παροχή υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος. Ένα καλό παράδειγμα παραχώρησης δημόσιων υποδομών είναι πχ μια σύμβαση για τη λειτουργία των δημόσιων υποδομών νερού, όπως επίσης τα  διόδια, η διάθεση των αποβλήτων και η παραγωγή ενέργειας. Η Επιτροπή θεωρεί πρόβλημα το γεγονός ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που να διέπουν την ανάθεση των συμβάσεων αυτών, με αποτέλεσμα να υπάρχει χώρος για φαινόμενα όπως αυτά της απάτης, της ευνοιοκρατίας και της έλλειψης διαφάνειας. Εντωμεταξύ, ενώ το προτεινόμενο κείμενο επαναλαμβάνει ότι σύμφωνα με το άρθρο 345 της Συνθήκης, καμία διάταξη της Οδηγίας δεν μπορεί να υπονομεύει το σύστημα ιδιοκτησίας των κρατών μελών, μιλάει επίσης για “ένα πραγματικό άνοιγμα της αγοράς» όσον αφορά το νερό, την ενέργεια, τις μεταφορές και τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Η γλώσσα και η διατύπωση που χρησιμοποιείται αλλά και ο φόβος για την πρακτική εφαρμογή της Οδηγίας αυτής έχουν οδηγήσει τους αντιδρώντες στο συμπέρασμα ότι η Οδηγία πρέπει να χαρακτηριστεί ως ακόμα μια προσπάθεια για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Η γενικότερη ανησυχία έγκειται στο γεγονός ότι οι συνθήκες που επιβλήθηκαν από την Οδηγία θα οδηγήσουν τις δημόσιες αρχές να θεωρούν ευκολότερο και με μεγαλύτερη νομική υπόσταση να υποβάλλουν προσφορές για τις συμβάσεις παραχώρησης της ύδρευσης αντί να παρέχουν οι ίδιες τις υπηρεσίες.  Όπως και ο Υπουργός O’Dowd στην Ιρλανδία, ο Επίτροπος Εσωτερικών Αγορών κος Μπάρνιερ έχει ταχθεί ενάντια  τέτοιων απαιτήσεων, αρνούμενος ότι η Οδηγία θα έχει τέτοια επίδραση. Σε μια δήλωση στις 23 Ιανουαρίου 2013 διαβεβαίωσε ότι η προτεινόμενη Οδηγία «δε θα οδηγήσει σε αναγκαστική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης. Οι δημόσιες αρχές θα παραμένουν ελεύθερες να επιλέγουν αν οι υπηρεσίες θα παρέχονται άμεσα ή μέσω ιδιωτών» Είναι σαφές ότι αυτό δεν διευθετεί το ζήτημα αφού ένα μήνα αργότερα ο ίδιος προχώρησε στην ασυνήθιστη κίνηση να κάνει μια δήλωση από κοινού με τον Επίτροπο Περιβάλλοντος κο Potocnik  για τον ίδιο σκοπό. Ακολούθησε η συνάντηση της Επιτροπής Εσωτερικών Αγορών και Προστασίας Καταναλωτών στην οποία δεσμεύτηκε να κάνει αλλαγές στο προτεινόμενο κείμενο για να διευκρινίσει τις προθέσεις του :

Σε απάντηση συγκεκριμένων ψευδών κατηγοριών, επιτρέψτε μου να είμαι απολύτως ξεκάθαρος, ακριβής και τυπικός : Η Επιτροπή, δεν προσπαθεί με κανέναν τρόπο να ιδιωτικοποιήσει την διαχείριση της ύδρευσης – ούτε σήμερα ούτε αύριο. Αυτή η οδηγία δεν στοχεύει και δεν θα έχει ως αποτέλεσμα να επιφέρει μια αναγκαστική ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών παροχής πόσιμου νερού. Είμαι αποφασισμένος να προβώ στις αναγκαίες διευκρινήσεις στο κείμενο στις τριμερείς συνομιλίες.

Η επιτροπή, που σε προηγούμενη συνεδρίαση απέρριψε πρόταση για την απομάκρυνση του νερού από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας συνολικά, ψήφισε για  τον τριμερή διάλογο. Μένει να δούμε τι διευκρινίσεις είναι διατεθειμένος να κάνει ο Επίτροπος ως μέρος αυτής της διαδικασίας, αλλά και ο εισηγητής της IMCO, Phillipe Juvin (EPP / Γαλλία), ελπίζει στη συμφωνία ότι το κείμενο θα περιλαμβάνει την υπεύθυνη δήλωση ότι δεν σχεδιάζεται  ιδιωτικοποίηση του νερού. 

Η πολιτική πίεση που έχει αναγκάσει τον Επίτροπο  να αποσαφηνίσει τις προθέσεις του, αποδεικνύει τη βαρύτητα που έχει η δημόσια ιδιοκτησία του νερού σε πολλά μέρη της Ευρώπης.Μια ομάδα πολιτών που καθοδηγείται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων Δημοσίων Υπηρεσιών (EPSU) και περιλαμβάνει τα εργατικά συνδικάτα, καθώς και διαχειριστές δημοσίων επιχειρήσεων ύδρευσης και περιβαλλοντολόγους ηγείται μιας Πρωτοβουλίας Πολιτών, η οποία έχει προσελκύσει πάνω από 1,2 εκατομμύρια υπογραφές από τον Σεπτέμβριο του 2012, ζητώντας εγγυημένα νερό και αποχέτευση για όλους τους πολίτες και τέλος στην απελευθέρωση των υπηρεσιών ύδατος. Το μεγαλύτερο μέρος των υπογραφών αυτών προέρχονται από τη Γερμανία, αλλά η εκστρατεία δεν είναι πολύ μακριά από την επίτευξη του απαιτούμενου αριθμού σε επτά κράτη μέλη. Επίσης, είναι σε εξέλιξη καμπάνιες για την “επαναδημοτικοποίηση” των ιδιωτικών υπηρεσιών νερού, ιδίως στη Γαλλία..

Τι σημαίνει αυτή η συζήτηση σχετικά με την ιδιοκτησία του νερού για την πολιτική υδάτων, και ειδικά η ατζέντα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αποδοτική χρήση των πόρων που είναι μείζονος σημασίας για το Προσχέδιο Προστασίας των Ευρωπαϊκών Υδάτων; Η διασφάλιση της πλήρους εφαρμογής της τιμολόγησης του νερού με την παροχή κινήτρων για την αποδοτική χρήση αποτελεί βασικό στόχο του Προσχεδίου. Η τρέχουσα εμπειρία στην Ιρλανδία είναι μια απόδειξη ότι σε πολλές περιπτώσεις οι πολιτικές που απαιτούνται για την προώθηση της αποδοτικής χρήσης του νερού είναι συχνά τα ίδια με εκείνα που απαιτούνται για την προετοιμασία των δημόσιων συστημάτων νερού για ιδιωτικοποίηση.  Δεν πρέπει να υποτιμώνται στο ελάχιστο οι  φόβοι ότι οι μετρήσεις και πλήρης ανάκτηση του κόστους αποτελούν δούρειο ίππο για το ξεπούλημα των υπηρεσιών ύδατος, με δεδομένου του ιστορικού που υπάρχει με παρόμοιες πολιτικές στον τομέα των αποβλήτων, για παράδειγμα, και τις λιγότερο από πειστικές απαντήσεις από τις ευρωπαϊκές αρχές να είναι εντελώς ουδέτερες στο ερώτημα.Ωστόσο, με την ίδια λογική, δεν υπάρχει τίποτα που να δηλώνει ότι με τις κατάλληλες πολιτικές, η αποδοτική χρήση των πόρων δεν μπορεί να μεγιστοποιηθεί, διατηρώντας παράλληλα τις υπηρεσίες νερού σε δημόσια χέρια. Η ατζέντα της αποδοτικής χρήσης  θα απαιτήσει οπωσδήποτε μια σημαντικό τμήμα της καλής πίστης της κοινής γνώμης – αυτό το συχνά σπάνιο μέσο μπορεί να μεγιστοποιηθεί εάν οι πληθυσμοί διαβεβαιωθούν με πειστικό τρόπο ότι θα συνεχίσουν να έχουν επιλογή στο μοντέλο ιδιοκτησίας των υπηρεσιών τους στις υπηρεσίες ύδρευσης.

Ολόκληρο το άρθρο  του Corporate Europe Observatory (μετάφραση στα ελληνικά SAVEGREEWATER)

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κατά τις τελευταίες εβδομάδες πάει σε μια επιθετική πολιτική δημοσίων σχέσεων ως απάντηση στην αυξανόμενη κριτική για την στάση της υπέρ μιας ατζέντας ιδιωτικοποίησης στον τομέα των υδάτων. Οι επικρίσεις επικεντρώνονται γύρω από τις συνθήκες ιδιωτικοποίησης του νερού που συνδέονται με πακέτα διάσωσης της Τρόικας για την Ελλάδα και την Πορτογαλία, και την προτεινόμενη οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση της πίεσης για την ιδιωτικοποίηση του νερού για όλες τις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης στην Ευρώπη.

Η οδηγία παραχώρησης, η οποία έχει ως δεδηλωμένο στόχο το ανοιγμα των αγορών και την εξάλειψη των «αποκλίσεων μεταξύ των εθνικών καθεστώτων», θα τερματισει την εξαίρεση που μέχρι τώρα υπάρχει για την παροχή πόσιμου νερού και για πρώτη φορά θα υπαχθεί στους κανόνες της ενιαίας αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι προηγούμενες προσπάθειες για να μπει το νερό κάτω από τους κανόνες της ενιαίας αγοράς απέτυχαν λόγω της αντίστασης από την κοινωνία των πολιτών και των ευρωβουλευτών που ήταν αντίθετοι με την εμπορευματοποίηση του νερού , αλλά αυτή τη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν λιγότερο προσεκτικό.

Η οδηγία δεν θα μπορεί άμεσα να αναγκάσει τους δήμους να ιδιωτικοποιήσουν το νερό , αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε «ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα». Οι Δήμοι που έχουν κάποια μορφή ιδιωτικής συμμετοχής στην παροχή νερού , ακόμη και ένα μικρό μέρος, θα πρέπει να δέχονται προσφορές για τις συμβάσεις τους από όλη την ΕΕ. Αυτό θα δώσει σε πολυεθνικές του νερού, όπως οι Suez και Veolia νέες ευκαιρίες για επέκταση. Όλο αυτό έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία στην κοινή γνώμη στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία και αλλού.

Οι ανησυχίες υπάρχουν από την αριστερά προς τη δεξιά, ακόμη και το κυβερνών συντηρητικό κόμμα γερμανική, το CDU, πέρασε στο συνέδριο του ψήφισμα απόρριψης της οδηγίας παραχώρησης ζητώντας να εξαιρεθεί το νερό . Η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ, ωστόσο, έχει μέχρι στιγμής αγνοήσει αυτές τις ανησυχίες. Η οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι σήμερα στην τελευταία φάση της λήψης αποφάσεων, η λεγόμενη διαδικασία τριμερών συσκέψεων με συμμετοχή της Επιτροπής, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ.

Η Ευρωπαική Επιτροπή ανησύχησε ακόμα περισσότερο όταν αυτή της η πρόωθηση για την ιδιωτικοποίηση του νερού προβλήθηκε ευρέως σε τηλεοπτικά προγράμματα στη Γερμανία και την Ολλανδία. Πριν από την ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την οδηγία τον Ιανουάριο, ο Επίτροπος εσωτερικής αγοράς Barnier είχε κατηγορήσει τους αντιπάλους του για “παραπληροφόρηση” και “εκ προθέσεως εσφαλμένη ανάγνωση” της προτεινόμενης οδηγίας. Τον Φεβρουάριο, οι επιθέσεις εναντία σε όσους ασκούσαν κριτική συμπληρώθηκαν με μια επίθεση γοητείας. Ο Barnier μαζί με τον Επίτροπο για το Περιβάλλον Potocnik εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, δηλώνοντας ότι η Επιτροπή «δεν έχει πολιτική υποχρεώνει τα κράτη μέλη να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδατος.” Οι Επίτροποι υποστήριξαν ότι η οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης δεν θα “οδηγήσει, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες στην επιβολή της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης. ”

Αλλά αυτό ήταν ένας έξυπνος τρόπος για να παρακάμψει την κριτική, η οποία δεν είχε επικεντρωθεί στην άμεση “επιβολή” ιδιωτικοποιήσεων, αλλά για μια πολύ επικίνδυνη πρώτη κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, μια κατηγορία που παραμένει αναπάντητη. Αργότερα, τον Φεβρουάριο, ο Επίτροπος Barnier ανακοίνωσε σε συνεντεύξεις του σε γερμανικές και αυστριακές εφημερίδες ότι ο ίδιος είναι πρόθυμος να αλλάξει την οδηγία σχετικά με συγκεκριμένα σημεία ανησυχίας για τους τομείς του νερού των δύο αυτών χωρών. Συγκεκριμένα πρόσφερε να αλλάξει μια ρήτρα στην οδηγία που θα κάλυπτε ένα μικρότερο αριθμό υπηρεσιών ύδρευσης στην οδηγία. Αυτό, προφανώς, σιωπηρά σημαίνει ότι ο Barnier παραδέχεται ότι όντως υπάρχουν λόγοι να φοβόμαστε ότι η οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης θα μπορούσε να οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση από την πίσω πόρτα.

Αλλά η προσφορά του Barnier για μια περιορισμένη τροποποίηση της οδηγίας είναι πολύ μικρή για να κάνει πραγματική διαφορά. Η εκπομπή Μόνιτορ της Γερμανικής τηλεόρασης την περασμένη εβδομάδα εξέτασε την περίπτωση της πόλης της Καρλσρούης, που έχει κατά βάση δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης νερό με περιορισμένη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Επίσης, μετά τις αλλαγές που ανακοίνωσε ο Barnier, η Καρλσρούη θα πρέπει να δημοπρατήσει συμβάσεις παραχώρησης ύδρευσης προς όλην την αγορά της Ε.Ε.,και ο Matthias Maier της Stadtwerke Καρλσρούης ( δημοτικής εταιρείας ύδρευσης) είπε στο Monitor «Η ιδιωτικοποίηση θα έθετε σε κίνδυνο την ποιότητα του νερού και τα πλεονάσματα δεν θα μπορούν να επανεπενδυθούν στο σύστημα υδροδότησης, αλλά πάνε στους μετόχους των πολυεθνικών “. Η ευρωβουλευτής των Πρασίνων Heidi Ruhle είπε στο Monitor “Η πρόταση Barnier δεν είναι κάτι καινούργιο. Πρόκειται για ένα προπέτασμα καπνού για να παρηγορήσει την κοινή γνώμη “. Ο στόχος της οδηγίας, τόνισε, παραμένει ο ίδιος : «το άνοιγμα της αγοράς και η αύξηση της πίεσης προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης».

Οι ισχυρισμοί Barnier ότι η Επιτροπή δεν προωθεί την ιδιωτικοποίηση υπονομεύονται από το γεγονός ότι η Επιτροπή ισχυρίζεται αστειότητες στην υπεράσπιση της απέναντι στις απαιτήσεις της Τρόικας για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα και την Πορτογαλία. Οι εταιρείες ύδρευσης της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, και η εθνική εταιρεία ύδρευσης της Πορτογαλίας είναι προς πώληση ως αποτέλεσμα των απαιτήσεων της τρόικας . Απαντώντας σε επιστολή μη κυβερνητικών οργανώσεων που ρωτούσαν τον Επίτροπο Όλι Ρεν πως η Επιτροπή (ως μέρος της Τρόικα) μπορεί να δικαιολογήσει την επιβολή της ιδιωτικοποίησης στις χώρες αυτές που πλήττονται από την κρίση, η Επιτροπή το περασμένο φθινόπωρο απάντησε ρητά ότι βλέπει την ιδιωτικοποίηση ως δρόμο προς τα εμπρός. Όταν αυτές οι οργανώσεις έστειλαν νέα επιστολή ζητώντας να μάθουν πώς αυτό ταιριάζει με την υποχρέωση που έχει η Ευρωπαική επιτροπή από τη Συνθήκη της ΕΕ να είναι ουδέτερη στην ιδιωτικοποίηση του νερού, η Επιτροπή παρέλειψε να απαντήσει. Μετά από πολλές υπενθυμίσεις και αναμονή πέντε μηνών, οι οργανώσεις υπέβαλαν καταγγελία στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, ο οποίος πιέζει τώρα την Επιτροπή να απαντήσει στην επιστολή.

Οι δηλώσεις Barnier δεν έχουν εντυπωσιάσει τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες συνεχίζουν την εκστρατεία για την εξαίρεση του νερού από την οδηγία παραχωρήσης. Αυτός είναι πράγματι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για αποτραπεί η οδηγία που θα οδηγεί σε πιέσεις για ιδιωτικοποιήσεις. Πάνω από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υπογράψει την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών για το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα, η οποία ρητά ζητά πως “η παροχή νερού και η διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν πρέπει να υπόκεινται σε« κανόνες της εσωτερικής αγοράς »και ότι« οι υπηρεσίες ύδρευσης πρέπει να εξαιρούνται από την απελευθέρωση “. Ο μόνος τρόπος να σεβαστεί την επιθυμία των πολιτών της η ΕΕ θα ήταν σταματήσει την οδηγία παραχωρήσης ή να συμφωνήσει για την εξαίρεση του νερού από την οδηγία. Η μάχη για την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι επομένως μια σημαντική δοκιμασία για τη δημοκρατία στην Ευρώπη.

Δείτε την ερώτηση και την απάντηση του στο βίντεο που ακολουθεί. Δείτε ακόμη στο δεύτερο μεγαλύτερο βίντεο τι μετέφραζε η επαγγελματίας μεταφράστρια της εκδήλωσης για όσους φόραγαν ακουστικά και άκουγαν τις τοποθετήσεις στα ελληνικά αλλά και σε όσους παρακολουθούσαν την εκδήλωση ζωντανά στα ελληνικά μέσω διαδικτύου

 Περισσότερα σχετικά με το μορατόριουμ κατά των Suez Veolia Saur εδώ.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΉ ΕΠΙΤΡΟΠΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΝΤΙΤΡΑΣΤ: Η Ε.ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΙΝΕΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΣΤΟΝ ΓΑΛΛΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΥΔΑΤΩΝ Βρυξέλλες, 18 Ιανουαρίου 2012 – Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κίνησε επίσημη διαδικασία αντιμονοπωλιακή για να διερευνήσει αν οι γαλλικές επιχειρήσεις Saur, Suez Environnement / Lyonnaise des Eaux και Veolia, μαζί με την εμπορική τους ένωση Επαγγελματική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Υδάτων (“FP2E”), έχουν συντονίσει τη συμπεριφορά τους στη γαλλική αγορά νερού και υγρών αποβλήτων, κατά παράβαση των αντιμονοπωλιακών κανόνων. Η έναρξη της διαδικασίας σημαίνει ότι η Επιτροπή θα αντιμετωπίσει την υπόθεση ως θέμα προτεραιότητας. Αυτό δεν προδικάζει το αποτέλεσμα της έρευνας. Η Επιτροπή θα εξετάσει κατά πόσον οι εμπλεκόμενες επιχειρήσεις έχουν συντονίσει τη συμπεριφορά τους στις αγορές για τις υπηρεσίες ύδρευσης και λυμάτων στη Γαλλία, ιδίως όσον αφορά τα στοιχεία των τιμών που χρεώνονται στους τελικούς καταναλωτές, σε αντίθεση με το άρθρο 101 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Η παροχή αυτών των υπηρεσιών ανατίθεται από τις τοπικές αρχές σε ιδιωτικές εταιρείες. Η διάρκεια των αντιμονοπωλιακών ερευνών εξαρτάται από έναν αριθμό παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της πολυπλοκότητας της κάθε περίπτωσης, τον βαθμό στον οποίο οι ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις συνεργάζονται με την Επιτροπή και την άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας. Ιστορικό διερεύνησης στον γαλλικό τομέα των υδάτων Τον Απρίλιο του 2010, η Επιτροπή πραγματοποίησε αιφνιδιαστικές επιθεωρήσεις στις εγκαταστάσεις του πολλών γαλλικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο νερό και τις υπηρεσίες επεξεργασίας λυμάτων αγορές (βλ. MEMO/10/134). Στο πλαίσιο της ίδιας αντιμονοπωλιακής έρευνας, η Επιτροπή επέβαλε κυρώσεις στη Suez Environnement και τη θυγατρική της Lyonnaise des Eaux (LDE) ύψους 8 εκατ. € για την παραβίαση σφραγίδων που τίθενται από την Επιτροπή σε μια επιθεώρηση κατά την έρευνα της στις εγκαταστάσεις LDE τον Απρίλιο του 2010 (βλ. IP / 11/632). Γενικές πληροφορίες για σχετικές έρευνες Το άρθρο 101 της ΣΛΕΕ απαγορεύει τις συμφωνίες και τις εναρμονισμένες πρακτικές που ενδέχεται να επηρεάσουν το εμπόριο και να εμποδίσουν ή να περιορίσουν τον ανταγωνισμό. Η εφαρμογή αυτής της διάταξης ορίζεται στον κανονισμό Antitrust (Κανονισμός 1/2003) που μπορεί να εφαρμοστεί από την Επιτροπή και από τις εθνικές αρχές ανταγωνισμού των κρατών μελών της ΕΕ. Νομική βάση γι \’αυτό το στάδιο της διαδικασίας αποτελεί το άρθρο 11 (6) του κανονισμού  Antitrust. Το άρθρο 11 (6) προβλέπει ότι η έναρξη της διαδικασίας απαλλάσσει τις αρχές ανταγωνισμού των κρατών μελών από την αρμοδιότητά τους να εφαρμόσουν επίσης τους κοινοτικούς κανόνες περί ανταγωνισμού. Επιπλέον, το άρθρο 16 (1) του ίδιου κανονισμού προβλέπει ότι τα εθνικά δικαστήρια πρέπει να αποφεύγουν να λαμβάνουν αποφάσεις που ενδέχεται να συγκρούονται με απόφαση που σκοπεύει να λάβει η Επιτροπή στο πλαίσιο της διαδικασίας που έχει ξεκινήσει. Η Επιτροπή ενημέρωσε τις εταιρείες και τις αρχές ανταγωνισμού των κρατών μελών ότι έχει ανοίξει επίσημα τη διαδικασία στην παρούσα υπόθεση. Επαφές:  Marisa Gonzalez Iglesias (+32 2 295 19 25) Maria Madrid Pina (+32 2 295 45 30)   [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row] [vc_row] [vc_column width=”1/1″][vc_separator width=”1/1″ el_position=”first last”][/vc_column][/vc_row] [vc_row] [vc_column width=”1/1″][vc_message color=”alert-info” width=”1/1″ el_position=”first last”] Δεύτερες σκέψεις εκ του πονηρού… Αν και το άκουσμα της είδησης είναι στην αρχή θετικό, το αποτέλεσμα της διαδικασίας θα κρίνει αν η έρευνα που διεξάγεται, (που ουσιαστικά αναλαμβάνει κεντρικά το έργο της διερεύνησης της υπόθεσης παίρνοντάς τη από τα χέρια των εθνικών αρχών ανταγωνισμού αλλά και τα εθνικά δικαστήρια όπως αναφέρει και το ίδιο το δελτίο τύπου της Κομισιόν) θα δώσει ουσιαστικούς καρπούς ή θα λειτουργήσει ως ένας “αερόσακος ασφαλείας” που άνοιξε στο Ευρωπαϊκό τοπίο συγκρούσεων ώστε οι εν λόγω εταιρίες να πέσουν στα μαλακά…   Αναμένουμε… [/vc_message][/vc_column][/vc_row] [vc_row] [vc_column width=”1/1″][vc_separator width=”1/1″ el_position=”first last”][/vc_column][/vc_row]