Το άρθρο που προστέθηκε στο Σύνταγμα της Σλοβενίας είναι το εξής:
Άρθρο 70α (Δικαίωμα σε πόσιμο νερό)
Όλοι έχουν δικαίωμα σε πόσιμο νερό. Οι υδάτινες πηγές είναι δημόσιο αγαθό που διαχειρίζεται το κράτος. Οι υδάτινες πηγές χρησιμοποιούνται κυρίως γιατην βιώσιμη παροχή πόσιμου νερού οικιακής χρήσης και σε σχέση με αυτήν τους τη χρήση δεν θεωρούνται εμπορεύσιμο προϊόν. Το πόσιμο νερό παρέχεται προς το δημόσιο και τα νοικοκυριά από το κράτος μέσω των τοπικών κοινοτήτων απευθείας και χωρίς κέρδος.
“Από τις 30 Ιανουαρίου 2016 μέχρι τις 11 Μαρτίου 2016, συγκεντρώσαμε περισσότερες από 51,000 υπογραφές προκειμένου να εγγράψουμε το δικαίωμα στο νερό στο Σύνταγμα. Παραδώσαμε τη λίστα στο Κοινοβούλιο στις 11 Μαρτίου. Έχουμε δηλαδή ως σήμερα μαζί μας το 3% των εκλογέων. Αφότου παραδώσαμε τις υπογραφές συνεχίσαμε την προσπάθειά μας ασκώντας θετικές πιέσεις και συζητώντας το θέμα με επαγγελματίες νομικούς. Ανοίξαμε διάλογο και με τις δημόσιες αρχές που έχουν στην ευθύνη τους το νερό, τα πολιτικά κόμματα και εκπροσώπους φορέων. Σκοπός των δράσεών μας ήταν να γραφεί καθαρά στο Σύνταγμα ότι το νερό και οι υδάτινες πηγές είναι ένα φυσικό δημόσιο αγαθό για το οποίο κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Ότι όλοι έχουμε δικαίωμα σε πόσιμο νερό, ότι η παροχή νερού προς τον πληθυσμό δεν μπορεί να είναι ιδιοκτησία οποιασδήποτε ιδιωτικής εταιρίας οποιουδήποτε τύπου και ότι η παροχή νερού στο κοινό είναι μια υπηρεσία που δεν πρέπει να παράγει κέρδος. Θέλαμε επίσης να γραφεί ότι η παροχή νερού προς τον πληθυσμό είναι απόλυτη προτεραιότητα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη εκμετάλλευση σε περιπτώσεις κρίσεων ξηρασίας ή άλλων κρίσεων και τέλος ότι η διαχείριση των υδάτινων πηγών πρέπει να είναι βιώσιμη και να διέπεται από διαγενεακή αλληλεγγύη. Εγγράφοντας το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό στο Σύνταγμά μας, σκεφτόμαστε για το μέλλον στο παρόν, και δείχνουμε στην Ευρώπη και τον κόσμο ότι το πόσιμο νερό στη Σλοβενία είναι δημόσιο αγαθό, δεν μπορεί και δεν θα ιδιωτικοποιηθεί και πρέπει για πάντα να χρησιμοποιείται κυρίως για τον πληθυσμό (και τα ζώα) και μόνο ύστερα από αυτό για οικονομικούς σκοπούς ή σκοπούς εξαγωγών, αν και εφόσον αυτό επιτρέπεται από το υδάτινο απόθεμα», είναι η ανακοίνωση των ακτιβιστών «Πρωτοβουλία Πολιτών για τη Σλοβενία και την ελευθερία, το νερό στο Σύνταγμα, το νερό στη συνείδηση»
Εχθές το βράδυ το Κοινοβούλιο έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία. Με 64 ψήφους υπέρ και καμιά κατά στη Βουλή των 90 εδρών, το άρθρο προστέθηκε στο Σύνταγμα της χώρας διαβεβαιώνοντας πως «όλοι έχουν δικαίωμα σε πόσιμο νερό». Το κεντροδεξιό κόμμα SDS απείχε από την ψηφοφορία λέγοντας πως μια τέτοια προσθήκη «δεν ήταν απαραίτητη και είχε ως μόνο στόχο την αύξηση της πολιτικής επιρροής του κυβερνώντος κόμματος». Αξίζει να σημειωθεί ότι η Σλοβενία είναι ορεινή, πλούσια σε υδάτινες πηγές και περισσότερο από το μισό της έδαφος σκεπάζεται από δάση.
Ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός Miro Cerar υποστήριξε το νομοσχέδιο λέγοντας ότι η χώρα του, μια χώρα με πληθυσμό 2 εκ. πρέπει «να προστατεύσει το νερό, τον υγρό χρυσό του 21ου αιώνα στο υψηλότερο νομικό επίπεδο». «Το νερό της Σλοβενίας είναι εξαιρετικής ποιότητας και λόγω της αξίας του στο μέλλον πρόκειται σίγουρα να στοχοποιηθεί από τις ορέξεις των πολυεθνικών εταιριών. Καθώς θα γίνεται ένας ολοένα και πιο πολύτιμος πόρος στο μέλλον, η πίεση θα αυξηθεί και δεν θα πρέπει να ενδώσουμε», είπε ο Cerar.
Η Σλοβενία έγινε η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που προσέθεσε το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό στο Σύνταγμά της αν και σε 17 χώρες αυτό ισχύει ήδη (Κονγκό, Αίγυπτος, Κένυα, Μαρόκο, Νίγηρας, Σομαλία, Νότια Αφρική, Τυνησία, Ουγκάντα, Ζιμπάμπουε, Βολιβία, Εκουαδόρ, Μεξικό, Νικαράγουα, Ουρουγουάη, Μαλβίδες, Φίτζι)
Χθες βράδυ το Εθνικό κοινοβούλιο της Σλοβενίας πέρασε μια προσθήκη στο Σύνταγμα και εισήγαγε ένα νέο άρθρο που αναγνωρίζει το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό. Η προσθήκη βεβαιώνει ότι το νερό πρέπει να αντιμετωπίζεται ως δημόσιο αγαθό που να το διαχειρίζεται το κράτος και όχι ως προϊόν και ότι το πόσιμο νερό πρέπει να παρέχεται από τον δημόσιο τομέα σε μη κερδοσκοπική βάση. Πρόκειται για μια μεγάλη επιτυχία των Σλοβένων ακτιβιστών και του λαού της Σλοβενίας.
«Πολίτες σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση κινητοποιήθηκαν προκειμένου να ενταχθεί το ανθρώπινο δικαίωμα σε νερό και υγιεινή όπως αποφασίστηκε από τον ΟΗΕ και στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξακολουθεί να αγνοεί σχεδόν 2 εκ. πολίτες στην πρώτη επιτυχημένη Πρωτοβουλία Ευρωπαίων Πολιτών. Ο κομισάριος Vella θα πρέπει να ακούσει τους πολίτες και να ακολουθήσει το παράδειγμα της Σλοβενίας το συντομότερο δυνατόν», δήλωσε ο Jan Willem Goudriaan, ο γγ. της EPSU.
Το νερό είναι ένα επίμαχο θέμα στη Σλοβενία, καθώς αρκετές ξένες εταιρίες από τον χώρο των τροφίμων και των αναψυκτικών αγοράζουν δικαιώματα σε μεγάλες εκτάσεις από υδάτινα αποθέματα της χώρας. Επίσης, η κυβέρνηση της Σλοβενίας έχει εκφράσει ανησυχίες για τις συνέπειες των εμπορικών συμφωνιών όπως η CETA σχετικά με την διατήρηση της ικανότητάς της να ελέγχει και να ρυθμίζει αυτά τα αποθέματα.[1].
“Οι εμπορικές συμφωνίες και οι μηχανισμοί επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους δύνανται να μειώσουν την ικανότητα των κρατών να παίρνουν πίσω υπό δημόσιο έλεγχο υδάτινα αποθέματα όταν υπάρχουν ξένοι επνδυτές, όπως στη Σλοβενία. Για να μπορέσουν να εγγυηθούν το ανθρώπινο δικαίωμα σε αυτό τον βασικό πόρο, το Ευρωκοινοβούλιο και το Κοινοβούλιο της Σλοβενίας θα πρέπει να αρνηθούν να επικυρώσουν την CETA όταν θα τεθεί σε ψηφοφορία τους επόμενους μήνες», δήλωσε ο David Sánchez, διευθυντή της Food & Water Europe.
Η προσθήκη στο Σύνταγμα είναι το αποτέλεσμα πρωτοβουλίας πολιτώ νπου συνέλλεξαν 51,000 υπογραφές προκειμένου να προτείνουν αυτή την προσθήκη. [2].
“Καλωσορίζουμε την εισαγωγή του ανθρώπινου δικαιώματος σε νερό στο Σύνταγμα της Σλοβενίας, ως ένα σπουδαίο αποτέλεσμα της δράσης των πολιτών. Τώρα η κοινωνία των πολιτών θα πρέπει να μείνει ενεργή προκειμένου να εγγυηθεί μια δημοκρατική και διαφανή δημόσια διαχείριση ολόκληρου του κύκλου του νερού, βασισμένη στη συμμετοχή πολιτών και εργαζόμενων», δήλωσε η Jutta Schütz, εκπροσωπώντας το Ευρωπαϊκό Κίνημα Νερού.
*Το SAVEGREEKWATER είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κινήματος Νερού από το 2012.
——
Notes
[1] Η κυβέρνηση της Σλοβενίας εξέφρασε ανησυχίες για την αμφισημία όρων όπως «εμπορική χρήση μιας υδάτινης πηγής» μέσα στο κείμενο της CETA, καθώς επίσης και για το πώς η συνθήκη θα εφαρμοστεί σε ό,τι αφορά υπάρχοντα δικαιώματα χρήσης και τη δυνατότητα των κυβερνήσεων να μπορούν στο μέλλον να βάλουν όρια σε υπάρχουσες παραχωρήσεις χωρίς μεταξύ άλλων να υπόκεινται σε διώξεις μέσω του ICS. Το σχετικό έγγραφο είναι αυτό: https://europeanwater.org/images/pdf/Slovenia-questions-on-Water_14-9-2016.pdf
[2] Περισσότερες πληροφορίες για την πρωτοβουλία πολιτών μπορείτε να βρείτε εδώ https://voda.svoboda.si/
]]>
Οργανώσεις και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών στα πεδία της κοινωνικής δικαιοσύνης, του περιβάλλοντος και συνδικάτων στην Ευρώπη χειροκροτούν την πόλη της Βέρνης για το νέο της τολμηρό βήμα προς την προστασία του νερού ως κοινωνικού αγαθού. Η Βέρνη είναι η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που γίνεται Blue Community, “μπλε κοινότητα”. Το Blue Planet Project που ξεκίνησε και εδρεύει στον Καναδά, είναι ένα σύστημα πιστοποίησης για δήμους και κοινότητες που απαιτεί οι δημοτικές αρχές να περάσουν νομοθεσία που να αναγνωρίζουν το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα και να δέσμευονται με συγκεκριμένα μέτρα για την προώθηση και την προστασία των δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, νομοθεσία απαραίτητη για να χαρακτηριστούν “μπλέ δήμοι”. Και στα δικά μας!
Η Aqua Publica Europea, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων Δημοσίων Υπηρεσιών (EPSU), η Food & Water Europe, οι Διεθνείς Δημόσιες Υπηρεσίες και το Transnational Institute ελπίζουν ότι αυτό θα οδηγήσει σε πολλές ακόμη Μπλε Κοινότητες σε ολόκληρη την ήπειρο. Μετά τη συλλογή των περίπου 2 εκατομμυρίων υπογραφών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαιτώντας το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό και την αποχέτευση μέσω της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών, η κοινωνία των πολιτών ελπίζει ότι οι τοπικές κυβερνήσεις θα υιοθετήσουν αυτό τη δημοτική πρωτοβουλία στην υπόλοιπη Ελβετία και σε όλη την Ευρώπη.
Το Blue Community project αναφέρει ότι, «επειδή το νερό είναι κεντρικής σημασίας στην ανθρώπινη δραστηριότητα, θα πρέπει να διέπεται από τις αρχές που επιτρέπουν την ορθολογική χρήση, την ίση κατανομή και υπεύθυνη διαχείριση, προκειμένου να διατηρηθεί για τη φύση και τις μελλοντικές γενιές.“
Ενώ ένας αυξανόμενος αριθμός των καναδικών δήμων έχουν γίνει “μπλε”, η Βέρνη είναι η πρώτη πόλη στην Ευρώπη που λαμβάνει το μπλε πιστοποιητικό κοινοτήτων. Η παγκοσμίου φήμης Καναδή συγγραφέας και ακτιβίστρια του νερού, Maude Barlow βρέθηκε στη Βέρνη για να παραδώσει το πιστοποιητικό στο Δημοτικό Συμβούλιο κατά τη διάρκεια τελετής που πραγματοποιήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου στις 9:00 στο Erlacherhof. Μαζί με την πόλη, το Πανεπιστήμιο της Βέρνης και η εκκλησία Evangelisch–reformierte Kirchgemeinde Bern–Johannes έχουν περάσει τις δικές τους αποφάσεις για να γίνουν επίσης “μπλε” και θα λάβουν τα πιστοποιητικά.
Για τις δηλώσεις της Maude Barlow: https://canadians.org/sites/default/files/water/bluecommunities/Barlow-Blue Community-Bern.pdf
Περισσότερα για το Blue Communities Project, επισκεφθείτε το: https://www.canadians.org/bluecommunities
Δελτίο τύπου της Πόλης της Βέρνης: Blue Community” Labels Awarded to the City and the University of Bern
]]>11 Φεβρουαρίου 2013
ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ
“ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ!”
(Bρυξέλλες 11 Φεβρουαρίου) Από χθες η πρώτη εκστρατεία της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών (European Citizens Initiative – ECI) με θέμα «το Νερό είναι Κοινωνικό Δικαίωμα» κατέχει μια θέση στην ιστορία ως η πρώτη τέτοια που συγκέντρωσε πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές. Η Anne-Marie Perret, Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτών ανεκοίνωσε: «Η επίτευξη αυτού του στόχου –η συνομολόγηση από ένα και πλέον εκατομμύριο Ευρωπαίους πολίτες πως το νερό και η δημόσια υγεία είναι κοινωνικά δικαιώματα – είναι μια μεγάλη επιτυχία. Ευχαριστούμε όλους όσοι συνέδραμαν τον αγώνα μας με την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε μέχρι αυτό το ισχυρό μήνυμα να γίνει αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Καταφέραμε να υπερκεράσουμε όχι μόνο τα προβλήματα που είχαν στην αρχή εμφανισθεί αλλά και, κυρίως, τα νομικά και τεχνικά εμπόδια που έχουν επιβληθεί από την Επιτροπή και τα Κράτη-Μέλη» Η εκστρατεία της ECI «το Νερό είναι Κοινωνικό Δικαίωμα» δεν πέτυχε μόνο επειδή συγκεντρώθηκαν πλέον του ενός εκατομμυρίου υπογραφές αλλά και επειδή μέσω αυτής πραγματοποιήθηκε ένας διάλογος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Το 2013 είναι το Ευρωπαϊκό Έτος των Πολιτών. Μόνο στη διάρκεια του Ιανουαρίου ο ιστότοπός μας δέχθηκε πάνω από ενάμιση εκατομμύριο επισκέψεις συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία ενός χώρου διευρωπαϊκού διαλόγου στον οποίο συμμετείχε μεγάλος αριθμός πολιτών. Η ECI θα συνεχίσει την συλλογή υπογραφών ώστε ν’ ακουσθεί η φωνή όσο το δυνατόν περισσοτέρων πολιτών απ΄ όσο το δυνατό περισσότερες χώρες. Στις 22 Μαρτίου θα γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό έχοντας συγκεντρώσει πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές εναντίον της ιδιωτικοποίησης των υδατικών πόρων αλλά και για την αποδοχή από την Ευρωπαϊκή Ένωση του ανθρωπίνου δικαιώματος σε ελεύθερο νερό και σε δημόσια υγεία. Για περισσότερες πληροφορίες: Pablo Sanchez, [email protected] 0032 (0) 474 62 66 33 Η EPSU είναι η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εργαζομένων σε Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, εκπροσωπεί δε περίπου οκτώ εκατομμύρια εργαζομένους, οργανωμένους σε περισσότερες από 275 Ενώσεις στους τομείς ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, δημόσιας υγείας, αποκομιδής απορριμάτων, δημόσιας διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλες της χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων και των ανατολικών. Η EPSU είναι ο ευρωπαϊκός τομέας της Public Services International (PSI). [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row] [vc_row] [vc_column width=”1/1″][vc_column_text width=”1/1″ el_position=”first last”] [box type=”info”] Η νομική βάση για την πρωτοβουλία πολιτών περιγράφεται στο άρθρο 11 παρ.4 τηε Ευρωπαϊκής συνθήκης και στο άρθρο 24 παρ.1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ε.Ε. Και τα δυο άρθρα εισήχθησαν για πρώτη φορά με τη συνθήκη της Λισσαβόνας. [/box] [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
]]>Ψήφισμα που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση [χωρίς αναφορά σε μια Κεντρική Επιτροπή Α/ 64/L. 63/Rev. 1 και Add.1)] 64/292.
Το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό και την αποχέτευση
Η Γενική Συνέλευση, υπενθυμίζοντας τα ψηφίσματα 54/175 της 17ης Δεκεμβρίου 1999 σχετικά με το δικαίωμα στην ανάπτυξη, την 55/196 της 20ης Δεκεμβρίου 2000, κατά την οποία ανακύρηξε το 2003 Διεθνές Έτος του γλυκού νερού, την 58/217 της 23ης Δεκεμβρίου 2003, με την οποία ανακήρυξε την διεθνή δεκαετία για δράση, “Νερό για τη Ζωή”, 2005-2015, την 59/228 της 22ης Δεκεμβρίου 2004, την 61/192 της 20ης Δεκεμβρίου 2006, με την οποία ανακήρυξε το 2008 Διεθνές Έτος Υγειονομίας, και την 64/198 της 21ης Δεκεμβρίου 2009 σχετικά με την ενδιάμεση συνοπτική αναθεώρηση της εφαρμογής της Διεθνούς Δεκαετίας για την ανάληψη δράσης, “Νερό για τη Ζωή”, Ατζέντα 21 Ιουνίου 1992,1 την Habitat Agenda του 1996,· 2 το σχέδιο δρασης Mar del Plata του 1977 που υιοθετήθηκε από τη διάσκεψη για το νερό των Ηνωμένων Εθνών 3 και τη Διακήρυξη του Ρίο για το περιβάλλον και την ανάπτυξη του Ιουνίου 1992,4
Υπενθυμίζοντας επίσης την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, 5 το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, 6 το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, 6 την Διεθνή Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών φυλετικών διακρίσεων, 7 της σύμβασης για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών, 8 τη σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, 9 τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες10 και τη Σύμβαση της Γενεύης σχετικά με την προστασία των αμάχων σε καιρό πολέμου, της 12ης Αυγούστου 1949,11
Υπενθυμίζοντας, εξάλλου όλα τα προηγούμενα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής, μεταξύ άλλων των ψηφισμάτων του Συμβουλίου 7/22 της 28ης Μαρτίου 200812 και 12/8 της 1 ης οκτωβρίου 2009,13 που σχετίζονται με το ανθρώπινο δικαίωμα σε ασφαλή και καθαρό πόσιμο νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής, γενικό σχόλιο ν.15 (2002) της Επιτροπής για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, για το δικαίωμα στο νερό (άρθρα 11 και 12 του Διεθνούς Συμφώνου για τα οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα) 14 και την έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σχετικά με το πεδίο εφαρμογής και το περιεχόμενο των σχετικών υποχρεώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με ισότιμη πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, 15 καθώς και την έκθεση του ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα σχετικά με το ζήτημα των υποχρεώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση, 16
Ανησυχεί βαθύτατα για το γεγονός ότι περίπου 884 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και ότι περισσότερα από 2,6 δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής, και εκφράζοντας την ανησυχία της για το γεγονός ότι περίπου 1,5 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν και 443 εκατομμυρίων σχολικών ημερών χάνονται κάθε χρόνο εξαιτίας ασθενειών που σχετίζονται με την έλλειψη καθαρού νερού και αποχέτευσης,
Αναγνωρίζοντας τη σημασία της ισότιμης πρόσβασης σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση ως αναπόσπαστο στοιχείο της υλοποίησης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιβεβαιώνοντας την ευθύνη των Κρατών για την προώθηση και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο είναι οικουμενικά, αδιαίρετα, αλληλεξαρτώμενα και αλληλένδετα, και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε παγκόσμιο επίπεδο, με δίκαιο και ισότιμο τρόπο, με τους ίδιους όρους και με την ίδια έμφαση, λαμβάνοντας υπόψη τη δέσμευση που αναλήφθηκε από τη διεθνή κοινότητα για την πλήρη επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, και τονίζοντας ότι, στο πλαίσιο αυτό, η αποφασιστικότητα των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, όπως εκφράζεται στη Δήλωση για τη Χιλιετηρίδα των Ηνωμένων Εθνών, 17 να μειωθεί κατά το ήμισυ, ως το 2015, το ποσοστό των ατόμων που δεν είναι σε θέση να εξεύρουν ή να αντέξουν οικονομικά ασφαλές πόσιμο νερό, όπως συμφωνήθηκε στο Σχέδιο Εφαρμογής της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής για την Αειφόρο Ανάπτυξη ( “Γιοχάνεσμπουργκ Σχέδιο Εφαρμογής” ), 18 να μειωθεί κατά το ήμισυ ο αριθμός των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής,
1. Αναγνωρίζει το δικαίωμα σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο είναι απαραίτητο για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
2. Καλεί τα κράτη μέλη και τους διεθνείς οργανισμούς να παράσχουν χρηματοδοτικούς πόρους, ανάπτυξη ικανότητας και μεταφορά τεχνολογίας, μέσω διεθνούς βοήθειας και συνεργασίας, ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, προκειμένου να ενταθούν οι προσπάθειες για να παρέχουν ασφαλές, καθαρό, προσπελάσιμο και οικονομικά προσιτό πόσιμο νερό και αποχέτευση για όλους
3. Εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να ζητήσει από την ανεξάρτητη εμπειρογνώμονα για τις υποχρεώσεις σχετικα με τα ανθρώπινα δικαιώματα που συνδέονται με την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση να υποβάλλει ετήσια έκθεση προς τη Γενική Συνέλευση,13 και την ενθαρρύνει να συνεχίσει να εργάζεται σε όλες τις πτυχές της εντολής που έχει λάβει και, σε διαβούλευση με όλες τις σχετικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών, τους πόρους και τα προγράμματά του, προκειμένου να περιλάβει στην έκθεσή της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατά την εξηκοστή έκτη συνεδρίαση, τις κυριότερες προκλήσεις που συνδέονται με την υλοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής και τις συνέπειές τους για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.
108η Συνεδρίαση Ολομέλειας 28 Ιουλίου 2010
_______________
1 Report of the United Nations Conference on Environment and Development, Rio de Janeiro, 3–14 June 1992, vol. I, Resolutions Adopted by the Conference (United Nations publication, Sales No. E.93.I.8 and corrigendum), resolution 1, annex II. 2 Report of the United Nations Conference on Human Settlements (Habitat II), Istanbul, 3–14 June 1996 (United Nations publication, Sales No. E.97.IV.6), chap. I, resolution 1, annex II. 3 Report of the United Nations Water Conference, Mar del Plata, 14–25 March 1977 (United Nations publication, Sales No. E.77.II.A.12), chap. I. 4 Report of the United Nations Conference on Environment and Development, Rio de Janeiro, 3–14 June 1992, vol. I, Resolutions Adopted by the Conference (United Nations publication, Sales No. E.93.I.8 and corrigendum), resolution 1, annex I. 5 Resolution 217 A (III). 6 See resolution 2200 A (XXI), annex. 7 United Nations, Treaty Series, vol. 660, No. 9464. 8 Ibid., vol. 1249, No. 20378. 9 Ibid., vol. 1577, No. 27531. A/RES/64/292 10 Resolution 61/106, annex I. 11 United Nations, Treaty Series, vol. 75, No. 973. 12 See Official Records of the General Assembly, Sixty-third Session, Supplement No. 53 (A/63/53), chap. II. 13 See A/HRC/12/50 and Corr.1, part one, chap. I. 14 See Official Records of the Economic and Social Council, 2003, Supplement No. 2 (E/2003/22), annex IV. 15 A/HRC/6/3. 16 A/HRC/12/24. 17 See resolution 55/2. 18 See Report of the World Summit on Sustainable Development, Johannesburg, South Africa, 26 August–4 September 2002 (United Nations publication, Sales No. E.03.II.A.1 and corrigendum), chap. I, resolution 2, annex. A/RES/64/292
]]>