Το περασμένο καλοκαίρι 81.000 οικιακοί καταναλωτές στο Pittsburgh έλαβαν μιαν ανησυχητική επιστολή από την τοπική επιχείρηση ύδρευσης: η ανάλυση του πόσιμου νερού, έτσι όπως βγαίνει από τη βρύση, είχε αναδείξει υψηλή περιεκτικότητα σε μόλυβδο σε ποσοστό 17% των ελεγχθέντων δειγμάτων. Η επιστολή κατέληγε πως αυτό μπορεί να επιφέρει σοβαρά προβλήματα rστην υγεία των χρηστών.
Η κατάσταση είλκυσε την προσοχή του καθηγητή (Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια) Marc Edwards, του ίδιου που είχε συμμετάσχει στην ανάδειξη της κρίσης ύδρευσης στο Flint του Michigan. Σε συνέντευξη που παρεχώρησε στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό WPXI, ανάφερε ότι τα επίπεδα είναι συγκρίσιμα προς τα ανιχνευθέντα στο Flint.
Μέχρι πρόσφατα τα επίπεδα μολύβδου στο Pittsburgh ήσαν απολύτως κανονικά. Τι έχει λοιπόν συμβεί;
Ας πάμε λίγο πίσω: Το 2012 η πόλη είχε το εξής πρόβλημα: αν και το νερό της ήταν καθαρό το δίκτυο (χτισμένο έως και έναν αιώνα πρωτύτερα) χρειαζόταν επειγόντως αποκατάσταση. Η αρμοδία, Pittsburgh Water and Sewer Authority, υπέφερε από σωρεία διοικητικών και διαχειριστικών προβλημάτων: οι κάτοικοι/χρήστες παραπονούνταν για κακή εξυπηρέτηση και υψηλές χρεώσεις ενώ, μετά από σειρά εσφαλμένων οικονομικών επιλογών κατά την διάρκεια της περασμένης δεκαετίας η επιχείρηση παρουσίαζε χρέη ύψους αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.
Σ’ αυτό η επιχείρηση ύδρευσης του Pittsburgh δεν είναι μόνη: παντού στις ΗΠΑ τοπικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας προσπαθούν ν’ ανταπεξέλθουν στην ολοένα μειούμενη πολιτειακή χρηματοδότηση αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα προβλήματα λόγω απηρχαιωμένων δικτύων. Πολλές στρέφονται στην παραχώρηση της διαχείρισης σε ιδιώτες.
Αυτή του Pittsburgh στράφηκε στην Veolia: είναι γαλλική, εδρεύει στο Παρίσι και ασχολείται, μεταξύ άλλων, με την «παροχή τυποποιημένων, οικονομικά αποδοτικών λύσεων που οδηγούν στην βέλτιστη χρήση των δικτύων, συνδυασμένη με προστασία του περιβάλλοντος και μιαν καλύτερη ποιότητα ζωής». Η Veolia παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες ή αναλαμβάνει την διαχείριση υπηρεσιών ύδρευσης, αποχέτευσης και ενέργειας σε 530 πόλεις στην βόρεια Αμερική: προσφάτως υπεγράφησαν σχετικές συμβάσεις με τις υπηρεσίες στην Νέα Υόρκη, την Νέα Ορλεάνη και την Ουάσιγκτον. Το περασμένο έτος η Veolia, που επιχειρεί σε 68 χώρες, κατέγραψε έσοδα της τάξης των $27 δις.
Το Pittsburgh προσέλαβε την Veolia που ανέλαβε την διαχείρισή της και παρέσχε μιαν ομάδα ειδικευμένων στελεχών, με σκοπό να συνδράμει την επιχείρηση σε θέματα αποτελεσματικότητας βοηθώντας την να εξοικονομήσει (δημόσιο) χρήμα. Η αμοιβή της Veolia ορίσθηκε στο 50% περίπου των ποσών που έτσι θα εξοικονομούνταν.
Υπό την διοίκηση του Jim Good, στελέχους της Veolia που ανέλαβε προσωρινός διευθυντής, η PWSA προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές οι οποίες φάνηκαν να λειτουργούν. Μέσα σ’ ένα έτος η αναμονή στην εξυπηρέτηση πελατών έπεσε στο μισό. Η τροποποίηση μισθωτηρίων για τις εγκαταστάσεις της επιχείρησης, η εύρεση νέων πελατών και άλλες ενέργειες οδήγησαν σε εξοικονόμηση περίπου $2 εκατομμυρίων.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2013 στην Pittsburgh Post-Gazette, η Veolia άλλαξε και την νοοτροπία της PWSA: αντί μιας απομακρυσμένης διοίκησης ο Good συνδιαλεγόταν με τους εργαζομένους σε πρόχειρα γεύματα (πίτσα και χάμπουργκερ) κάθε εβδομάδα. Κατά την διάρκεια ενός bbq το 2012 ο Good δήλωσε: «Βρισκόμαστε εδώ για να συνεργασθούμε με τους εργαζομένους σαν συνεταίρους μας». Πάλι σε δήλωσή του στην Post-Gazette είπε ότι παρέσχε διαβεβαιώσεις πως δεν θα προέβαινε σε απολύσεις διακηρύττοντας πως με την συνεργασία διοίκησης και εργαζομένων μπορούσαν να επιτευχθούν τα πάντα.
‘Όμως, μέχρι το τέλος του 2015, η επιχείρηση απέλυσε είκοσι τρείς εργαζομένους στους οποίους περιλαμβάνονταν το επιτελείο της διεύθυνσης ποιότητας και ασφάλειας και οι προϊστάμενοι των οικονομικών και τεχνικών υπηρεσιών (αυτά προκύπτουν από έγγραφα που αναζητήθηκαν βάσει αιτήματος Right-to-Know). Το προσωπικό των εργαστηρίων της PWSA, υπεύθυνο για τον έλεγχο της ποιότητας του παρεχομένου νερού σε περίπου 100.000 χρήστες μειώθηκε στο μισό. Ο Stanley States, διευθυντής ποιότητας με 36χρονη υπηρεσία στην επιχείρηση (προσονομαζόμενος από το προσωπικό ως Dr. Water) παραιτήθηκε, όταν τον μετέθεσαν σε δουλειά γραφείου με αντικείμενο την έρευνα.
Ο Good ισχυρίζεται ότι οι αποφάσεις για μείωση του προσωπικού δεν λήφθηκαν όλες από την Veolia, η οποία είχε μάλλον συμβουλευτικό παρά διοικητικό ρόλο την περίοδο εκείνη: οποιαδήποτε πρότασή της, είπε, έπρεπε να γίνει αποδεκτή από το Διοικητικό Συμβούλιο.
Εκτός της μείωσης του προσωπικού η PWSA προχώρησε σε μετατροπή του συστήματος καθαριότητας του νερού. Επί πολλές δεκαετίες στο νερό προστίθετο σκόνη σόδας, υλικό όμοιο περίπου προς την μαγειρική σόδα, που εμπόδιζε την διάβρωση των σωλήνων (μολύβδινων συνήθως) και την διάχυση του μολύβδου στο νερό. Εδώ αξίζει να θυμίσουμε ότι η διάχυση του μολύβδου στο νερό στο Flint υπήρξε αποτέλεσμα ακριβώς της παύσης χρησιμοποίησης αντιδιαβρωτικών ουσιών. Το 2014 η PWSA άρχισε να χρησιμοποιεί καυστική σόδα (αρκετά φθηνότερη) ως αντιδιαβρωτικό. Η αλλαγή αυτή απαιτούσε δοκιμές και άδεια (χρονοβόρες αναγκαστικά διαδικασίες) από την Πολιτειακή Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος, η οποία όμως ουδέποτε έλαβε γνώση. Μια διετία αργότερα, όταν έγινε γνωστή η καταστροφή στο Flint, η υπηρεσία επέστρεψε στην σκόνη σόδας.
Ο δήμαρχος του Pittsburgh, Bill Peduto, θεωρεί την Veolia αποκλειστικά υπεύθυνη για την αλλαγή της διαδικασίας αναφέροντας ότι αυτό ουδέποτε ανεφέρθη είτε στο Διοικητικό Συμβούλιο της PWSA είτε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Η Veolia αρνείται οποιανδήποτε ευθύνη ισχυριζόμενη πως ποτέ δεν θα έδινε στην μείωση του κόστους προτεραιότητα έναντι της ποιότητας του νερού ή της συντήρησης των δικτύων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι την άνοιξη η Πολιτειακή Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος κατηγόρησε την PWSA για παραβίαση των πολιτειακών νόμων και διέταξε άμεσο έλεγχο των ποσοτήτων μολύβδου στο νερό. Οι δοκιμές (είχαν να γίνουν από το 2013) ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι και έδειξαν ότι τα επίπεδα μολύβδου όχι μόνον είχαν αυξηθεί αλλ’ είχαν ξεπεράσει και τα ομοσπονδιακά όρια. Στο 17% των χρηστών βρέθηκαν επίπεδα μολύβδου που ξεπερνούν το όριο κινδύνου της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (15 %). Δεν είναι λίγοι όσοι υποψιάζονται ότι η αλλαγή των χημικών-καθαριστικών οδήγησε στην αύξηση των ποσοστών μολύβδου. Ο Δήμος ήδη ξεκίνησε έρευνα πάνω στο θέμα.
Ο Stanley States, πρώην προϊστάμενος στην διεύθυνση ποιότητας θεωρεί ότι σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η μείωση του προσωπικού. Το ποσοστό μολύβδου αυξήθηκε το 2013, λόγω μιας τότε αλλαγής των καθαριστικών, αν και παρέμεινε εντός των ομοσπονδιακά επιτρεπομένων ορίων. Οι ελλείψεις όμως στο προσωπικό δεν επέτρεψαν μιαν σοβαρότερη ενασχόληση με το θέμα. «Το προσωπικό των εργαστηρίων έχει μειωθεί στο μισό» λέει ο States. «Δεν έχουμε την δυνατότητα ν’ ασχοληθούμε όσο χρειάζεται με την διάβρωση των σωλήνων ώστε να μπορέσουμε να διορθώσουμε όσο γίνεται.»
Οι πολίτες του Pittsburgh, όμως, δεν διαμαρτύρονται μόνο για την ποιότητα: θεωρούν ότι το νερό έγινε πολύ ακριβό. Το 2013, ένα έτος μετά την πρόσληψη της Veolia, το Συμβούλιο ενέκρινε αύξηση 20% σε διάστημα μιας τετραετίας: μέχρι το 2017 το μέσο μηνιαίο τίμημα ανά οικιακό μετρητή θα φτάσει στα $50, ποσό τριπλάσιο απ’ οπουδήποτε αλλού στις μεσοδυτικές πολιτείες (σύμφωνα με τον Guardian).
Οι κάτοικοι επίσης διαμαρτύρονται για την άτακτη αποστολή των λογαριασμών και για σφάλματα, ιδίως αφορώντα στην χρησιμοποιηθείσα ποσότητα: ο ιδιοκτήτης ακατοίκητου διαμερίσματος χρεώθηκε για 132.000 γαλόνια (πάνω από 500 μ3) μέσα σ’ έναν μήνα, ποσότητα που αντιστοιχεί σε μιαν τετραμελή οικογένεια στην διάρκεια ενός έτους. Ως προς τους λογαριασμούς άλλος κάτοικος της πόλης είπε στην Truthout : «Δεν ξέρουμε πότε θα έλθουν ούτε σε ποιαν περίοδο θ’ αφορούν, ούτε πόσο θα χρεώνουν. Κι όταν έρχονται το βλέπεις ότι είναι πολύ.»
Τον Μάϊο 2015 ομάδα χρηστών κατέθεσε μιαν ομαδική αγωγή κατά της επιχείρησης ύδρευσης, της Veolia NAW και της λογιστικής εταιρίας που τηρεί τους λογαριασμούς της PWSA. Οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι τα νέα υδρόμετρα, που εγκατεστάθηκαν το 2013, είναι προβληματικά με αποτέλεσμα οι χρήστες να χρεώνονται με εσφαλμένα και υπερβολικά υψηλά ποσά. Αυξήσεις έναντι προηγουμένων λογαριασμών της τάξης του 600% δεν είναι σπάνιες. «Η PWSA γνωρίζει πολύ καλά ότι οι χρεώσεις είναι εσφαλμένες» λένε, «δεν διστάζει όμως να στέλνει ειδοποιήσεις διακοπής και κατόπιν να προχωρεί σε τέτοιες». Η PWSA και η Veolia αρνήθηκαν να σχολιάσουν τους ισχυρισμούς.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, αντιμέτωπη με την ομαδική αγωγή, με πρόστιμο από την Πολιτεία για τα επίπεδα μολύβδου και με υπέρογκα χρέη η PWSA διέκοψε την συνεργασία με την Veolia. Από αυτήν η δεύτερη απεκόμισε περίπου $11 εκατομμύρια.
Πριν ένα μήνα περίπου η επιχείρηση ύδρευσης ανακοίνωσε ότι προτίθεται να κινηθεί δικαστικά κατά της Veolia. Σύμφωνα με δελτίο τύπου η δεύτερη «…επέδειξε κακοδιαχείριση στην διοίκηση της PWSA, καταχράσθηκε την θέση εμπιστοσύνης αλλά και παρεπλάνησε την PWSA με σκοπό να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της σε βάρος της επιχείρησης ύδρευσης και των πελατών της…»
Το Pittsburgh δεν είναι ο μόνος δήμος που στράφηκε κατά της Veolia εφέτος. Τον Απρίλιο η Πολιτεία της Μασσσαχουσέτης ενήγαγε την Veolia, ως διαχειρίστρια του συστήματος καθαρισμού αποβλήτων στο Plymouth για την διαρροή 10 εκ. γαλονιών ακατέργαστων αποβλήτων στο λιμάνι της πόλης πέρυσι τον χειμώνα.
Δυο μήνες αργότερα ο Γενικός Εισαγγελέας του Michigan, Bill Schuette, μήνυσε την Veolia για απάτη και αμέλεια: επειδή παρά το ότι είχε ειδικά γι’ αυτό προσληφθεί δεν βρήκε το πρόβλημα μόλυνσης με μόλυβδο στο Flint. «Η Veolia δήλωσε ότι το νερό είναι κατάλληλο», δήλωσε ο Schuette στο NPR. «Η Veolia, επίσης, επέδειξε αδιαφορία και εν γνώσει της κατάστασης απέρριψε τις ανησυχίες των κατοίκων δηλώνοντας ότι: «Κάποιοι έχουν πρόβλημα γενικώς με το νερό.»
Η αντίρρηση βρίσκεται στο ότι συνήθως η Veolia κάνει οικονομίες παραβλέποντας τις συνέπειες, που οδηγούν σε μεγαλύτερα προβλήματα. Σε τηλεφωνική συνέντευξη ο Kevin Acklin, προσωπάρχης στο Δημαρχείο του Pittsburgh, κατέδειξε ότι τα έσοδα της Veolia εξαρτώνται από τα βραχυπρόθεσμα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων: «Σύμφωνα με την σύμβαση, δεν είχαν καμιά ωφέλεια από μακροπρόθεσμες επενδύσεις σε υποδομές, σχεδιασμό και εξοπλισμό, ούτε από την συντήρηση των δικτύων ενώ κέρδιζαν από την επίρριψη του κόστους σε τρίτους, όπως ο Δήμος και οι ιδιώτες καταναλωτές. Αν και υποτίθεται ότι εργάζονταν για το όφελος του Δήμου στην πράξη εξυπηρέτησαν πρωτίστως τις ανάγκες μιας μεγάλης υπερεθνικής επιχείρησης.»
Η Veolia αρνείται οιανδήποτε ευθύνη για την κατάσταση στο Plymouth και στο Flint, ισχυριζόμενη ότι η διαρροή στο πρώτο οφείλεται στην παλαιότητα του δικτύου, για το οποίο δεν φέρει καμιάν ευθύνη, ενώ η σύμβασή της στο Flint περιοριζόταν στον έλεγχο ενός άλλου χημικού (του TTHM).
Όσον αφορά στο Pittsburgh, η Veolia ισχυρίζεται ότι το ΔΣ της PWSA είχε διατηρήσει τον έλεγχο της επιχείρησης καθ’ όλη την τριετή διάρκεια της σύμβασης: «Η Veolia κάλυψε πλήρως τις εκ της σύμβασης υποχρεώσεις της με απόλυτα διαφανή τρόπο», ανέφερε εκπρόσωπός της Veolia North America. «Θεωρούμε ορθά όλα όσα πράξαμε για λογαριασμό της PWSA.»
Όμως οι αρμόδιοι στο Pittsburgh επισημαίνουν ότι η επιχείρηση ύδρευσης της πόλης βρίσκεται σε χειρότερη θέση από αυτήν πριν την, προ τετραετίας, πρόσληψη της Veolia: τα τραπεζικά της αποθέματα έχουν μειωθεί, τα μισά της έσοδα χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή χρεών και το δίκτυό της εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο. «Η επιχείρηση βρίσκεται σε πολύ επικίνδυνη οικονομική κατάσταση κι εγώ, όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω κανένα θετικό αποτέλεσμα από την συνεργασία μας με την Veolia,» συμπληρώνει ο Acklin.
Ένας πρώην εργαζόμενος της PWSA το θέτει πιο ωμά: όταν ρωτήθηκε τι πρέπει να προσέχουν οι επιχειρήσεις που θέλουν να συνεργασθούν με την Veolia, είπε: «Θα έλθουν, θα διαλύσουν την επιχείρηση και θα φύγουν με τις τσέπες γεμάτες.»
]]>
Έξι χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση των Βραβείων Βιώσιμης Ανάπτυξης Πινόκιο (Sustainable Development Pinocchio Awards), Οι Φίλοι Της Γης – Γαλλία (Les Amis de la Terre France), σε συνεργασία με το CRID και την Peuples Solidaires, λανσάρουν την έκδοση του 2013 και ξεκινούν τις δημοσκοπήσεις στην ιστοσελίδα www.prix-ponicchio.org. Ο στόχος των Βραβείων Πινόκιο είναι να καταγγείλουν κάποιες εταιρίες για τον κοινωνικό και περιβαλλοντολογικό αντίκτυπο των δραστηριοτήτων τους, που έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την αντίληψη της βιώσιμης ανάπτυξης που ισχυρίζονται ότι σέβονται. Ανάμεσα στους υποψηφιούς είναι και η εταιρία Veolia, η γαλλική πολυεθνική εταιρία διαχείρισης υδάτων, που διαγωνίζεται στην κατηγορία “ένας για όλους και όλοι για μένα”. Σε αυτή την κατηγορία οι υποψήφιοι ξεχωρίζουν για την επιθετική τους πολιτική σε ότι αφορά την οικειοποίηση, εκμετάλλευση ή καταστροφή φυσικών πόρων. Σημειώνεται ότι το όνομα της εταιρίας Veolia, η οποία έχει βρεθεί υπό επιτήρηση σε πολλά ποινικά και αστικά ζητήματα, όπως δωροδοκία, παράνομες πολιτικές δωρεές, προμήθειες, δημιουργία καρτέλ και λογιστικό χειρισμό που εξισούται με απάτη, έχει ακουστεί ανάμεσα σε αυτά των ενδιαφερόμενων εταιριών για την εξαγορά της ΕΥΔΑΠ. Ωστόσο, η εταιρία έχει πρόσφατα βρεθεί σε απότομη οικονομική πτώση και μετά την απόσυρσή της από Βερολίνο και Πορτογαλία είναι αμφίβολο αν θα συμμετάσχει τελικώς στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ.
Παρίσι, σε εμπορικό αποκλεισμό μέχρι 15 Οκτώβρη 2013, 8 πμ – Les Amis de la Terre/Οι Φίλοι Της Γης France, σε συνεργασία με το CRID (Centre de Recherche et d’Information pour le Développement/ Κέντρο Ερευνών και Πληροφοριών για την Ανάπτυξη) και την Peuples Solidaires – Action Aid Γαλλίας, έχουν ξεκινήσει σήμερα δημόσια ψηφοφορία για τα Βραβεία Πινόκιο 2013. Επισημαίνοντας συγκεκριμένες υποθέσεις παραβίασης κοινωνικών και περιβαλλοντολογικών δικαιωμάτων που έχουν διαπραχθεί από πολυεθνικές εταιρίες, αυτά τα βραβεία είναι η ευκαιρία να καταγγελθεί το κενό ανάμεσα στα λόγια για “βιώσιμη ανάπτυξη” και τις πραγματικές πρακτικές που εφορμόζονται. Μέσα από τα βραβεία Πινόκιο, αυτοί οι οργανισμοί αγωνίζονται για ένα δεσμευτικό νομικό πλαίσιο για τις δραστηριότητες των πολυεθνικών.
Έξι χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση των Βραβείων Βιώσιμης Ανάπτυξης Πινόκιο (Sustainable Development Pinocchio Awards), Οι Φίλοι Της Γης – Γαλλία (Les Amis de la Terre France), σε συνεργασία με CRID και Peuples Solidaires, λανσάρουν την έκδοση του 2013 και ξεκινούν τις δημοσκοπήσεις στην ιστοσελίδα www.prix-ponicchio.org. Εννέα εταιρίες έχουν προταθεί σε τρεις κατηγορίες (1):
1. Πιο πράσινο απ’ το πράσινο: απονέμεται στην εταιρία που έχει ηγηθεί της πιο προσβλητικής και παραπλανητικής επικοινωνιακής καμπάνιας σε σχέση με τις πραγματικές της δραστηριότητες.
2. Βρώμικα χέρια, γεμάτα πορτοφόλια: απονέμεται στην εταιρία που έχει την πιο αδιαφανή οικονομική πολιτική (φοροδιαφυγή, διαφθορά κλπ), σε ότι αφορά την άσκηση παρασκηνιακής πολιτικής πίεσης ή την εφοδιαστική της αλυσίδα.
3. Ένας για όλους και όλοι για μένα!: απονέμεται στην εταιρία που έχει την πιο επιθετική πολιτική σε ότι αφορά την οικειοποίηση, εκμετάλλευση ή καταστροφή φυσικών πόρων.
Σύμφωνα με την Nathalie Peré-Marzano,διευθύντρια του CRID, “Στους ιδιώτες (δρώντες), και ειδικά στις πολυεθνικές εταιρίες, έχει εμπιστευθεί ένας σημαντικός ρόλος στην “ανάπτυξη” που τα Κράτη ακόμη μειώνουν στην οικονομική ανάπτυξη. Αυτό το όραμα αμφισβητείται από πολλούς σήμερα καθώς, αυτές οι πολυεθνικές βρίσκονται στην καρδιά του συστήματος που επιδεινώνει τις αδικίες σε όλο τον κόσμο, εκμεταλλεύεται βάναυσα τους φυσικούς πόρους και επηρρεάζει τα βασικά δικαιώματα των πληθυσμών.”
Για την Fanny Gallois διευθύντρια καμπάνιας στην Peuples Solidaires, “Από την εκμετάλλευση των εργατών μέχρι την οικειοποίηση των φυσικών πόρων των πληθυσμών και επιπλέον των περιβαλλοντολογικών βλαβών, οι δραστηριότητες των πολυεθνικών, κυρίως των Γαλλικών, έχουν πολλές φορές καταστροφικές συνέπειες. Τα Βραβεία Πινόκιο είναι εδώ για να αμφισβητήσουν την υπευθυνότητά τους και να υπενθυμίσουν στους εκλεγμένους λειτουργούς και την κυβέρνηση ότι είναι ώρα να ελέγξουν τις δραστηριότητες των εταιριών αυτών.”
Η Juliette Renaud, μέλος της καμπάνιας Εταιρικής Ευθύνης στους Φίλους της Γης/ Les Amis de la Terre France, ολοκληρώνει: “Υπουργοί της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης και της Nicole Bricq, έχουν παραδεχτεί την ανάγκη να αναγνωριστεί η νομική ευθύνη των πολυεθνικών εταιριών αναφορικά με τις ζημίες που προκαλούνται από τις θυγατρικές τους και τους υπεργολάβους τους. Πρέπει τώρα να ληφθεί δράση ώστε να δημιουργηθεί ένα δεσμευτικό νομικό πλαίσιο που θα βάλει ένα τέλος στην ατιμωρησία τους. Πολίτες από όλες τις ηπείρους επηρρεάζονται από τις υποψήφιες εταιρίες για τα Βραβεία Πινόκιο και θα έπρεπε να μπορούν όλοι να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και την ίδια πρόσβαση στην δικαιοσύνη.”
Η κινητοποίηση γύρω από τα Βραβεία Πινόκιο θα λάβει χώρα από 15 Οκτώβρη έως 19 Νοέμβρη, ημέρα δημόσιας τελετής βράβευσης (2). Κάθε δύο εβδομάδες θα πραγματοποιούνται εστιάσεις σε κάθε υπόθεση ώστε να διαφωτίζεται. Τοπικές ομάδες από Les Amis de la Terre France και Peuples Solidaires θα οργανώνουν τοπικές εκδηλώσεις. Ένα σταντ αναμένεται να υπάρχει στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Διεθνούς Αλληλεγγύης.
Για να μάθετε περισσότερα επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας: prix-pinocchio.org
Press Contacts:
Σημειώσεις
(1) Η λεπτομερής παρουσίαση των Βραβείων Πινόκιο και των εννέα υποψηφίων για το 2013 είναι διαθέσιμη στα Γαλλικά, Αγγλικά και Ισπανικά στην ακόλουθη ιστοσελίδα: www.prix-pinocchio.org
(2) Τα Βραβεία Πινόκιο απονέμονται με βάση τις ψήφους χιλιάδων χρηστών του internet παγκοσμίως. Η τελετή θα λάβει χώρα 19 Νοεμβρίου 2013 με την Peuples Solidaires και την CRID, στο La Java, στο Παρίσι. Η εγγραφή είναι ανοιχτή εδώ: https://docs.google.com/spreadsheet/viewform?formkey=dGZMcEEwaFJ6Y1h0U3E3eXAxR0NWZHc6MQ
Ακολουθήστε τις ενημερώσεις των Βραβείων Πινόκιο και των Φίλων της Γης Γαλλίας στο Twitter @amisdelaterre
// Τα Βραβεία Βιώσιμης ΑνάπτυξηςΠινόκιο 2013 διοργανώνονται με συνεργασία των Basta (www.bastamag.net), Multinational Observatory (www.multinationales.org) και Real World Radio (www.radiomundoreal.fm/en)
Εικογραφήσεις μπορούν να γίνουν download από εδώ: https://www.dropbox.com/sh/f082bj2tjrnrujk/obWlzqcLs3?m#/
]]>Με πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς διοργανώνονται δύο σημαντικές εκδηλώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Συγκεκριμένα:
Σάββατο 19 Οκτωβρίου, 7:00 μ.μ.,
Αίθουσα Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών Ακαδημίας 18, Αθήνα
Ομιλήτρια
ΑΝΝ ΛΕ ΣΤΡΑΤ (Αnne Le Strat), αντιδήμαρχος Παρισιού, πρόεδρος της Eau de Paris
Παρεμβάσεις από την πρωτοβουλία πολιτών Save Greek Water (www.savegreekwater.gr) και εκπροσώπους συλλογικοτήτων εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ
——————————————————————————————————————————
Σε συνδιοργάνωση με την κίνηση πολιτών «SOSτε Το Νερό» (www.sostetonero.blogspot.gr)
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου, 7:00 μ.μ., Δημαρχείο Θεσσαλονίκης – Αίθ. Πολλαπλών Χρήσεων
Ομιλητές
ΑΝΝ ΛΕ ΣΤΡΑΤ (Αnne Le Strat), αντιδήμαρχος Παρισιού, πρόεδρος της Eau de Paris
ΟΣΜΑΝ ΟΖΓΚΙΟΥΒΕΝ (Osman Özgüven), δήμαρχος Δικελί (Τουρκία)
—————————————————————————————————————————————-
Στόχος των εκδηλώσεων είναι, μέσα από την παρουσίαση συγκεκριμένων εμβληματικών εγχειρημάτων (Παρίσι και Δικελί), να διευρύνουμε τη συζήτηση και την τεκμηρίωση για την προοδευτική, κοινωνικά δίκαιη και οικολογική διαχείριση του νερού υπό δημόσιο έλεγχο, απορρίπτοντας τους μύθους που καλλιεργούν οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών. Η σχετική εμπειρία από την οποία μπορούμε να ωφεληθούμε είναι άλλωστε υπαρκτή, δυναμικά αυξανόμενη και προσβάσιμη.
Η Ανν λε Στρατ, αντιδήμαρχος του Παρισιού σήμερα, παρακολούθησε και πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ανάκτηση από το δήμο της εταιρείας ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας (η οποία είχε ιδιωτικοποιηθεί το 1985). Θα παρουσιάσει την Eau de Paris, τον τρόπο λειτουργίας της, τη δομή της και τα ιδιαίτερα ζητήματα που προκύπτουν τόσο σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και συμμετοχής των εργαζομένων και των πολιτών στο σχετικό εγχείρημα. Επιπλέον θα αναφερθεί στις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, που έγιναν αφόρητες, οδηγώντας στην επαναφορά της εταιρείας υπό δημόσιο έλεγχο.
Ο Οσμάν Οζγκιουβέν είναι δήμαρχος του Δικελί (Τουρκία) και θα αναφερθεί στην εμπειρία εφαρμογής ενός ιδιαίτερου συστήματος τιμολόγησης του νερού που ανταποκρίνεται στην ιδιαιτερότητά του ως κοινού αγαθού, καθώς και στον επανασχεδιασμό της εταιρείας ύδρευσης που απαιτήθηκε για κάτι τέτοιο. Μεταξύ άλλων, δέκα κυβικά μέτρα νερού το μήνα παρέχονται δωρεάν σε άπορους δημότες, ενώ όποιος υπερβαίνει αυτό το όριο χρεώνεται κανονικά για το σύνολο της κατανάλωσής του. Κοινωνικά υπεύθυνες πρακτικές εφαρμόζονται στον ίδιο δήμο και σε άλλους τομείς (φροντίδα υγείας με χαμηλό κόστος, δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες και ψωμί σε τιμή κόστους). Οι δημότες στέκονται στο πλευρό της δημοτικής αρχής, που διώκεται επί σειρά ετών εξαιτίας των πολιτικών που εφαρμόζει. Η περίπτωση του Δικελί αποδεικνύει ότι η ανεπάρκεια του θεσμικού πλαισίου προσπερνιέται όταν υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση.
]]>Η συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης του Βερολίνου και της γαλλικής πολυεθνικής Veolia φαίνεται να είναι επιτέλους σε διαδικασία διαπραγμάτευσης : Για 590 εκατ. € ( +54 εκατ. ευρώ . Extras ) το Βερολίνο θα αγοράσει πίσω τα 24,9 % των μετοχών της Εταιρείας Ύδρευσης του Βερολίνου ( BWB ) , τα οποία έχει στα χέρια της η Veolia από το 1999 . Αυτό έρχεται αφότου η RWE είχε πωλήσει τις μετοχές της ( 24,9 %) για 658 εκατ. ευρώ το 2012, κι έτσι η μεγαλύτερη σύμπραξη δημοσίου ιδιωτικού τομέα σε δημοτικό επίπεδο έρχεται στο τέλος της.
Αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία για τους 666.000 πολίτες του Βερολίνου που άνοιξαν τον δρόμο σε αυτή την επαναδημοτικοποίηση, με δημοψήφισμα το 2011, το πρώτο που κερδίθηκε ποτέ στο Βερολίνο .
«Είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι που καταφέραμε να επιστρέψει το νερό στην περιοχή του Βερολίνου σε δημόσια χέρια, αλλά είμαστε επίσηε, επικριτικοί για την υπερβολικά υψηλή τιμή» , λέει ο Gerlinde Schermer , ο οποίος ψηφίστηκε ως μέλος του κοινοβουλίου εναντίον αυτής της κακής συμφωνίας το 1999 . «Γνωρίζουμε ότι αυτό θα καταστήσει πολύ δύσκολο να μειωθεί η υψηλή τιμή του νερού για τα επόμενα 30 χρόνια» .
Η οργάνωση Berliner Wassertisch , που αγωνίζεται για μια δημοκρατική και συμμετοχική διαχείριση των υδάτων από το 2006 , γνωρίζει πολύ καλά , ότι μετά την επιτυχία αυτή η σκληρή δουλειά θα συνεχιστεί: ” Τώρα θα πρέπει να ελέγχουμε τους πολιτικούς μας » , λέει ο Dorothea Haerlin , ιδρυτικό μέλος της ιργάνωσης . ” Πρέπει να τους αποτρέψουμε από το να ακολουθήσουν την ασκούμενη μακρά πολιτική με γνώμονα τα κέρδη της διαχείρισης των υδάτων . ” Γι ‘αυτό η οργανωση έχει ήδη δημοσιεύσει ένα σχέδιο που ονομάζεται “Χάρτα του Νερού του Βερολίνου » και ξεκινούν μια μεγάλη συζήτηση στην πόλη, σχετικά με το πώς να ιδρυθεί ένα ” Συμβούλιο Υδατων Βερολίνου ” ως συμμετοχικό εργαλείο άμεσης δημοκρατίας, στο δρόμο για μια δημοκρατική , διαφανή , οικολογική και κοινωνική διαχείριση των υδάτων στο Βερολίνο .
Το πρώτο σχόλιο της Laura Valentukeviciute από GiB ( Τα κοινά στα χέρια του πολίτη ) είναι: « Αυτό μπορεί να γίνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός προς μια άλλη διαχείριση των κοινών μας , που δεν βασίζεται πλέον στη λογική του κέρδους , αλλά στα πραγματικά κόστη και με στόχο την ευημερία των πολιτών» .
Η τελική απόφαση αυτής της συμφωνίας δεν έχει ακόμη περάσει από τη Βουλή του Βερολίνου , αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο συνασπισμός του SPD και το CDU θα συμφωνήσουν .
]]>[box] Η τοπική κυβέρνηση του Βερολίνου και η Veolia ανακοίνωσαν την Τρίτη που μας πέρασε την αποχώρηση της εταιρίας από την Εταιρία Ύδρευσης του Βερολίνου. Αν και οι Γερμανοί ακτιβιστές είναι χαρούμενοι που η υπηρεσία περνάει 100% (ύστερα από την αποχώρηση της RWE που προηγήθηκε) πάλι στα χέρια του Δήμου, επώδυνο πρόκειται να είναι το κόστος που συνόδεψε το σπάσιμο του συμβολαίου που έληγε το 2028, που στην περίπτωση της RWE ήταν 650 εκατομμύρια. Ένα μάθημα από τους Βερολινέζους και για μας στην Ελλάδα. Κι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο η ιδιωτικοποίηση πρέπει να αποφευχθεί τώρα, ώστε να μη χρειαστεί να πληρώσουμε εμείς οι πολίτες πολλαπλάσια την τιμή των υπηρεσιών ύδρευσης ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ όταν, βιώνοντας τις αρνητικές συνέπειες θελήσουμε να τις πάρουμε πίσω.[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Δελτίο τύπου από Berliner Wassertisch, 16.05.2013
https://berliner-wassertisch.net
Πραγματοποίηση της επαναδημοτικοποίησης της BWB με κοινή συναίνεση
Σύμφωνα με πληροφορίες της Ραδιοφωνίας Βερολίνου-Βρατεμβούργου υφίσταται τώρα η δυνατότητα το κρατίδιο του Βερολίνου να αγοράσει και πάλι ολοκληρωτικά τις υπηρεσίες ύδρευσης. Κατά τον ομοσπονδιακό υπουργό Οικονομικών Νούσμπάουμ η Veoliaθέλει να πουλήσει εξ’ολοκλήρου τα μερίδιά της.
Η ολοκληρωτική επαναδημοτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης Βερολίνου είναι από το 2006 ο στόχος του BerlinerWassertisch. Χρειαζόμαστε την επαναδημοτικοποίηση για να υλοποιήσουμε την επειγόντως απαιτούμενη οικονομική και οικολογική αναδιοργάνωση των υπηρεσιών ύδρευσης. -Οι τιμές του νερού θα πρέπει να τίθεται ως τέλη, που σημαίνει ότι θα επιτρέπεται να καλύπτουν μόνο τα τρέχοντα έξοδα και τις απαραίτητες επενδύσεις. Κέρδη δεν θα πρέπει να βρίσκονται στις τιμές του νερού.-Η λήψη πόσιμου νερού και η επεξεργασία των λυμάτων θα πρέπει να επαρκούν στα αυστηρά κριτήρια της Ευρωπαικής Οδηγίας Πλαισίου για τα Ύδατα΄ δεν θα πρέπει να παραβαίνουν άλλους στόχους της πολιτικής προστασίας του περιβάλλοντος, όπως τη διατήρηση και τη βελτίωση της οικολογικής ισορροπίας. Αυτό θα απαιτούσε σημαντικές επενδύσεις.
-Οι Βερολινέζοι καταναλωτές και -τριες θα πρέπει επιτέλους να έχουν δικαίωμα φωνής στη διοίκηση των υπηρεσιών ύδρευσης. Στην BWBθα πρέπει να εισαχθούν η διαφάνεια και η δημοκρατία.-Από αυτά προκύπτει, ότι η επιστροφή των μεριδίων της Veolia θα πρέπει να ακολουθήσει την αρχή της αυστηρής εξοικονόμησης. Θα ήταν καταστρεπτικό για ακόλουθα σχέδια επαναδημοτικοποίησης σε όλη τη Γερμανία, εάν η Ομοσπονδιακή Γερουσία επιχρύσωνε την οπισθοχώρηση της Veolia, όπως συνέβη με την RWE.
Καλούμε την Ομοσπονδιακή Γερουσία για την πραγματοποίηση της επαναδημοτικοποίησης της BWBνα καθίσει σε ένα τραπέζι με το BerlinerWassertisch, τα συνδικάτα, τις ενώσεις ενοικιαστών και ενοίκων και άλλες εκπροσωπήσεις συμφερόντων και να επιτύχει μία κοινή συναίνεση.
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>[box] Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια κλασική περίπτωση γαλλικής αλληλεγγύης ή να είναι απλά ένα παράδειγμα ενός απείθαρχου εργαζομένου, ένας εργαζόμενος της Veolia στη Γαλλία που έχει απολυθεί επειδή αρνήθηκε να διακόπτει την παροχή νερού σε φτωχές οικογένειες.[/box]
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Του Ben McPartland ([email protected]) Μετάφραση : ΕΛ.Λ.Α.Σ
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια κλασική περίπτωση γαλλικής αλληλεγγύης ή να είναι απλά ένα παράδειγμα ενός απείθαρχου εργαζομένου, ένας εργαζόμενος της Veolia στη Γαλλία που έχει απολυθεί επειδή αρνήθηκε να διακόπτει την παροχή νερού σε φτωχές οικογένειες.
Ο “ξεροκέφαλος” εργαζόμενος απολύθηκε από τα αφεντικά του στην Veolia Eau (Veolia Water) στην πόλη της Αβινιόν αυτό το μήνα μετά από πληροφορίες ότι είχε αρνηθεί να κόψει το νερό στα σπίτια που ανήκουν σε οικογένειες που δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τους λογαριασμούς τους από το 2006.
Ο άνδρας, που αναφέρεται στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης με το μικρό του όνομα μόνο ως Mark, δούλευε στη Veolia για 20 χρόνια και στις 4 Απριλίου του παραδόθηκε η απόλυση του με επιστολή για «άρνηση για την εφαρμογή διακοπής παροχών νερού μετά τη μη πληρωμή των λογαριασμών τους».
Δικαιολογώντας τις ενέργειές του, ο “επαναστάτης” εργαζόμενος είπε στο ραδιόφωνο “Ευρώπη1″ :
«Είδα ανθρώπους που δεν είχαν τίποτα, που ζουν με τα παιδιά τους, που με παρακάλεσαν να μην διακόπει η παροχή του νερού και να τους δώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο για να πληρώσουν.
Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Υπάρχει μια επιλογή – είτε να ταΐσει κάποιος τα παιδιά του ή να πληρώσει τους λογαριασμούς. Αυτές οι μεγάλες εταιρείες τσέπωνουν τα χρήματα και τα αναδιανέμουν στους μετόχους τους, χωρίς να φροντίζουν τους πελάτες ή τους υπαλλήλους τους. Είναι σκανδαλώδες, » πρόσθεσε ο απολυμένος εργάτης.
Ο κοινωνικά ευσυνείδειτος εργάτης υποστηρίζεται από το συνδικάτο CGT.
«Ψυχολογικά, απλά δεν μπορούσε να κόψει το νερό. Προτίμησε να διαπραγματευτεί με τις οικογένειες και να τους συμβουλεύσει στο τι πρέπει να κάνουν », δήλωσε ο Thierry Lapoire από τη CGT.
Σύμφωνα με τα συνδικάτα, περίπου 1000 οικογένειες έχουν ωφεληθεί από την άρνησή του να κόψει το νερό.
Από την πλευρά της η Veolia επιμένει ότι δεν ήταν φτωχές οικογένειες που επωφελήθηκαν από την αλτρουιστική δράση του εργάτη, αλλά επρόκειτο για αυτούς που δεν πληρώνουν στην ώρα τους.
“Οι οικογένειες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες μπορούν να επικοινωνήσουν με τις κοινωνικές υπηρεσίες, οι οποίες σύμφωνα με τη νομοθεσία μπορεί να πληρώσουν για το σύνολο ή μέρος των λογαριασμών”, δήλωσε για τη Veolia ο Bruno Challion .
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>Ακολουθεί η επιστολή σε ελληνικά και γαλλικά.
Les tyrans ont toujours quelque ombre de vertu Ils soutiennent les lois avant de les abattre
Voltaire
(Οι τύραννοι βρίσκονται πάντα στο λυκόφως της αρετής. Υποστηρίζουν τους νόμους πριν τους καταστρέψουν.)
Γάλλοι , αδέλφια μας!
Στις 19.02.2013 ο Πρόεδρος σας, ο Φρανσουά Ολάντ, επισκέφθηκε την πρωτεύουσα της Χώρας μας, την Αθήνα..«Το μήνυμα μας προς την Ελλάδα, είναι μήνυμα φιλίας, στήριξης, εμπιστοσύνης και ανάπτυξης», ανέφερε ο Πρόεδρος σας και ζήτησε από γαλλικές εταιρείες να επενδύσουν……να επενδύσουν σε γη και ύδωρ.
Ο Hollande και ο Σαμαράς μιλούν για «επενδύσεις» στον τομέα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Ελλάδος, φυσικούς πόρους που προστατεύει το ελληνικό Σύνταγμα. και που δεν ανήκουν σε κανέναν μας, ούτε και στον πρωθυπουργό, για να τους εμπορεύεται.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τον αγώνα που κάνετε για την προστασία των κοινωνικών και συλλογικών αγαθών και την ευαισθησία που έχετε στο θέμα της διαχείρισης του νερού. Μετά από δεκαετίες ιδιωτικής διαχείρισης και παρόλο που οι δύο μεγαλύτερες πολυεθνικές νερού, η Suez και η Veolia, είναι γαλλικών συμφερόντων, το Παρίσι, Brest, Varage, Durance-Luberon, Castres, Cherbourg η Toulouse και άλλοι διεκδίκησαν και πέτυχαν την επιστροφή του νερού σε δημόσια χέρια. Και το έκαναν αφού βίωσαν τις συνέπειες από την εμπορευματοποίηση του νερού, την αλματώδη αύξηση των τιμών, την άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες ύδρευσης, την υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, τις μειωμένες επενδύσεις σε συντήρηση και επέκταση του δικτύου και τις μονοπωλιακές πρακτικές. Αν και στην Ελλάδα οι πολίτες έχουν ξεχάσει τη μακρινή εποχή του 1925, απόρροια του τότε διεθνούς οικονομικού ελέγχου, όπου το νερό της Αθήνας ήταν στα χέρια της αμερικάνικης Ulen, οι νεότεροι, διαβάζοντας και μελετώντας, μοιραζόμαστε μαζί σας τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες για την επικείμενη ιδιωτικοποίηση των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ αλλά και πολλών δημοτικών υπηρεσιών όπως φημολογείται.
Η αγωνία μας, εντείνεται ακόμη περισσότερο και μετατρέπεται σε οργή, μετά και από την απάντηση του Διευθυντηρίου του Επιτρόπου της ΕΕ, Όλι Ρεν, προς τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, που επιβεβαιώνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί σκοπίμως την ιδιωτικοποίηση σε όλες τις χώρες που λαμβάνουν πακέτα διάσωσης. παρόλο που αυτό αντίκειται στην Οδηγία περί ουδετερότητας σε σχέση με την ιδιωτική ή δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση των υπηρεσιών νερού (άρθρο 345 TFEU και άρθρο 171 της Οδηγίας 2006/123/EC σχετικά με υπηρεσίες εσωτερικής αγοράς) αλλά και στο Πρωτόκολλο για τις Δημόσιες Υπηρεσίες της Συνθήκης. Ταυτόχρονα, αγνοείται εκουσίως από την Κομισιόν αλλά και την ελληνική κυβέρνηση, το γεγονός ότι η είναι η ίδια (η Κομισιον) που διεξάγει έρευνα για τις μεγαλύτερες πολυεθνικές νερού, (Suez, Veolia, Saur), για μονοπωλιακές πρακτικές και πρακτικές εναρμόνισης συμπεριφοράς.
Σε αυτή λοιπόν τη χώρα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, που μέρα με τη μέρα χάνει μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας και που οι φωνές και οι αντιδράσεις των πολιτών της έναντι του αποικιακού τύπου ξεπουλήματος των φυσικών της πόρων πνίγονται υπό το δόγμα της “μηδενικής ανοχής”, η ελληνική κυβέρνηση, που υφάρπαξε την ψήφο των Ελλήνων για να «επαναδιαπραγματευθεί» το μνημόνιο, θεωρεί ότι είναι επείγον να γεμίσουν τα ταμεία της με ό,τι πωλείται, και φαίνεται για πούλημα δεν έχουν μόνο την κληρονομιά της αλλά και ένα κομμάτι από την ψυχή της. Εμείς οι Έλληνες πολίτες ταπεινωμένοι γυρνάμε στην εποχή του προτεκτοράτου, αναγκασμένοι να ιδιωτικοποιήσουμε το νερό μας καθιστώντας το επισφαλές και ακριβό.
Μετά το μεγαλειώδες ιταλικό δημοψήφισμα για το νερό το 2011, την επαναδημοτικοποίηση του σε πολλές περιοχές της Γαλλίας, την νομοθέτηση από την Ολλανδία το 2004 της υποχρεωτικής διαχείρισης των υδάτων από δημόσιες υπηρεσίες και την προστασία του από το γερμανικό σύνταγμα, αναρωτιόμαστε: η Ε.Ε. μας θεωρεί ακόμα Ευρωπαίους; Κι εμείς λυπούμαστε, ακριβώς επειδή είμαστε Ευρωπαίοι, όχι μόνο για μας, αλλά μη γίνουμε άθελα μας ο Δούρειος Ίππος για τη δημιουργία αγοράς νερού σε όλη την Ευρώπη. Ξέρουμε ότι ο γαλλικός λαός δεν θα έχει γίνει σε τίποτα πλουσιότερος από τη δράση των γαλλικών πολυεθνικών νερού, ακόμα κι αν εξαπλώνονταν και στο τελευταίο νησί μας και σας καλούμε να σταθείτε στο πλευρό μας. Δεν θέλουμε τέτοιες “επενδύσεις”, που σημαίνουν ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση του κόστους, που θα κρατήσουν τη χώρα μας χρεωμένη στον αιώνα τον άπαντα..
Θέλουμε να σας φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα είναι ζήτημα όλων των Ευρωπαίων που εδώ και χρόνια αντιστέκονται σθεναρά στη εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης. Είναι ένα βήμα πίσω στον κοινό μας αγώνα για τα συλλογικά αγαθά και την ανθρώπινη ζωή. Για όλους μας το νερό δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό αγαθό, είναι σύμβολο δικαιοσύνης και ελευθερίας, συλλογική κληρονομιά που είμαστε υποχρεωμένοι να τη διαφυλάξουμε και να τη παραδώσουμε ασφαλή και ελεύθερη στην επόμενη γενιά.
Εν κατακλείδι, η μοίρα της Ελλάδος είναι και μοίρα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που συμπεριφέρεται ως αντιδημοκρατική ολιγαρχία, εγκαθιστώντας μια νέου τύπου φεουδαρχία του 21ου αιώνα που λόγο έχουν μόνο τα λόμπι της αγοράς.
Γάλλοι αδέλφια μας, εμείς οι Έλληνες πολίτες σας ζητάμε να είστε δίπλα μας σε αυτό τον δύσκολο αγώνα που δίνουμε για τη δημοκρατική διαχείριση των υδάτινων πόρων μας, έναντι μιας τρόικας που αποφασίζει και διατάζει και μίας κυβέρνησης που είναι αλυσοδέσμια, καμιά φορά προς ευχαρίστησή της, στους όρους του μνημονίου. Ήρθε η ώρα από κοινού να δώσουμε μία νέα πνοή στο τρίπτυχο ελευθερία – ισότητα – αδελφοσύνη.
Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται.
αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ.
« Les tyrans ont toujours quelque ombre de vertu. Ils soutiennent les lois avant de les abattre. » Voltaire, Catilina, acte I, scène 5.
Français, nos frères !
Le 19 février 2013, votre président, François Hollande, s’est rendu dans notre capitale Athènes. « Notre message envers la Grèce est un message d’amitié profonde, de soutien, de confiance et de croissance » : voilà ce qu’a dit votre président. Avant d’appeler les entreprises françaises à investir… dans la terre et l’eau.
François Hollande et Antonis Samaras (Premier ministre grec) parlent « d’investissements » dans le domaine de la gestion des ressources en eau de la Grèce, ressources naturelles protégées par la Constitution grecque, qui n’appartiennent à personne d’entre nous, ni même au Premier ministre qui veut en faire commerce.
Nous connaissons très bien votre combat pour la protection des biens publics et sociaux et votre sensibilisation au sujet de la gestion de l’eau. Après des dizaines d’années de gestion privée de l’eau, et bien que Suez et Veolia, les deux grandes multinationales de l’eau, aient des intérêts français, les villes de Paris, Brest, Varages, Durance-Lubéron, Castres, Cherbourg, Toulouse et d’autres, se sont battues et ont obtenu que la gestion de l’eau redevienne publique. Ces villes ont agi ainsi après avoir vécu les conséquences de la commercialisation de l’eau, la montée vertigineuse des prix, l’accès inégal aux services hydrauliques, la baisse des investissements dans l’entretien du réseau, et les pratiques monopolistiques.
Même si en Grèce les citoyens ont oublié les temps lointains de 1925, quand l’eau d’Athènes était aux mains de l’entreprise américaine Ulen, nous les plus jeunes avons étudié et réfléchi à cette question, et nous partageons des inquiétudes similaires aux vôtres concernant la privatisation à venir des Compagnies des eaux ΕΥΑΘ et ΕΥΔΑΠ (compagnies de gestion de l’eau à Athènes et Thessalonique), et de nombreux autres services municipaux selon les bruits qui courent.
Notre inquiétude grandit et se transforme en colère quand nous lisons la réponse du commissaire européen Olli Rhen aux organisations de la société civile, qui confirme que la Commission européenne promeut à dessein la privatisation dans tous les pays qui bénéficient de plans de sauvetage. Bien que cela soit totalement contraire à la Directive de neutralité concernant la propriété ou la gestion privée ou publique des services de l’eau [1], mais aussi contraire au Protocole concernant les Services publics du Traité. Dans le même temps, la Commission et le gouvernement grec font semblant d’ignorer que la Commission elle-même effectue une recherche sur les pratiques monopolistiques de Suez, Veolia et Saur.
Dans notre pays qui se trouve au bord de la faillite et qui jour après jour perd une partie de sa souveraineté et de son indépendance, où les voix et protestations des citoyens contre le bradage colonialiste de ses ressources naturelles sont noyées sous le dogme de la « tolérance zéro », le gouvernement grec – qui a escamoté le vote des Grecs pour « renégocier » le mémorandum – considère qu’il est urgent de remplir ses caisses avec tout ce qui peut se vendre. Il semble qu’il vende non seulement son héritage, mais aussi une partie de son âme. Nous, les citoyens grecs, nous retournons, humiliés, aux temps du protectorat, obligés de privatiser notre eau – ce qui la rend chère et peu sûre.
Après l’impressionnant référendum italien pour l’eau, en 2011, le retour à la gestion publique dans de nombreuses villes françaises, la réglementation aux Pays-Bas en 2004 qui impose une gestion publique des services de l’eau, et la protection de l’eau par la constitution allemande, nous ne pouvons que nous demander : l’Union européenne nous considère-t-elle encore comme des Européens ? Et nous sommes tristes, justement parce que nous sommes Européens, non seulement pour nous, mais parce que nous allons devenir contre notre volonté le cheval de Troie de la marchandisation de l’eau partout en Europe. Nous savons que le peuple français ne s’enrichira pas de l’activité des multinationales françaises de l’eau, même si elle devait s’étendre jusqu’à la dernière de nos îles. C’est pourquoi nous vous invitons à vous tenir à nos côtés. Nous ne voulons pas de ces « investissements », qui signifient privatisation des gains et socialisation des coûts. Ce qui conduira notre pays à s’endetter jusqu’à la nuit des temps.
Nous voulons vous crier du fond de notre âme que la privatisation de l’eau, en Grèce, est une question qui concerne tous les Européens, qui depuis des années résistent vigoureusement à toute marchandisation des services de l’eau. C’est un pas en arrière dans notre combat pour les biens publics et pour la vie humaine. Pour nous tous, l’eau est plus qu’un bien commun, c’est le symbole de la justice et de la liberté, un héritage collectif que nous avons le devoir de protéger, pour le transmettre libre et sûr à la génération future.
En conclusion, le destin de la Grèce est aussi le destin de l’Europe. Une Europe qui se comporte en oligarchie anti-démocratique, installant une féodalité du XXIe siècle d’un nouveau genre, où la prise de décision est réservée aux lobbies.
Français, nos frères, nous les citoyens grecs, nous vous demandons d’être à nos côtés dans le combat que nous menons pour une gestion démocratique de nos ressources en eau, face à une troïka (FMI, Banque mondiale, Commission européenne, ndlr), qui décide et ordonne, et un gouvernement grec, qui n’est qu’aliéné, parfois de bon gré, aux directives du mémorandum. L’heure est venue que nous donnions ensemble un nouveau souffle à la devise liberté-égalité-fraternité.
Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται. «
On appelle démos (le peuple), ceux qui s’opposent au tyran. »
Thucydide (460-394 av. J.-C.).
]]>Σε συνεργασία με τους παραγωγούς του φιλμ, μέλη της κίνησης Ι36, έφτιαξαν μια περίληψη διάρκειας 45 λεπτών του φιλμ και την υποτίτλισαν στα ελληνικά. Παρακολουθείστε την.(1ο, 2ο και 3ο μέρος)
]]>
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row] [vc_row el_position=”last”] [vc_column] [vc_column_text el_position=”first last”]
Αγαπητοί Ευρωπαίοι, εθνικοί και τοπικοί πολιτικοί
Στις 18 Ιανουαρίου του 2012, ξεκίνησε στη Γαλλία μια αντιμονοπωλιακή διαδικασία, από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την πιθανότητα εναρμονισμένης συμπεριφοράς (καρτέλ) στην τιμολόγηση μεταξύ των εταιριών Suez, Veolia και La Saur. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου «η Επιτροπή θα εξετάσει τις επόμενες εβδομάδες τη συμπεριφορά των εν λογω εταιριών καθώς και την Επαγγελματική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων Υδάτων (FP2E)”.
Αυτή η υπόθεση άνοιξε ύστερα από αιφνίδιες επιθεωρήσεις που διενεργηθήκαν στη Γαλλία τον Απρίλιο του 2010.Τότε, η Lyonnaise des Eaux (Suez), τιμωρήθηκε με πρόστιμο ύψους 8 εκ. ευρώ εξαιτίας της παραβίασης της σφραγίδας EC. Σύμφωνα με τη ΣΛΕΕ άρθρο 101, οριζόντιες συμφωνίες μεταξύ εταιριών απαγορεύονται. Η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού δύναται με δική της πρωτοβουλία να εκκινήσει έλεγχο για εναρμονισμένη συμπεριφορά βασιζόμενη σε σοβαρές ενδείξεις που μπορεί να οδηγήσει σε πρόστιμα ύψους μέχρι και 10% του ετήσιου κύκλου εργασιών.
Αναμένουμε τα αποτελέσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να δημοσιευθούν στις αρχές του 2013, ελπίζοντας ότι οι σοβαρές ενδείξεις για παράνομες συμπεριφορές θα αποδειχθούν να είναι αβάσιμες κατηγορίες. Στο μεταξύ, πιστεύουμε ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή της πρόληψης, λαμβάνοντας υπόψη τη διάρκεια των συμβολαίων (10 με 20 έτη) και το οικονομικό διακύβευμα. Μπορούμε να αναφέρουμε ως παράδειγμα, τους όρους πώλησης για την εκχώρηση του 24,9% της RWE (Thames Water) στην Berlin Lander. Η τιμή διαπραγμάτευσης με βάση το δίκαιο των επιχειρήσεων είναι ύψους 659 εκατομμυρίων ευρώ για την αναμενόμενη παραβίαση συμφωνίας παρόχου. Το ποσό αυτό δεν αντικατοπτρίζει καμία πώληση περιουσιακών στοιχείων ή υποδομών, αλλά αδιαφανείς υπολογισμούς μη πραγματοποιηθέντων κερδών της σύμβασης 30 χρόνων που υποτίθεται ότι θα τελειώσει το 2028. Μιλάμε για χρήματα των φορολογουμένων που δαπανώνται προς εξόφληση μη πραγματοποιηθέντων κερδών, χωρίς καμία δραστηριότητα, κόστος διαχείρισης ή οποιαδήποτε απόδοση σε αντάλλαγμα. Πρόκειται για μια μορφή «χρυσής χειραψίας» που είναι απλά αφόρητη σε μια εποχή χρέους των δημόσιων οικονομικών. Παρατηρούμε επίσης στην παρούσα σύμβαση με το Βερολίνο ότι ο δεύτερος εταίρος του ιδιωτικού τομέα, η Veolia, θα μπορούσε επίσης να ζητήσει μια παρόμοια «χρυσή χειραψία» , πράγμα που θα σήμαινε τότε δυνητικό συνολικό ποσό οφειλής ύψους 1,3 δισ. ευρώ!
Είναι πάρα πολλά που διακυβεύονται: αυτοί οι τύποι συμφωνιών αποτελούν σήμερα αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε 14 διαφορετικές πόλεις της Γαλλίας, π.χ. στη Μασσαλία (για 3 δισ. ευρώ οικονομικό όγκο), αλλά επίσης στη Λιλ, Λυών, Ρεν, Μονπελιέ, Νίκαια, Μπορντό και Τουλούζ για ισοδύναμα ποσά. Σε μια εποχή μέτρων λιτότητας και περικοπών του προϋπολογισμού, θα ήταν ανεύθυνο οι τοπικοί πολιτικοί να δεσμεύσουν δημόσιο χρήμα σε δεκαετείς-εικοσαετείς συμφωνίες χωρίς να έχει αποδειχθεί από τα πριν πραγματικό οικονομικό πλεονέκτημα της απελευθέρωσης της αγοράς στον τομέα των υδάτων, καθώς και μια σαφής διαπραγμάτευση σχετικά με τη ρήτρα καταγγελίας της συμφωνίας.
Υπό το φως αυτών των στοιχείων, κάνουμε έκκληση σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο στους πολιτικούς να αντιληφθούν τα οικονομικά διακυβεύματα και να καλέσουν για ένα μορατόριουμ το οποίο θα αναστέλλει τρέχουσες εκκρεμείς και μελλοντικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των τοπικών αρχών και των παραπάνω εταιρειών μέχρι το τέλος της εξέτασης της υπόθεσης περί αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας που άνοιξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Υπογράφοντες:
Ευρωβουλευτές:
Karim Zéribi, EELV/FR, Marseille
Sven Giegold, EELV/DE, Düsseldorf
Βουλευτές Εθνικών Κοινοβουλίων:
Γερουσιαστές:
Εκλεγμένοι Περιφέρειας:
Εκλεγμένοι Αυτοδιοίκησης:
[/vc_column_text] [/vc_column] [/vc_row]
]]>